• یکی از دلایلی که مردم برای روضه به نسبت ادعیه و مناجات اقبال بیشتری شاید نشون میدن این هست که روضه چون یک فضای انسانی احساسی رو نمایان گر میکنه باعث میشه حتی کسی که معرفتی نسبت به اهل بیت نداره از توصیف اون حالت منقلب بشه، برخی انسان ها هستن که به صرف شنیدن یک واقعه دردناک منقلب میشن و متاسفانه اونی هم که فرهنگ شده اینکه روابط احساسی خویشاوندی موجود در حوادث رو برای نشان دادن اهل بیت پررنگ میکنن در حالی که اصلا مظلومیت این بزرگواران کوچیک ترینش این هست. مثلا برای نشان دادن عمق غم حضرت علی نسبت به وادع با حضرت زهرا روابط و احساسات عاشقانه بین دو انسان عاشق و معشوق وابسته به هم رو به تصویر میکشن یا وقتی فراق حضرت زهرا نسبت به پیامبر رو میخوان نشون بدن جنس غم رو رابطه احساسی پدر و دختری تصویر میکنن، در حالی که شان اهل بیت از این مسائل بسیار بالاتر هست گرچه همین احساس هم هست ولی فقط این مدل نشان دادن مظلومیت این بزرگواران بیشتر توهین آمیز هست تا بزرگداشت... • اما خاصیت مناجات و ادعیه این هست که تا انسان یک محبت و جذبه یا معرفت حداقلی نسبت به رب خودش نداشته باشه با خوندن صرف دعا و بدون توجه به پروردگار نمیتونه از لذت مناجات خوب برخوردار باشه، این باعث میشه بعضی از مادحین برای اینکه #شور و هیجان مجلس رو‌نگه دارن به #روضه متوسل میشن چون در روضه امکان استفاده از احساسات #بدون_معرفت نسبت به ادعیه برای گرم کردن مجلس بیشتر هست. ❞ زندگی برای علوم انسانی ❝ ༺ https://eitaa.com/joinchat/2795962370C57415e19ef ༻