eitaa logo
امام حسین ع
27.3هزار دنبال‌کننده
432 عکس
2.3هزار ویدیو
2.2هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
. باید کاندیداهایی که مدام میگویند؛ ادامه دهنده راه هستند، ابتدا در مناظرات و جوِ غالب بر تبلیغات، از نظر اخلاقی ، این تبعیت و تاسی را ثابت کنند ، وگرنه در محضر مردم آگاه و انقلابی رفوزه میشوند. .
. پیکرش میسوزه ناله میکشه دل مادرش میسوزه جوونه امام رضا جگرش میسوزه چشماشو میبنده دست و پا میزنه و قاتلش میخنده دست و پا میزنه و قاتلش میخنده دل شده زار و غمین واویلا یا امام رضا ببین واویلا پسرت رو خاک حجره از درد میکشه پا به زمین واویلا غریب آقا.. غربتش رو دیدن ناله اشو شنیدنو کف زدن رقصیدن با صدای گریه هاش همگی خندیدن با لب خشکیده هی میخونه العطش جگرش تفتیده مثل جدش روی خاک تشنه لب جون میده تو دلش عزا به پا شد ای وای روضه خون کربلا شد ای وای یاد اون غریبی که تو گودال تشنه لب سرش جدا شد ای وای غریب آقا غریب آقا... کربلا شد تیره قتلگاه شلوغه و آسمون دلگیره بدن شاه پر از زخمای شمشیره چقدر بی حاله زینت دوش نبی میون گوداله زیر سم مرکبا بدنش پا ماله لحظه های آخرش تنها بود همه‌ی دور و برش غوغا بود وقتی پیکرش رو غارت کردند نگران خیمه زنها بود غریب آقا... .👇
. چشمه ی خشکیده را شب تا سحر پُر می کنند سفره های اشک ما را پشت در پُر می کنند هرکه هستی، هرچه هستی از کریمان کم نخواه دست خالی را کریمان، بیشتر پُر می کنند مُشت خاک از کوچه ای ویرانه دستم را گرفت خاک ها را می خرند و جاش، زر پُر می کنند ما گداها آبروریزیم اما اهل جود کیسه ی ما را همیشه بی خبر پُر می کنند بارِ مانده بر زمین را روی شانه می کِشند شهر را با جودشان اهل نظر پُر می کنند سائل باب الجوادم، زائر باب المراد در حرم کشکول من را بی ضرر پُر می کنند من فدای تشنه ای که زهر خورده جای آب آنکه در جانش حرامی ها شرر پُر می کنند پیش چشم آن کسی که تشنه خورده بر زمین از چه آب کاسه ها را اینقدر پُر می کنند ✍ .
. (علیه السلام) میونِ حُجره ی در بسته، وای مادر غمی روی دلم بنْشَسته، وای مادر میسوزه سینم اَسیرِ کینم در این هیاهو یادِ مدینم شبیه غریب ِ مدینه ، غریبم قاتلِ مَنِ بی شکیبه ، حبیبم نمیشه قطره آبی حتی، طبیبم غریب اِبنِ غریبم(٤) داره دلم آتیش میگیره، با زهرا میونِ هلهله شد ذکرم، یازهرا ابن الرضایَم غرقِ بلایَم اين حُجره تار شدکربلایم شبیه غريبِ تو گودال، میمیرم به دامِ بلایِ يه نا زَن، اَسيرم شَهد شهادت از پیمبر، میگیرم غریب اِبنِ غریبم(٤) با یادِ کربلا بی تابم ، واویلا غمِ یه بی کفن کرد آبم، واویلا آه از سَر او از حَنجر او طُعمه ی آفتاب شد پیکر او گرچه تَن منم تو آفتاب، رَها شد ولی کجا اَسیرِ دامِ ، بلا شد؟ کجا نَصیبِ من سُمِ مَر، کَبا شد؟ شهید اِبنِ شهيدم(٤) .👇
. بر سر نعش من ، ای پدر من بیا من غریبم غریب، با جمع پنج تن بیا هستی من پدر کُن به حالم نظر بابا رضا(۴) من جوون توأم، که گشته ام روسپید در دیارِ غریب ، با زهرِ همسر شهید نحوه ی قتل من شد شبیه حسن بابا رضا(۴) بين حجره زدم، من دست و پا از عطش هلهله کردن و.. ، گشتم فدا از عطش از عطش شد فدا اکبرت یا رضا بابا رضا(۴) شد تن من به رو، یِ بام خانه رها یادم آمد از این، غم غربت کربلا من كجا و حسين آن شه عالمین بابا رضا(۴) این دم آخرم، بر من بخوان روضه ها روضه ی قتلگا ، هِ حضرت سر جدا وای از آن وقتِ شوم که بر او شد هجوم مظلوم حسین(۴) 👇
. ✍ اگه یه وقت تا محرم زنده نموندم اگه یه وقت روزی م نشد مشکی بپوشم همه امیدم اینه توو خونه ی قبرم می کشونم پرچم عزارو روی دوشم چه محرما بره و بیاد /یه بار نتونیم بگیم حسین چه محرما بره و بیاد /یه شب نیایم بین الحرمین چه محرما بره و بیاد/زیر لحد سینه بزنیم بالا بگیریم سرمونو که /گدای شاه بی کفنیم حسین وای ................................ منو تحمل می کنی خودم می دونم هر جوری هس ولی بذار گدات بمونم یعنی منم محرمِ تو رو می بینم چند رزویه بد جور آقا دلنگرونم چه محرما بره و بیاد/بغل نگیرم پرچمتو چه محرما بره و بیاد/سر نشه عمرم با غم تو چه محرما بره و بیاد/نیام شب جمعه حرمت اقا بذا تا دیر نشده/گریه کنم زیر علمت حسین وای .................................. کفن نمی خوام که آقام کفن نداره کاشکی سنان پاشو روی گلوش نذاره هر کی رسیده از تنش یه چیزی برده به‌جای بارون رو تنش نیزه می باره داره زیر و رو میشه بدنت /آخ پیش چشمای خواهرت برا غم انگشتر تو /جا داره بمیره نوکرت چی بگم از اون لحظه ای که/سنان میاد بالای سرت چی بگم از اون لحظه ای که /به سینه می کوبه مادرت حسین وای 👇
. یا جوادالائمه ادرکنی دفن شد آفتاب با لَحَدی حُجره اش بود خانه‌ی ابدی مُشتِ دیوار خورد بر سر او روی پیشانی اش نشسته رَدی نا ندارد نفس‌نفس بزند ناتوان مانده..،یا علی مددی! باغبان را خبر کنید از طوس سوخت سروی در آتش حسدی به عمویش حسن کشیده چِقَدر جگرِ پاره اش شده سندی خِیر‌ِ عالم اسیر‌ شَرها شد دور او پُر شد از زنان بدی تا زمین خورد،گفت: وا اُمّاه... دومی ضربه زد..،عجب لگدی! مَحرَمَش هم شریک‌ِ قتلش بود... پیش او نیست هیچ معتمدی این حسین است..،تشنه افتاده کاسه‌آبی نمی دهد اَحَدی پدرش وقت پا کشیدن نیست تا که او را صدا کند: ولدی! هتک حرمت به جسم او کردند بُرده او را غلام نابلدی خوبیِ پشت‌بام در این است سُمِّ مرکب نمی خورد جسدی نَعل ، تحت فشارها ، خم شد تن عریانِ شاه درهم شد ✍ .