eitaa logo
پژوهش اِدمُلّاوَند
404 دنبال‌کننده
11.1هزار عکس
1.4هزار ویدیو
253 فایل
🖊ن وَالْقَلَمِ وَمَايَسْطُرُونَ🇮🇷 🖨رسانه رسمی محسن داداش پورباکر_شاعر پژوهشگراسنادخطی،تبارشناسی_فرهنگ عامه 🌐وبلاگ:https://mohsendadashpour2021.blogfa.com 📩مدیر: @mohsendadashpourbaker 🗃پشتیبان:#آوات_قلمܐܡܝܕ 📞دعوت به سخنرانی و جلسات: ۰۹۱۱۲۲۰۵۳۹۱
مشاهده در ایتا
دانلود
مراسم آئینی تیر ماه سیزده شو و مراسم لال خوانی در نمایشگاه بین المللی شهرستان قائم شهر با 🎙اجرای: 💠 💥 ❤️ 🌙 https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3630 🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄﷽🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄• 📚ܐܡܝܕ @edmolavand 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─
1_7540366213.mp3
6.73M
🎙 🌹🎼🎧لال اِنه لال اِنه 🌹🎤تیر ماه سیزه شو ●━━━━━────── ⇆ ◁ ㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤ ↻ https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3630 💠 💥 ❤️ 🌙 🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄﷽🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄• 📚ܐܡܝܕ @edmolavand 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─
24.03M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3630 ✍مردم‌ مازندران برای خود تقویم‌ محلی و قدیمی دارند که به سال تبری شناخته می‌شود، سال تبری با پنج روز بنام «پیتک» شروع می‌شود و بعدازآن بهار شامل (ارکه ماه، دی ماه و وهمنه ماه) و ‌تابستان شامل (نوروز ماه، فردینه ماه، و کرچه ماه) و پاییز شامل (خره ماه، تیر ماه، و ملارماه) و زمستان شامل (شروینه ماه، میر ماه، و اونه ماه) است.  📌در تیرماه از سال تبری که مصادف با آبان ماه خورشیدی است، روز سیزدهم (تیرماه سیزده شو) جایگاه خاصی بین مردم دارد و شب سیزده تیرماه موردتوجه است.  📌در تقویم مازندران روز ۱۲ آبان خورشیدی، مصادف با ۱۳ تیرماه تبری «روز ملی مازندران» نام‌گذاری شد.  💥این روز را گرامی میداریم و به همه مازندرانی های عزیز تبریک میگوییم .🌹🌹    https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3630 ‌ 💠 💥 ❤️ 🌙 🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄﷽🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄• 📚ܐܡܝܕ @edmolavand 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─
💠 جشن_تیرگان ، روز برابر با ۱۲ آبان خورشیدی است . افزون بر یکی بودن نام روز و ماه ، جشن تیرگان را سالروز حماسه مشخص کردن مرز ایران با تیراندازی آرش کمانگیر میگویند و بر این باورند که پیروزی کاوه آهنگر بر ضحاک ستمگر نیز در این روز اتفاق افتاده است.  👌ابوریحان بیرونی در التفهیم آورده است : ... بدین تیرگان گفتند، که آرش تیر انداخت از بهر صلح منوچهر که با افراسیاب ترکی کرده است، بر تیر پرتابی از مملکت؛ و آن تیر گفتند : او از کوه های تبرستان بکشید تا بر سوی تخارستان. از آن خوانند آرش را کمانگیـــر که از آمل ب مرو انداخت یک تیر 🌹نشانه های برگزاری جشن تیرگان، از قرن ششم به بعد در سندهای تاریخی اندک است. 📌 یکی از رسوم ویژه ی این شب است ؛ شگون چوب خوردن از لال نیز از دیگر مراسم مخصوص این جشن است، به گونه‌ای که در برخی از شهرها این مراسم به «لال شو = لال شب» معروف است. بدین ترتیب که شخصى که او را خوش‌قدم مى‌دانند، در این شب با لباس مبدل، دستمالی به سر بسته و صورتش را سیاه می‌کند و مانند لال‌ها با کسی حرف نمی‌زند و چند نفر او را همراهی میکنند. این شخص که او را لال، لال مار و لال شیش زَن می‌نامند با همراهی چند نفر وارد خانه‌های محل می‌شود و با چوب و ترکه‌ای ( شیش ) که در دست دارد ، ضربه‌ای به ساکنان خانه می‌زند و ب زبان محلی تبری میخواند : 👇 لال بِمو لال بِمو / لال با لالِ مار بِمو پار بورده اِمسال بِمو / سالی اَتا بار بِمو یعنی لال اومد لال اومد. لال با مادرش اومد. پارسال رفت و دوباره امسال برگشت . لال سالی یک بار میآید 🍪صاحب خانه ها، به همراهان لال ، شیرینی، گندم برشته، برنج، گردو ، بَعودونه ، کماج ، تندیر نون ، یا خوراکی دیگر می دهند و آمدن لال را به خانه و کاشانه خود به فال نیک می گیرند و باور دارند که « لال » هر شخصی را بزند آن شخص تا سال دیگر مریض نمی‌شود . 🌍در بعضی از نقاط مازندران پس از رفتن لال، صاحبخانه ترکه " توت شیشک " را ( که لال در همه خانه ها میگذارد) در بین چوبهای سقف خانه گذاشته و معتقدند که برکت بام را زیاد و حیوانات موذی مثل موش و سوسک و ... را دفع میکند.  در حین انجان مراسم لال بازی و شیش زدن ، کسی نباید صحبت کند و همه ساکت هستن. 👏شال اندازی :   در شب تیر ماه سیزده، مراسم شال‌اندازى نیز انجام مى‌شود. در این مراسم نوجوانان به پشت بام خانه ها میروند و دستمالی را به ریسمان می بندند و به خانه ها می اندازند تا صاحبخانه کشمش، نخود چی، پول و .... در گوشه دستمال ببندد و به آنها هدیه دهد.  👏آب پاچی :  در روز تیر ماه سیزده پاچیدن آب به یکدیگر را خوش‌یمن مى‌دانند  👏فال حافظ و شاهنامه خوانی : از رسم های دیگر تیرما سیزه شو فال گرفتن با دیوان حافظ و شاهنامه خوانی است که در شهرها، روستاها و تقریباً همه خانه ها - حتی اگر لال هم به خانه نیاید - مرسوم است. در این شب ، برای همهً حاضران فرصتی است که خوب و بد نیت خود را از حافظ، که " به شاخ نبات " قسمش داده اند، جویا شوند و همچنین فردوسی و اشعار پهلوانیش را بیشتر بشناسند.  👏جشن و پایکوبی : جشن و پایکوبی بخش دیگری از این مراسم است که معمولا نوازندگان محلی با سِرنا می نوازند و مردم به شادمانی و پایکوبی می پردازند.   🔹خوراکی های مرسوم در این شب که روی سفره جشن میگذارند همانند خوراکی های شب یلدا میباشد که بیشتر همان دِسرهای محلی میباشد از قبیل : بِشتزیک ، بَعو دونه ، کِله کِلوا ، ساس سَری نون ، تندیر نون و میوه هایی از قبیل خرمالو و انار و میوه های فصلی میباشد. ✍ 💠 💥 ❤️ 🌙 https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3630 🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄﷽🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄• 📚ܐܡܝܕ @edmolavand 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─
https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3631 👌سیزدهم تیرماه طبری= دوازدهم آبان ماه شمسی در منطقه لفور سوادکوه و نقاط دیگری از شهرهای همجوار با تأثیر پذیری و تأسی فرهنگی از این منطقه به نام «لال شو» معروف است، 🔻در این روز خانواده ها شور و شوق عجیبی دارند و این سرور شادی در بین کودکان و نوجوانان که صحنه گردانان مراسم لال شو در کوچه و خیابان هر محله هستند مضاعف است. 🔻در گذشته آخوند مکتب خانه ها و معلمان مدارس اطفال و دانش آموزان را با اصرار و در خواست آنها زودتر تعطیل می کردند و به خانه هایشان می فرستادند بچه ها سعی داشتند زودتر خود را برای مراسم لال شو اماده کنند و از پدربزرگ ها و مادر بزرگترها روش صحیح انجام این مراسم را که سالی یکبار انجام می شد یاد می گرفتند و نزد آنها تمرین می کردند.. جوانترها شعر را مرور و ترکه هایی از شاخه های جوان و نازک درخت توت تهیه می کردند و همینطور افراد گروه و همراهان خود را قبل از شروع مراسم و حرکت به سمت کوچه ها و محله ها سازماندهی و مراجعه به درب خانه ها را برنامه ریزی می کردند. 🔻در این آیین سنتی مرد جوانی به عنوان «لال» انتخاب می شود و نقش لال را بازی می کند. 🔻لال لباس کهنه و مندرسی بر تن می کند و در بعضی مناطق با رشته هایی به صورت طناب از کاه که در منطقه لفور به نام ریسه مشهور است، بصورت روبان دور کمر، پاها و تا ناحیه سرو گردن شخص لال ریسه آرایی می شود. 🔻گفته می شود در گذشته در بعضی مناطق مرسوم بود که شخصی که نقش لال را بازی می کرد در غروب روز دوازدهم تیرماه طبری در رودخانه روستا خود را با آب سرد می شست، به طوری که از سرما قدرت تکلم نداشت و به اصطلاح لال می شد. ولی در منطقه لفورانجام چنین کاری به هیچچ وجه سابقه نداشته و گزارس یا مشاهده نشده است. 🔹شخص لال را پسر جوانی به نام «لال مار» (مادر لال) همراهی می کند. شخص سومی هم در گروه وظیفه اش حمل ترکه های از ساقه درخت توت است. بجز این سه نفر معمولا کودکان و نوجوانان دیگری هم آنها را همراهی می کنند که در گروه وظیفه ای جز همراهی ندارند. «لال مار» با صدای بلند این آواز را می خواند؛ لال اِنه، لال اِنه پیسه گِندِه خوار اِنه پار بورده اَمسال اِنه آبی قدک دار اٍنه چَلِّ بَزِن دیگّبَزِن گهره چلیّکِ بَزِن .............. لال اِنه، لال اِنه، ... . یعنی: لال می آید، لال می آید، کسی که شیرینی «پیسه گنده» را می خورد می آید پارسال رفت و امسال می آید، با لباس بلند آبی رنگ می آید به چرخ نخ ریسی بزن، به دیگ نخریسی بزن به گهوارۀ بچه بزن، . لال می آید، لال می آید همزمان با خواندن این اشعار توسط لال مار و بعضا همراهی گروه لال با ترکه ای که در دست دارد افراد بزرگ تا خردسال حاضر در منزل مورد مراجعه را لمس می کند.. مردم اعتقاد داشتند که این لمس کردن ترکه به بدنشان برای اهل منزل شگون دارد و خوشبختی می آورد. آنها سپس هدایای خود را می گیرند و به درب منزل دیگر می روند. در گذشته اگر منزلی در این سرکشی خانه به خانه جا می ماند یا فراموش می شد اهل منزل می امدند و لال را برای سرکشی به خانه خود می بردند تا انها را در منزلشان با ان ترکه لمس کند. ✍ 🌍 🗓جمعه ۱۱ آبان ۱۴۰۳ 💠 💥 ❤️ 🌙 🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄﷽🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄• 📚ܐܡܝܕ @edmolavand 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─