#یاحسین #غزل_مناجاتی زیر باران آمدم تا با خودش نجوا کنم چتر را بستم که چشمم  را به رویش وا کنم از زمین آنقدر دلگیرم که می خواهم فقط کفش های آسمان را چند روزی پا کنم خوشه ای گندم مرا تا شوره زاری دور برد آی ادمها نباید شکوه از حوا کنم؟ اوست محیا و مماتم اوست حیا لا یموت بخشش او شد سبب تا خویش را احیا کنم بخشش و مهرش نگاه عیب پوش و روشنش بیکران را در کدامین دفتر خود جاکنم؟ این غزل نذر خدا بود و خود او خواست تا اخر این شعر را با یا علی امضا کنم هر کسی پرسید جایش را شنید: انی قریب او قریب و من غریبم ،مضطرم، امن یجیب #سمانه_خلف_زاده #دَم @damsara