#دین_یاران #پاسخ_به_شبهات #شبهات_تاریخی 🖊️🖊️🖊️🖊️🖊️ ✔️پرسش: چرا رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)، با این که به حال افراد آگاه بودند، کسانی را که در آینده غاصبان خلافت امام علی (علیه‌السلام ) می‌شدند را به عنوان مشاور خود در جنگ‌ها و یا فرماندهان جنگی قرار می‌دادند؟ برای پاسخ این پرسش می‌بایست چند نکته مهم را در نظر داشت‌ : 👈اول: انبیاء الهی و امامان معصوم (علیهم‌السلام) هرگز بر اساس علم غیب و خارج از چارچوب طبیعی مدیریت دین و جامعه که خداوند بر سر راه ایشان باز کرده است عمل نمی‌کنند، چرا که در این صورت مردم ایمان نمی‌آوردند، زیرا چنین قدرتی را در حیطه توان مادی خود نمی‌دیدند. از طرفی منکران این رفتارهای غیبی در جامعه کم نیستند پس نمی‌توان با تکیه بر علم غیب جامعه را هدایت و رهبری نمود. 👈 دوم‌ : هیچ کسی حق "قصاص قبل از جنایت" ندارد و البته که هیچ عادل و حکیمی چنین نمی‌کند، چه رسد به اهل عصمت (علیهم السلام) . خداوند متعال هم با این که علم به مردود شدن بسیاری از بندگان خود دارد اما باز هم آن‌ها را امتحان می‌کند تا مرد از نامرد و پایدار از ناپایدار مشخص شود و حجت برای بندگان پایان یابد. 👈سوم: باب هدایت، لطف و رحمت، باید تا آخرین مرحلۀ ممکن باز باشد تا اگر کسی فهمید و پشیمان شد، بتواند بازگردد. مانند "حرّ" و پسرانش که روز آخر برگشتند و شهید هم شدند. اگرچه این باب رحمت، یکجا بسته می‌شود، حال یا در طول حیات و یا هنگام مرگ. 👈چهارم: اسناد معتبر خاصی در دست نیست که اثبات نماید پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، خلفا را به عنوان فرماندهان نبرد با کفار یا مشاوران خود در امور مختلف قرار داده باشند. البته به نظراد و حرف‌هایشان گوش می دادند. 👈پنجم: از میان این افراد "زبیر"، نه تنها یکی از مشاوران جنگی بود، بلکه خودش رزم‌آور و فرمانده بود و در روایات تصریح شده که «شمشیر زبیر، بارها دل رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را شاد کرد»(١)؛ اما در همان ایام نیز حضرت به ایشان متذکر شدند: «تو یک روزی در مقابل امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) می‌ایستی و آن روز بدان که حق با اوست»(٢). زبیر کسی بود که نه تنها هنگام برپایی سقیفه، با آنان همراهی ننمود، بلکه طی 25 سال غصب خلافت نیز از مدافعان سرسخت ولایت، امامت و خلافت امیرالمؤمنین علیه السلام بود؛ اما کارش بدانجا کشید که فرماندهی جنگ با ایشان را بر عهده گرفت! به قول امام خمینی رحمة الله علیه: «ملاک، حال فعلی افراد است». یعنی چه بسا کسانی مؤمن، انقلابی، یار، صحابه، متقی، مجاهد و ... باشند، اما بعداً ساز مخالف بزند که در طول انقلاب نمونه‌های بسیاری را شاهد بوده‌ایم. 👈ششم: "مشاور"، یک مقام شاخص و اجرایی نمی‌باشد، بلکه کسی است که از او نظر خواسته می‌شود و با او مشورت می‌شود و چه بسا نظرش مورد تأیید و قبول نیز واقع نگردد. به اعضای "شورای تشخیص مصلحت نظام" توجه نمایید، آیا همه مثل هم و در یک سطح و یک جناح هستند؟! آیا اعتقاد، باور و دیدگاه همه راجع به ولایت و حتی نظام جمهوری اسلامی ایران، یکی است؟! اما می‌توانند مشاوران باشند. ⭕⭕⭕⭕⭕ پی‌نوشت: ١.ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۸، ص۴۲۱. ٢. دینوری، الأخبار الطوال، ۱۳۳۰ق، ص۱۴۷.