eitaa logo
داناب (داستانک+نکات‌ناب)
11.6هزار دنبال‌کننده
7.1هزار عکس
5.7هزار ویدیو
126 فایل
﷽، #داناب (داستانک‌های آموزنده و نکات ناب کاربردی) 🔹کاری از مؤسسه جهادی #مصباح 🔻سایر صفحات: 🔹پاسخ به‌شبهات؛ @shobhe_Shenasi 🔹سخنرانی‌ها: @ghorbanimoghadam_ir 🌐 سایت: ghorbanimoghadam.ir 🔻تبادل و تبلیغ @tabligh_arzan
مشاهده در ایتا
دانلود
9.21M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
⚡️ هم جهنم است و هم جهنم است. ⚡️ یعنی از محیط ولایت طاغوت و به دنیایی که شیاطین ایجاد کرده‌اند. (داستانک‌ونکات‌ناب) 👇👇👇 http://eitaa.com/joinchat/4259512332C8857967f1b
💥 شيطان دو ركعت نماز را در چهارهزار سال خوانده است، اما ما نمی‌توانیم یک نماز یک‌ساعته بخوانیم! مثلاً نماز هزار «قل‌هوالله» در را هرچه تلاش کنیم نمی‌توانیم با خشوع بخوانيم! «نقشه‌های شیطان پيچيده است و آگاهي‌هاي فراواني دارد. و خيلي هم رياضت كشيده. بیست سال رياضت مي‌كشند و واقعاً همه چيز انسان را مي‌دانند، بعضي از اينها وقتي کساني نزد آنها رفتند، گفته‌اند كه: از كجا آمديد، چندساله هستید، پدر و مادرتان كيستند، اقوام‌تان چه كساني هستند! حتي گاهي مي‌گويند كه چه حوادث بزرگي در سال‌هاي آينده اتفاق مي‌افتد! اينها گوشه‌اي از آثاري است كه مربوط به اينهاست، و رياضات آنان كه چيزي نيست؛ در روايت هست كه دو ركعت نمازِ شيطان، چهارهزار سال طول كشيد. در حالي که ما نمي‌توانيم يك نماز يك ساعته بخوانيم! مثلا نماز هزار «قل هو الله» در شب عيد فطر را هر چه تلاش کنیم نمی‌توانیم با خشوع بخوانيم! بنابراين رياضات و توانايي‌هاي او بسيار زياد است و امثال بنده توانا نيستيم، اگر خدا به ما حال بدهد و بخوانيم و هفتاد استغفار بگوئيم، از دهم به بعد از حال خارج مي شويم؛ اما شيطان در چهار هزار سال، دو ركعت نماز خواند. او در ما را مي‌داند، ما هم نمي‌توانيم در مقابل او بايستيم؛ اگر حمله كند ما خودمان نمي‌توانيم در مقابل او ايستادگي کنيم. این وجود مقدس نبی اکرم(ص) و امامان معصوم است که محیط به دستگاه شیطان است. شيطان به طرف آمده و از آنها هم تركِ اوليٰ گرفته است. ما غافليم و نمي‌فهميم گناه يعني چه؟ آنها كه مي‌فهميدند، اگر ترك اولي مي‌كردند دویست سال گريه مي‌كردند؛ حضرت آدم(ع) يك ترك اولي انجام داده، در بعضي روايات دارد كه دویست سال گريه مي‌كند. اين عمل ايشان، گناه نبود؛ پيامبر خدا كه گناه نمي‌كند؛ ترك اولي كرده. شيطان با اينكه مي‌دانسته در مخلصين راه ندارد (إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصينَ) [به سراغشان می‌آید.] مخلصين چه كساني هستند؟ كساني هستند كه همه وجودشان پر از خداست؛ مخلصين آنهايي هستند كه هيچ جاي خالي در وجودشان نيست كه ديگري بخواهد نفوذ كند؛ هر جا خالي بود خداوند متعال پر كرده. ما صمد نيستيم، بلكه تُهي هستيم؛ منتها گاهي آنچه ما را پر مي‌كند، بت‌ها هستند؛ دنيا ما را به جلوه‌هاي مختلف پر مي‌كند،دوستمان، برادرمان، مال و رياست همه در يك جاي قلب ما هستند و همه هم با ما بازي مي‌كنند...». ــــــــــــــــ (داستانک‌ونکات‌ناب) 👇👇👇 📚 @dastanak_ir
💥 چهار شرطِ همراهی با کاروان امام حسین(ع) «سیدالشهدا(ع) وقتی می‌خواستند در روز هشتم ذی‌الحجه ( روز ترویه) از مکه بیرون بیایند، یک خطبه‌ای دارند که ظاهرِ آن، خطاب به کسانی است که در سال ۶۰ هجری در مکه هستند و حضرت دارند آن‌ها را دعوت می‌کنند، ولی خطابِ ایشان عام است و همۀ ما هم گویا مخاطبِ این خطابِ حضرت هستیم. اگر اجابت کنیم حضرت از ما هم دستگیری می‌کنند و ما را هم به کاروان خودشان ملحق می‌کنند؛ حضرت می‌فرمایند: «مَنْ كَانَ بَاذِلًا فِينَا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْيَرْحَلْ‏ مَعَنَا». در همین فراز کوتاه، چهار شرطِ همراهی با کاروان عاشورا ذکر شده است: 🔹 شرط اول: از جان گذشتن «بَاذِلًا فِينَا مُهْجَتَه‏». این مسیر، مسیری است که انسان باید از جان خودش عبور کرده باشد. اگر کسی می‌خواهد با امام حسین حرکت کند، باید جانش را در کفِ دست بگیرد و همه سرمایه‌اش را بیاورد. کسی که به تعلقات خودش چسبیده، و به مالش، به زندگی‌اش، به جانش علاقمند هست و می‌خواهد این‌ها را حفظ کند، نمی‌تواند به این کاروان راه پیدا کند. امام حسین(ع) با همه سرمایۀ ما کار دارند. با خودِ ما کار دارند؛ می‌خواهند این جان را از ما بگیرند و به خدا برسانند؛ کسانی پا به این میدان می‌گذارند که می‌دانند جان دادن در رکاب سیدالشهداء «غرامت» نیست، بلکه «غنیمت» است. 🔹 شرط دوم: آمادگی لقاء‏ اگر کسی خودش را آمادۀ لقاء‌الله کرده و مشغول به دنیا نیست، بلکه از دنیا بزرگ‌تر شده و دلش از دنیا بیرون رفته است، می‌تواند با سیدالشهدا(ع) حرکت کند. کسانی که هنوز از دنیا بزرگ‌تر نشده‌اند و تمام هَمّشان این است که به چرب‌وشیرین دنیا برسند، با امام همراه نمی‌شوند. 🔹 شرط سوم: کوچ از دنیا طالبان همراهی با امام حسین(ع) باید از دنیا کوچ کنند. «فَلْيَرْحَل‏». کوچ به‌معنی مسافرت نیست. «مسافر» غیر از «راحل» است. وطنِ مسافر در پشت‌سرش قرار دارد؛ می‌رود و برمی‌گردد! اما راحلْ آن کسی است که دل از وطن شسته، چشم از وطن برداشته و وطنش پیشِ روی اوست؛ لذا به فکر برگشتن نیست. اگر کسی مشتاق لقاء خدا شده، همه سرمایه‌اش را در دست گرفته که این سرمایه را ببرد و به لقاء خدا برساند، او باید از دار دنیا کوچ کند و دیگرْ دنیا را وطنش قرار ندهد و به هیچ وجه قصد برگشت نداشته باشد. 🔹 شرط چهارم: معیت با امام شرط چهارم که مهم‌ترین شرط است این است: فَلْيَرْحَلْ‏ «مَعَنَا». باید خودش را به امام برساند. مهم‌ترین نکته در سفر الی الله همین است: راهی به سوی خدا نیست الا با امام. این راه با پای ما رفتنی نیست؛ نه با پای دل، نه با پای عقل. آن‌هایی‌که با امام حرکت نمی‌کنند طعمۀ شیطان می‌شوند؛ گاهی اشتیاق و بی‌قراری هم دارد، شوری هم در دلش می‌افتد، دلش گرم می‌شود، می‌خواهد به سمت خدا حرکت کند، ولی اگر با امام حرکت نکند به مقصد نمی‌رسد. الان هم مسئله همین است، الان هم اگر کسی می‌خواهد به خدا برسد، باید خود را بسازد و با کاروان امام حسین(ع) حرکت کند.» ــــــــــــــــ (داستانک‌ونکات‌ناب) دانابی شو؛ دانا شو!👇👇 📚 @dastanak_ir
💥 ، در لحظه‌های حساس تصمیم‌گیری سر برمی‌آورند! "خدا رحمت کند استاد ما را، می‌گفت: «انسان باید نگران این باشد که نکند منافعمان یک روز ما را مقابل امام حسین(ع) قرار دهد.» کسانی که در کربلا آمده بودند، تا فضا سخت نشده بود نامه می‌نوشتند و از ایشان دعوت می‌کردند و وعده می‌دادند که اموال و باغ‌‌ها و جان‌‌های ما در اختیار شما. وقتی کار سخت شد و اموال و اهل‌بیتشان به گرو رفت، حاضر شدند به روی سیدالشهدا(ع) تیغ هم بکشند تا دنیایشان را حفظ کنند. این تعارف نیست. اگر ما با خودمان و تمنیات نفسمان تسویه‌حساب نکنیم در لحظۀ تصمیم‌گیری، هوس‌ها سر برمی‌آورند. و و هوس‌‌هایی که به امروز و فردا و تأخیر و وعده‌ها آرام شده‌اند، همگی به یکباره سر برمی‌آورند و سهمشان را از ما می‌خواهند. اگر ما خود را مهیا نکرده باشیم، گرفتار می‌شویم." ــــــــــــــــ (داستانک‌ونکات‌ناب) دانابی شو؛ دانا شو!👇👇 📚 @dastanak_ir
💥 لذت‌های دنیا مثل «بادامِ بوداده» و «گوشتِ کباب‌شده» است. «انسان باید ارزیابی کند که آیا به قافله سیدالشهداء(ع) رسیده است یا نه؟ همراهی با ولیّ خدا دارای مراتبی است، اگر به قافله رسیده است در کدام مرحله است؟ اگر رسیده است، مراتب کامل‌تر را در نظر بگیرد و خود برای رسیدن به این مراتب را آغاز کند. اما اگر کسی جا مانده است باید مراقبه دیگری را آغاز کند. پس از ورود به این وادی خواهیم دید که همه این وادی آسایش، رحمت و امنیت است، اما برای کسی که بیرون از این مسیر است امتحانات و سختی راه، جلوۀ بسیار سخت و صعبی دارد: «ألجَنَّهُ حُفَّت بالمَکَارِهِ وَ النّارُ حُفَّت بِالشَّهَواه». لذّت‌هایی است که جهنم را در برگرفته‌اند و انسان را به جهنم دعوت می‌کنند، و مکارهی است که بهشت را محاصره کرده‌اند. سخت‌ترین مسئله برای یک دسته، اصل ورود و اهل راه شدن است؛ آنجایی که باید حجاب نفس و خودخواهی را کنار بزنند. از برخی علمای اخلاق نقل شده است که لذت‌های دنیا مثل و است. این‌همه بوی وسوسه‌برانگیز طعام برای آن است که او را در این بکشانند، تله‌ای که از آن نجات و رهایی نیست. باطن دنیا نیز مکاره است اما ظاهر اغواگر آن انسان را دعوت می‌کند.» ــــــــــــــــ (داستانک‌ونکات‌ناب) دانابی شو؛ دانا شو!👇👇 📚 @dastanak_ir
«عزم» غیر از «هَوَس» است. هَوَسِ خوب‌شدن را همه دارند! این، راهگشا نیست. عزمِ بر خوب‌شدن مهم است. (داستانک‌ونکات‌ناب) http://eitaa.com/joinchat/4259512332C8857967f1b
💥 پنج دستورِ امام رضا(ع) برای سیروسلوک عاشورایی «روايتی از امام رضا(ع) هست که در روز اول محرم به ابن‌شَبيب فرمودند: روزه گرفته‌ای؟ امروز روزی است که زکريا روزه گرفت و خدا يحيی را به او عطا کرد. اگر می‌خواهيد حاجت‌روا شويد، امروز را روزه بگيريد. فرمودند: محرم ماهی است که اهل جاهليت حرمتش را نگه می‌داشتند، اما اين امت نه حرمت محرم را نگه داشتند، نه حرمت نبی اکرم(ص) را؛ ذريه‌اش سيدالشهدا(ع) را به شهادت رساندند، زنانش را به اسارت بردند، کاروانش را غارت کردند. خدای متعال هرگز اينان را نيامرزد. ابن‌شبيب! اگر می‌خواهس بر کسی گريه کنی، فقط بر امام حسين(ع) گريه کن، «فانه ذبح کما يذبح الکبش»، هیجده نفر از جوانانی که شبيه نداشتند، در کنارش به شهادت رسيدند. آسمان‌ها و زمين‌ها بر شهادتش گريه کردند، چهار هزار ملک برای نصرت حضرت آمدند، ولی زمانی رسيدند که کار تمام شده بود، آنها غبارآلود و اندوهگين ماندند تا در کنار حضرت حجت(عج) خون‌خواهی کنند و شعارشان «يالثارات الحسين» است. پدرم از جدم امام سجاد(ع) حکايت کردند که وقتی سيدالشهدا(ع) به شهادت رسيدند، آسمان خون گريه کرد. در ادامه، حضرت پنج دستور فرمودند که هميشگی است، اما موطنش محرم است: ◀️فرمودند: فرزند شبيب! اگر بر سيد‌الشهدا(ع) گريه کردی تا اشکت بر گونه‌ات جاري شد، خدا هر گناهی که کردی ـ کم يا زياد، صغير يا کبير ـ را می‌بخشد. (اين روايات مثل آيات توبه است. آيات توبه در مؤمن غرور ايجاد نمی‌کند، بلکه به مؤمن بشارت می‌دهد که مأيوس از رحمت خدا نشود. اين روايات هم، مؤمن را جسور بر گناه نمی‌کند.) ◀️بعد دستور دوم را فرمودند که اگر می‌خواهی خدا را ملاقات کنی در حالی که گناهی نداشته باشی، سيدالشهدا(ع) را از نزديک و شايد هم از دور زيارت کن. اين دو دستور، يعنی انسان هر وقت احساس کرد سنگين شده و آلوده شده و نمی‌تواند عبادت کند، بايد خودش را با گريه يا زيارت، بدون تأخير به سيدالشهدا(ع) که سرچشمه طهارت است، برساند. ◀️بعد فرمودند: اگر خوشحال مي‌شوی در غرفه‌هايی از بهشت ساکن شوی که در جوار نبی اکرم(ص) باشی، لعن قاتلين سيدالشهدا(ع) را ترک نکن. ◀️در ادامه نيز دستور چهارم را که خيلی عجيب است، فرمودند: اگر می‌خواهی از ثوابی مثل ثواب شهدا کربلا بهره‌مند شوی، هر وقت سيدالشهدا را ياد کردی، عرض حاجت به ايشان کن و بگو «يا ليتني کنت معهم فأفوز فوزا عظيما»؛ ای کاش من هم در کربلا با شهدای تو بودم و به فوز خون دادن پيشِ روی تو می‌رسيدم. (اگر هميشه از امام(ع) چنين طلبی داشته باشی، به آن ثواب می‌رسی. خدای متعال نيتش را به تو می‌دهد، وفور نيت کارَت را درست می‌کند.) ◀️در مورد پنجمين دستور نيز فرمودند: اگر دوست داری در بهشت در درجات ما باشی، غصه و شادی‌ات را از ما جدا نکن. آنجا که ما خوشحاليم، خوشحال باش و آنجا که ما غصه داريم غصه‌دار باش. (البته واضح است که هيچ‌کس به مقام امام نمی‌رسد، مقصود اين است که اگر می‌خواهيد بين ما و شما در بهشت حائل نباشد، اين‌گونه باش. ممکن است کسی در بهشت باشد ولی هفتصد سال يک بار هم سيدالشهدا(ع) را نبيند. حضرت در انتهای اين روايت فرمودند تلاش کن خودت را به ولايت ما برسانی. اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد، خدای متعال او را با آن سنگ محشور می‌کند. محبت، خودش همراهی است. سعی کن به ولايت ما که سرچشمه‌اش محبت ما است برسی.» ــــــــــــــــ (داستانک‌ونکات‌ناب) http://eitaa.com/joinchat/4259512332C8857967f1b
چرا ترک صِلِۀ رَحِم، قطع رشتۀ رحمت خداست؟ محبتهایی که انسان از دیگران میبیند محبتهای خداست. اگر مادری به فرزندِ خودش محبت میکند درواقع محبتِ خداست که در وجود مادر است مادر چه کار میتواند بکند؟ پدر با ما چه کار دارد؟ قبلاً که با ما کاری نداشتند بعد هم جایی ما را رها میکنند؛ يَوْمَ يَفِرُّ المُرْءُ مِنْ أَخِيهِ * وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ * وَ صَاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ». این وسط اگر توجهی به ما میکنند محبت خدا و حواله خداست. رحمت عام یا خاص. این که در دستورات فقهی داریم که صله رحم واجب است یا قطع رحم حرام است و گناه کبیره شمرده شده است، ریشه در همین مطلب دارد. فرمود چون ،رَحِم رشته ای از رحمت حضرت حق است که بین انسان و اقوامش قرار گرفته لذا قطع آن هم قطع با خداست. @DasTanaK_ir | داناب 👈
اگر انسان فقرهای خود را نديد، است. اگر فقرهايش را ديد و احساس کرد که خودش می‌تواند مشکلاتش را حل کند، می‌شود. اگر فقرهايش را ديد و به اسباب ارجاع داد، می‌شود. کسی است که با خدا آرام است نه با اسباب. توحید یعنی عبور از اسباب و رسیدن به صاحب اسباب و مسبِّبُ‌الاسباب. کسی که در مقام توحید قرار دارد، وقتی مرگش فرامی‌رسد، می‌بیند که او را از یک خانۀ خدا به خانۀ دیگرِ خدا می‌برند؛ اتّفاق خاصّی نمی‌افتد! ولی کسی که به اسباب، وابسته است، هنگام مرگ، درواقع، بُت‌هایش از او جدا می‌شوند؛ لذا می‌ترسد و حق دارد که بترسد. این ترس‌های عند‌الموت، مربوط به شرک‌های انسان است. @DasTanaK_ir | داناب 👈