✍ افسانه #مطلاق‌بودن امام مجتبی(ع) ▫️مطلاق به کسی میگن که زنان زیادی رو طلاق داده باشه. ▫️این #تهمت و #جعل ، در لباس #حدیث در منابع شیعه و سنّی اومده. ▫️متاسفانه برخی #شیعیان بمحض دیدن این #روایات‌جعلی در کتب حدیثی مهم، #سریعا مرعوب و تسلیم شده یا سعی در #توجیه مطلب می‌کنند و از مقام #عصمت امام و روایات #نهی‌طلاق به کلی غافلند! ▫️این تهمت اولین بار توسط #منصور‌عباسی‌ ملعون ساخته شد و توسط مزدوران او لباس حدیث به خود پوشید و به برخی کتب شیعه هم راه یافت. ▫️شرح مفصل این جعل تاریخی را می توانید اینجا مطالعه کنید: https://www.google.com/amp/s/article.tebyan.net/Article/AmpShow/217009 ▫️یکی از مهمترین دلایل بطلان ماجرا، عدم اشاره امویان بخصوص #معاویه به موضوعه، چرا که اون ملعون از هیچ دستاویزی برای تخریب چهره امام مجتبی (ع) غافل نبود! ✔️ اگر حدیث و روایتی حتی در کتابهای مهم شیعه و توسط بزرگان ما نقل شد، اما #مخالف با شئون آل الله بود، #باید در اون نقل شک کرد و راهی وادی #تحقیق شد! https://eitaa.com/dinpajouhi

⛔️ روایت جعلی مولوی از جنگ خندق ⛔️ 🔹یکی از داستانهای مشهور اما #دروغ که تقریبا همه ما ایرانیان از امیرمومنان (ع) شنیده ایم، این است که در جریان جنگ خندق، عمرو بن عبدود به صورت مبارک حضرت، نعوذ بالله، آب دهان می‌اندازد و حضرت بخاطر اینکه بر غضب خود از این عمل غلبه کنند و مخالفت هوای نفس نمایند، کشتن وی را به تاخیر می‌اندازند! 🔹این داستان دروغ، اولین بار توسط مولوی در دفتر اول کتاب مثنوی جعل شد و بعدها بقدری مشهور گشت که بسیاری از بزرگان و علمای شیعه نیز بدون بررسی و صحت سنجی، آنرا روایتی واقعی پنداشته و در آثار خود نقل کرده اند و بدلیل همین شهرت، دستاویزی برای شیعه پنداری مولوی، توسط برخی گردید. 🔹ابیات آغازین این شعر که از قدیم الایام تا کنون در کتب درسی ما ایرانیان تدریس می‌شود چنین است : از على آموز اخلاص عمل شير حق را دان منزه از دغل‏ در غزا بر پهلوانى دست يافت زود شمشيرى بر آورد و شتافت‏ او خدو انداخت در روى على افتخار هر نبى و هر ولى‏... 🔴 اما نکات مهم این داستان جعلی : 🔻این داستان #هیچ سندی ندارد و در هیچیک از منابع #متقدم اسلامی، اعم از کتب شیعه و سنی نقل نشده است و مانند بیشتر داستان های مثنوی، ساخته و پرداخته مولوی است و بس. اما متاسفانه با استناد به همین اشعار مولوی، حتی بر فراز منابر در مساجد و هیاتهای مذهبی نقل می‌گردد و از آن فاجعه بارتر اینکه، به مدد #مولفین کتب درسی، این داستان نسل به نسل برای شیعیان تدریس و جزو مستندات اعتقادی آنان می‌گردد، چنانکه ممکن است خوانندگان همین متن، جعلی بودن آنرا نپذیرند!! 🔻نکته بسیار مهم اما مغفول اینکه، طبق این داستان جعلی مولوی، امیرالمومنین(ع)، نه برای خدا، که برای نفس خود غضب کرد! لذا مانند مردم عادی باید دوری بزند و هوایی بخورد تا خشمش فرو بنشیند!! یعنی درست برخلاف عقیده #عصمت در مکتب حقه تشیع، امامان، #معصوم می باشند و اگر حتی ثانیه‌ای برای #نفس‌خود غضب کنند از مقام عصمت خارج شده و دیگر تفاوتی با مردم عادی ندارند! بنابر این مولوی در این اشعار، نه تنها امیرالمومنین(ع) را مدح #نکرده است، بلکه طبق مذهب خود، مقام عصمتی برای ایشان قائل #نیست! در حالیکه ما شیعیان #ساده‌دل، هم این داستان را بعنوان #فضیلت مولایمان نقل و تدریس می‌کنیم، و هم آنرا #دلیل تشیع مولوی نیز می‌دانیم!! یا للعجب.. 🔻حتی اگر فرضا بپذیریم که مولوی در این اشعار، امیرالمومنین(ع) را مدح کرده است، باز نشان شیعه بودن او #نیست. چرا که وی در همین کتاب مثنوی، برخلاف عقیده شیعیان، حضرت ابوطالب (ع) را #کافر دانسته، برای #قاتل حضرت فاطمه(س) فضائل و مناقب زیادی جعل کرده، معاویه را مدح نموده و موارد دیگری آورده که دقیقا #مخالف منظومه اعتقادی شیعیان است! پس نشان تشیع، صرفا مدح امیرالمومنین(ع) نیست، بلکه #برائت از دشمنان ایشان شاخص تشیع است. همگی می دانیم که اهل تسنن، امیرالمومنین علیه السلام را خلیفه چهارم خود می دانند و بخاطر وجود فضائل بی شمار آن حضرت، بسیاری از بزرگان سنی مذهب مانند: نسائی، جوینی، خوارزمی، شافعی، و ... کتاب های مهمی با نام مناقب و فضائل امیرالمومنین(ع) تالیف کرده و اشعار بسیاری نیز در مدح ایشان سروده اند، اما تا پایان عمر خود، بر مذهب تسنن باقی ماندند! پس یکبار برای همیشه باید دانست که مدح امیرالمومنین(ع) به #تنهایی، نشانه تشیع نیست! 🔻 #پایان این داستان جعلی مولوی نیز هیچ شباهتی به پایان واقعی نبرد عمروبن عبدود با حضرت امیرالمومنین(ع) ندارد، چرا که در اصل واقعه، عمرو بدست حضرت به جهنم فرستاده می شود که پیامبر اکرم(ص) در اینباره فرمودند: لَضَرْبَةُ عَلِيٍّ يَوْمَ الْخَنْدَقِ أَفْضَلُ مِنْ عِبَادَةِ الثَّقَلَيْن‏. اما طبق داستان جعلی مولوی، عمروبن عبدود، در آخر کشته #نمی‌شود بلکه مسلمان شده و درجات معنوی را طی می‌کند و به مقاماتی می‌رسد!! 🔻ایکاش با #تامل در این نکات، ناشر فضایل #واقعی امیرالمومنین(ع) در بین نسل خود و شیعیان حضرت باشیم که فرموده اند: كونوا درائين و لا تكونوا روائين! https://eitaa.com/dinpajouhi

✅ عزیزی، در جایی، سوالاتی درباره این متن مطرح و عزیزتری منتقل کرد. جهت تبیین بعضی نکات و پاسخ به ابهامات احتمالی، سوال‌های اون عزیز و جواب‌ها به نظر اهل تحقیق میرسه: سلام چند تا مطلب: 1-کدام مرجع علمی یا دانشمند که سواد علمی کافی را دارد این موضوع را مطرح کرده و به رد مولوی و داستان او پرداخته؟ 2-در مورد سرنوشت عمروبن عبدود در حدیث پیامبر(ص) چیزی نقل نشده صرفا به عظمت حضرت علی (ع) و نبرد ایشان اشاره شده و نمی‌توان این حدیث را علتی بر مرگ عمر دانست. 3-در حدیث ها و روایات که از کتاب مناقب آل آبی طالب از آثار ابن شهرآشوب ذکر شده است که حضرت علی(ع)در خلال جنگیدن با عمرو بن عبدود، پس از آنکه عمرو، آب دهان بر چهره‌‌ی مبارک حضرت انداخت، چند لحظه از جنگیدن دست کشیدن تا خشم خود را فرونشاندند، و سپس عمرو را کشتن و ملوی از گفتن باقی داستان خودداری کرده. 4-در کدام از غزل یا شعر های ملوی ذکر شده است که عمروبن عبدود مسلمان شده و به مقام های بالا رسیده است؟ سلام پاسخ به چند تا مطلب: ۱. اگر قابل بدانید و به غلامی قبول کنید، مرحوم علامه جعفری، مرحوم بدیع الزمان فروزانفر و مرحوم عبدالباقی گلپینارلی که هر سه از شارحین مثنوی اند، به این موضوع پرداخته اند و اذعان کرده اند که در هیچ منبعی نیست. البته اگر این سه نفر رو مرجع علمی و دانشمند با سواد علمی کافی، بدانید. کافیه به شرح هر سه مرحوم مراجعه کنید تا مطلع بشید. دیگر منابع عبارتند از کتابهای: نقدی بر مثنوی سماع، عرفان و مولوی نگرشی نو بر مثنوی ۲. با شاخص سائل می‌پرسیم: مگر شما مرجع علمی یا دانشمند با سواد کافی هستید که گفتید از حدیث پیامبر(ص) #نمی‌توان فلان نتیجه را گرفت؟ اگر هستید، مستندات علمی از این برداشت شخصی بدید تا واقعا استفاده کنیم، اگر نیستید به شرح شارحین حدیث یا تفاسیر ذیل آیه ۹ سوره مبارکه احزاب مراجعه‌ کنید تا به دلالت حدیث پی ببرید. ۳. عرض شد و با علامت هشتک تاکید شد که داستان با این #کیفیت( خدو انداختن و اسلام آوردن خصم و..) اولا در منابع #متقدم نیومده، نه اینکه در مناقب نیست. مفهوم متقدم با مناقب که متعلق به قرن #ششم است یا حتی منابع معاصر مولوی متفاوته. ثانیا ایراد اصلی، بخاطر بحث #عصمت بود که بیان شد. باید دقت کرد صرف نقل یک حدیث در کتاب، دلیل بر درستی محتواش نیست، مثلا در همین کتاب کافی مرحوم کلینی، مواردی مثل قضا شدن نماز پیامبر(ص) و مطلاق بودن امام مجتبی(ع) هم نقل شده، حالا چون در کتاب کافی هست باید پذیرفت؟ قطعا خیر! ۴. داستان در غزلیات نیومده که دنبال خاتمه‌ش باشیم، در همون دفتر اول مثنوی به موضوع اشاره کرده، کافیه داستان رو تا آخر دنبال کنید تا به مطلب برسید. دو نکته در پایان: 🔹 فرمودند انظر الی ما قال، نه من قال‌. اینکه اگر طرف دانشمند و صاحب‌نام نبود پس حرفشو نپذیریم، این خلاف روایات و اصول تحقیقه. 🔹 #اگر به این امیرالمومنینِ(ع) موصوف مولوی معتقدید، هنیئاً لکم. و #اگر به مولوی تعصب دارید و #احیانا از نقدش ناراحتید، طوبی لکم و حسن مآب. بالاخره مختارید و ۱۰۰٪ حق انتخاب با شماست. ولی اگر از منظر تحقیقی و تطبیقی با #عقاید‌شیعه دنبال حقیقت‌اید، باید در مطالب مختلف، به احدی جز آل الله تعصب نداشته باشید و نظرات موافق و مخالف، هر دو رو بشنوید و بسنجید و از همون ابتدا قضاوت نکنید که ذلک فوز العظیم. https://eitaa.com/dinpajouhi