✔️ روایتی از جشن‌های ۲۵۰۰ ساله؛ چرا غذای #ایرانی ندادند؟ 🔹 در اکتبر ۱۹۷۱ (۲۰ مهر ۱۳۵۰)، محمدرضا پهلوی ضیافتی ترتیب داد که از تمام میهمانی‌ها بر‌تر بود. او از تمام رهبران جهان دعوت کرد. البته همه نیامدند... همه چیز جشن را هم از پاریس آورده بودند. در دشت خاکی خشک و مرتفع تخت‌ جمشید اردوگاهی مرکب از خیمه‌های گرانبها به وسیله ژانسن دکوراتور فرانسوی برپا شده بود... باکارا، گیلاس پایه‌دار کریستال طراحی کرد، سرالین جایگاه میهمانان را روی سفال‌های قرن پنجم پیش از میلاد ساخت‌. رابرت هاویلند، فنجان و نعلبکی‌هایی ساخت که فقط یک بار مورد مصرف میهمانان قرار گرفت‌... غذاهای ضیافت تخت ‌جمشید را اصولا رستوران ماکسیم تهیه می‌کرد... لویی ورایل رئیس ماکسیم‌ به این مناسبت یک بشقاب جدید و بسیار عالی محتوی خاویار و تخم بلدرچین آب‌پز اختراع کرد.... صورت غذای ضیافت شام اصلی با مرکب سیاه روی صفحات پوست آهو نقش شده و با یک ریسمان تابیده طلایی به صورت یک کتاب کوچک با جلد ابریشمی آبی و طلایی صحافی شده بود. پس از تخم بلدرچین با مروارید دریای خزر، غذای بعدی ته دم خرچنگ با سس نانتوآ بود، غذای اصلی خوراک پشت بازوی بره سرخ ‌شده در روغن خودش بود که درون آن را با سبزی‌های خوشبو انباشته بودند. برای تازه کردن گلوی میهمانان‌، شربت یا شامپاین کهنه فرانسوی (موئت ۱۹۱۱) می‌آوردند. آنگاه خوراک طاووس به سبک شاهنشاهی با سالاد مخلوط طبق سلیقه الکساندر دوما صرف شد. به عنوان دسر، بشقاب انجیر به شکل حلقه‌ای که درون آن را با تمشک یا پورتو انباشته بودند، آوردند و در پایان قهوه موکا... همراه با قهوه نیز کونیاک پرنس اوژن مخصوص خم‌خانه ماکسیم صرف شد… ▫️ tarikhirani.ir/fa/news/30/bodyView/4757 @Hasanabbasi_students