شب‌ها ز بی‌تابی نكردم خواب و تا صبح تنها نشستم گریۀ مستانه كردم تا چشم يارى كرد، همچون آسمان‌ها دامان خود پُر گوهر دردانه كردم چون شمع هر شب تا سحر بيدار ماندم ياد از پريشان روزىِ پروانه كردم با خاطرى آشفته و حالى پريشان هر شب خيال گيسويت را شانه كردم #مهدی_اخوان_ثالث #شبت‌بخیر_غمت‌نیز