✍منصور جعفری: 🔸 #صَور_و_جَخت 🔸در ایام گذشته، بیشتر در روستاها، بویژه در روستاهای غیر مدنی تر، کارها و تصمیمات خود را با #صَور و #جخت، میزان و هماهنگ می کردند و بزرگترها، بسیار به آن باور داشتند و بچه هایشان را نسبت به عمل کردن صَور و جخت، الزام می نمودند. 📌صور ارتباط به یک عطسه «اَشنیفِه» داشت و جخت به دو عطسه «اَشنیفه». 📌تک عطسه، به منزله ی خروج ممنوع و صرف نظر کردن از تصمیم و هر برنامه ی کاری بود و دو عطسه(جخت) به منزله اقدام شتابان نسبت به برنامه، تصمیم و هرکاری که قصد انجام آن را داشتیم، قلمداد می شد. 📌#صَور را نوعی هشدار و زنگ خطر می دانستند و جخت را به نوعی طلب خیر و مصمم تر شدن نسبت به هر قصد و مقصودی. 📌همین نگاه و باور در همه جا و همچنین محل ما در پاجی میانا [دودانگه ساری]، و مناطق ییلاقی اوپرت و سرخده، بطور غلیظ اجرا می شد و اگر کسی مقاومت می کرد، مورد منع و مؤاخذه شدید پدر و مادر، بویژه پدربزرگ و مادر بزرگ قرار می گرفتند. 📌شایان ذکر است، جوانان گاهی از صداقت و باور خانواده فرصت طلبی و سوء استفاده می کردند و  از سر شیطنت برای رفتن و نرفتن ِجایی به دلخواه خودشان، بطور تصنعی و صحنه سازی صَور یا جخت می آوردند، و راه برون رفت یا عدم آن را از پدر و مادر می گرفتند و به مقصود و هدف خود دست می یافتند، البته چنین نگاهی به ندرت دیده می شد. 📋تاریخ نگارش: ۱۴۲۲۰/۱۱/۲۰ 🌐http://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/2338 ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ❅𖣔༅═─ #پژوهش_اِدمُلّاوَند @edmolavand #آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─