⏰مقطعِ سرکوبیِ اولِ فسادِ اسرائیلیان [۱۵] ‼️نسبتِ توحید با مهدویت ✍️... بحث را اینجا رساندیم که أنصارالله که پیش‌تر بار‌ها درباره آن‌ها صحبت داشتیم؛ طبقه‌ی دوم واسطه‌ها و مجرای #نورالله هستند؛ لذا خدا در سوره صفّ که در آن از پروژه‌ی «إِسْمُهُ أَحْمَد» یعنی جریانِ أسمائیِ أحمد که همان #مهدویت است؛ سخن می‌گوید؛ أنصارالله را مطرح کرده و نوعِ #رشد و #ابزاری که در اختیار دارند را تبیین می‌کند؛ چرا؟ 🌏چون #جنگی_بزرگ در پیش‌روی بشر قرار داده شده که تمامِ زمین را در برمی‌گیرد و تمام ابزارهای مادی در قبالِ این نبردِ جهانی ناکارآمد می‌شود!! اینجاست که خدا در مقامِ #فعالانِ_پیروزی در این جنگ، واسطه‌ها یعنی ضمیرِ «نا»، أنصارالله و مؤمنانِ به أنصارالله را در سوره صفّ مطرح می‌کند؛ و سپس در آیه ۹ می‌فرماید: «لِيُظهِرَهُ على الدِّينِ كُلِّه» یعنی #او خودش #ظهور را برپا می‌کند؛ با وجودِ این‌همه واسطه در #برپایی_ظهور، خدا در آیه ۹ می‌فرماید: «هُوَ» یعنی «او»! چرا؟ این چه نوع بیان و ادبیاتی است که خدا دارد؟! 🟡خداوند وقتی می‌خواهد #توحید را در عالم پررنگ کند؛ مدام می‌گوید: «من»، «او»، «خودم»، «خدا» و... درحالی‌که در بسیاری از این موارد، همان جایی‌که این تأکید را بر خودش دارد؛ در آیاتِ قبلش یا ضمیرِ «نا» داشتند صحبت می‌کردند؛ یا ملائک مطرح بودند؛ و یا خلیفه ربّ مثلاً آدم (ع) بظاهر فاعل بود و یا افراد دیگر، در سوره صفّ هم طبقِ آیاتِ ۹و۱۴، ضمیرِ «نا»، رسول‌الله (ص)، الهُدیٰ (ع)، أنصارالله و مؤمنانِ به أنصارالله به عنوان #سلسله‌ی واسطه‌ها مطرح هستند؛ اما خدا در آیه ۹ می‌فرماید: «هُوَ... لِيُظهِرَهُ على الدِّينِ كُلِّه» او خودش ظهور را برپا می‌کند و دینش را بر تمام ادیان #غلبه می‌دهد!! ⁉️با این نوع از ادبیاتِ خداوندی در قرآن آشنا شویم؛ این خداست که دارد صحبت می‌کند؛ پس مطلب را ساده نگیریم و با سهل‌انگاری از کنارِ آیات عبور نکنیم! نوعِ لحن و کلام خدا در سوره صفّ نشان از جایگاهِ #أنصارالله در نظامِ توحیدی وسائط دارد؛ و خدا خودش مسئولیتِ فعلِ ایشان را برعهده می‌گیرد؛ درحالی‌که قبل از أنصارالله، خودِ ضمیرِ «نا» فاعل این ماجراها هستند؛ اما باز خدا حاضر نیست بگوید: من و ضمیرِ «نا» دینم را بر دیگر ادیان غلبه می‌دهیم! ببینید چقدر درس‌های توحیدیِ قرآن زیباست! ببینید چه #تربیت‌های عجیبی در قرآن وجود دارد! مگر چه تربیتی در اینجا مطرح شده است؟! ‼️من نباشم، تا تو باشی! این #تربیت در وجودِ أنصارالله شعله می‌کشد. در ماجرای عیسی (ع) ببینید، وقتی خدا داستانِ أنصاراللهی عیسی (ع) و حواریّون را در آیاتِ ۴۹تا۵۷ آل‌عمران، مطرح می‌کند؛ یک چیزی که خیلی به چشم می‌خورد، #توحیدِ این ماجراست! مثلاً عیسی (ع) در آیه ۵۲ به بنی‌اسرائیل می‌فرماید: «مَنْ أَنصَارِي إلَى اللَّه» چه کسانی #یاورانِ_من بسوی خدا می‌شوند؟ «قَالَ الحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّه» از میانِ کلّ بنی‌اسرائیل فقط حواریّون پاسخ دادند که ما حاضریم، ان‌شاءالله ما أنصارالله هستیم! خب، در این آیه چه کسی سؤال پرسید؟! همه می‌گوییم عیسی! چه کسی طلبِ نصرت کرد؟ عیسی! حواریّون، جواب را باید به چه کسی می‌دادند؟ به عیسی! پس چرا گفتند: «نَحْنُ أَنصَارُ اللَّه» ما #یاورانِ_خدا هستیم؟! 🟢این دیگر چه #منطقی است! منطقِ «من نباشم تا تو باشی»، عیسی (ع) در تمام زندگی‌ای که داشت؛ طوری رفتار کرده بود که حتی بهترین یارانش فقط خدا می‌دیدند؛ آنها عیسی را اصل نمی‌دانستند؛ بلکه ایشان به عنوان یک #واسطه‌ی إلهی مدام خودش را کنار می‌زد؛ مدام خودش را کوچک می‌کرد؛ مدام خودش را کم‌رنگ می‌انگاشت و در مقابل خدا را بسیار پررنگ می‌کرد؛ خلق می‌کرد؛ اما #بإذنِ_الله، شفا می‌داد؛ بإذنِ الله، زنده می‌کرد؛ بإذنِ الله و حواریّون هم بارها و بارها پررنگ بودنِ #توحید را در وجود عیسی (ع)، در رفتارهای عیسی و زندگی او دیده بودند و درسِ توحید را گرفته بودند که در قبالِ کلامِ ایشان، چطور باید رفتار کنند؛ لذا با اینکه ایشان می‌گوید چه کسی #یاورِ_من می‌شود؟ باز آنها پاسخ می‌دهند که ما #یاورِ_خدا هستیم! از بابِ وجود عیسی (ع)، فقط خدا را می‌بینند! یعنی عیسی (ع) برایشان مهم نبود! چرا مهم بود؛ چون در ادامه آیه می‌گویند: «آمَنَّا بِاللَّهِ وَ اشْهَد بِأَنَّا مُسلِمُون» ما به الله ایمان آوردیم؛ پس جنابِ عیسی! ای رسولِ خدا! ای واسطۀ إلهی در میانِ ما! خواهشاً شما نزد خدا به تسلیم بودنِ ما شهادت بدهید! و اگر عیسی (ع) شهادت نمی‌داد؛ اصلاً خدا آن‌ها را به عنوانِ أنصارالله قبول نمی‌کرد! ❌براساس این درس در سوره آل‌عمران، ما هم اگر بخواهیم جزو #أنصارالله در آیه ۱۴ صف یا «عِباداً لَنا» در آیه ۵ إسراء باشیم و در مسیر مهدویت قرار بگیریم، باید از طریق قرآن بیاموزیم که چگونه ضمن پررنگ دیدنِ واسطه‌ها، #موحد باشیم. #ادامه_دارد... 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir