#تحلیل_فکر 💢 این سه گروهِ متفاوت، یک جنایتِ مشترک کردند! آنهایی که حسین را تنها گذاشتند و از حضور و شرکت و شهادت غایب شدند، اینها همه با هم برابرند؛ هر سه یکی‌اند: چه آنهایی که حسین را تنها گذاشتند تا ابزار دست یزید باشند و مزدور او، و چه آنهایی که در هوای بهشت، به کنج خلوت عبادت خزیدند و با فراغت و امنیت، حسین را تنها گذاشتند و از دردسر حق و باطل کنار کشیدند و در گوشه محراب‌ها و زاویهٔ خانه‌ها به عبادت خدا پرداختند، و چه آنهایی که مرعوب زور شدند و خاموش ماندند. زیرا در آنجا که حسین حضور دارد – و در هر قرنی و عصری حسین حضور دارد! – هر کس که در صحنه او نیست، هر کجا که هست، یکی است، مؤمن و کافر، جانی و زاهد، یکی است. این است معنی این اصل تشیع ، که قبول هر عملی، یعنی ارزش هر عملی، به #امامت و به #رهبری و به #ولایت بستگی دارد! و اگر او نباشد، همه چیز بی‌معنی است و می‌بینیم که هست. #علی_شریعتی #حسین_وارث_آدم مجموعه آثار ۱۹ صفحات ۲۰۴ و ۲۰۵.

. 🖋 «...به این عنوان که به مردم گفتیم که حسین «اشک می خواهد»، ضجه می خواهد و دگر هیچ، پیام دیگری ندارد. مرده است و عزادار می خواهد، نه شاهد شهید حاضر در همه جا و همه وقت و «پیرو». آری، اینچنین به ما گفته اند و می گویند ! هر انقلابی دو چهره دارد: چهره ی اول: «خون»، چهره ی دوم: «پیام». و شهید یعنی حاضر ! کسانی که مرگ سرخ را به دست خویش - به عنوان نشان دادن عشق خویش به حقیقتی که دارد می میرد و به عنوان تنها سلاح برای جهاد در راه ارزش های بزرگی که دارد مسخ می شود - انتخاب می کنند، شهیدند، حیّ و حاضر و شاهد و ناظرند، نه تنها در پیشگاه خدا، که در پیشگاه خلق نیز، و در هر عصری و قرنی و هر زمان و زمینی. . 📚 برگرفته از کتاب #حسین_وارث_آدم ، بخش #پس_از_شهادت ، ص ۱۸۹