بزرگترین نیاز عبد یا اَسْمَعَ السّامِعینَ، یا اَبْصَرَ النّاظِرینَ، وَیا اَسْرَعَ الْحاسِبینَ، وَیا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، السّادَهِ الْمَیامینِ؛ وَاَسْئَلُکَ اَللّهُمَّ حاجَتِىَ الَّتى اِنْ اَعْطَیْتَنیها لَمْ یَضُرَّنى ما مَنَعْتَنى، وَاِنْ مَنَعْتَنیها لَمْ یَنْفَعْنى ما اَعْطَیْتَنى: اَسْئَلُکَ فَکاکَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ، لااِلهَ اِلاّ اَنْتَ، وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ؛ لَکَ الْمُلْکُ، وَلَکَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ عَلى کُلِّشَىْءٍ قَدیرٌ، یا رَبِّ، یا رَبِّ، یا ربّ... اى شنواترین شنوایان، اى بیناترین بینایان، و اى سریع ترین حسابرسان، و اى مهربان ترین مهربانان، بر محمّد و خاندان محمّد آن سروران با میمنت درود فرست، و از تو درخواست میکنم خدایا حاجتم را که اگر آن را به من عطا کنى، بیشک هرچه را از من دریغ ورزى به من ضررى نرساند، و اگر قضاى حاجتم را از من دریغ نمایى، آنچه را عطایم کنى سودى نبخشد: آزادى از آتش را از تو درخواست میکنم، معبودى جز تو نیست، یگانه اى، شریکی برایت نیست، فرمانروایى و سپاس خاص توست، و تو بر هرچیز توانایى، پروردگارا، پروردگارا... (فرازی از دعای عرفه)

در مذمت سخن چینی و عیبگویی رسول خدا (ص) فرمود: «إنّ أحبّکم إلی الله الذین یؤلفون و یألفون، و إنّ أبغضکم إلی الله المشّئاون بالنمیمة، المفرّقون بین الإخوان.» محبوب ترین شما نزد خداوند کسانی هستند که انس می گیرند و بین مؤمنان انس برقرار می کنند. و منفورترین کس آن است که با سخن چینی بین برادران جدایی می افکند. همو فرمود: «حُرِمت شفاعتی علی ثلث: الغمازین و المشائین بالنمیمة و المفرقین بین الأحبة.» سه گروه از شفاعت من محرومند: سخن چینان و کسانی که به بدگویی اقدام میکنند و آنان که بین دوستان جدایی میافکنند. «روی عن ابی عبدالله، (ع): ثلاثة لایدخلون الجنة: السفاک للدم و شارب الخمر و شمّاء بالنمیمة.» از امام صادق ع روایت شده است:سه کس است که وارد بهشت نمی شود: خونریز، شرابخوار و سخن چین. @dreshkevari

میر سید علی همدانی عارف شاعر شیعی قرن هشتم که از ایران به هندوستان برای تبلیغ تشیع هجرت کرد و اسلام را در ان خطه منتشر کرد و مزارش در کولاب تاجیکستان است روحش شاد.

ویل لکل همزه لمزه وای بر هر عیبجوی طعنه زن.

نقل این گفتار به معنای موافقت با همه سخنان این برادر عزیز نیست. بلکه تکیه بر نکته اصلی "نباید خفت و فرصتی استثنایی که برای خدمت فراهم شده" است. روی الحاد امثال چگوارا و کاسترو هم نبایدتاکید کرد. آنها جوانان آزادیخواه و ظلم ستیزی بودند که مجذوب مارکسیسم به عنوان تنها ایداولوژی مبارزه شده بودند نه به جهت الحادش، بطوری که اگر مارکسیسم جنبه الحادی نداشت بیشتر مورد پذیرش آزادیخواهان می شد. می دانیم که متاسفانه اسلام به عنوان مکتب عدالتخواه وازادیبخش به جهان معرفی نشده بود، چنانکه هنوز هم بدرستی نشده است. @dreshkevari

از حکمت های شیخ اجل سعدی در اخلاق جوانمردی: خنک آن که آسایش مرد و زن گزیند بر آرایش خویشتن نکردند رغبت هنرپروران به شادی خویش از غم دیگران «بزرگی را پرسیدم از سیرت اخوان صفا. گفت: کمینه آن که مراد خاطر یاران بر مصالح خویش مقدّم دارد و حکما گفته‌اند: برادر که در بند خویش است نه برادر و نه خویش است. کسی خسبد آسوده در زیر گِل که خسبند از او مردم آسوده دل @dreshkevari

بی اخلاقی علمی در دنیای علم و دانش و تعلیم و تعلّم زمینه برای جوانمردی و ناجوانمردی بسیار است. یکی از مصادیق این ناجوانمردی این است که انسان از کسی علم بیاموزد اما حق او را ادا نکند. از همین مقوله است، مطلبی را در نوشتار یا گفتار خود از کسی استفاده کنی اما آن را پنهان داری که به آن سرقت علمی می¬گویند. بسیار می¬بینیم که کسی مطلبی را از منبعی استفاده کرده اما به آن ارجاع نمی¬دهد، گاهی از روی کبر و غرور و گاهی نیز به حهت اینکه با آن شخص از جهت عقیدتی یا سیاسی و یا شخصی مخالف است و نمی¬خواهد او را بزرگ دارد و خود را مدیون او، غافل از اینکه همین که کتاب کسی را خواندی و چیزی از او آموختی مدیون او شدی، چه اظهار بکنی و چه اظهار نکنی. این اخفا و هرگونه نقض مالکیت فکری، بی¬اخلاقی و ناجوانمردی و نفاق است. اگر می¬خواهی مدیون او نباشی پای درسش ننشین و کتابش را نخوان، نه اینکه از او بیاموزی و بخوانی و مطلب او را بدزدی و بنام خود ارائه دهی. حتی مرد تجارت¬پیشۀ داستان شازده کوچولو در اخترک چهارم هم می¬داند که «اگر فکری به کله¬ات بزند که تا آن موقع به سرکسی نزده، به اسم خودت ثبت می¬کنی و می¬شود مال تو.» بی اخلاقی علمی محدود به سرقت علمی نیست. تمام گناهان زبانی که شفاهی انجام می¬گیرد کتبی نیز صورت می¬گیرد، مانند دروغ و تهمت و افترا و غیبت و توهین و تمسخر و تحقیر و برچسب زدن و نسبت انحراف دادن و خشونت قلمی و کلامی ورزیدن و خود را حق مطلق و میزان سنجش دیگران دیدن که متأسفانه بسیار رایج است همه از مصادیق بی اخلاقی است. تحریف و تفسیر غلط سخن دیگران نیز از مصادیق ناجوانمردی است، چنانکه تقطیع و نقل بخشی از سخنان کسی بطوری که معنایی را که منظور گوینده نیست القا کند کاری ناجوانمردانه است. از عجایب آن است که گاه دیده می شود که شخص در نوشتاری که دربارۀ اخلاق و یا حتی عرفان است مرتکب این گونه بی اخلاقی ها می شود. تعریف سرقت علمی: Plagiarism: The action or practice of taking someone else’s work, idea, etc., and passing it off as one’s own; literary theft. (Oxford Dictionary) سرقت علمی عبارت است از استفاده از اثر، نظر یا هر محصول فکری دیگری و عرضۀ آن به گونه ای که گویی از آن خود شخص است و در یک کلام معنای تحت اللفظی آن "دزدی" است. در بیان دیگری آمده است: زبان، افکار، نظریات، تعبیرات و هر نوع محصول فکری دیگران را بنام خود ارائه کردن سرقت علمی است که نقض اخلاق علمی و مطبوعاتی شمرده میشود. http://eitaa.com/dreshkevari

این نظم و شور و برنامه ریزی از یک فرهنگ ایمانی و عقلانی عمیق حکایت دارد که متاسفانه به رغم همسایگی بسیار کم از آن میدانیم. برخلاف برخی از حرکت های جاهلانه و ابلهانه بنام عزاداری, این گونه مراسم را می توان با افتخار به جهانیان عرضه کرد. @dreshkevari

انا لله و انا الیه راجعون. استاد محمد رضا حکیمی نویسنده و پژوهشگر برجسته اسلامی به لقای حق شتافت. رضوان الله تعالی علیه دغدغه اصلی این اندیشمند دردمند عدالت اجتماعی بود. محور دین شناسی او نیز عدالت بود و آرزوی دیرینش تحقق عدل و قسط. سوگمندانه در حالی از دنیا رفت که این آرزویش بر آورده نشد و آزرده خاطر در حسرت تحقق این آرمانش از ستمکده این عالم هجرت کرد. روحش شاد به امید روزی که عدالت در کشور ما ودر سراسر کره خاکی برقرار شود. @dreshkevari

عزاداری امام حسین؟!!! مردم عاشق امام حسین هستند و این ارادتشان را به هر شکلی نشان می دهند. این علما و مبلغان دین هستند که باید هدایتگری کنند و از شیوه های نامناسب ابراز ارادت جلوگیری کنند.

http://www.fanaei.ir/%d9%82%db%8c%d8%a7%d9%85-%d8%b9%d8%a7%d8%b4%d9%88%d8%b1%d8%a7%d8%8c-%da%af%d9%81%d8%aa-%d9%88-%da%af%d9%88-%d8%a8%d8%a7-%d9%be%d8%b1%d8%b3-%d8%aa%db%8c-%d9%88%db%8c/ فلسفه حماسه سالار شهیدان

طبیعی است از مغزی که چنین ضربه ای میخورد نباید انتظار فکر و فهم داشت. نرم افزار این مغز قبلا با پتک جعل و جهل و تحریف از کار افتاده و سخت افزارش هم با سفال سخت و قمه تیز و امثال آن. یا حسین مظلوم! @dreshkevari

https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/06/08/2562781/%D9%86%DA%98%D8%A7%D8%AF%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%B5%D9%87%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE-%D8%A8%D9%87-%DB%8C%DA%A9-%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%AF%D9%88%DA%A9%D8%B3 نژادپرستی صهیونیسم: پاسخ به یک پارادوکس

ابتذال و انحراف در عزاداری شکی نیست که عزاداری برای سالار شهیدان امام حسین (ع) به منظور زنده نگاداشتن پیام و مکتب او و زمینه سازی برای تحقق یافتن اهداف و مقاصدش از شعائر ارزشمند شیعی است که هرگز نباید فراموش و یا حتی کمرنگ شود. البته عزاداری شکل تعیین شده خاصی ندارد و می تواند در جوامع گوناگون بر اساس عرف هر جامعه ای به شکلهای مختلف انجام گیرد، اما آنچه مهم است این است که این عزاداری باید آگاهانه و در چارچوب معقول و مشروع و هنجارهای عرف دینی باشد. سوگمندانه برخی از اشکال عزاداری که در جوامع شیعی رواج یافته با ضوابط یاد شده منطبق نیست و تحریف و انحراف و ابتذال در عزاداری روز به روز در حال گسترش است. این ناهنجاری آثار زیانبار بسیاری دارد. اولا فهم ما از حماسه حسینی را دچار اعوجاج و در نتیجه ما را از اهداف آن دور می کند، ثانیا جهل و خرافات را گسترش می دهد، ثالثا مذهب تشیع را در منظر جهانیان غیرعقلانی، خرافی و عقبمانده جلوه می دهد. این ناهنجاری ها بسیار متنوع است. گاهی در محتوای مطالبی است که به صورت منظوم یا منثور ارائه می شود، گاه در شکل خواندن آنها است، گاهی در نحوه رفتارهایی که به عنوان عزاداری صورت می گیرد خود را نشان می دهد، مثل قمه زنی و انواع حرکات نامعقول دیگر، گاه شکل کنسرت موسیقی به خود می گیرد و... شکی نیست که بسیاری از این نوع رفتارها ناشی از جهل و نادانی است، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد گاهی نیز از روی عمد و برنامه ریزی است و کسانی برای مبارزه با اسلام و تشیع آگاهانه در صدد هستند سوگواری امام حسین را به ابتذال بکشند. هرچه که باشد این گونه رفتارهای غلط و نامعقول در عزاداری در سالهای اخیر رو به ازدیاد و گسترش است. آنچه مایه تأسف است این است که اقدام درخوری در جهت مقابله با این پدیده دیده نمی شود. آیا جامعه شیعی نباید در این زمینه حساس باشد و احساس مسئولیت و چاره اندیشی کند؟ آیا فقط باید نظاره گر بود و حد اکثر به اظهار تاسفی بسنده کرد؟ http://eitaa.com/dreshkevari

ریشه بسیاری از کج اندیشی ها و کجروی ها در شعائر دینی تبلیغات برخی از کسانی است که خود را سخنگوی دین می دانند. یکی از این آقایان در بیاناتی که در جمع مبلغین دینی دارند مدعی می شوند که روایات درباره سرشکستن و خون خود را ریختن متواتر است بطوری که اگر کسی ولو از روی قصور در این باره شبهه کند جهنمی است. شگفتا! شبهه داشتن درباره قمه زنی و لو از روی قصور موجب می شود شخص جهنمی شود.!!! علما می گویند جاهل قاصر معذور است، حتی نسبت به ترک ضروریات دین و حتی اگر به اصل دین نرسد نزد خدا معذور است. عقل عقاب بلابیان را قبیح می داند حتی درباره ضروریات دین، چه رسد به قمه زنی و امثال آن، اما ایشان می فرمایند اگر نسبت به قمه زنی شبهه ای از روی قصور در ذهن کسی پیدا شود آن شخص جهنمی است؟ نسبت دادن چنین حکمی به خدا و شریعت اسلام چه حکمی دارد؟ إن الذین یفترون علی الله الکذب لایفلحون. (النحل/116) فمن اظلم ممن افتری علی الله کذبا. (الکهف/15) خدا را شکر که کلید جهنم و بهشت فقط بدست خود خداوند است و او در این زمینه تصمیم نهایی را می گیرد، کارگزاران و اولیای الهی هم مجری فرمان او هستند. امام حسین (ع) و یارانش در روز عاشورا با دشمن جنگیدند و سر دشمن را شکستند و خونش را ریختند و خود نیز به دست دشمن به فوز عظیم شهادت رسیدند. آنها خون دشمن را ریختند و دشمن خون آنها را ریخت. هر عاقلی هم در عالم همین کار را می کند. پیروان امام حسین , کسانی هستند که به تاسی از آن بزرگوار با ستمکاران می جنگند و سرآنها را می شکنند و خون آنها را می ریزند، اما سفارش و ابتکار حضرات این است که شما نه سر دشمن را، بلکه سرخودتان را بشکنید و خون خودتان را بریزید، یعنی همان کاری که دشمن می خواهد و می کند! شکی نیست که دشمن از این کار بسیار خوشنود خواهد شد و از آن استقبال خواهد خواهد کرد چنانکه در رسانه های دشمن میبینیم که با اشتیاق و ذوق زدگی این صحنه ها را نمایش می دهند! . پرسش دیگری که اینجا برای بسیاری از مردم طرح می شود این است که اگر سر شکستن و سرشکافتن اینقدر فضیلت دارد که شبهه درباره آن انسان را جهنمی میکند، چرا خود این حضرات به این مستحب عمل نمی کنند و قمه نمی زنند؟ فقط برای عوام بدبخت مستحب است؟!!! لابد دلیلش این است که سر آقایان حیف است بریده و شکسته شود، آنها باید سالم بمانند که این گونه معارف ناب را تعلیم و نشر دهند، اما سر عوام الناس ارزشی ندارد بگذار شکسته شود و خونشان بریزد!!!! http://eitaa.com/dreshkevari

هرگز به جوجه تیغی نزدیک نشو, هر قدر هم که قوی باشی! اما آن حیوان فقط از خودش دفاع می کند، بردش هم محدود است، جراحت سیخش هم التیام پذیر است. اما زبان هایی هست با برد نامحدود بدون اینکه خطری متوجهشان باشد قلبی را چنان سوراخ می کنند که تا ابد التیام پذیر نیست. اما این جهان بی حساب و کتاب نیست. باش تا روزی که خطاب شود: وقفوهم انهم مسولون آن سخن های چو مار و کژدمت مار و کژدم گردد و گیرد دمت @dreshkevari

خدایا جهان اسلام را از این مصایب نجات عنایت فرما!

حتماً نشر دهید 🎥 حضور کارشناس هواشناسی آمریکایی با بچه‌ی بسته به پشتش در برنامه تلویزیونی ⚠️ زنان جامعه ما را با ترویج مُدهای احمقانه از اجرای نقش فرزندآوری و تربیت فرزند به سوی سگ پروری می‌کشانند؛😔 آن وقت با طراحی و اجرای صحنه‌هایی مانند این در تلویزیون‌های خودشان، اهمیت و ارزشمندی نقش مادری را به رخ زنان جامعه خود می‌کشند... حماقت بعضیهاشاخ ودم نداردکه حیوان را برانسان این اشرف مخلوقات، ترجیح می دهند. واقعا متأسفیم. اللهم عجل لولیک الفرج و... اللهم اجعل عواقب امورناخیرا

آیت الله شیخ الیاس شریفی اشکوری آیت الله شیخ الیاس شریفی فرزند ملاشکرالله در سال 1315 در روستای مازودره اشکور دیده به جهان گشود. وی در کودکی والدینش را از دست داد. تحصیلات مقدماتی ایشان از حوزۀ علمیۀ رودسر آغاز شد. در نوجوانی برای تحصیل علوم دینی به نجف مشرف شد. ادبیات و برخی کتب سطح را نزد مرحوم مدرس افغانی و شیخ عبد الصمد محقق یزدی آموخت. علوم ریاضی و هیئت را از محضر شیخ مرتضی فقیهی و مرحوم جلیل بهره برد. کلام و حکمت را از محضر شیخ کاظم تبریزی و شیخ محمد صادق تنکابنی و شیخ محمد فاضل قاینی فراگرفت. برای یادگیری سطوح عالی فقه و اصول در درس‌های آیات عظام سید عبدالهادی شیرازی، سید ابراهیم اصطهباناتی، سيد ميرزا حسن موسوي بجنوردي و سید ابوالقاسم خوئی شرکت کرد. وی پس از سال‌ها تحصیل در نجف به ایران و حوزۀ علمیه قم بازگشت و برای تکمیل درس‌های فقه و اصولش از محضر آیات عظام مرعشي نجفی، گلپایگانی و فانى بهره برد. از آثار ایشان در علم اصول کتاب "مبانی الاعلام فی اصول الاحکام" است که در شش جلد منتشر شده است. یکی از آثار فقهی ایشان حاشیه بر مکاسب است. همچنین یک دوره فقه با عنوان فقرات فقهیه در ده جلد به فارسی از وی منتشر شده است. ایشان دربارۀ انگیزۀ خود در نگارش فقه فارسی فقرات فقهیه مي‌گویند: هدف از تالیف این کتاب فقط خوشنودی خدای تعالي بوده و هست و حقیر چون دیدم طبقات متدینین مذهب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) نیاز به چنین رساله‌اي دارند و جایش خالی است وخداي تعالي قدرت تالیف آن را بمن عطا فرموده، همین باعث تکلیف شرعی شد که دست به قلم شوم وبه لطف الله و توجهات حضرت ولی عصر آنچه در توان داشتم انجام دادم، انشاءالله تعالی وظيفه را آن‌طور که مرضي اوست انجام داده باشم. از ویژگی های آن مرحوم، زهد، ساده زیستی، اعراض از شهرت، مهربانی و عطوفت، و اشتیاق بی پایان به مطالعه و تحقیق بود. این عالم پارسا در 23 شهریور 1400 هجری شمسی دیده از جهان خاکی فروبست و به لقای حق تعالی شتاف. این ضایعه را به خانوادۀ آن مرحوم، مردم گیلان و اشکور، حوزه های علمیه و همه دوست داران علم و تقوا تسلیت عرض می کنم. روحش در اعلا علیین با اولیاء الله محشور باد. http://eitaa.com/dreshkevari

امیرالمؤمنین عليه السلام: في غُرورِ الآمالِ انقِضاءُ الآجالِ در فريب آرزوها، عمرها به پايان مى رسد غررالحكم حدیث6471