📌جمع‌بندی بحثِ منشأِ قدرتِ أنصارالله ✍️... چیزی که در سوره صفّ با عنوان نورالله مطرح شده؛ اگر ما با مفهومش درست آشنا باشیم؛ تا می‌شنویم نوراللهی که به «یُظهِرَهُ» یعنی #ظهور ختم می‌شود؛ فوراً می‌گوییم این همان مفهومِ أسماءُ الحُسنیٰ است؛ ما در سوره صف با أسماءِ إلهی مواجه هستیم؛ یعنی نورالله در آیه ۸، #أسماءُ_الله است؛ جنسش نور و وسعتش حداقل کلّ آسمان‌ها و زمین را دربرگرفته؛ نوری خدایی و به شدت اثرگذار که چون جهتِ مهدوی دارد و بسوی «لِیُظهرَهُ عَلی الدّینِ کُلِّه» یعنی ظهور مهدی عج می‌رود؛ پس #أسماءُ_الحُسنیٰ است. لذا #تعریف: أسماءُ الحُسنیٰ؛ و #جنس: نورالله! است؛ و چیزی که مردم از أسماء می‌فهمند، در واقع همین نورالله است. 💡مثلاً مردم به #اربعین می‌روند؛ آنجا می‌گویند ما نور را احساس می‌کنیم، نمی‌گویند أسماءِ خدا را احساس می‌کنیم! لذا آن چیزی که مردم در دنیا احساس می‌کنند نور است، همان أسماءُ الحُسنیٰ را با عنوانِ نور احساس می‌کنند. پس چرا خدا در سوره صفّ که می‌فرماید مؤمنین! بیایید با #مجرای_نور شدن؛ أنصارالله شوید؛ نفرمود أسماءُ الحُسنیٰ؟ چون مردم نور را متوجه می‌شوند؛ واژه نورالله به حسب آن درکی است که مردم دارند؛ وگرنه ما در سوره صفّ با أسماءُ الحُسنیٰ مواجه هستیم؛ چیزی که ابزارِ سوق دادنِ دنیا بسوی #سرزمینِ_ظهور است، أسمائی که وظیفه‌ی آن‌ها تبدیل دنیا به الحُسنیٰ است؛ اما چون مؤمنین، حتی کفار و مشرکان نور را احساس می‌کنند؛ خدا هم با همین عنوان بحثش را مطرح می‌کند؛ اینکه گفتیم کافران هم نور را احساس می‌کنند؛ بخاطر جمله «یُریدونَ لِیُطفِئوا نورَ اللهِ بِأَفواهِهم» در آیه ۸ است. 🗝️پس در حقیقت ما در سوره صفّ با وجهی از اهل‌بیت (ع) بنام أسماءُ الحُسنیٰ مواجهیم. یک وجه دیگر ایشان، الهُدیٰ یعنی هادیانِ نور در آیه ۹ است! أسماءُ الحُسنیٰ دارند کارها را انجام می‌دهند، در کدام ارتفاع؟ ازلحاظ شأن در ارتفاعی بالاتر که قوانین دنیا بر آنها حاکم نیست؛ زمانِ دنیا و مکانِ دنیا آنجا مطرح نیست؛ و برای اینکه شأن أسماءُ الحُسناییِ اهل‌بیت (ع) که دارند برای برپایی ظهور از آن استفاده می‌کنند با دنیا منطبق باشد؛ با وجهِ الْهُدایی پایین‌تر می‌آیند که بشود نور را بسوی ماجراها، أشیاء و افراد مادی هدایت کنند، لذا با دو شأن به میدان می‌آیند: یکی وجه أسماءُ الحُسناییِ که نورالله هم گفته می‌شود؛ یکی هم وجه الهُدایی که طبق زمان، مکان و نیازهای مادی کار را جلو ببرند. 🔐پس ضمیرِ «نا» با این دو وجه کار را انجام می‌دهند و «لِیُظهرَهُ عَلی الدّینِ کُلِّه» در آیه ۹ را واقع می‌کنند؛ بحث تمام است؛ اما از آیه ۱۰ به بعد در سوره صفّ، خدا از #بابِ_تکریم نه از #بابِ_نیاز می‌خواهد برخی از مؤمنین را هم در این ماجرا دخیل کند؛ لذا می‌فرماید «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنوا! کونوا أَنصارَ الله» ای مؤمنین! شما هم در این ماجرا خدا را کمک کنید؛ این یک تکریم است نه اینکه من محتاجم؛ بیایید کمکم کنید! نه! خدا طبق آیه ۸و۹ بواسطه نورالله و الهُدی کارش را انجام می‌دهد و می‌فرماید من «لِیُظهِرَهُ عَلَی الدّینِ کُلِّه» می‌کنم؛ چه کسی بخواهد و چه کسی نخواهد! دعوت مؤمنین به أنصاراللهی برای تکریم بلکه برای نجاتشان است! نجات از چه؟! 🛡️آیه ۱۰ صفّ را ببینید «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنوا هَل أدُلُّکُم عَلی تِجارَةٍ تُنجیکُم مِن عَذابٍ أَلیم» ای مؤمنین! می‌خواهید یک تجارتی را به شما معرفی کنم که هم سود ببرید و هم از #عذابِ_اَلیم نجات پیدا کنید؟ ببینید، طبق این آیه، موضوع نیازِ خدا نیست؛ بلکه هدفی که بخاطر آن خدا بحثِ أنصاراللهی را در آیه ۱۴ مطرح می‌کند؛ #نجاتِ_بشر از عذابِ اَلیم است که طبقِ آیاتِ ۱۰ تا ۱۵ سوره دخان، همان #فتنه‌ی جنیّان و شیاطین در آخرالزمان است که ماها اصلاً آشنا نیستیم! با اینکه خدا می‌فرماید بیایید أنصارالله شوید با #قدرتِ_نورالله بر مشکلات فائق آیید. ❌مشکل جامعه ما در عدمِ فهم قرآنیِ أنصاراللهی و حوادثِ پیشِ‌رو، لایه نخبگان معارفی است. چه مدیران جامعه و چه مردم از #نخبگان_فکری مطلب می‌گیرند؛ اگر نخبگان معارفیِ جامعه وارد آیه ۱۴ صفّ می‌شدند؛ مدیران و مردم را هم به سمت آن می‌کشاندند؛ اما اینکه با گذشتِ چندین سال از اینکه آقا فرمودند وارد #گام_دوم_انقلاب شوید؛ هنوز جامعه تکان نخورده؛ عمده‌ی اشکال از مدیران و مردم نیست، بلکه از #نخبگان_معارفیِ جامعه است. 🚷طبق آیاتِ قرآن و احادیث، این قشر به شدت #مسؤولند و خدا به راحتی از آنها نمی‌گذرد! چرا جامعه را بسوی گام دوم سوق ندادند؟ قبل از آن چرا دعوت نکردند؟ قبل از آن چرا اصلاً خودشان متوجه نشدند که گام دوم چیست؟ لذا هر #خطری پیش بیاید و جامعه برای آن آماده نباشد؛ هر مقطعی از آخرالزمان شروع شود و جامعه تحلیل و #تربیت‌های لازم را واجد نباشد؛ نخبگان فکری و معارفی باید نزد خدا پاسخگو باشند! 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir

🟢 ایمانِ ولایی به ضمیرِ «نا» [۷] ✍️... در بحثِ #توحیدِ_صمدی که ان‌شاءالله به‌زودی بیشتر به آن خواهیم پرداخت؛ یک موضوعِ بسیار مهم همین ضمیرِ «نا» است، ضمیرِ «نا» بیش از ۱۱۰۰ بار در قرآن آمده؛ اما اگر بخواهیم به صورت منسجم بحثِ ضمیرِ «نا» را دنبال کنیم؛ یک جایی که خیلی این مطلب پررنگ است؛ سوره صافّات است. در آیه ۴ صافات خدا می‌فرماید: «إنَّ إلهَکُم لَواحِدٌ» صحبت از واحدیّتِ است، #اِلٰهِ شما واحد است. واقعاً خدا واحد است؟ بله، در قبالِ #واحد، رفتار و اعتقاد و یا حسّی که ما باید داشته باشیم؛ می‌شود #توحید! خدا واحد است؛ رفتار در قبالِ واحد، توحید است. 📌پس وقتی می‌گوییم توحید، یعنی رفتار ما در قبالِ خدا، اما یک موقع همین توحید در قبال #واحدیّتِ خداست؛ که این را اگر خواستیم مطالعه کنیم؛ باید در سوره صافّات دنبالش بگردیم؛ و یک موقع توحید در قبالِ #احدیّتِ خداست که این بحث را هم باید در سوره اخلاص دنبال کنیم؛ بلکه تنها سوره‌ای که واژه #واحد در اوایلِ آن آمده؛ صافّات و تنها سوره‌ای که واژه #احد در ابتدایش آمده سوره اخلاص است. لذا توحید در قبالِ احدیّت در سوره اخلاص و توحید در قبالِ واحدیّت در سوره صافّات توضیح داده شده است. 🔹اَحَدیّت بسوی ذاتِ الله است؛ و خودِ اَحَد به معنای هیچ‌کس است و نفیِ هر توصیفی از ذاتِ الله را درونِ خودش دارد؛ به تبع، همه‌چیز بسوی هیچ شدن و از هویتِ غیر درآمدن است؛ اما #واحدیّت جریانی از #ذاتِ_الله بسوی ما سِویٰ الله است؛ یعنی همه‌چیز تبدیل به یک پیکره‌ی واحد شدن است که این‌ها، دو مسیر جریان از #توحیدِ_ولایی است و ما اگر می‌خواهیم وجوه عالی اهل‌بیت (ع) را قرآنی بشناسیم؛ سپس حسّ داشته باشیم؛ سپس ایمان بیاوریم و بر این اساس عمل کنیم؛ باید #معرفتِ در قبال واحدیّتِ خدا از طریقِ ضمیرِ «نا» و اَحَدیّتِ خدا از طریقِ صمدیّت و نیز رفتارِ در قبال این دو را که می‌شود توحید، از درونِ قرآن کسب کنیم. ‼️این‌قدر تَعددِ تکرار درباره ضمیرِ «نا» در قرآن از جمله سوره صافات زیاد است که اصلاً آدم #تعجب می‌کند که چقدر این موضوع اهمیت دارد!! حالا یک موقع فرد خیالِ خودش را با انکار راحت می‌کند؛ کما اینکه خیلی از دانشمندان این کار را کردند و گفتند خدا مثل یک #پادشاه درباره خودش رفتار می‌کند و بجای اینکه بگوید من، می‌گوید ما. با همین تشبیه، تقریباً تمام دانشمندان از بحثِ ضمیرِ «نا» خیلی ساده عبور کردند؛ درحالی‌که این معرفت در قرآن ماجرا دارد؛ و یک آیاتی در قرآن هست که دیگر نمی‌توانیم بگوییم که خدا صرفاً دارد از خودش با شأن و با قداست صحبت می‌کند؛ مثل آیه ۱۶۵ همین سوره؛ و اگر ما رابطه واحدیّت با ضمیرِ «نا» را در سوره صافّات دنبال کنیم؛ با #چهار محور از حیطه‌های واحدیّتِ خدا مواجه می‌شویم: ۱_حیطه اول: در پهنه‌ی آسمان‌ها و زمین که از آیه ۵ تا ۱۵ است. ۲_حیطه دوم: در قیامت که آیاتِ ۱۶ تا ۷۴ به این موضوع ارتباط دارد. ۳_حیطه سوم: در ماجرای رسولان (ع) که آیاتِ ۷۵ تا ۱۴۸ به این موضوع ارتباط دارد. ۴_حیطه چهارم: در قبالِ شرکِ مشرکان و سرانجام آن‌ها که در آیاتِ ۱۴۹ تا ۱۸۲ مطرح است. 👆در هر چهار قسمت: واحدیّت از طریقِ ضمیرِ «نا» در آسمان‌ها و زمین، واحدیّت از طریقِ ضمیرِ «نا» در قیامت، واحدیّت از طریقِ ضمیرِ «نا» در ماجرای رسولان (ع) و واحدیّت از طریقِ ضمیرِ «نا» در قبالِ شرک مشرکان است؛ لکن آن چیزی که ما در جامعه قائل هستیم؛ می‌گوییم #خدای_واحد، منظورمان هم خودِ خداست! با فرد دیگری هم کاری نداریم؛ مدام می‌گوییم: خدا! خودِ خودِ خدا! بعضی‌ها هم یک وانتی نیسانی چیزی می‌خرند و پشت آن می‌نویسند: «فقط خدا»! درحالی‌که این تفکر، دقیقاً همان #توحیدِ_ابلیسی است و طبقِ سوره صافّات، یعنی تنها سوره‌ای که خدا درباره واحدیّت خودش در آن صحبت می‌کند؛ ضمیرِ «نا» خیلی در عالَم مطرح است و خدای واحد، واحدیّتش را از طریقِ ضمیرِ «نا» و بندِ به ضمیرِ «نا» توضیح می‌دهد که ما پیش‌تر بحث حدیثی آن را نیز مطرح کرده‌ایم. 🧩پس ببینید دوستان، چقدر وجوه صفاتی و أسمائیِ اهل‌بیت (ع) که تمام حجمِ عوالم را #پُر کرده؛ برای خدا مهم است! علاوه بر اینکه بیش از هزار و ۱۰۰ آیه از قرآن را به این بحث اختصاص داده؛ اصلاً یک سوره، یک #قلعه‌ی بزرگ از قرآن به نام صافات را با این عنصر ساخته و توحید و واحدیّتش را به آن گره زده است؛ واقعاً آدم تعجب می‌کند! هم اینکه چنین عظمت‌هایی از مقاماتِ اهل‌بیت (ع) در قرآن آمده و هم از کم‌کاری #نخبگانِ_معارفی و متفکرین جامعه که سعی نکردند این‌ها را از درونِ قرآن به جامعه توضیح بدهند! بلکه گویی مسیر نخبگانِ اسلامی اصلاً با مسیرِ قرآن فرق دارد؛ ان‌شاءالله ماها اعتنا کنیم و با این اعتقادِ قرآنی به سمت #أنصاراللهی برویم؛ چراکه طبق آیه ۱۴ سوره صفّ، لازمه #تأیید به واسطه‌ی ضمیرِ «نا»، #ایمانِ ولایی به ضمیرِ «نا» است. 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir