#داداش_احمد #ترک_گناه_به_خاطر_خدا                        دکتر محسن نوری از دوستان شهید نیّری می­گوید: یک بار از احمدعلی پرسیدم که چرا شما این قدر رشد معنوی کردید اما من ...!!! لبخندی زد و می­خواست بحث را عوض کنه؛ امّا دوباره سؤالم رو پرسیدم. بعد از کلی اصرار، سرش رو  بالا آورد و گفت: «یه روز با رفقای محل و بچه‌های مسجد رفته بودیم دماوند، شما توی اون سفر نبودید، همه رفقا مشغول بازی و سرگرمی بودن. یکی از بزرگ­تر­ها گفت احمدآقا برید این کتری را آب کنید و بیآرید، تا چای درست کنیم. بعد جایی رو نشون داد و گفت: اون­جا رودخونه ا­ست، برید اون­جا آب بیارید. من از لا به لای بوته­ ها و درخت­ها به رودخونه نزدیک شدم؛ تا چشمم به رودخونه افتاد، یه دفعه سرم رو پایین انداختم و همون­جا نشستم! بدنم شروع به لرزیدن کرد؛ نمی­دونستم چیکار کنم؟! همون­جا پشت بوته­ ها مخفی شدم. من می­تونستم به راحتی یه گناه بزرگ انجام بدهم. در پشت اون بوته­ ها چندتا دختر جوون مشغول شنا بودن. من همون­جا خدا رو صدا کردم و گفتم: خدایا کمکم کن، الآن شیطون منو وسوسه می کنه که نگاه کنم، هیچ­کس هم متوجه نمی­شه، اما من به خاطر تو از این از این گناه می­گذرم. بعد کتری رو از اون­جا برداشتم و از جای دیگه آب آوردم. بچه­ ها مشغول بازی بودن، منم مشغول آتیش درست کردن بودم، دود تو چشمام رفت، اشک همین­طور از چشمام جاری بود. یادم افتاد که حاج آقا(حق­شناس) گفته بود: هر کس برای خدا گریه کنه خداوند اونو خیلی دوست خواهد داشت. من همین­طور که اشک می­ریختم گفتم از این به بعد برای خدا گریه می­کنم. از اون موقع کم کم درهایی از عالم بالا به روی من باز شد»! احمدعلی بلند شد و گفت اینو گفتم تا بدونی انسانی که گناه رو ترک کنه چه مقامی پیش خدا داره.