اون تروریستی که بیست نفر رو تو شاهچراغ کشت و حدود چهل نفر رو زخمی کرد ، قبل از تیر اندازی ازشون نپرسید تو مخالف جمهوری اسلامی هستی یا موافق....... امنیت که نباشه #تر و #خشک با هم می سوزند. #امنیت #شاهچراغ #خونین #یا_زهرا #یا_ابا_عبدالله_الحسین #یاصاحب_الزمان_عج #اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ #تعجیل_در_فرج_مولایمان_صلوات 🏴 @dastan9 🏴

📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: یکشنبه - ۰۸ آبان ۱۴۰۱ میلادی: Sunday - 30 October 2022 قمری: الأحد، 4 ربيع ثاني 1444 🌹 امروز متعلق است به: 🔸مولی الموحدین امیر المومنین حضرت علی بن ابیطالب علیهما السّلام 🔸(عصمة الله الكبري حضرت فاطمة زهرا سلام الله عليها) ❇️ وقایع مهم شیعه: ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی 📆 روزشمار: ▪️1 روز تا ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام ▪️5 روز تا ولادت امام حسن عسکری علیه السلام ▪️7 روز تا وفات حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها ▪️31 روز تا ولادت حضرت زینب سلام الله علیها ▪️39 روز تا شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها (روایت 75روز) #شاهچراغ #آرتین #یا_زهرا #یا_ابا_عبدالله_الحسین #یاصاحب_الزمان_عج #اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ #تعجیل_در_فرج_مولایمان_صلوات ⭕️ @dastan9 🌼

رمان تریلر و جنایی دایره قسمت ۵ و ۶ باز هم صدایم خش داشت. پرسید: _خدا رو شکر. تو خوبی؟ صدات یه جوریه. باز هم به گلویم فشار آوردم تا درست حرف بزنم و گفتم: _آره... خوبم... -مطمئنی؟ معلوم است که مطمئن نبودم. من‌من‌کنان گفتم: _چیزه... سرم یکم درد می‌کنه. خوب نخوابیدم. -چرا؟ مشکلی پیش اومده؟ _ام... نه... فقط یه خواب بد دیدم. مهم نیست. معلوم است که مهم بود. او هم میدانست باید ازم بپرسد. می‌دانستم نباید خواب بد را برای کسی تعریف کرد؛ ولی حس میکردم نیاز دارم برای حسین آن را تعریف کنم. اینطوری شاید او بهم می‌گفت این یک خواب است و منطقی نیست و قرار نیست توی دنیای واقعی اتفاق بیفتد. -می‌خوای بگی چی دیدی؟ شاید یکم بهتر بشی. انگار ذهنم را خوانده بود. همیشه همینطور بود. سعی کردم قطعات تکه‌پاره شده‌ی خواب را توی ذهنم جمع و جور کنم. چند لحظه مکث کردم و نفس عمیق کشیدم. -خب... خواب دیدم توی یه مجلس روضه بودم. بعد... صدای گفت‌وگویی از آن سوی خط آمد. حسین گفت: -یه لحظه وایسا... و جواب کسی را داد؛ صدایش کمی دور شد. -باشه الان میام... دوباره صدایش نزدیک شد. -هانیه جان ببخشید، من یه کاری برام پیش اومد باید برم. برام پیام بده و بگو چی دیدی. هر وقت فرصت داشتم بهت زنگ میزنم. کلماتی که تا نزدیک گلویم بالا آمده بودند، برگشتند توی مغزم. می‌خواستم بغض کنم و ناراحت شوم؛ ولی خیلی جدی به خودم تشر زدم که دختربچه نیستم. گفتم: _باشه اشکالی نداره. مواظب خودت باش. -تو هم همینطور. تماس را قطع کردم و فوری رفتم توی صفحه چتمان. کلمات توی مغزم بی‌قراری می‌کردند. باید برای یکی می‌گفتمشان. نوشتم: "خواب دیدم توی یه مجلس روضه بودم، که یهو یه عده ریختن توی مجلس و شروع کردن به آتیش زدن پرچم‌ها و کشتن مردم. با چاقو و قمه به مردم حمله کرده بودن و داشتن می‌کشتنشون. اون وسط یکی رو دیدم که داشت به مردم کمک میکرد بیان بیرون و مردم رو نجات می‌داد؛ ولی بهش حمله کردن و ریختن سرش. من رفتم جلو که ازش دفاع کنم ولی به منم چاقو زدن. داشتم خفه میشدم. هرچی جیغ می‌زدم صدام درنمی‌اومد. اون کسی که داشت به بقیه کمک می‌کرد هم مُرده بود. صورتشو ندیدم. نمیدونم کی بود. انگار خودمم مرده بودم." پیام را که فرستادم، یک دور از روی آن خواندم و دیدم خیلی ترسناک است؛ ولی نمی‌تواند واقعی باشد. می‌دانستم چنین اتفاقی نمی‌افتد؛ توی ایران نمی‌افتد. نوشتم: "میدونم ترسناکه ولی مطمئنم تعبیر نداره. بخاطر اینه که این مدت خیلی استرس کشیدم. چیز خاصی نیست. ذهنتو درگیرش نکن." از جا بلند شدم و رفتم کنار پنجره. تا آخر بازش کردم و هوای خنک صبح توی اتاق وزید. آسمان روشن شده بود. *** مثل سنگ نشسته بود مقابل کمیل. -این تویی مگه نه؟ کمیل این را گفت و عکس مرد را جلویش سر داد. عکس یکی از دوربین‌ها بود که او را کنار پراید سرقتی در خیابان پاسداران نشان میداد. مرد نه تنها جواب نداد، که حتی به ماهیچه‌های چشمش فشار نیاورد تا عکس را ببیند. دقیقا یک مجسمه سنگی بود؛ حتی نمی‌شد نفس کشیدنش را حس کرد. صورتش استخوانی بود و گونه‌هایش برجسته. چشمانی سیاه داشت و گود رفته. لبش خشک بود. هیچ‌چیز نخورده بود؛ حتما روزه بود. موهای کم‌پشت و چربش به کف سرش چسبیده بودند. اواخر دهه‌ی بیست سالگی بود شاید. پوستش آفتاب‌سوخته و سبزه بود و یک ریش تنک و پراکنده روی خط فکش داشت فقط؛ بدون سبیل. لاغر بود؛ پیراهن چرک‌مرده‌ی آبی به تنش زار می‌زد. صاف و شق‌ و رق روی صندلی اتاق بازجویی نشسته بود. -تو اون ماشینو آوردی اونجا؛ ولی از کی تحویلش گرفتی؟ باز هم سکوت. یارو را روز بعد، موقع اذان صبح گرفتیم. با دوربین‌های راهور خودرو را پیدا کردیم، چهره‌اش شناسایی شد و بعد با دوربین‌های چند مغازه و کلینیکی که در آن خیابان بودند، ردش را زدیم. وقتی پای برنامه‌نویسی و هوش مصنوعی وسط بود، وقت زیادی نمی‌گرفت. ایرانی نبود. چهار روز پیش از راه قانونی از پاکستان به ایران آمده بود. هیچ مدرک شناسایی‌ای جز یک گذرنامه همراهش نبود. توی گذرنامه، اسمش عبدالله کاکر بود که بعید می‌دانستم اسم واقعی‌اش باشد. حتی بعید می‌دانستم واقعاً پاکستانی باشد. تروریست‌ها هویت ندارند؛ فقط تروریستند، همین. -کی بهت گفت اون کارو بکنی؟ پاسخ نداد. هیچ وسیله‌ی ارتباطی‌ای همراهش نبود که بفهمیم با چه کسی ارتباط داشته. انگار همه‌چیز را از قبل برایش مشخص کرده بودند. به احتمال قوی عامل داعش خراسان بود؛ این را روی حساب حملات تروریستی قبلی در حرم #شاهچراغ و گلزار شهدای #کرمان می‌گویم. از لحظه دستگیری حرفی نزده بود؛ حتی یک کلمه. هیچ مقاومتی هم نکرده بود. وقتی توی مسافرخانه رسیدیم سروقتش، داشت نماز می‌خواند. همراهش یک میکرویوزی داشت با چندتا خشاب پر، ولی برای دست بردن به سلاح حتی تکان هم نخورد. گذاشت راحت بگیریمش. انگار حتی منتظرمان بود. -قرار بود با اون یوزی چکار کنی؟