می رود قصه ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام می رسد قصه به آن جا که جهان زیبا شد با جهاز شتران کوه اُحد برپا شد و از آن آینه با آینه بالا می رفت دست در دست خودش یک تنه بالا می رفت تا که از غار حرا بعثت دیگر آرد پیش چشم همه از دامنه بالا می رفت تا شهادت بدهد #عشق #ولی_الله است پله در پله از آن ماذنه بالا می رفت پیش چشم همه دست پسر بنت اسد بین دست پسر آمنه بالا می رفت گفت: این بار به پایان سفر می گویم "بارها گفته ام و بار دگر می گویم" راز خلقت همه پنهان شده در عین #علی ست کهکشان ها نخی از وصله نعلین #علی ست گفت ساقیِ من این مرد و سبویم دستش بگذارید که یک شمّه بگویم،دستش هر چه در عالم بالاست تصرف کرده شب معراج به من #سیب تعارف کرده گفتنی ها همگی گفته شد آنجا اما واژه در واژه شنیدند صدا را اما... سوخت در آتش و بر آتش خود دامن زد آنکه فهمید و خودش را به نفهمیدن زد می رود قصه ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام شهر این بار کمر بسته به انکار #علی ریسمان هم گره انداخته در کار علی بگذارید نگویم که اُحد می لرزد در و دیوار ازین قصه به خود می لرزد می رود قصه ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام می نویسم که "شب تار سحر می گردد" یک نفر مانده از این قوم که #بر_میگردد #سید_حمید_رضا_برقعی