◼️امام سجاد علیه السلام در آخرین شب، برای شتر خود هم وصیّت می‌کند! #آیین_محبت 📌امام سجاد علیه السلام شتری داشتند که بر آن سالیان زیادی حج مشرف شده بودند، و هیچ‌گاه بر آن تازیانه وارد نفرموده بود. 🔸️در روایتی آمده: یک بار شتر در حرکت کندی کرد، حضرت (ع) لحظه‌ای چوبدستی خود را به سمت او بالا برد، اما فرمود: «آه! اگر این نبود که قصاصی در کار هست...(بر او ضربه ای‌ می‌زدم)» و سپس دست خود را پس کشید. حضرت (ع) حتی در آخرین شب حیات خود، به فکر آن شتر بود و وصیّت نمود که برایش علف حاضر کنند! 🔸️این شتر به قدری دلبسته‌ی امام زین العابدین علیه السلام گشته بود که پس از شهادتش با این‌که هرگز مدفن امام را ندیده بود، اما به سمت قبر مطهّر آمده و پیوسته ناله می‌کرد و خود را به قبر می‌مالید. تا جایی که امام باقر علیه السلام از شایع شدن این خبر نگران گشته و امر نمودند قبل از اطلاع مردم، آن شتر را برگردانند؛ اما شتر همراهی نمی‌کرد. تا این‌که امام باقر علیه السلام فرمود: او را رها کنید که در حال وداع است. پس شتر به مدّت سه روز در کنار مدفن شریف ماند تا در روز سوّم مرگش رسید... ▪️أخبرنا علي بن محمد عن علي بن مجاهد عن هشام بن عروة قال:كان علي بن حسين يخرج على راحلته إلى مكة ويرجع لا يقرعها. (الطبقات الكبری ابن سعد/ج۵/۱۶۷) ▪️ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الرَّافِعِيِّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: حَجَجْتُ مَعَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ- فَالْتَاثَتْ عَلَيْهِ النَّاقَةُ فِي سَيْرِهَا فَأَشَارَ إِلَيْهَا بِالْقَضِيبِ ثُمَّ قَالَ آهِ لَوْ لَا الْقِصَاصُ وَ رَدَّ يَدَهُ عَنْهَا. (الارشاد للمفید، ۲/ ۱۴۴) ▪️يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: حَجَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع عَلَى رَاحِلَتِهِ عَشْرَ حِجَجٍ مَا قَرَعَهَا بِسَوْطٍ وَ لَقَدْ بَرَكَتْ بِهِ سَنَةً مِنْ سَنَوَاتِهِ فَمَا قَرَعَهَا بِسَوْط. (المحاسن ۲/ ۳۶۱) ▪️عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ: «كَانَ لِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عليه السلام نَاقَةٌ حَجَّ عَلَيْهَا اثْنَتَيْنِ وَ عِشْرِينَ حَجَّةً مَا قَرَعَهَا قَرْعَةً قَطُّ».قَالَ: «فَجَاءَتْ بَعْدَ مَوْتِهِ و مَا شَعَرْنَا بِهَا إِلَّا و قَدْ جَاءَنِي بَعْضُ خَدَمِنَا أَوْ بَعْضُ الْمَوَالِي، فَقَالَ: إِنَّ النَّاقَةَ قَدْ خَرَجَتْ، فَأَتَتْ قَبْرَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عليه السلام فَابْتَرَكَتْ عَلَيْهِ، فَدَلَكَتْ بِجِرَانِهَا الْقَبْرَ و هِيَ تَرْغُو، فَقُلْتُ: أَدْرِكُوهَا أَدْرِكُوهَا، و جِيئُونِي بِهَا قَبْلَ أَنْ يَعْلَمُوا بِهَا أَوْ يَرَوْهَا». قَالَ: «وَ مَا كَانَتْ رَأَتِ الْقَبْرَ قَطُّ». (الکافي ۱: ۴۶۷؛ بصائر الدرجات: ۳۵۳) ◾️عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ، عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ أَبِي عِمْرَانَ، عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: «لَمَّا كَانَتِ اللَّيْلَةُ الَّتِي وُعِدَ بِهَا عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع ... فَأَوْصَى بِنَاقَتِهِ أَنْ يُحْضَرَ لَهَا عِصَامٌ وَ يُقَامُ لَهَا عَلَفٌ فَحَصَّلْتُ لَهَا ذَلِكَ، فَتُوُفِّيَ فِيهَا صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ. فَلَمَّا دُفِنَ ع لَمْ تَلْبَثْ أَنْ خَرَجَتْ حَتَّى أَتَتِ الْقَبْرَ، فَضَرَبَتْ بِجِرَانِهَا الْقَبْرَ وَ رَغَتْ وَ هَمَلَتْ عَيْنَاهَا، فَأُتِيَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع، فَقِيلَ لَهُ: إِنَّ النَّاقَةَ قَدْ خَرَجَتْ إِلَى الْقَبْرِ، فَأَتَاهَا فَقَالَ: مَهْ، قُومِي الْآنَ بَارَكَ اللَّهُ فِيكِ، فَثَارَتْ حَتَّى دَخَلَتْ مَوْضِعَهَا، ثُمَّ لَمْ تَلْبَثْ أَنْ خَرَجَتْ حَتَّى أَتَتِ الْقَبْرَ، فَضَرَبَتْ بِجِرَانِهَا الْقَبْرَ، وَ رَغَتْ وَ هَمَلَتْ عَيْنَاهَا، فَأُتِيَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع فَقِيلَ لَهُ: إِنَّ النَّاقَةَ قَدْ خَرَجَتْ إِلَى الْقَبْرِ، فَأَتَاهَا فَقَالَ: مَهْ، الْآنَ قُومِي فَلَمْ تَفْعَلْ، فَقَالَ: دَعُوهَا فَإِنَّهَا مُوَدِّعَةٌ، فَلَمْ تَلْبَثْ إِلَّا ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ حَتَّى نَفَقَتْ، ْ، وَ إِنَّهُ كَانَ لَيَخْرُجُ عَلَيْهَا إِلَى مَكَّةَ فَيُعَلِّقُ السَّوْطَ بِالرَّحْلِ، فَلَمْ يَقْرَعْهَا قَرْعَةً حَتَّى يَدْخُلَ الْمَدِينَةَ». وَ رُوِيَ: «أَنَّهُ حَجَّ عَلَيْهَا أَرْبَعِينَ حِجَّةً» (بصائر الدرجات: ۴۸۳) پیش از این درباره گریه امام صادق ع در موضوع دستورات امیرالمؤمنین ع برای مدارا با حیوانات نوشتم. @dehban_ir