هنرِ تربیت
مربی و بکارگیری هنر تربیت
بخش اول:
عمل در میدانهای جدید
این که ما در معرض تهاجم دشمنیم، از بدیهیترین نکات است. هدف در این هجوم هم، در عرصههای فرهنگی، جوانان و نوجوانان ما هستند؛ چرا که در حال فراگیری دانش و فرهنگ و شکل گیری باورها و رفتارها هستند و الگوپذیری شان قوی است. از این رو در میدان «تهاجم فرهنگی»، آسیبپذیرترند.
بنابراین، یک #مربی آگاه و در صحنه باید هم مرزهای آسیب پذیری و میدانهای هجوم و اشکال گوناگون #تهاجم را بشناسد، و هم فنون #دفاعی در این عرصه را بداند، تا بتواند نسل آیندهساز را که در معرض این شبیخون قرار دارد، نجات دهد و از گردنههای صعبالعبور، عبور دهد.
گرچه شیوههای کار به صورت سنتی را نفی نمیکنیم، ولی تلاش و حضور و اثرگذاری در میدانهای جدیدتر و اثرگذارتر مورد انتظار است و برای این کار، «شناخت زمان» لازم است، تا به تناسب این شناخت، آمادگی برای اقدام مناسب هم وجود داشته باشد.
امیرمؤمنان: میفرماید:
«مَنْ عَرَفَ الْأَيَّامَ لَمْ يَغْفُلْ عَنِ الِاسْتِعْدَاد»
هرکس زمانشناس باشد، از آمادگی غافل نمیشود.
غرر الحکم، ح ۸۹۴۲ (چاپ دانشگاه تهران)
#هنر_تربیت
#مهارتهای_خادم
هنرِ تربیت
مربی و بکارگیری هنر تربیت
بخش دوم:
در نقش تکتیرانداز
در جبهه نظامی گاهی یک تکتیرانداز، در هدفگیری یک دشمن قوی یا از کار انداختن یک سلاح کشنده و خاموش کردن آتش تیربار دشمن، در حدّ یک گردان یا بیشتر میتواند اثرگذار باشد. سپاه مدافع، هم نیروهای رزمنده عادی میخواهد، هم تک تیرانداز و آرپیجیزن و تخریبچی و… .
یک مربی میتواند نقش تکتیرانداز را هم ایفا کند.
تکتیرانداز، هم باید خودش مسلح باشد، هم مهارت به کارگیری سلاح را داشته باشد، هم از تمرین و ورزیدگی لازم برخوردار باشد، هم جبهة مخالف و محل حضور و نوع سلاح و محل تیراندازی و تهاجم را بشناسد و هم افزون بر همة اینها، دقیق و زمانشناس باشد. تا در لحظة حساس، با هدفگیری دقیق، بتواند دشمن را از پای درآورد و خودی را مصونیت بخشد.
مربی تکتیرانداز هم، باید مجهز به روشهای تأثیرگذاری بر نیروهای تحت تربیت و خنثیسازی نقش تخریبی دشمن باشد و مرزهای رخنه و هجوم را بشناسد. مربی زمانشناس، با ارزیابی موقعیت مناسب، اقدام لازم را انجام میدهد، تا کارش بیشترین اثر را داشته باشد.
➕عملِ فرهنگی پیش از موعد، هدر میرود.
➕عمل #فرهنگی و #تربیتی پس از گذشت فرصت مناسب هم، بیاثر است.
آن چه بعضی در مورد «عمل صالح» گفتهاند (عملی خوب و اثرگذار، به موقع و مناسب با نیاز)، در کار تربیتی یک مربی هم مصداق مییابد و اگر گاهی بهترین دفاع، «هجوم به موقع» است، مربی هم باید از این شیوه بتواند استفاده کند.
👈مرّبی، کمتر از یک هنرمند نیست.
#هنر_تربیت
#مهارتهای_مربی_خادم
هنرِ تربیت
مربی و بکارگیری هنر تربیت
بخش سوم:
شیوههای ابتکاری
در یک تقسیمبندی، میتوان انسانها، از جمله مربیان را به سه قسمت تقسیم کرد:
الف: عقبتر از زمان
ب: معاصر زمان
ج: جلوتر از زمان
➕ افراد عقبتر از زمان، هم از درک نیازها، شاخصهها و تحولات عصر خویش غافل و عقب هستند، هم روشهای عملی آنان، متناسب با اعصار و قرون گذشته است؛ نه امروزی. از این رو تأثیر آنان بر جامعه و مخاطبان در امور فرهنگی و تبلیغی اندک است.
➕ افراد معاصر با زمان، آناناند که شرایط عصر خویش را میشناسد و متناسب با آن عمل میکنند. در روایات است کسی که زمانشناس باشد، مورد هجوم شبهات و امور گمراه کننده قرار نمیگیرد.
عالم به زمان بودن، یا به تعبیر دیگر، «فرزند زمان خویش» بودن، نشانة خود آگاهی اجتماعی انسان است و او را از فریبها و غفلتها و عقبماندگیها حفظ میکند.
➕ افراد جلوتر از زمان، آناناند که با نبوغ و فهم قوی و آیندهنگری که دارند، فراتر از زمان خودشان را هم درک میکنند، برای آینده فکر میکنند و برنامه میریزند، نیرو تربیت میکنند و کادر میسازند.
وقتی این پیشگامی و فراتر از زمان حاضر بودن، در دشمنان و نقشههای آنان است، چرا در خودی و نیروهای متعهد و مربیان نباشد که نیروهای شایسته برای زمان آینده تربیت کنند؟
شیوههای ابتکاری در تعلیم و تربیت، از کسانی برمیآید که زمانشناس باشند، حتی جلوتر از عصر خویش باشند و آینده را هم ببینند و به جای حالتِ تدافعی نسبت به آسیبها و خطرها، حالت تهاجمی داشته باشند و میدان را در اختیار بگیرند. نه آن که همیشه تدافعی و عکسالعملی کار کنند.
👈مرّبی، کمتر از یک هنرمند نیست.
#هنر_تربیت
#مهارتهای_مربی_خادم