. . 🔹 بیا، برگرد خیمه... عرصه مداحی و ستایشگری اهل بیت علیهم‌السلام که غالبا در عزاداری برای شهادت ذوات مقدسه جلوه می‌یابد، در طول سالیان متمادی و دوره‌های مختلف و نیز در فرهنگ‌های گوناگون، بسیار متنوع بوده و به گونه‌های مختلف درآمده است. برخی از این گونه‌ها، خاست‌گاه مردمی دارند و به صورت خودجوش، توسط خود مردم دین‌مدار شکل گرفته و به تدریج تکامل یافته‌اند و چون همواره چارچوب‌های منطقی، شرعی، عرفی و عقلی را رعایت کردند، توانستند آثاری منطبق با فرهنگ، زبان، آداب و سنن هر ملت و قوم را ارائه کرده و علی‌القاعده موفق هم بودند. از آن جمله می‌توان به راه‌اندازی دسته‌های عزاداری اشاره کرد که اگر موارد افراطی را از آن حذف کنیم، رویکرد کلی آن، مثبت ارزیابی می‌شود. گونه دیگر از عزاداری‌ها خود را با پشتوانه هنری و علمی مطرح کرده‌اند و افراد بسیاری برای ارتقا، رشد و تکامل آن تلاش می‌کنند. از این نمونه‌ها باید به مرثیه‌خوانی، مرثیه‌سرایی (شعر)، شبیه‌خوانی (تعزیه)، پرده‌خوانی (با موضوع وقایع دینی) و... اشاره کرد. آنچه در این بین، اهمیت مضاعف دارد اینکه زنده نگه داشتن وقایع و شعائر دینی و مذهبی، از اولویت اول برخوردار است . در واقع تلفیق مداحی با هنر صرفا با رعایت همان چارچوب‌هاست که می‌تواند به هدف خود برسد و پرواضح است که اگر ذره‌ای غفلت شود، چنان انحرافی ایجاد می‌شود که شاید راه برگشت نداشته باشد. چنانچه برخی از مداحان برای سبک مداحی از موسیقی غربی و غیرمجاز تقلید می‌کنند. در این‌باره، مقام معظم رهبری در دیدار با مداحان فرمودند که باید این افراد تلاش کنند و خود سبکی برای مداحی تولید کنند لکن شاهد هستیم که برخی مداحان همچنان از موسیقی غربی تقلید می‌کنند!! ... و اما امروز نوع دیگری از آفات استفاده بی‌قاعده از هنر موسیقی در عرصه مداحی مطرح شده است و اساتید ستایشگری اهل بیت علیهم‌السلام نسبت به پرهیز از استفاده‌ی خارج از چارچوب‌های منطقی و شرعی در مراثی و حتی موالید خاندان عصمت و طهارت علیهم‌السلام تاکید می‌کنند‌. طی سالیان اخیر شاهد بودیم بسیاری از افرادی که سابقه مداحی اهل بیت علیهم‌السلام را داشته و یا هنوز در این سمت مشغول هستند، با حضور در استودیوهای ضبط موسیقی به ارائه کلیپ‌های متنوع آهنگین پرداخته‌اند که از قضا با اقبال عمومی مردم عامه نیز مواجه شده است. شاید برخی از این آثار قابل اعتنا باشد اما آنچه نگران‌کننده است اینکه این راه، زمینه را برای انحرافی باز می‌کند که مداح سابق را به خواننده پاپ تبدیل می‌کند. کسی که در سال ۱۳۶۱ با خواندن قطعه «ممد نبودی ببینی» در روزهای پرافتخار حماسه آزادسازی خرمشهر مشهور و بعد از آن، با نوحه‌های مختلفی مثل «عمه بابایم کجاست» به عنوان مداح اهل بیت علیهم السلام شناخته شد، چندی بعد از جنگ به استودیوخوانی روی آورد و قطعاتی را همراه با موسیقی اجرا کرد. شاید مشاورانش سعی کردند او را از جامعه مداحی، فاصله دهند تا آن‌جا که در گفت‌وگویی، اعلام کرد از عنوان «مداح» برای او استفاده نکنند. وی این جمله را ۱۰ سال قبل بر اساس سیاست‌های فریب رسانه‌های بیگانه در یکی از مصاحبه‌هایش با «رادیو فردا» ایستگاه رادیویی فارسی‌زبان تحت امر کنگره آمریکا بیان کرد. اگر با گوش دل بشنویم هنوز زنگ صدایش، یادآور هم‌نفسی با شهدای دفاع مقدس است و هنوز «هنگامه پیکاره» او، رشادت و دلاوری سربازان اسلام را یادآوری می‌کند، گرچه شاید به واسطه دوستان به همخوانی با دختری، روی آورده باشد. آنچه جای تامل بیشتر دارد محتوای ترانه‌ای است که او خوانده: «حیف دیگه ورق برگشت دیگه نمی‌شه به عقب برگشت...// ...از دلخوشی اثری نیست ... این آشی بود که خودمون پختیم»! لکن خود اذعان می‌کند که فقط معترض وضعیت معیشت، مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم است و نقد او تعریضی به نظام نداشته است. شاید بهتر باشد به جای موضع خصمانه علیه او، مثل سیدعزت‌الله عمل کرد که خطاب به دختر هم‌خوان او چنین می‌گوید: "حاج غلامی که تو استودیو بهت درس میده، همون آشیِ که شهدا پختن و مزه خوبش تا ابد همراهمونه. میگن کویتی‌پور از قطار انقلاب پیاده شده! داش غلام، خودِ قطاره عزیزم! حرمت نگه‌داریم!» از این رهگذر باید به مداحان عزیز هشدار داد که توصیه اساتید جامعه مداحان اهل بیت علیهم‌السلام در خصوص پرهیز از استفاده موسیقی در مداحی، بیش از پیش جدی بگیرند. خدا عاقبت همه را ختم به خیر کند. #آفات_مداحی #موسیقی_در_مداحی #کویتی‌پور #استودیوخوانی #موسوی_خوئینی_ها .