•┈┈••••✾•🍃🌼🍃•✾•••┈┈• ☂ #نهج‌البلاغه ☀️ #حکمت‌ها ┄┅═══✼کلام مولا؏✼═══┅┄ 🔸صَدرُ العَاقِلِ صُندُوقُ سِرّهِ وَ البَشَاشَةُ حِبَالَةُ المَوَدّةِ وَ الِاحتِمَالُ قَبرُ العُیُوبِ وَ روُیِ َ أَنّهُ قَالَ فِی العِبَارَةِ عَن هَذَا المَعنَی أَیضاً الْمُسالِمَةُ [المَسأَلَة]ُ خِبَاءُ العُیُوبِ وَ مَن رضَیِ َ عَن نَفسِهِ کَثُرَ السّاخِطُ عَلَیهِ. 🔹سینه انسان عاقل گنجینه و صندوق اسرار اوست، خوشرویی و بشاشت، دام محبت و دوستی است و تحمل ناراحتی‌ها گور و قبر عیب هاست. و روایت شده از آن حضرت که در زمینه فقره اخیر چنین فرموده: مسالمت جویی و وسیله پوشاندن عیب هاست و آن کس که از خود راضی باشد افراد خشمگین بر او بسیار خواهند بود. 📒 #حکمت6 ❀•✾●شرح●✾•❀ ✍🏼(صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ) یعنی همان گونه که صاحبان ثروت اشیاء قیمتی را در صندوق‌های محکم نگاه داری می‌کنند، انسان عاقل نیز باید اسرارش را در دل خود پنهان دارد، چرا که اسرار او اگر به دست دوست بیفتد گاه سبب ناراحتی اوست و اگر به دست دشمن بیفتد ممکن است سبب آبروریزی او شود. به علاوه بعضی از اسرار ممکن است با سرنوشت ملتی ارتباط داشته باشد که اگر بی موقع فاش شود سبب خسارت عظیمی برای جامعه گردد. ✍🏼در روایات اهل بیت سلام الله علیهم فرموده شده است اسرار خود را حتی به دوست خود نگویید، چرا که ممکن است روزی همان دوست تبدیل به دشمن شود و فرموده شده است سرّ انسان اسیر انسان است و اگر افشاء شد دیگر انسان اسیر او خواهد بود. ابن ابی الحدید نقل کرده است که برخی از عرب ها گویند: لا تضع سرک عند من لا سر له عندک [یعنی سرّ خودت را به کسی که سرّی از او در نزد تو نیست نگو] ✍🏼بدون شک افراد خوشرو و خوش برخورد که با چهره گشاده و لب‌های پرتبسم با دیگران برخورد می‌کنند، دوستان زیادی خواهند داشت و به عکس، افرادی که با قیافه در هم کشیده و عبوس و خشم آلود با دیگران روبه رو می‌شوند مردم از آنها متنفر می‌گردند، گفته شده که مردم بنده محبت اند و این محبت جزء با خوشرویی و خوش رفتاری و خوش گویی اظهار نمی شود. تعبیر به«حبالة» (دام) اشاره به این است که حتی افرادی که از انسان گریزانند با اظهار محبت و خوشرویی به سوی وی می‌آیند و کینه‌ها از سینه‌ها شسته می‌شود. ✍🏼(وَ الْاِحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُیُوبِ) اشاره به این که بسیار می‌شود انسان از رفتار بعضی از دوستان و آشنایان و یا حتی افراد عادی ناراحت می‌گردد و یا مشکلات و مسائلی در زندگی پیش می‌آید که انسان را نگران می‌سازد. کسانی که این گونه ناملایمات را تحمل کنند به فضیلت بزرگی دست یافته اند که عیوب انسان را می‌پوشاند و به عکس، افراد ناصبور و بی حوصله داد و فریاد بر می‌آورند و به سخنان یا کارهایی آلوده می‌شوند که سر تا پا عیب است. تعبیر به «قبر العیوب» اشاره لطیفی است به اینکه همانطور که قبر موجب ستر و پوشانده شدن میت می شود تحمل نیز همانطور برای عیوب یک قبر است که آن عیوب را می پوشاند و موجب ستر عیوب است. ✍🏼«احتمال» اشاره به خویشتن داری و«مسالمت»اشاره به خوش رفتاری با مردم است. در واقع«احتمال»مفهومی در رابطه با خویشتن دارد و«مسالمت»در رابطه با دیگران. ✍🏼فرد از خود راضی انتظار دارد دیگران برای او احترام فراوان قائل شوند، همه به او سلام کنند، در مجالس، صدر مجلس را به او اختصاص دهند، روی حرف او سخنی نگویند و پیوسته زبان به مدح و ثنایش بگشایند. هنگامی که این گونه احترامات را نمی بیند و مردم او را در جایگاه اصلی اش می‌شناسند نه آنچه خودش ادعا دارد نسبت به مردم بدبین می‌شود و زبان به بدگویی می‌گشاید و بی اعتنایی پیشه می‌کند و همین امر مردم را به او خشمگین می‌سازد. ✍🏼مضافاً کسی که از خود راضی است دچار خودپسندی و عجب می باشد چنانکه میرزا حبیب الله خوئی در شرح نهج البلاغه به این اشاره کرده که "الرضا عن النفس من شعب العجب" راضی بودن از خود یک بخش از عجب و خود پسندی است. در روایتی در کتاب شریف کافی در جلد ۲ از امام باقر علیه السّلام نقل شده است که رسول الله فرمود: عجب و غرور به اعمال خود و راضی بودن از خویش موجب هلاکت بنده می شود. در همان جلد از کتاب کافی که خداوند فرمود: گاهی بنده مومنم در عبادت من یا در نماز شب بسیار تلاش می کند تا به نماز بر خیزد ولی من اجازه نمی دهم و او را خواب میگیرد و صبح بنده ام پا شده خود را سرزنش می کند و ناراحت می شود، همانا این بخاطر این است بنده ام را غرور و عجب و راضی بودن به خویش نگیرد. •┈┈••••✾•🍃🌼🍃•✾•••┈┈•