قبل از ظهورفرج شخصی امام زمان عج برای انسان باید رخ بدهد #سخنرانی_استاد_شجاعی #فوق_العاده👌 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

🗞 یعنی هر جا فکر می‌کنی اینجا ته انحرافات ایناست، می‌بینی باز یه قدم میرن جلو! #چرک_نویس 🟤 پاورقی | @pavaraghi_tv2

👌دهه هشتاد و نود باید این جوری تو رسانه کارکنند.... 👈اهمیت امربه معروف و نهی از منکر اززبان یک بچه دهه نودی👏👏👏👏 👈نشرحداکثری

اتفاق عجیب😱 📣این سگ با زبان بدن با زنان ایرانی صحبت کرد و گفت : ⬅️ قبل اسلام جسم انسان زنده به گور میشود الآن روح انسان ⬅️ منم با شعار آزادی قلاده به گردنم افتاد ⬅️گول این شعارِ زن زندگی آزادیِ کشور های غربی را نخورید آخر آزادی در نگاه غرب برده داری مدرنه #زندگی غربی #آزادی مطلبی که دارد در فضای مجازی منتشر میشود

📸#عکس_نوشت | دعا،‌ ندا و نجوا «وَاسْمَعْ دُعايى اِذا دَعَوْتُكَ وَاسْمَعْ نِدائى اِذا نادَيْتُكَ وَ اَقْبِلْ عَلَىَّ اِذا ناجَيْتُكَ؛» « و بشنو دعايم را آن‌گاه كه تو را مى‌خوانم و بشنو ندايم را آن‌گاه كه تو را ندا مى‌كنم و رو به من بياور آن‌گاه كه با تو مناجات مى‌كنم.» 🔸️بين اين سه واژه تفاوت‌هايى وجود دارد: «دعا» داراى معنايى گسترده است، يعنى با هر زبانى و به هر كيفيّتى صدا بزنند. 🔹️ولى ندا صدايى بلند و فريادگونه است؛ چه از راه دور، چه نزديك، ولى نه به قصد رساندن صدا به گوش طرف مقابل، بلكه با انگيزه‌اى مانند آرام شدن و تخليه روانى. 🔸️و نجوا به معناى حرف زدن خصوصى با كسى است به گونه‌اى كه ديگرى نمى‌تواند آن را بشنود. پس نجوا سخنى بين دو نفر است كه شخص سوم از شنيدن آن بى‌بهره است. 🔹️به عنوان مثال خداوند مى‌فرمايد: «وقتى كه بنده جز رضايت من هدفى نداشته باشد او را دوست مى‌دارم و در شبهاى تاريك و خلوت‌هاى روز با او مناجات مى‌كنم»؛ يعنى بنده مى‌فهمد خدا با او حرف مى‌زند، ولى هيچ‌كس متوجّه چنين رابطه‌اى نمى‌گرد. 📚کتاب شکوه نجوا، ص۱۹ و ۲۰ #شرح_مناجات_شعبانیه ۴ 💻 @mesbahyazdi_ir

✍ جهاد درد دارد... «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ ﴿۱۵۵﴾ الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ﴿۱۵۶﴾ أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾» ❇️ فرمودند آه و ناله بیمار مؤمن تسبیح است و در بستر خوابیدنش عبادت و پهلو به پهلو شدنش جهاد. حال اگر این دردها و آه و ناله‌ها از زخم‌های جهاد برخیزد چه برکت و رحمتی برای صاحبش دارد؟! این روزها خیلی از این جنس ناله‌ها می‌شنویم. شاید خیلی از ما بارها حسرت خورده‌ایم که ای کاش همراه کسانی بودیم که در خط مقدم جبهه علیه دشمنان خدا و دشمنی با خدا جهاد کردند. ⬅️ امروز جمهوری اسلامی ایران دقیقا خط مقدم جهاد علیه دشمنان خدا و دشمنی با خداست. ما فرزندان جهادیم. ما که توفیق نداشتیم درک کنیم؛ اما در فیلم‌ها و داستان‌ها و خاطرات مجاهدان دیده‌ایم موقعیتی را که از زمین و زمان تیر و ترکش می‌بارد و یکی یکی بچه‌ها زخمی می‌شوند و ناله و نجوای رزمندگان مجروح بلند می‌شود. بگذریم که ناله‌ها و صداها و نداها و نجوی‌ها هم همه یک جور نبودند. هر کدامشان بسته به سعه وجودیشان درد را یک جور ترجمه می‌کردند و به گوش دیگران می‌رساندند. اما خداوند خریدار همان آه و ناله‌ها هم هست. 👌 جهاد از آن عبادت‌های پایه است که وقتی می‌خواهند ثواب زیاد یک چیزی را بگویند و دنبال سنگ قلمبه می‌گردند تا بیاندازند روی کفه ترازو، حرفش پیش کشیده می‌شود. جمهوری اسلامی ایران در خط مقدم جهاد متولد شد و رشد یافت. اهالی جمهوری اسلامی ایران به صورت تنظیمات اولیه مجاهدند مگر اینکه اعلام انصراف کنند. «لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً ۚ وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا» 👈 مردم ایران می‌دانستند که دارند به دهان شیر می‌روند. انقلاب کردند و رفتند به قصد دندان‌های غرب وحشی و از روز اول مبارزه تا کنون یک روز بدون جنگ و جهاد نداشتند. برخی تا امروز چند نسل پیاپی مجاهد و شهیدند. این را گفتم و یاد نسلی افتادم که هیچ گاه آب خوش از گلویشان پایین نرفته. فَعَلَى الْأَطَائِبِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ وَ إِیَّاهُمْ فَلْیَنْدُبِ النَّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرَفِ الدُّمُوعُ وَ لْیَصْرُخِ الصَّارِخُونَ وَ یَضِجُّ الضَّاجُّونَ وَ یَعِجُّ الْعَاجُّونَ جرم ما این است که اهل آنهاییم. 🔴 وقتی صدای ناله‌های برادران و خواهرانتان را در این جنگ نابرابر اقتصادی می‌شنوید از کوره به در نشوید. درست است که ایمان‌ها متفاوت است و هر کس به اندازه اندوخته‌اش درد کشیدنش نیز فرق دارد؛ اما هیچ انتظاری نیست. طبیعت درد کشیدن داد زدن است. گلایه کردن است. چه بسا بی‌راه و بی‌ربط گفتن است. یا حتی بدتر... درد است. گاهی بی‌تاب می‌کند. گاهی از حال می‌برد. گاهی هم کنترل ذهن را از انسان می‌گیرد. هر چه از زمان شروع عملیات بگذرد بر تعداد شهداء و مجروحین افزوده خواهد شد. این دردها و ناله‌ها کم که نه، بیشتر خواهد شد. تا این تک و پاتک به یک تعادلی بیانجامد کار دارد. ادامه دارد... 📝 سعید توتونکار

اینا با این خاک مشکل دارن با هویت ایرانی مشکل دارن!!!😏 📝 پاورقی 📌 هر روز 🕗 ساعت ۱۹:۴۵ 📺 شبکه دو سیما 🔴 پاورقی | @pavaraghi_tv2

جهاد درد دارد... در بحبوحه جنگ و جهاد آنچه انسان را می‌آزارد نه ناله‌های رزمندگان مجروح که زوزه‌های کفتارهای لاشه‌خوار است. اجتماعی شغال‌ها و کرکس‌ها برای اینکه سهمی ببرند از این معرکه حق و باطل. آنان که شعار ضد جنگ می‌دهند؛ اما به طبیعت لاشخوری بدون نزاع و درگیری و خون و خونریزی امکان حیات ندارند. آنان که به هر حال برنده ظاهری جنگ هستند. از فرصت‌های پیش آمده و غفلت‌های ناگزیر سوء استفاده می‌کنند. آنها که در گوشه‌ای نشسته‌اند و خون می‌مکند و تا صحنه را آشفته دیدند شروع می‌کنند صدای ناپاکشان را به صدای ملکوتی ناله‌های جانبازان می‌آمیزند و برای سهم بردن از غنایمی که هنوز به دست نیامده شعار می‌دهند. آنان که منافق‌اند و خیز گرفته‌اند ببینند کدام طرف زمین می‌خورد آن را بدرند. خون‌آشامان مصاف حق و باطل. چه خون پاک مؤمنان باشد و چه خون کثیف کافران. آنچه درد دارد، شماتت منافقان است. جماعت نان به نرخ روز خور که در هیچ جنگ و جهادی آسیب ندیدند و همواره از امتیازات بهره برده‌اند و از مشارکت در حل مشکلات فرار کرده‌اند. جماعت بی‌درد پر افاده.

جهاد درد دارد... می‌گفت زمان اوایل انقلاب اینجوری نبود. مردم جهادی‌تر بودند. بیشتر مردم پای کار جنگ بودند. راستش آمارها این را نمی‌گوید. امروز که بیش از چهار دهه از آن سال‌ها می‌گذرد و مردم هر روز و هر شب در حال مجاهده در میدان‌های مختلف هستند، به مراتب پر تعدادتر از آن روزها پای کار شعار الله اکبر ایستاده‌اند. اول انقلاب برای عده‌ای تازه شروع ماجرا بود. ابتدای جهاد. تازه شما خط مقدم را فقط نبین. تعدادی آنجا بودند و خانواده‌هایشان غالبا موافق و بعضا مخالف اینجا. عده‌ای هم نفر و امکان نداشتند اما دلشان آنجا بود. گاهی با مالشان و گاهی با فن و مهارتشان و گاهی با زبانشان و گاهی با آبرو و خلاصه هر چه داشتند شرکت می‌کردند. اما عده زیادی هم بودند که نه تنها شرکت نمی‌کردند؛ بلکه نق هم می‌زدند. کم نشنیدیم که می‌خواستید انقلاب نکنید. چه دردتان بود که انقلاب کردید. چرا کاری کردید که تحریم‌تان کنند. چرا تحریک‌شان کردید که علیه شما جنگ راه بیاندازند. چرا صلح نمی‌کنید. چرا کنار نمی‌کشید. چرا تسلیم نمی‌شوید. چرا به غلط کردن نمی‌افتید. تا کی می‌خواهید مردم را به کشتن بدهید و صدها خنجر نیش و کنایه زهرآگین دیگر که برخی بر جگر می‌نشست و برخی بر سر و صورت و دست و پا. برخی از پشت سر بود و برخی از روبرو... اینها کمک کار همان دشمن روبرو بودند در خط مقدم و گاهی خروجی کارشان در صدمه زدن به مردم و نظام کمتر از آنها نبود که بیشتر هم بود.

جهاد درد دارد... در میانه دعوا حرف‌های زیادی رد و بدل می‌شود. ای کاش و اگر و اما های فراوان و بگو مگوهای بسیاری که گاهی حتی درست است؛ ولی جایش آنجا نیست. ما در حالی زیر بار جنگ تحمیلی شرق و غرب علیه خود رفتیم که نه انتخابی داشتیم و نه آمادگی. نه مردم ما و نه نیروهای تخصصی ما دوست نداشتند وارد درگیری شوند. ما نیازمند خودسازی گسترده بودیم. تازه از شاه توبه کرده بودیم و ولایت طاغوت را کنار زده بودیم و به ولایت الله تن داده بودیم. کلی کار عقب‌افتاده داشتیم. البته شیطان آرام ننشست و به خیال خام خود خواست ما را غافلگیر کند. مدعی خواست که از بیخ کند ریشه ما / غافل از این که خدا هست در اندیشه ما. ما یک رئیس جمهوری داشتیم که در کنار مهاجم ایستاده بود. جدایی طلبان را هم داشتیم. منافقان را هم. نقطه‌ضعف‌های خودمان هم بود. کارنابلدی‌های ما کم نبود. در همه زمینه‌ها ما تازه آغاز کرده بودیم. همه چیز اولش بود. جنگ حمله دشمن به یک آبادی نبود. حمله به ویرانه قرن‌ها استبداد و خودکامگی بود تا نتوانیم سر برآوریم و آجر روی آجر بگذاریم.

جهاد درد دارد... می‌خواستند انقلاب را در نطفه خفه کنند. البته جنگ از الطاف خفیه الهی بود. نه به خاطر عمل دشمن که به واسطه عکس العمل ما. وقتی ملت آماده جهاد شد، تقدیراتش تغییر کرد. در حساب و کتاب خدا جای دیگری نشست. انگار توبه ما پذیرفته شده بود. هر کس توبه کند مورد امتحان واقع می‌شود. هر کس توبه کند مورد هجوم شیطان قرار می‌گیرد. هر چه این توبه جدی‌تر و عمیق‌تر باشد، شیطان سپاه بزرگتری را گسیل می‌دارد. امروز بعد از ده‌ها سال جهاد در صفوف مختلف و در زمینه‌های گوناگون و دشمنان رنگارنگ از هوی نفس گرفته تا جریان نفاق تا جبهه جهل و غفلت، تا لایه‌های ضعف و ناتوانی و تا رویارویی علنی استکبار جهانی از هر جهت، ما وارد مرحله جدیدی از مبارزه شده‌ایم. مقابله ما امروز به مراتب بالاتر و جدی‌تر از گذشته است. هر روز مؤلفه جدیدی به جنگ ترکیبی افزوده شده و دشمن تمام نقاط ضعف و قوت ما را شمرده و برای تقویت ضعف‌ها و نابود کردن قوت‌ها برنامه‌ریزی کرده و نیرو جذب کرده و بودجه اختصاص داده و عملیات اجرا کرده و پیش آمده و ضربه زده و زخمی و اسیر و شهید گرفته و خنجر را از هر کجا آمده فروبرده و با همه گزینه‌های رو و زیر میزش به سوی ما تاخته و همه هوی نفس را فعال کرده و همه جریان نفاق را متحد ساخته و همه قوی شیطان را به کار بسته تا ما را زمین بزند. جنگ تحمیلی اول انقلاب توبه ما از نفس اماره به نفس لوامه را تثبیت کرد و جنگ ترکیبی به فضل خداوند نفس لوامه انقلاب را به نفس ملهمه و در ادامه به نفس مطمئنه ظهور ارتقاء خواهد بخشید. این نوید بزرگی است که بدانیم جنگ هر چند توسط شیطان بر ما تحمیل می‌شود؛ اما جهاد همان طرح هدایت خداوند است که وعده داده تا نقاط ضعف ما را جبران کند و ما را به کمال برساند و به نصر و ظفر موفق نماید.

جهاد درد دارد... جمهوری اسلامی ایران به توفیق الهی پیش قراول ظهور است. مژده و بشارت پیشینی. آماده‌باش قبل از هیاهو. بناست در جمهوری اسلامی ایران تمام ظرفیت‌های عالم عملیاتی شود. جمهوری اسلامی ایران بناست سرمایه‌دار امانت بزرگی باشد که قرن‌ها و بلکه هزاره‌هاست دست به دست می‌شود تا به دست صاحبش برسد. این امانتی است که بسیاری از پذیرش آن سر باز زدند و به مدد الهی ایران و ایرانی پذیرفت و به دوش کشید و هزینه آن را داد و منافع آن را نیز به دست آورده و خواهد آورد. فضل الله المجاهدین علی القاعدین اجرا عظیما... امروز ما با تمام وجودمان درد می‌کشیم. با تمام وجودمان می‌جنگیم. با تمام وجودمان در میدان حاضریم. با تمام وجودمان در متن مبارزه متولد می‌شویم، زندگی می‌کنیم و می‌میریم. ما وارث کربلاییم. با تمام دار و ندارمان می‌جنگیم. با مال و جان و نام و ناموس خود. ما از سرزنش سرزنش‌کنندگان نمی‌هراسیم و عقب نمی‌نشینیم. ما ناله‌های شیطان را می‌شنویم. ما سپاه شرک و کفر و نفاق را آسوده نمی‌گذاریم. ما به صدای مظلومان دل می‌دهیم. ما مرهم درد زخم‌دیدگان تاریخیم. ما آمده‌ایم تا دیگر کسی از درد ننالد، هر چند به قیمت از دست دادن همه هستی‌مان گردد. ما برای استبداد و خودکامگی قیام نکردیم. ما علیه شیطان و استکبار شیطانی به پا خواستیم. ما از زشتی‌ها توبه کردیم و به زیبایی‌ها سلام گفتیم و عهد بستیم که پای خوبی‌هایمان بمانیم. ما مردم سلحشور مجاهدان همیشگی عصر ظهوریم. خداوند اراده فرموده تا با جهاد، تمام کاستی‌های ما را بیازماید و به قدرتی برساند که شایسته جنگیدن پای رکاب حضرت حجت بن الحسن عجل الله تعالی فرجه، روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء باشیم. ما در مرحله آموزش و آزمون بزرگیم. ما مردان مردی هستیم که پیامبران و امامان به وجود آنها می‌بالند. ما برادران حبیب خداییم. ما ذخیره‌های خدا برای آخرین جانشین خداوند بر روی زمین هستیم. ما اصحاب جمهوری اسلامی ایران هر روز با جهاد اکبر و اصغر و کبیر خود را برای بشارت موعود مجهز می‌کنیم. ما لحظه‌شماری می‌کنیم برای آن روز. به اراده الهی ما همان نسلی هستیم که در خودسازی گوی سبقت را از همه ملت‌ها ربوده‌ایم. ما ملت امام حسینیم. ما تنها ملتی هستیم که ولایت فقیه را پذیرفتیم و گردن نهادیم و امروز در حال تجلی ولایت در جان و جهان خویش هستیم. ما از فریادهای شیطان نمی‌ترسیم. ما پذیرفته‌ایم که باید از نفس اماره خویش عبور کنیم. گردن نهادیم که باید بت هوی نفس را بشکنیم تا شایسته همراهی امام عصر باشیم. جهاد درد دارد و درد اجر دارد. درد این رحمت و برکت الهی که ما را به سوی سعادت و سلامت می‌راند. درد این بشارت عظمی که خبر طهارت به ما می‌دهد. درد این مقدمه حیات طیبه. درد مهریه تشرف به مقام نفس مطمئنه...