#دلآرام_من از کفشداری 2 وارد رواق میشوم. همه چیز جدید است؛ اما آشنا. همه جا نور است و نور و نور، بوی گلاب میآید؛ صدای زمزمه و مناجات درهم پیچیده و به آسمان میرود، صدای یکنواخت و ملایم. #هوهوی_باد_نیست_که_پیچیده_در_رواق #خیل_ملائکند_رضا_یا_رضا_کنند... ضریح را که میبینم، تمام حرفهایی که آماده کرده بودم اشک میشود. زیرلب سلام میدهم؛ جملهای زیباتر از این به ذهنم نمیرسد: السلام علیک یا شمس الشموس و انیس النفوس. #آمده_ام_شاه_پناهم_بده... ° . وقتی صدای زنگ میآید، راضیه خانم میگوید: فکر کنم علیه. با این حرفش میروم به اتاق تا چادر سرم کنم. از صبح تا به حال، سعی کردهام حال دگرگونم را عادی نشان بدهم؛ اصلا نمیفهمم اطرافم چه میگذرد، با خودم قرار گذاشته بودم در این پنج روز سراغ گوشی و فضای مجازی نروم ولی نشد؛ یعنی زهرا نگذاشت بس که زنگ زد و پیام داد که سروشت را چک کن! از صبح تاحالا که خبر شهادت محسن حججی را خواندهام، آشوبم و آن عکس معروف از جلوی چشمم دور نمیشود. آخرین عکس و شاید افسون کننده ترین عکس دنیا. (بعید است عکس شهید حججی را ندیده باشید؛ برای همین لزومی نیست توصیفش کنم... همه با آنچه برما و آن روضه مصور گذشته آشناییم) صبح با حامد از حرم برگشته بودیم، بعد هم حامد با علی و حاج مرتضی رفتند حرم؛ شاید هم خرید؛ کاش حامد زودتر برسد، کاش یک کسی پیدا شود که بتوانم با او.. #ادامہ_دارد #نویسنده_فاطمه_شکیبا #اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج