📝 بزرگداشت رحلت انسان دینی صرفا سوگواری نیست، احیا است. • انسانی که تازه متولد میشود تنها واجد یک حیات مادی است. او به زحمت میتواند از قوای مادی خود در نهایت مطلوبیت استفاده کند و حتی راه برود او قوه بسیاری از کمالات را دارد اما در ابتدا چیزی جز حیوان نیست. برای آغاز حیوانیت نفوس نوع انسان نمیتوان بزرگداشتی گرفت. • این انسان زمانی که واجد حیات میشود یعنی قوه رشد در او پدیدار میگردد این قوه رشد یعنی اینکه توان رسیدن به نهایت کمال را به اندازه ظرفیت وجودی اش دارا میشود. • موت در بیان عرف گرچه از بین رفتن است که همراه با اندوه و غصه یادآوری می‌شود اما در حقیقت موت انسان آغاز حیات است یعنی موت آخرین مرتبه نفسانی ماست که در این دنیا میتوانستیم آن را به فعلیت برسانیم. • انسان در واقع موقع مرگ نهایت رشد و کمالی که میتوانست در حیات مادی خود کسب کند را واجد گشته است. یعنی مرگ است که به ما نشان میدهد آخرین اثر ما از حرکتی که در طول عمر داشتیم چیست؟ و آنچه از ما مانده است کدام است؟ • با این بیان بزرگداشت در نگاه دینی نه به معنی بزرگداشت غم وماتم آدمی بلکه بازخوانی آخرین مرتبه وجودی اثر فرد راحل است. • این گرامی داشت سوگواری نیست احیا است. اما صرفا برای انسانی که در مسیر حرکت زندگی خود اثری باقی گذاشته باشد میتوان بزرگداشت گرفت مگر نه که صرف زیست مادی که یک امر غیر باقی است را نمیتوان احیا کرد. • از این روست که آن اثری که انسان از خود در طول تاریخ باقی میگذارد نمیتواند دستخوش تحریف شود و بزرگداشت برای انسانی که در زیسته خود به غیر از کمال مادی چیزی را دارا نبود بی فایده و لغو است، چرا که از او چیزی جز اثر فعلی غیر مادی برجای نمانده که بتوان آن را پاس داشت. • پس پاسداشت رحلت ها همان پاسداشت اثر انسان‌است. #رحلت #امام_خمینی #مرگ #بزرگداشت ❞ زندگی برای علوم انسانی ❝ ༺ https://eitaa.com/joinchat/2795962370C57415e19ef ༻