eitaa logo
امام حسین ع
18.7هزار دنبال‌کننده
398 عکس
2هزار ویدیو
1.9هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
. زمزمه بعد از شهادت حضرت زهرا س زبانحال حضرت علی (ع) -کسی از سینه ی سوزان خبر دیگر نمیگیرد دگر دردانه هایم را کسی در بر نمیگیرد -فلک تنهائیم دیدی چرا تنها ترم کردی منم آن شمع سوزانی که تو خاکسترم کردی غریبم من غریبم من -صفای خانه ام دیگر به خانه بر نمیگردد پرستوی سفر کرده به لانه بر نمیگردد -بنال ای بلبل بی دل به یاد گلعذار من که گلچین برده از باغم گل هجده بهارمن غریبم من غریبم من -دگر روشن نبیند کس چراغ آسمانها را که دست کینه ها کشته چراغ خانه ی مارا -بزن نی زن بزن نی زن نی من از نوا افتاد خودم در پشت در دیدم که زهرایم زپا افتاد @emame3vom .
. . کتاب صدف نبوت ۵ – غلامرضا سازگار بنال ای دل بسوز ای دل شب شام غریبان است علــی از دیــده گــریـان و مدینـه بیـت‌الحزان است مدینه! گریه کن امشب                  که بی‌مادر شده زینب امیرالمؤمنین امشب کفن کـن جسم زهرا را ز اشـک دیده دریا کن تمام دشت و صحرا را مدینه! گریه کن امشب                  که بی‌مادر شده زینب امیرالمؤمنین امشب کنار تربت زهرا بنـال آهسته‌آهسته کنار تربت زهرا مدینه! گریه کن امشب                   که بی‌مادر شده زینب مدینه! عالم هستی شده غمخانۀ حیدر ببیـن تــابوت زهــرا را بـه روی شانۀ حیدر مدینه! گریه کن امشب                   که بی‌مادر شده زینب خــداونـدا خـــداونـدا بــه یــاد غـربت زهرا شده اشک علی امشب گلاب تربت زهرا مدینه! گریه کن امشب                  که بی‌مادر شده زینب علــی صـــورت نهـــاده بــر مـــزار یـــار تنهایش الهی بشکند دستی که سیلی زد به زهرایش مدینه! گریه کن امشب                  که بی‌مادر شده زینب بـه پـایان آمـده امشب امـانت‌داری مولا برون کن فاطمه! دستی برای یاری مولا مدینه! گریه کن امشب                  که بی‌مادر شده زینب .
. به خاک تربتت بابا نهادم تا سر خود را شنیدم نالۀ جانسوز زهرا مادر خود را نگه بر دیدۀ گریان مادر کردم و دیدم که می شوید زاشک دیده زخم شوهر خود را امامی مهربان بودی که کردی در شب قتلت به آب و دانۀ مرغان سفارش دختر خود را به یاد غربت مادر فتادم پای تابوتت چو دیدم گریه های بی صدای خواهر خود را ملاقات خدا رفتن عذار لاله گون خواهد از آن شستی به خون، در سجده روی انور خود را زتو پوشید دائم روی سیلی خورده را مادر تو هم امشب نشان او مده زخم سر خود را به گلزار جنان محسن در آغوشت چو بنشیند ببوس از جانب من روی تنها یاور خود را تو پیشانی سپر کردی به شمشیر عدو، من هم نهم با کام عطشان زیر خنجر حنجر خود را بود در خاطرم زخم جبینت خاصه آن ساعت که گیرم در بغل نعش علّی اکبر خود را یتیمان بر تو آوردند شیر و یاد من آمد که باید پیش تیر از شیر گیرم اصغر خود را زبان طبع (میثم) را به محفل ها دُر افشان کن که ریزد بر قدوم خاندانت گوهر خود را @emame3vom .👇
. گل باغ ولایی تو عزیز مصطفایی تو امیدخلق این عالم علی موسی الرضایی تو رضا جانم رضا جانم(۲) تو هستی کعبه ی دلها تو هستی گوهر یکتا گلی از گلشن طاها زنسل حضرت زهرا رضا جانم رضا جانم(۲) رضا ،فاطمه مرآتی رضا روح عباداتی برای شیعه ی مولا دوعالم باب حاجاتی رضا جانم رضا جانم(۲) ولایت اعتبار ما مدال افتخار ما بود درسینه مهرتو ز لطف کردگارما رضا جانم رضا جانم(۲) غریب الغربایی تو معین الضعفایی تو چه این دنیا چه درمحشر همه امید مایی تو رضا جانم رضا جانم(۲) تو هستی هشتمین نور ولایت یا رضا جانم شدم با یک نگاه تو هدایت یا رضا جانم رضا جانم رضا جانم(۲) در این دنیا گل زهرا تویی یار و حبیب من منم بیمار عشق تو تویی تنها طبیب من رضا جانم رضا جانم(۲) همه عالم فدای تو به دل دارم ولای تو بود جنت برای من حریم با صفای تو رضا جانم رضا جانم(۲) تو هستی پاره ی قلب. محمد یا رضاجانم بود هدیه ولای تو ز سرمد یا رضا جانم رضا جانم رضا جانم(۲) از این نامردمان دون زبس زخم زبان خوردی میان دوستان مولا چنان آلاله پژمردی رضا جانم رضا جانم(۲) شرار زهر کین مولا شرر زد جسم و جانت را زظلم وکینه ی مامون بسوزاند استخوانت را رضا جانم رضا جانم(۲) رضا جان از شرار زهر میان حجره جان دادی به یاد جد مظلومت حسین و زینب افتادی رضا جانم رضا جانم(۲) میان حجره ات یاد جواد دل غمین بودی چو بابای غریب خود شهید راه دین بودی رضا جانم رضا جانم(۲) درون حجره کم گشته دگر صبر و قرار تو جواد ابن الرضای تو بیامد در کنار تو رضا جانم رضا جانم(۲) دم آخر گل زهرا تو بودی دیده ی گریان جواد آمد ز راه و تو در آغوشش سپردی جان رضا جانم رضا جانم(۲) شده تشییع جسم تو به روی شانه ی یاران تن پاک تو یا مولا خراسان گشت گلباران رضا جانم رضا جانم(۲) https://eitaa.com/yaghubianreza/2291
. بیا غساله در ویران بشوی این پیکر بی جان ولی آهسته آهسته سه ساله نو گل پژمان بود طفل شه عطشان که شد راحت از این دوران بشویش کنج این ویران ولی آهسته آهسته در اینجا بلبلی خسته پرش از جور بشکسته روانش از بدن جسته بیا غساله در ویران ولی آهسته آهسته پدر بوده برش دیشب که جانش آمده بر لب ولی آهسته آهسته رقیه مرق خوش الحان چو بلبل کنج این زندان نثار گل نموده جان بگردش عمه ها گریان ولی آهسته آهسته بیا غساله در ویران بشوی این پیکر بی جان ولی آهسته آهسته 👇
‍ . خدا حافظ گلِ بیمار رسیده آخرِ دیدار رُخت نیلی از آن سیلی، تنت زخمِ در و دیوار تو بودی مونسِ جانم، طبیبِ دردِ پنهانم چگونه سر کنم بی تو، بگو ای روح و ریحانم تو رفتی از کنارِ من، ز هجرِ تو پریشانم ز بعدِ رفتنت دیگر، خزان شد باغ و بستانم بمیرم من ز داغِ تو، ز دردِ اشتیاقِ تو به مثلِ شمع می سوزم، من امشب از فراقِ تو بگو جانم کجا گیرم، نشانی یا سراغِ تو کجا بویم گلِ عشقم، شمیمِ عطرِ باغِ تو خدا حافظ گل بیمار، رسیده آخرِ دیدار رُخت نیلی از آن سیلی، تنت زخمِ در و دیوار چه شبهایی کنارِ هم، به سجاده سحر کردیم بگو ما چه دعاهایی، به حالِ همدگر کردیم چه عاشقانه و شیرین، به روی هم نظر کردیم بگفتیم از ملامت ها، به قلبِ هم سفر کردیم ز بعدِ هجرت ای زهرا، بساطِ روزگار این است تمامِ حال و روز من، به مثلِ شامِ غمگین است مرا از خاطراتِ تو، همان بازویِ خونین است چگونه سر کنم عمرم، نفس در سینه سنگین است خدا حافظ گل بیمار، رسیده آخرِ دیدار رُخت نیلی از آن سیلی، تنت زخمِ در و دیوار ندانم آخر ای جانم ،در این عالم چه حکمت بود تمامِ زندگیِ تو، فقط درد و ملامت بود کتابِ خاطراتِ تو، سراسر رنج و زحمت بود بگو ای مونسِ جانم، تو را کی وقت راحت بود؟ کمی آهسته آهسته، دلت رنج و تنت خسته تمامِ غصه ی عالم، دل و جان تو بنشسته خدایا همسرم حالا، چرا رخت از جهان بسته دلِ غمدیده ی ما را، که از این غصّه بشکسته خدا حافظ گل بیمار، رسیده آخرِ دیدار رُخت نیلی از آن سیلی، تنت زخمِ در و دیوار چه روزها و چه شبهایی، کنارِ بسترت بودم غریب و بیکس و تنها، فقط من یاورت بودم از آن ساعت بگو جانم، وداعِ آخرت بودم تو چشم از این جهان بستی و من بالا سرت بودم خداحافظ گلِ بیمار، خداحافظ گلِ بی خار حسینت آمده بهرِ واعِ آخرین دیدار 👇
. گلی از گلشن عترت ولی ام البنینی تو صفای خانه ی مولا امیرالمومنینی تو واویلا آه و واویلا(۴) پس از زهرا گل حیدر شدی بر مرتضی همسر خودت گفتی که من هستم کنیز خانه ی حیدر واویلا آه و واویلا ز الطاف خداوندی شدی بر مرتضی یاور تو گشتی بعد زهرایش برای زینبین مادر واویلا آه و واویلا برای نوگلان یاس همیشه بوده ای حساس به پاس این همه خوبی خدا داده به تو عباس واویلا آه و واویلا زسوز داغ تو گشته مدینه کربلا امشب از این ماتم همه عالم شده ماتم سرا امشب واویلا آه و واویلا شب داغ تو مولاتی به یاد کربلا هستم بسوزم زآن مصیبت ها دوباره در عزا هستم واویلا آه و واویلا اگرچه چهار فرزندت شهید راه دین گشتند برای شیعه ی حیدر همه حبل المتین گشتند واویلا آه و واویلا گل حیدر همه عمرت تو غرق شور و شین بودی تمام روز و شب یاد غریبی حسین بودی واویلا آه و واویلا شنیدی که به دشت خون علی صد پاره پیکر شد ندیدی که زتیرکین بریده حلق اصغر شد واویلا آه و واویلا شنیدی که فدایی شد تمام هست عباست ندیدی از ره کینه جدا شد دست عباست واویلا آه و واویلا شنیدی که میان خون حسینت دست و پا می زد ندیدی لحظه ی آخر که مادر را صدا می‌زد واویلا آه و واویلا شنیدی که حسین تو میان خاک و خون افتاد ندیدی در کنار آب حسینت تشنه لب جان داد واویلا آه و واویلا شنیدی که زظلم وکین زدند آتش به هر خیمه ندیدی راس سالار شهیدان را روی نیزه واویلا آه و واویلا شنیدی کربلا دشمن به زخم اونمک میزد ندیدی بین آن گودال رقیه را کتک میزد واویلا آه و واویلا شنیدی کربلا گشته همه رخساره هانیلی ندیدی ناله و آه و شرار ضربه ی سیلی واویلا آه و واویلا https://eitaa.com/yaghubianreza/4824 .
. . به خواب غفلت خویشم!  زهم پاشیده سامانم من بیچاره یک عمرست  اسیر این زمستانم به سمت این و آن بردم نگاهم را ولی افسوس تورا دیگر نمیبینم! چه سنگین است تاوانم! خجالت میکشم اقا بگویم شیعه ات هستم اگر اذن شما باشد بگویم از محبانم برایم گریه ها کردی! ولی من فکر خود بودم! پرشانم شدی العفو   نفهمیدم! پشیمانم! من آلوده را آخر چرا تحویل میگیری؟! چه دیدی از من آخر که  خودم حتی نمیدانم؟! علی این روزها دیگر به خانه دیر می آید ز تنهاییش میسوزم   ز حیرانیش حیرانم گمانم نیمه شب زهرا  صداکردست حیدر را که ای یار غریب من  حلالم کن! نمی مانم! ۲ اباصالح اباصالح ۳ 👇
. به خاک تربتت بابا نهادم تا سر خود را شنیدم نالۀ جانسوز زهرا مادر خود را نظر بر دیدۀ گریان مادر کردم و دیدم که می شوید به اشک دیده زخم شوهر خود را امامی مهربان بودی که کردی در شب قتلت به آب و دانۀ مرغان سفارش دختر خود را به یاد غربت مادر فتادم پای تابوتت چو دیدم گریه های بی صدای خواهر خود را ملاقات خدا رفتن عذار لاله گون خواهد از آن شستی به خون، در سجده روی انور خود را ز تو پوشید دائم روی سیلی خورده را مادر تو هم امشب نشان او مده زخم سر خود را به گلزار جنان محسن در آغوشت چو بنشیند ببوس از جانب من روی تنها یاور خود را تو پیشانی سپر کردی به شمشیر عدو، من هم نهم با کام عطشان زیر خنجر حنجر خود را بود در خاطرم زخم جبینت خاصه آن ساعت که گیرم در بغل نعش علیّ اکبر خود را غذای آخر تو شیر بود و یاد من آمد که باید پیش تیر از شیر گیرم اصغر خود را زبان طبع (میثم) را به محفل ها دُر افشان کن که ریزد بر قدوم خاندانت گوهر خود را .
. نفس تا یار من باشد ، نکوبم دربِ دیگر را چه غم دارد کسی چون من که دارد حُبّ حیدر را خدا را شاکرم هر دم ، تَولّای علی دارم ندارم من نشان از شاهِ برحق غیر صفدر را نگردد هیچ کس را آتش دوزخ بر او کاری کَشند سُرمه به چشم خود چو خاک پای قنبر را به یک شب در چهل منزل ، اگر مولا شود حاضر ویا با دست خود از جا کنَد دَربی زِ خیبر را... چه شکّی شیعه اش دارد چو بشناسد ولیّ خود شفاعت آرزو دارد چو من ، فردای محشر را نه توهینی به کس دارم ، نه لعنت میفرستم من کلاه خویش قاضی کن ، که دارد حقّ منبر را دو شاهد میشود برهان ، برای ادّعاهایت هزاران شخص بیعت کرد و منکر گشت محضر را !! یقینن بی تَولّایش وضویت هم بُوَد باطل مگر در خوابِ خود بینی ، بهشت و حوض کوثر را مرا همراه با شیرش ، صفای مرتضی داده برای شکر این نعمت ، ببوسم دست مادر را 🔸شاعر: ___________ 🔹 .
. نوحه لری شهادت ع شاعر رسول چهارمحالی(ساقی عطشان) -------------------------------- برآر زینب بمیره ،تونه ایجور نوینه(2) ------------------------------- سرت رته وری نیزه تنت دی خاک ای صحرا شنیدم خوم صدا دایه صدای حضرت زهرا صدا می زد روله روله تونه کشتن لوعطشون وری نیزه تو ای خونی زِ آ یه آ یه ی قرون ------------------------- ز داغ اکورت زارم چنی ابری که ایوارم مِ جز تو ای برآر جونم کسی نِ جز خدا نارم رفیق روز و شو رَتِی زِِ پیش خورت زینب سی توشیون کنم ایسه کنم سی ماتم تو تب ------------------------ یتیمی و اَسیری بی نصیبِ دُختِرِ حیدر سکینه می زنه ایسه دمی دِ سینه و دِ سر علی روله علی لای لای بَخُفت گهوارته خالی سَرِتِه هیشتی وِ خاک رباب اِفتاد وچه حالی ----------------------- برآر زینب بمیره ، تونه ایجور تونه(2) -- ------ ------------- .
. / به روی دامن افشانم گلاب دیده خود را مگر جویم گل در خاک و خون غلتیده خود را اگر بشناختم مشکل تو را در قتلگه دانم تو هم مشکل شناسی خواهر غمدیده خود را به یاد حنجر خشکیده ات آبی ننوشیدم مگر از اشک تر کردم لب خشکیده خود را تو می دانستی از هجر رُخت جان بر لبم آید که با من همسفر کردی سر بُبریده خود را به روی نیزه دیدم تا که سر گردانی ات را من زدم بر چوبه ی محمل سر شوریده خود را شوم تا سایبان تربتت ای آفتاب دین ز ره آورده ام قد کمان گردیده خود را ز داغش لاله های اشک «یاسر» چیدم از دیده نثارش می کنم این لاله های چیده خود را ** محمود تاری «یاسر»✍ .
. فلک امشب نشان داده ست روی دیگر خود را که پس می گیرد از خلق جهان، پیغمبر خود را محمد آخرین برگ نبوت بود از این دفتر خدا می بندد از این لحظه دیگر دفتر خود را فلک می ریزد امشب بر سر خود خاک عالم را ملک بر اشک چشمش می کشد بال و پر خود را یکی اناالیه راجعون روی لبش جاری ست یکی با گریه می گیرد سر زانو سر خود را تمام عمر رو به قبله بود و حال می خواهد بچرخاند به سمت قبله، حتی بستر خود را بزرگان گرد او هستند و می چرخد سرش سمتی که تنها و به تنهایی ببیند حیدر خود را علی ماند و فلانی با فلانی رفت، پیغمبر به دوش این و آن نگذاشت حتی پیکر خود را محمد حسین ملکیان https://eitaa.com/emame3vom/51530 واویلا آه و واویلا ۲ .
. غريب و خسته و تنها كنار خانه بنشستم مدينه گريه كن با من كه زهرا رفته از دستم واويلا اه واويلا، شدم من يكه و تنها غریب و بی کس و تنها نگار من شده نیلی مدینه گریه کن با من که زهرا می‌خورد سیلی واويلا اه واويلا، شدم من يكه و تنها بنال از داغ ان بلبل كه پرپر در قفس ميزد بجرم يا على گفتن به پشت در نفس ميزد واويلا اه واويلا، شدم من يكه و تنها غريبى مرا مردم همه با چشم خود ديدند ميان شعله آتش گلم را با لگد چيدند واويلا اه واويلا، شدم من يكه و تنها بود هر شب همى نفرين به لب در دشت و صحرايم الهى بشكند دستى كه سيلى زد به زهرايم واويلا اه واويلا، شدم من يكه و تنها گلاب از ديده جارى بر سر سجاده كن زينب براى مادرت زهرا كفن آماده كن زينب واويلا اه واويلا، شدم من يكه و تنها صداي ناله اورا زپشت درشنيدم من خدا داند که از زينب خجالت مي کشيدم من واويلا اه واويلا، شدم من يكه و تنها . (س) بریز آب روان اسما، ولی آهسته آهسته به جسم اطهر زهرا، ولی آهسته آهسته... همه خواب و علی بیدار،سرش بنهاده بر دیوار بگرید از فراق یار، ولی آهسته آهسته حسن ای نورچشمانم! حسین ای راحت جانم! بنالید ای عزیزانم، ولی آهسته آهسته بیا ای دخترم زینب به پیش مادرت امشب بخوان او را به تاب و تب،ولی آهسته آهسته روم شب‌ها سراغ او، به قبر بی‌چراغ او کنم زاری ز داغ او، ولی آهسته آهسته. .................... ببین بشکسته پهلویش، سیه گردیده بازویش  بریز آب روان رویش، ولی آهسته آهسته بود خون جاری ای اسما هنوز از سینه زهرا بنالم زین مصیبتها ولی آهسته آهسته بریز آب روان اسما،  ولی آهسته آهسته  به جسم اطهر زهرا ولی آهسته آهسته  همه خواب و علی بیدار، سرش بنهاده بر دیوار  بگرید از فراق یار، ولی آهسته آهسته  حسن ای نورچشمانم حسین ای راحت جانم  بنالید ای عزیزانم، ولی آهسته آهسته  بیا ای دخترم زینب به پیش مادرت امشب  بخوان او را به تاب و تب، ولی آهسته آهسته  بریز آب روان اسما، ولی آهسته آهسته  بریز آب روان اسما، ولی آهسته آهسته  به جسم اطهر زهرا ولی آهسته آهسته  ولی آهسته آهسته  همه خواب و علی بیدار، سرش بنهاده بر دیوار  بگرید با دل خونبار، ولی آهسته آهسته روم شبها سراغ او به قبر بی چراغ او  کنم زاری ز داغ او ولی آهسته آهسته روم شب ها سراغ او، به قبر بی چراغ او  کنم زاری ز داغ او، ولی آهسته آهسته ............. غریبونه کبوترها میان خانه بنشستند مدینه گریه کن با من که زهرا رفته از دستم 👇
. بیـا در کربلا مـادر گـره از کـار مـن واکن بیا خونین بدنها را تو ای مادر تماشا کن ▪️منم زینب منم زینب (2) خودم دیدم که درآتش دوکودک دست وپا می زد پـدر را بـا لـب تشنـه بزیـر لـب صـدا مـی زد ▪️منم زینب منم زینب (2) خودم دیدم که در گودال تن پاک شهیدان را بدیـدم بـر سـر نیـزه سـر هجـده عزیـزان را ▪️منم زینب منم زینب (2) خودم دیـدم رقیـه در خرابـه از نفس افتاد بزد بوسه به لبهای پدر پرپر زد و جان داد ▪️منم زینب منم زینب (2) .👇
271.1K
(علیه السلام) گل زهرا به زهرکین جگرخون گشت و پرپرشد غمش یادآور داغ جگر سوز پیمبر شد واوویلا آه و واویلا(2) ** مدینه شهر پیغمبر سکوت غربتش پیداست بقیع و دسته گلهایش در این شبها چرا تنهاست واوویلا آه و واویلا(2) در این شبها مگر مهدی رود تنها سراغ او گهی بر مادرش زهرا گهی گرید به داغ او واوویلا آه و واویلا(2) 🎤
706.9K
🎤 فلک بر عمه سادات جسارت کی روا باشد که هجده محرم زینب بروی نیازه ها باشد آه و واویلا امان از دل زینب بگو آیینه رویت چرا خاکستری رنگست پذیرایی ز مهمانان در این مهمانسرا سنگست آه واویلا امان از دل زینب دلم سوزد که لب تشنه سرت از تن جدا گردد عزیز و جان من دیدی تورا ازمن جدا کردند اه واوبلا امان از دل زینب مپرس از من چنان کوفی زما کرده پذرایی چو ماه نو خمیدم شده زینب تماشایی آه و واویلا امان از دل زینب واویلا آه و واویلا ۲
امام حسین ع
به نام خدا الهی استعملنی لما خلقتنی له 💠💠💠 قبل از ظهور حضرت مهدی غربال میشن مردم دنیا با چشم بندی،
. مدینه گریه کن بامن که من تنهای تنهایم زسوز سینه می سوزم ولی در فکر زهرایم غریبم من... به یاد آرم زمانی را که غم ما را محک می زد مغیره مادر ما را در آن کوچه کتک می زد غریبم من... فراموشم نمی گردد صدای ناله ی مادر به پشت در صدا می زد چه آمد بر سر حیدر غریبم من.. فراموشم نمی گردد که شد رخسار او نیلی که پیش چشم من ثانی بزد بر روی او سیلی غریبم من... من آن شمعم که غربت دور من پروانه می باشد زغمهایی که من دیدم فلک دیوانه می باشد غریبم من... ................................ مدینه کو پرستویی که من بال و پرش بودم؟ چه شد آن طائر قدسی که من در محضرش بودم؟ مدینه گر چه این گلبن امانت بود نزد من در این نه سال مهمان دل غمپرورش بودم مدینه از نفس افتاد آن ریحانه در حالی که من آئینه دار دیده از خون ترش بودم   مدینه نخل امید مرا آتش زدند و من کنار باغ در اندیشه ی برگ و برش بودم مدینه گرچه دستم بسته بود اما دلم می خواست که در وقت ز پا افتادن او بر سرش بودم مدینه کاش جان من بلاگردان او می شد که عمری باغبان غنچه های پرپرش بودم مدینه آن شب قدری که رفت آن نازنین مادر پریشان خاطر از حال و هوای دخترش بودم مدینه گرد او هر روز چون پروانه می گشتم همه شب تا سحر شمع کنار بسترش بودم مدینه قصه پروانه را از من چه می پرسی؟ میان شعله ها من شاهد خاکسترش بودم مدینه لذت دیدار زهرا را بپرس از من که بر بالین او محو نگاه آخرش بودم .
. علیه السلام منم آنکه، به شهر غم، پریشان و، گرفتارم نه‌دلداری، نه‌غمخواری،دراین شهرِ، بلا دارم غریبم من... زده دشمن، به قلبِ من، شراره از، رهِ کینه زِ دشنامش، زِ آزارش، پراز غصه،شده سینه غریبم من... شبانه حمله آورده، به سوی خانه‌ام دشمن زده آتش، به اَموالَم، شرارِ دستِ اَهریمن غریبم من... تمام کودکان من، هراسان از، بلا بودند... در آن حمله، در آن آتش، به آه و در نوا بودند غریبم من... مرا بُرده، عدو با دست بسته نیمه های شب پیاده بی، عمامه تا، به بزمش در، پی مرکب.. غریبم من... در آن بزم شراب خود به من طعنه زده یارب شدم گریان در آن لحظه به یاد عمه ام زینب غریبم من... در آخِر هم، به زهرِ کاریِ دشمن، دلم خون شد به حجره جان،سپردم از،غمم عالم،دگرگون شد غریبم من... اگر چه بوده‌ام عمری، غریب و بی‌کس و تنها فدای غربت جدّم، حسین در عصر عاشورا... حسینم وا... ولی آهسته آهسته .👇
امام حسین ع
. #نوحه_سنتی #سه_ضرب #امام_صادق علیه السلام منم آنکه، به شهر غم، پریشان و، گرفتارم نه‌دلداری، نه
. شهادت امام حسن مجتبی(علیه السلام) مدینه گریه کن بامن که من تنهای تنهایم زسوز سینه می سوزم ولی در فکر زهرایم غریبم من... بیاور طشتی ای خواهر که در سینه جگر سوزد چنان سوزم که در آتش دل جن و بشر سوزد غریبم من... بیا خواهرحلالم کن مرا دیگر نمی بینی گلی از گلشن رویم در این عالم نمی چینی غریبم من... دگر چشمم نمی افتد به روی قاتل مادر دلم چون شمع می سوزد بر احوال دل مادر غریبم من... به یاد آرم زمانی را که غم ما را محک می زد مغیره مادر ما را در آن کوچه کتک می زد غریبم من... فراموشم نمی گردد صدای ناله ی مادر به پشت در صدا می زد چه آمد بر سر حیدر غریبم من.. فراموشم نمی گردد که شد رخسار او نیلی که پیش چشم من ثانی بزد بر روی او سیلی غریبم من... من آن شمعم که غربت دور من پروانه می باشد زغمهایی که من دیدم فلک دیوانه می باشد غریبم من... علیه_السلام 🎤 👇
امام حسین ع
. #سبک_ای_صفای_قلب_زارم #اربعین سبک ای صفای قلب زارم .... السلام ای یـار زینب، هستی و دلدار زینب
. (ثواب این زیارت را کسی جز حق نمیداند) (تبشهـای دل زینب، زیارتنامـه می خواند)   حسینم وای حسینم وای(2) زشام و کوفـه برگشتم،دوباره کـربلای تو چهل منزل به روی نی،شنیدم من صدای تو    حسینم وای حسینم وای(2) زجا خیز ای برادر جان،همه بود و نبود من نگه کن حال طفلان و ببین جسم کبـود من     حسینم وای حسینم وای(2) برای کودکان تو،به هرجا من سپـرگشتم نمیدانم به کوی تو،چگونه زنده برگشتم      حسینم وای حسینم وای(2) به لب جانم رسیدآن دم،که دل را ازدلم بردی به پیش چشم طفلانت،توچوب خیزران خوردی حسینم وای حسینم وای(2) مپرس از حال طفلانت،رقیّه رفته از دستم که من شرمنده از روی،امانت داریم هستم حسینم وای حسینم وای(2) تو هم دیدی منم دیدم ،غم  هـرنازنینم را سرت بالای نی دیدم شکستم این جبینم را   حسینم وا ی حسینم وای(2) .