eitaa logo
دلدادگان کوی یار غائب 🌸مهدی (عج)🌸
512 دنبال‌کننده
917 عکس
360 ویدیو
5 فایل
السلام علیک یا بقیة الله فی ارضه گم گشته ام به اشک که پیدا کنم تو را دل شسته ام ز جان که تمنا کنم تو را
مشاهده در ایتا
دانلود
🖍️ ابن بابِوِیه‌ْ، محمد بن علی بن حسین بن موسی‌ بن بابویه‌ قمی‌، ملقب‌ به‌ (ح‌ ۳۰۵-۳۸۱ق‌/ح‌۹۱۷-۹۹۱م‌)، و بزرگ‌ شیعه ، در قرن هجری قمری بود. 📚 شیخ‌ طوسی‌ در اسانید الاستبصار ، از وی‌ با لقب‌ «» یاد کرده‌ است‌. او ابتدا نزد پدرش به شاگردی پرداخت و بعد برای کسب علم به شهرهای سفر کرد و از بسیاری بهره برد. وى پيشواى شيعه در قم و اطراف آن در زمان خود بوده و در عصر امام حسن (علیه‌السلام) و   حضرت ولی عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) و در عهد خاصه  بن روح مى‌زيسته است. 📚 به دعاى حضرت ولی‌عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) شهرت شيخ صدوق عالم‌گير شد و تمام دانشوران، زبان به مدح و ثناى او گشودند و در برابر عظمت و گستردگى دانش او خضوع کردند بيشترين فرصت و زحمت وى صرف جمع‌آورى و تدوين و تبويب و نشر احاديث و نگارش کتب مختلف شد و اين امر جز با تسلط او بر آن رشته‌هاى علمى تحقق نخواهد يافت. تبويب و تدوين حديث با توجه به موقعيت زمانى صدوق و نبود يا کمبود امکانات نگارشى و تحقيقى در آن عصر، حاکى از تلاش طاقت‌فرساى او است. امروزه انجام چنين امر بزرگ با وجود امکانات زياد حتى از توان يک گروه علمى هم خارج است. صدوق با کار ابتکارى خود در تنظيم آثار معصومین (علیهم‌السلام) چشمه‌سارى را جارى ساخت که نسل‌هاى آينده توانستند از جويبار روان و زلال آن نيازهاى علمى و دينى بشريت را مرتفع سازند. 📚 تفاوت ناصبی و سنی ابن بابویه‌ مانند اکثر مکاتب‌ دیگر امامی‌ بین‌ اهل‌ سنت‌ و ناصبی‌ فرق‌ آشکار گذاشته‌، ضمن‌ احترام‌ به‌ اهل‌ سنت‌ (چنان‌که‌ مثلاً از تمجید مشایخ‌ سنی‌ توسط او بر می‌آید) ناصبی‌ را کافر شمرده‌ و از نسبت‌ به‌ ائمه‌ را از دانسته‌ است‌.  📚 لقب صدوق لقب‌ «» بلیغ‌ترین‌ کلمه‌ در بیان‌ امانت‌ وی‌ در روایت‌ است‌. نخستین‌ کسی‌ که‌ ابن بابویه‌ را صدوق‌ نامیده‌ ابن ادریس‌ است‌، لیکن‌ پس‌ از وی‌ تا زمان‌ اول‌ این‌ لقب‌ شهرت‌ نداشته‌ است‌. برخی، اساتید او را تا ۲۵۰ تن شمرده اند. او از نظر فکری‌ از مکتب‌ اخباریان‌ متقدم‌ قم‌ به‌ شمار می‌رود. عصر شیخ صدوق، عصر بوده و ایشان در ادامه حرکت شیخ ، به ضبط و نشر حدیث بنا نهاده است. ایشان بوده و آثار زیادی به او نسبت داده‌اند که از مهم‌ترین آنها کتاب من لا یحضره الفقیه، علل الشرایع، الخصال، عیون‌ الاخبار الرضا، معانی الاخبار را می‌توان نام برد. ابن بابویه پس از گذشت هفتاد و پنج سال از عمر شریفش، در سال ۳۸۱ دعوت حق را لبیک گفت و در شهر دیده از جهان فرو بست و در نزدیکی مرقد مدفون گردید. امروزه آرام‌گاهش به نام ابن بابویه در شهر ری مشهور و آرام‌گاهش زیارت‌گاه مسلمانان و محل استجابت دعای مؤمنان است. لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
🖍️ محمد بن محمد بن نعمان، در روز یازدهم ذیقعده سال 336 یا 338 ق، در قریه«سویقه ابن بصری» از توابع«عکبری» در ده فرسنگی شمال ، نزدیک شهر«دجیل» در یک خانواده اصیل و عمیق در مذهب - که زندگی آنان مالامال از به (ع) بود- دیده به جهان گشود. 📚 آغاز تحصیلات‌ شور و عشق فراوان به تحصیل، نشاط و علاقه بسیار به مطالعه، کار را بدانجا رسانید که در برای او از«ابن ابی‌الیاس» اجازه روایت گرفتند.! در سنین هفت هشت‌سالگی، از«ابن سماک» روایت نقل کرد. وی فرزانه‌ای تلاشگر گردید؛ به‌طوری‌که پیش از سن ، از برخی محدثان اخذ روایت کرد و از استاد خویش، شیخ قبل از حدیث شنید. 📚 شخصیت‌شناسی وقتی مجاهدات علمی علمای پرتلاش شیعه در عصر خفقان حکومت‌های جور را بررسی می‌کنیم، سرتاسر زندگی بزرگ‌ شیعه، شیخ مفید به جهاد علمی برای اثبات شیعه سپری شده است و این مفید امت, توانسته با توکل بر خداوند متعال از امتیازات مثبت خود به‌نحو احسن بهره‌برداری کند و همه را خرج دفاع از مکتب مظلوم تشیع نماید. ایشان توانست از علم وافر، نژاد عربی و سکونت در بغداد(که مهد خلافت عباسی و علمای سنی مقرب نزد دربار بود) به‌عنوان برگ‌های برنده جهت مناظره‌های علنی با بزرگان اهل سنت استفاده کند و خدمات شایانی به مکتب اهل‌بیت(ع) بنماید. محدث بزرگوار، حاج میرزا حسین نوری در اثر گران‌قدرش«خاتمة مستدرک الوسائل» پنجاه تن از استادان شیخ مفید را نام می‌برد. شیخ مفید در نزد اینان که شیعه و سنی و زیدی بوده‌اند، علوم متداول عصر؛ یعنی ادبیات عرب، قرائت، کلام، فقه، اصول، حدیث، تفسیر، رجال و غیره را فراگرفته است. اساتید معروف شیخ، همگی از اعاظم فقها و متکلمین و محدثین و رجال نامی بوده‌اند. 📚 شخصیت علمی‌ شیخ طوسی یکی از شاگردان مفید در کتاب«فهرست» می‌گوید: محمد بن محمد بن نعمان، مکنی به ابوعبدالله و معروف به ابن معلم، از متکلمین شیعه است که در زمان او ریاست شیعه به او منتهی شد و در علم و صناعت کلام، مقدم بر دیگران بود و در فقه نیز سرآمد فقهای زمان بوده، مردی سریع الانتقال و بافطانت و حاضرجواب بود و او نزدیک به دویست جلد کتاب کوچک و بزرگ تألیف کرده ... نجاشی یکی دیگر از شاگردان مفید می‌گوید: فضیلت او در فقه و کلام و روایت، وثاقت و علم مشهورتر از آن است که توصیف شود. آنگاه متجاوز از 170 کتاب از تألیف او را نام می‌برد. ✨💥✨💥✨💥✨💥✨💥 آن مرد بزرگواری که در مقام خدمت‌گزاری به ساحت قدس حضرت (عج) و آباء گرامی اش بدان پایه رسد که به نقل صاحب کتاب«احتجاج» از میان علمای شیعه به شریف از آن ناحیه مقدسه ممتاز گردد و به خطاباتی چون:«سلام علیک أیها الولی المولی المخلص فی الدین المخلص فینا بالیقین ... أدام الله توفیقک لنصرة الحق و أجزل مثوبتک علی نطقک عنا بالصدق». یا مانند دیگر:«هذا کتابنا إلیک أیها الأخ الولی المخلص فی ودّنا، الصفی الناصر لنا ... حرسک الله بعینک التی لا تنام». یا مانند توقیع دیگر:«سلام علیک أیها العبد الصالح الناصر للحق الداعی إلیه ...» و امثال این‌گونه کلمات مفتخر گردد و از برکت وجود او بسیاری از گم‌گشتگان وادی ضلالت به شاهراه هدایت راهنمایی شوند و در دشمنان دین و مذهب اظهار سرور و شادمانی کرده و جشن بگیرند. علامه امینی در«الغدیر» می‌گوید: او پیشوای ملت مسلمان آن زمان و مورد احترام همگان بوده، نه پیشوای شیعه تنها 🌑 وفات‌ شیخ مفید در سال 413 ق، در بغداد و پس از 77 سال تلاش و خدمت ارزنده درگذشت و مورد تجلیل فراوان مردم و قدردانی علما و فضلا قرار گرفت. شیخ طوسی، که خود در تشییع جنازه او حضور داشته است، می‌گوید: «روز وفات او از کثرت شیعه و سنی برای ادای نماز و گریستن بر او، همانند و نظیر نداشته است». تن از شیعیان، او را کردند و سید مرتضی بر او نماز گزارد و در حرم مطهر امام (ع)، پایین پای آن حضرت، نزدیک قبر استادش ، گردید. لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
🖍️ 📚 اساتید الف) علمای شیعه‌ 1. ابن قولویه قمی، متوفای 368؛ 2. شیخ صدوق، متوفای 381؛ 3. ابن ولید قمی، متوفای 368؛ 4. ابوغالب زراری، متوفای 368؛ 5. ابن جنید اسکافی، متوفای 381؛ 6. ابوعلی صولی بصری، زنده در سال 352؛ 7. ابوعبدالله صفوانی، زنده در سال 346. ب) علمای سنی‌ 1. شیخ علی بن عیسی رمانی، متوفای 384؛ 2. محمد بن عمران مرزبانی، متوفای 384؛ 3. ابوبکر محمد بن سالم، معروف به حافظ جعابی، متوفای 355. 📚 شاگردان‌ 1. سید مرتضی علم‌الهدی، متوفای 436؛ 2. سید رضی، متوفای 406؛ 3. شیخ طوسی، متوفای 460؛ 4. نجاشی، متوفای 450؛ 5. ابوالفتح کراجکی، متوفای 449؛ 6. ابویعلی جعفر بن سالار، متوفای 463. 📚 تألیفات‌ بنا بر نقل شیخ طوسی، شاگرد برجسته شیخ مفید، وی نزدیک به 200 عنوان کتاب تألیف نموده است(شیخ طوسی، ص 238)، از جمله: 1. المقنعة؛ 2. الإرشاد؛ 3. أحکام النساء؛ 4. الأمالی؛ 5. المسح علی الرجلین؛ 6. الجمل؛ 7. أوائل المقالات؛ 8. المسائل الصاغانیة؛ 9. الإفصاح؛ 10. الاختصاص؛ 11. إیمان أبی‌طالب؛ 12 تصحیح اعتقادات الإمامیة؛ 13 رسالة حول حدیث نحن معاشر الأنبیاء لا نورث؛ 14. الکافئة فی إبطال توبة الخاطئة؛ 15. أربع رسالات فی الغیبة؛ 16. تحریم ذبائح أهل الکتاب؛ 17. تفضیل أمیرالمؤمنین(ع)؛ 18. رسالة حول خبر ماریة؛ 19. شرح المنام؛ 20. عدم سهو النبی(ص)؛ 21. الفصول العشرة فی الغیبة؛ 22. الفصول المختارة؛ 23. مسار الشیعة فی مختصر تواریخ الشریعة؛ 24. المزار. لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
و علم الهدي دو انديشمند و دو تن از بزرگان شيعه در قرون چهارم و پنجم هجري هستند که به تنهايي صاحب سهم بزرگي از تعالي مکتب شيعه و فقه جعفري مي باشند. تدوين و گردآوري خطبه ها، نامه ها و سخنان گهربار امير المومنين علي (ع) در قالب نهج البلاغه توسط سيد رضي انجام گرفته است. ابوالحسن، محمد بن حسين بن موسي موسوي بغدادي، معروف به سيد رضي در سال 359 ه.ق در شهر بغداد به دنيا آمد و سيد مرتضي ملقب به علم الهدي در سال 355 هجري قمري به دنيا آمد.اين دو برادر که در نوجواني از علماي طراز اول شيعه شدند از خانواده اي شريف و اصيل و از نسل ائمه معصومين عليهم السلام هستند .نسب آنها از طرف پدر به امام موسي کاظم (عليه السلام) واز طرف مادر به امام زين العابدين (عليه السلام) مي رسد.پدر سيد رضي و سيد مرتضي ابو احمد حسين، ملقب به طاهر و ذوالمنقبتين است که از شخصيت هاي برجسته و مورد توجه حکومت وقت بود. او بزرگ سادات و مسئول رسيدگي به شکايات مردم و امير حج بود.مادرشان نيز فاطمه دختر ابو محمد، حسين بن احمد بن محمد ناصر کبير، زني دانشمند و با تقوا بود وشيخ مفيد کتاب "«احکام النسا»" را به درخواست ايشان به نگارش درآوردند. بر اساس نوشته هاي مورخان بزرگ شيعه شبي انديشمند بزرگ شيعه در قرن چهارم (سلام الله عليها) را در ديد که دست امام حسن و امام حسين (عليهماالسلام) را در حالي که دو کودک خردسال هستند گرفته و نزد او آورد و فرمود: "اي شيخ به اين دو کودک من علم فقه بياموز".شيخ مفيد پس از بيدار شدن، از اين خواب خود شگفت زده شد. صبح همان روز مادر سيد رضي و سيد مرتضي دست دو کودک خود را گرفته و نزد او آورده و گفت: "اي شيخ به اين دو کودک من علم فقه بياموز".شيخ مفيد از اين حادثه منقلب و گريان گشت و خواب خود را براي آنان تعريف کرده و مسئوليت تربيت و تعليم اين دو سيد بزرگوار را عهده دار گرديد. سيد رضي شخصيتي انديشمند و داراي قدرت هوش و درکي بالا بود و به زودي توانست مدارج عالي فقه را نزد استاد خود طي کند. او مدرسه اي در شهر بغداد تاسيس کرد و به تربيت شاگرداني در علوم اسلامي پرداخت. کتابخانه بزرگي نيز براي استفاده شاگردان خود در آن مدرسه برپا نمود.در سال 388 ه.ق بهاء الدوله او را به جانشيني خود برگزيده و لباس هاي فاخري به او هديه داده و او را به مقام رياست سادات و مسئول رسيدگي به شکايات مردم و امارت حج منصوب نمود. از اساتید سیدرضی می توان به شخصیت هايی مانند ، محمد بن محمد بن نعمان، ابو بکر، محمد بن موسي خوارزمي، ابو الحسن، علي بن عيسي ربعي، ابو الفتح، عثمان بن جني موصلي و ابو سعيد، حسن بن عبد الله سيرافي،اشاره کرد. سيد رضي داراي تاليفاتي ارزشمند است مانند: 1 نهج البلاغه، که جمع آوري و تدوين آن بوسيله ايشان صورت گرفته است 2 خصائص الائمه (عليهم السلام) 3 تلخيص البيان عن مجاز القرآن 4 المجازات النبويه 5 حقايق التاويل في متشابه التنزيل سيد رضي سرانجام پس از عمري خدمت به جهان اسلام و تشيع، در سن 47 سالگي و در سال 406 ه.ق در شهر بغداد ديده از اين جهان فرو بست و در کاظمين، در کنار قبر امام موسي کاظم و امام جواد (عليهماالسلام) دفن شد.💥💥💥 علم الهدي در محيط علمي مساعد رشد و نما کرد و از محضر بزرگان و افرادي مانند:شيخ مفيد, خطيب اديب , ابن نباته و شيخ حسن بابويه بهره جست. او حوزه درسي بسيار غني و در علوم متنوعه تدريس داشته است . شاگرداني مانند:شيخ طوسي صاحب دو کتاب از چهارگانه کتاب مرجع شيعه , قاضي ابن البراج , ابوالصلاح حلبي , ابوالفتح کراجکي , سالار بن عبدالعزيز ديلمي و دهها نظاير اين بزرگان را در حوزه درسي خويش تربيت نمود. در کتابخانه سيد مرتضي , هشتاد هزار جلد کتاب بوده است که اغلب آنها ازکتابهاي مورد مطالعه يا تاليف او بوده است که هر کدام نشانگر وسعت علم و تبحر وگسترش کرانه ی دانش و فضیلت او بوده است. علم الهدي درسال 436 در بغداد وفات يافت فرزندش بر او نماز گذارد و در خانه اش دفن شد. اخيرا جنازه او به کربلاي معلي منتقل شده و در جوار مطهر حضرت سيدالشهدا ( عليهم السلام ) مهمان آن بزرگوار گرديده است. (ره) (ره) لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
ابی جعفر محمد بن یعقوب کلینی مشهورترین دانشمند فقیه و نامی شیعه در نیمه اول سده چهارم هجری ثقه الاسلام محمد بن یعقوب اسحاق کلینی رازی معروف به "کلینی" یا "" که اصلاً ایرانی و از روستای کلین واقع در ۳۸ کیلومتری شهرری و ناحیه جنوبی غربی جاده به تهران نزدیک حسن آباد کنونی است. که البته در مورد تاریخ تولد او اطلاعات دقیقی در دست نیست همین اندازه گزارش شده که وی در آغاز دوران غیبت صغری در قریه کلین چشم به جهان گشوده است و تحصیلات وی در آغاز دوران جوانی و نوجوانی‌اش را در ری بوده است و سرانجام این محدث عظیم الشأن که در دنیای آن روز اسلام چشم و و سند دانشمندان بغداد اعم از خاصه و عامه بود پس از آن همه رنج و کوشش و تالیف و تنصیف و و رونق مکتب خرد عصمت و طهارت در سال ۳۲۸ یا ۳۲۹ که مصادف با مبدا امام زمان علیه السلام بود در همان شهر بغداد چشم از جهان فرو بست آرامگاهش امروز در ناحیه شرقی نهر دجله کنار جسر(پل) قدیم بغداد معروف و مسلمانان می‌باشد مشهورترین شخصیت عالی مقام بود که در آن زمان میان شیعه و سنی با احترام می‌زیست و به طور آشکارا به مذهب حق و نشر معارف و فضایل اهل بیت علیهم السلام همت گماشت عموم طبقات او را به و و بر احادیث و اخبار می‌ستودند، طوری که نوشته‌اند شیعه و سنی در به وی مراجعه می‌کردند و در این خصوص مورد وثوق و اعتماد هر دو فرقه بود به همین جهت ملقب به گشت. او نخستین دانشمند اسلامی است که به این خوانده شده و حقاً که شایسته این لقب بزرگ هم بود چرا که این لقب نشان از دینی نزد علما و فقیهان امامی را و تا امروزه نیز شهرت خود را برای شیخ کلینی حفظ کرده است کلینی در و ، و ، و ضبط احادیث که همه شرایط یک فرد محدث و جامع الشرایط بوده است، مانند نداشت. 💢مشایخ شیخ کلینی در و تراجم بالغ بر ۴۰ نفر از فقهای محدثین را نام می‌برد که از استادان و اجازه وی به شمار رفته‌اند و کلینی در نزد آنها شرایط شاگردی به جا آورده است مشایخی مانند: ۱.ابوالحسن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی ۲.ابوالحسن علی بن محمد بن ابی قاسم عبدالله بن عمران برقی قمی ابن بنت احمد بن محمد بن خالد برقی ۳.ابوجعفر ، محمدبن یحیی ، عطار ، اشعری قمی ۴.اسحاق بن یعقوب و... 💢شاگردان شیخ کلینی: ۱. ابو عبدالله احمد بن ابراهیم معروف به این ابی رافع صیمری ۲.‌ابو عبدالله محمد بن ابراهیم بن جعفر ، کاتب نعمانی معروف به ابن زینب ۳. علی بن احمد موسی دقان و... 📚تألیفات کلینی : شیخ اجل طوسی و نجاشی دانشمند رجالی جمعاً این کتاب‌ها را جز به شمار آورده‌اند ۱. کتاب الرجال ۲. کتاب الرد الی القرامطه ۳. کتاب رسائل الائمه علیهم السلام ۴. کتاب تعبیر الرؤیا ۵. کتاب ماقیل فی ائمه علیهم السلام من الشعر ۶. الکافی 🔅اما اثر کلینی بلکه جامعه شیعه کتاب با عظمت او است. کتاب الکافی در ۸ مجلد طبع گردیده که دو جلد اول آن درباره ، و است که از آن به عنوان یاد می‌شود سوم تا هفتم این کتاب درباره و احکام عملی است و هشتم آن نام دارد که درباره سیر و تاریخ است. که البته همان طور که خودش بیان کرده همه و اهتمامش را در جمع و صحيحه تا آنجا برای وی مقدور بوده بکار برده و با خود و که به و پیش از خود داشته را تدوین کرده است. 🌐دلدادگان کوی یار غائب 🌷 ┄┅┅┅┅❁💚❁┅┅┅┅┄🌷 🆔 @deldadegan_yar_ghayeb
 از و  و دانشمندان نامور  در قرن هجری است که گذشته از مقام علمی و شخصیت معنوی و آثار ارزنده اش، در طرق بسیاری از احادیث شیعه واقع شده، و عموم علما و فقهای ما او را مورد تجلیل و وثوق و اعتماد کامل قرار داده، و روایاتش را از ائمه اطهار علیهم السلام با احترام پذیرفته اند. وی را از اصحاب امام رضا، امام جواد و امام هادی علیهم السلام شمرده اند. 📚شرح حال : رجال برقی او را از اصحاب حضرت امام رضا علیه السلام بشمار آورده و از اصحاب امام محمدتقی و امام علی النقی علیهماالسلام هم. شیخ طوسی او را از اصحاب حضرت  علیه السلام می داند و می گوید: دانشمندی موثق و دارای اعتقادی درست بود و از اصحاب امام جواد و امام هادی علیهم السلام نیز محسوب می دارد. و در «فهرست» خود می نویسد: علی بن مهزیار اهوازی رحمت الله علیه دانشمندی جلیل القدر، دارای روایات فراوان و ثقه است. او سی و سه کتاب، مانند کتب حسین بن سعید و همچنین کتاب حروف القرآن، کتاب الانبیاء، کتاب البشارات دارد. نجاشی در رجال خود از این دانشمند گرانمایه چنین یاد می کند: «ابوالحسن علی بن مهزیار اهوازی، او از مردم دورق بود و از موالی است. پدرش نصرانی بود و اسلام آورد. و گفته اند که علی نیز در صغر سن نصرانی بود ولی بعد مسلمان شد، و خدا با شناخت اسلام و مذهب تشیع بر وی منت نهاد. علی مهزیار علم فقه و شناخت احکام دینی را آموخت، و از حضرت امام رضا و امام جواد علیهماالسلام روایت کرده است و از اصحاب خاص امام محمدتقی علیه السلام بشمار می رفت، و از جانب حضرت وکالت داشت. بدین گونه در نزد آن حضرت مقامی بس بزرگ یافت، و نیز از اصحاب امام هادی علیه السلام هم بود، و در بعضی از نواحی وکیل آن ذوات مقدس بود. راجع به او توقیعاتی مشتمل بر خوبی های وی از جانب امام جواد و امام هادی علیهم السلام خطاب به شیعیان صادر شده است. او در نقل روایاتش موثق بود. هیچ دانشمندی از وی نکوهش نکرده است. اعتقادی درست داشت، و کتاب های مشهوری تصنیف نموده است. از جمله فقهائی که با علی بن مهزیار هم عصر بودند، حسین بن سعید اهوازی است. او نیز افتخار شاگردی سه تن از ائمه بزرگوار شیعه (علیهم السلام) را داشت و در کتابهای رجالی زمانی که از او سخن به میان آمده به نیکی از او یاد شده است. حسین اهوازی برادری بنام حسن نیز داشت که او هم از علمای معاصر علی بن مهزیار و دارای مقام والایی بود و در اغلب موارد نام این دو راوی اهل بیت در کنار هم ذکرمی شود. ابن ندیم در فهرست خود از دانش و علم فراوان آن دو دانشمند یاد می کند: «دانش این دو برادر در عصر خود از هر دانشمند دیگری و سیعتر بود و در فقه از برجستگی خاص برخوردار بودند. آنها با حضرت جواد(ع) مصاحبت داشتند و از وجود آن حضرت بهره می جستند». 📚خاندان علی بن مهزیار فرزند علی بن مهزیار یعنی محمد بن علی بن مهزیار، نیز از اصحاب امام هادی(ع) شمرده می شود. وی بسیاری از افتخارات پدر را دارا و از جایگاه علمی خاصی برخوردار بود. از سید بن طاووس در کتاب «ربیع الشیعه» نقل شده که محمد بن علی بن مهزیار از سفیران و حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه) بوده است. همچنین فرزند برادر او علی بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی که او نیز به علی بن مهزیار شهرت دارد از افرادی است که در دوران غیبت صغری توفیق به خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه را داشته است. 📚 وفات گرچه از تاریخ وفات آن راوی جلیل القدر اطلاع دقیقی در دست نیست، ولی سال رحلت او را حدود ۲۵۴ هجری تخمین زده اند. اکنون مزار شریف آن راوی بزرگوار در شهر دارای بارگاه و بقعه ای مجلل است و همه روزه خیل مشتاقان را پذیراست و مردم با عشق اهل بیت مرقد آن راوی اهل بیت را زیارت می کنند. لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
حضرت عبدالعظیم بن عبدالله حسنی (علیه‌السلام) (۱۷۳-۲۵۲ ق)، معروف به عبدالعظیم حسنی، شاه عبدالعظیم و سیدالکریم، از نوادگان امام مجتبی (علیه‌السلام) است که با چهار واسطه به ایشان می‌رسد. طبق نقل تاریخ‌نویسان حضرت عبدالعظیم عالم، زاهد، عابد و از بزرگان محدثین و مورد اعتماد شیعه در زمان خود به شمار می‌رود. ستایش‌هایی که ائمّه معصومین (علیهم‌السّلام) از وی به عمل آورده‌اند، نشان‌دهنده شخصیّت علمی و مورد اعتمادبودن اوست. محل قبر و حرم ایشان در  از توابع تهران قرار دارد که مورد توجه شیعیان است. ‌ بر اساس آنچه در تاریخ تولد و وفات حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) نقل شده، ایشان دوران حیات پنج امام از امامان اهل‌بیت (علیهم‌السلام) یعنی امام کاظم (علیه‌السلام) تا امام عسکری (علیه‌السلام) را درک کرده و آنچه قطعی و مسلّم است، ایشان محضر امام (علیه‌السلام) و امام (علیه‌السلام) را درک نموده و از آنها احادیث فراوانی نقل کرده‌ است. مهم‌ترین نشانه عظمت معنوی و مقامات باطنی حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) برابری فضیلت زیارت مزار ایشان، با فضیلت زیارت سیّدالشهداء (علیه‌السلام) است. نگاهی گذرا به زندگی‌نامه نیاکان و خاندان حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) نشان می دهد که این خاندان، دارای دو ویژگی برجسته بوده‌اند: اوّل: مبارزه و پیکار بر ضدّ ستم و سلطه استکباریِ حاکم به جامعه اسلامی، به‌گونه‌ای که پدر حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) در زندان از دنیا رفت و ایشان پدر خود را ندید و جدّ ایشان نیز مدتی در زندان به سر برد. دوّم: کرامت طبع، عزّت نفس و خدمت به محرومان. ملقّب شدن عبدالعظیم به حضرت «السیّد الکریم» ریشه در این ویژگی خانوادگی این بزرگوار دارد. وی مورد علاقه و محل اعتماد و اطمینان حضرات ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) بوده است. فرمایشات حضرت امام رضا (علیه‌السلام) در پیامی‌ که توسط ایشان برای شیعیان فرستاده‌اند، خود شاهدی روشن برای اثبات این موضوع و حدیث «عرض دین» او خدمت امام‌ هادی (علیه‌السلام) و تصدیق آن حضرت اعتقادات حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) را، دلیلی بزرگ بر ایمان و قداست و عقیده ثابت او به ائمه هدی (علیهم‌السّلام) و مذهب جعفری می‌باشد. حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) در زمان خود، دارای موقعیتی عظیم بود. وی با بزرگان شیعه و روات درجه اول ارتباط کامل داشته و با عده کثیری از اصحاب حضرت امام صادق و امام کاظم و امام رضا (علیهم‌السّلام) معاصر و هم‌نشین بود. شیخ صدوق (رحمه‌الله) در کتاب کمال الدین . در ضمن حدیث «» آورده است: وقتی که حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) خدمت امام‌ (علیه‌السلام) مشرف شد و عقاید خود را اظهار نمود، امام فرمود: تو از دوستان حقیقی ما هستی برای اثبات عظمت علمی حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) کافی است که بدانیم امام معصوم، مردم را برای حل مشکلات دینی و یافتن پرسش‌های اعتقادی و عملی‌شان، به‌ایشان ارجاع داده است. صاحب بن عَبّاد در رساله‌ای که در شرح‌حال حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) نوشته، این رساله در سال ۵۱۶ ق، به‌خط یکی از بنی بابویه نگارش یافته است . در توصیف علمی ایشان آورده‌اند: مؤلف کتاب جنة النعیم یا روح و ریحان و دیگران نوشته‌اند: شخصی به نام اباحماد رازی از شیعیان و موالیان شهر ریبا به سامراء رفت و خدمت امام زمانش حضرت امام علی النقی (علیه‌السلام) رسید و مسائلی را پرسید. پس امام پاسخ او را چنین داد: «اما بعد یا اباحماد اذا اشکل علیک شیء من امر دینک فاسئل عنه من عبدالعظیم الحسنی و اقراه منّی السلام». ‌ای اباحماد! هرگاه مشکلی از امور دینی برایت پیش آمد، جواب مشکل خود را از عبدالعظیم حسنی بخواه و سلام مرا به او برسان». این تعبیر، به روشنی نشان می دهد که حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) در عصر خود، توانمندی بوده که بر اساس اصول و قواعدی که از اهل‌بیت (عليهم‌السلام) در اختیار داشته، می‌توانسته دیدگاه‌های اسلام ناب را در زمینه‌های مختلف اعتقادی و عملی، استخراج کند و به پرسش‌های مردم پاسخ گوید. بنابراین، ایشان تنها یک محدّث و راوی احادیث اهل‌بیت (عليهم‌السلام) نبوده است؛ بلکه از علمای بزرگ خاندان رسالت بوده که پس از ، توان پاسخگویی به مسائل علمی را داشته و توانمندی علمی‌اش مورد تأیید و تصدیق امام (علیه‌السلام) قرار گرفته است. لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
محمّد باقر بن محمّد تقی بن مقصود علی مجلسی (1037 _ 1110 قـ) معروف به یا مجلسی دوّم، از و مشهور می باشد. علامّه مجلسی رَحِمَهُ الله از میان شاخه‌ های علوم اسلامی بیش از همه به حدیث‌ نگاری علاقه داشت و مشهورترین کتاب او، مجموعه پُر حجم حدیثی به نام «بحار الأنوار» است که نقش در احیای جایگاه حدیث در منظومه ی معرفت دینی داشت. ایشان با تربیت شاگردان و آثار پر تعداد خود که بسیاری از آن ها را به زبان فارسی و برای استفاده عموم مردم نگاشت، بر فرهنگ شیعی و روش ‌های علمی علمای پس از خود تأثیر گذاشت. وی به دلیل حضور در حکومت و نقش بارز سیاسی و اجتماعی‌ اش در آن دوران از شهرت زیادی بر خوردار بوده است. در دوران سلطنت شاه سلیمان صَفَوی به مقام «شیخ الإسلام» رسید و در دوران سلطان حسین صفوی صاحب نفوذ بود. مجلسی رَحِمَهُ الله در سال 1037 هـ در اصفهان به دنیا آمد. پدرش محمّد تقی مجلسی رَحِمَهُ الله مشهور به مجلسی اوّل از بزرگان و مجتهدان سرشناس عصر خویش و از شاگردان شیخ بهایی، ملا عبدالله شوشتری و میرداماد بود. جدّ پدری ایشان حافظ ابو نعیم اصفهانی از محدّثان و حفّاظ است. پدر بزرگ شان، «ملّا مقصود» نیز اهل شعر، ادب و فضل بوده است. ایشان از بسیاری از علمای دوران خود حدیث شنیده و از آنان اجازه روایت داشت که از مهم‌ ترین این افراد باید به ملّا صالح مازندرانی، ملّا محسن فیض کاشانی و شیخ حرّ عاملی رحمة الله علیهم اجمعین اشاره کرد. از بین شاگردان علّامه برخی از مشاهیر علمای شیعه تربیت شدند که از آن جمله می‌ توان به میرزا عبدالله افندی اصفهانی، سیّد نعمت الله جزایری، شیخ عبدالله بحرانی، محمّد بن علی اردبیلی، میر محمّد حسین خاتون آبادی و سیّد ابو القاسم خوانساری رحمة الله علیهم اجمعین یاد کرد. علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله در علوم مختلف اسلامی مانند تفسیر، حدیث، فقه، اصول، تاریخ، رجال و دِرایه تخصّص داشت و به نگارش آثاری در این زمینه‌ ها پرداخت. او نویسنده‌ ای بسیار پُر کار بود و بر اساس برخی محاسبات، در طول حیات علمی خود یعنی بعد از دوران بلوغ به طور متوسط روزانه 67 سطر می‌ نوشته که هر سطر به طور متوسط 50 کلمه داشته است. مجموع آثار عربی علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله را تا 10 عنوان ذکر کرده ‌اند که پُر حجم ‌ترین آن‌ها «بحار الأنوار» است که حدود 700 هزار سطر داشته و در یکی از چاپ ‌های آن، 110 جلد است. علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله به مجموعه ‌های حدیثی کهن شیعه نیز پرداخت و در این شرح ‌ها مباحث مختلف فقهی و غیر از آن را بررسی کرد. او شرحی بر کتاب کافی نوشت و آن را «مرآة العقول» نام گذاری نمود. وی همچنین شرحی بر کتاب تهذیب الاحکام نوشته ی شیخ طوسی رَحِمَهُ الله نگاشت به نام «ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الاخبار». از دیگر آثار علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله باید به شرح «چهل حدیث»، «الفوائد الطریفة فی شرح الصحیفه» در شرح صحیفه ی سجّادیه، رساله ی «اعتقادات»، رساله ی «اوزان»، و کتاب «الوجیزه فی الرّجال» اشاره کرد. علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله کتاب ‌ها و رسالات متعدّدی به زبان فارسی نگاشت، که تعداد آن را تا 49 کتاب و رساله شمرده ‌اند. نگارش رسالات فارسی با هدف ترویج علوم دینی بین مردم عادّی انجام می‌ شد و رویه‌ ای بود که مدّتی پیش از علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله آغاز شده بود، امّا آثار ایشان از شهرت بیشتری بر خوردار شد و با استقبال بسیاری از فارسی زبانان همراه گشت. از جمله آثار فارسی علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله می‌ توان به کتاب‌ های زیر اشاره کرد : 1. «عین الحیاة» که شرحی است بر وصیّت پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله به جناب ابوذر غِفاری مشتمل بر پند های اخلاقی. 2. «مشکاة الأنوار» در باب قرآن و دعا، فضیلت قرائت و ثواب آن. 3. «حیاة القلوب» در باب سر گذشت پیامبران، زندگانی پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و درباره ی امامت. 4. «جلاء العیون» در باب تاریخ و مصائب چهارده معصوم علیهم السلام. 5. «حلیة المتّقین» در باب آداب معاشرت و مستحبات زندگی روزانه فردی و اجتماعی. 6. «حقّ الیقین» در اعتقادات. علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله سر انجام در شب 27 رمضان سال 1110 هـ و در 73 سالگی ـ به تاریخ قمری ـ در اصفهان از دنیا رفت. ایشان بنابر وصیّت شان در کنار مسجد جامع اصفهان و در جوار پدرش به سپرده شد. لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb
حسن بن یوسف بن علی بن مطهر حلی (۷۲۶-۶۴۸ ق) معروف به «»، از مشهورترین علمای و صاحب آثار مهمی در فقه، اصول، کلام، منطق، فلسفه، رجال و حدیث است. علامه حلی در فقه شاگرد دائی خود محقق حلی و در فلسفه و منطق شاگرد خواجه نصیرالدین طوسی بود. وی شخصیتی جلیل‌القدر بود و ریاست و شیعه در قرن هجری به او منتهی شد. علامه حلی پیوسته به نشر معارف و فرهنگ تشیع ‌پرداخت و موجب گرایش به مذهب شیعه گردید. حسن بن یوسف بن علی بن مطهر حلی در روز ۲۹ ماه مبارک رمضان سال ۶۴۸ هجری در شهر حله به دنیا آمد. وی از اوان کودکی به تحصیل علم و کسب کمال پرداخت. ادبیات عرب و علوم مقدماتی و متداول عصر را در حله نزد دانشمندش و سایر علمای بزرگ آن منطقه، همچون بزرگوارش محقق حلی و پسر عم مادرش شیخ نجیب‌الدین یحیی بن سعید و سید احمد بن طاووس و رضی‌الدین علی بن طاووس و حکیم مشهور ابن میثم بحرانی مؤلف شرح نهج البلاغه آموخت. هنوز سنین عمرش به حد بلوغ نرسیده بود که از تحصیل علوم مقدماتی فراغت یافت و به مقام عالی نائل آمد. از اساتید و مشایخ روایى‌ او می توان به عالمان زیر اشاره نمود: شیخ سدید الدین حلّى (پدر علامه)، در موضوع: فقه و اصول، حدیث، علم کلام محقق حلّى (دایى علامه)، موضوع: فقه و اصول، حدیث، علم کلام (دایى او مانند پدرى مهربان برایش زحمت کشید و بیشتر علومش مخصوصا فقه و اصول را نزد او فرا گرفت) شمس الدین محمد کیشى، موضوع: بعضى تألیفات او در علوم عقلى شیخ نجم الدین على بن عمر کاتبى قزوینى، موضوع: کتاب «شرح کشف الأسرار عن غوامض الأفکار» در منطق از تألیفات خود اوست خواجه نصیر الدین طوسى، موضوع: کتاب «شفا» از ابن سینا در فلسفه و علم هیئت و ریاضیات برهان الدین فسفى، موضوع: بعضى تألیفات او در علم جدل و مناظره ابن میثم بحرانى شارح نهج البلاغه، موضوع: فقه على بن طاوس، موضوع: فقه احمد بن طاوس، موضوع: فقه علی بن عیسی اربلی، صاحب کشف الغمة نجم الدین جعفر بن محمد بن نما حلّى (م، ۶۸۰ ق) عبد الحمید بن ابى الحدید معتزلى، شارح نهج البلاغه. علامه حلی نخستین کسی دانسته شده که با لقب خوانده شد. قطب‌الدین رازی، فخرالمحققین، ابن‌معیه و محمد بن علی جرجانی از شاخص‌ترین شاگردان وی بوده‌اند. مناظره با اهل سنت در حضور محمدخدابنده و شدن سلطان در پایان مجلس در کتاب میرزا محمدعلی مدرس نقل شده است. دو بار دیدار علامه حلی با (عج) جزو داستان‌های مشهور درباره او است. مرقد علامه حلّی در حرم امام علی علیه السلام واقع شده است. علامه حلی در یازدهم یا بیست ویکم ماه محرم سال ۷۲۶ هجری در حله وفات یافت. جنازه او به نجف اشرف حمل گردید و در ایوان طلای (علیه السلام) به خاک سپرده شد. قبر او در مقابل قبر مقدس اردبیلی قرار دارد. لینک کانال 👇✨ @deldadegan_yar_ghayeb