📢در جامعه اسلامی، بزرگترینِ مقامات نمیتواند بر یک انسان معمولی درشت گویی بکند. 🔻آیت الله خامنه‌ای:در جامعه ی اسلامی، بزرگترینِ مقامات نمیتواند بر یک انسان معمولی، زور و قلدری و حتی درشت گویی بکند. ۵۳/۷/۱۵ ➕بیانات در سلسه جلسات مسجد امام حسن مجتبی مشهد 📥منبع:کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، انتشارات صهبا، ویرایش دوم، چاپ هفتم، صفحه۴۲۲ _ @howzeh_enghlab

اين دين ، دين خاتم است ، اختصاص به زمان معين و يا منطقه معين ندارد ، مربوط به همه منطقهها و همه زمانهاست ، ديني است كه براي نظام زندگي و پيشرفت زندگي بشر آمده ، پس چگونه ممكن است فقيهي از نظامات و جريان طبيعي بيخبر باشد ، به تكامل و پيشرفت زندگي ايمان نداشته باشد و آنگاه بتواند دستورهاي عالي و مترقي اين دين حنيف را كه براي همين نظامات آمده و ضامن هدايت اين جريانها و تحولات و پيشرفتها است كاملا و به طور صحيح استنباط كند ؟ ! _ #شهید_مطهری @howzeh_enghlab

مجتهد یعنی... _ #شهید_مطهری _ @howzeh_enghlab

ما در اسلام حکیم و ادیب و... زیاد داشته ایم اما مصلح نداشتیم. _ #شهید_مطهری #اصلاح_دینی #تحول _ @howzeh_enghlab

#کمی_اندیشه_کنیم در اسلام عبادت (منحصر) نیست به عبادات بدنی مانند نماز و روزه یا عبادات مالی مانند خمس و زکات ؛ نوعی دیگر از عبادت هم هست و آن عبادت فکری است . (تفکر یا عبادت فکری) اگر در مسیر (تنبّه و بیداری) انسان قرار گیرد از سالها عبادت بدنی برتر و بالاتر است . 📚 مجموعه آثار شهید مطهری ، جلد 2 ص 66 @howzeh_enghlab ____ به نقل از کانال برشی از یک کتاب : http://eitaa.com/joinchat/1542979584C75868f9aed

تولید مبانی فکری انقلاب اسلامی تقریبا صفر بوده است! و این بر عهده حوزه علمیه میباشد! #امام_خامنه_ای این انقلاب، با این عظمت و ابعاد و آثار عملی، از لحاظ ارایه‌ی مبانی فکری خودش، یکی از ضعیفترین و کم کارترین انقلابها و بلکه تحولات دنیاست. وقتی انقلاب اکتبر تحقق پیدا میکند، در طول ده پانزده سال، آن قدر کتاب و فیلم و قصه و جزوه در سطوح مختلف راجع به مبانی فکری این انقلاب نوشته میشود که در کشورهایی که باد آن انقلاب به آنها رسیده، دیگر مردم احتیاجی ندارند از کتابهای آنها استفاده کنند! آن قدر فضای ذهنی پُرشده است که روشنفکرهای خود کشورها مینشینند راجع به مبانی ارزشی و فکری آنها کتاب مینویسند! در سه چهار دهه‌ی گذشته، چه قدر ایرانیها درباره‌ی #مبانی_فکری #انقلاب شوروی، به زبان فارسی کتاب نوشتند؛ چون دیگر اشباع شده بودند. یعنی آنها این‌قدر نوشتند که همه‌ی روشنفکرهایی که به نحوی از لحاظ فکری با آنها ارتباط پیدا میکردند، از لحاظ فکری اشباع میشدند و بعد یک آدم مثلاً دست به قلم و با فکر و روشنفکری، خودش میجوشید و مطالبی - غیر از ترجمه‌های فراوانی که از آثار آنها میشد - مینوشت. ما چه کار کردیم؟ کاری که ما در این زمینه کردیم، واقعاً خیلی کم است. گاهی انسان دلش نمی‌آید که بگوید در حد صفر؛ چون واقعاً کسانی با اخلاص کارهایی کرده‌اند. اما اگر نخواهیم ملاحظه‌ی این جهات عاطفی را بکنیم، باید بگوییم یک ذره بیشتر از صفر و خیلی خیلی کم کار شده است. البته، این کم کاری دلایلی دارد: بعضی از #روشنفکران و #متفکران اصلی را در اول کار از ما گرفتند و بعضی از آنها نیز مشغول کارهای گوناگون اجرایی شدند؛ اما اساس قضیه این است که ما تولید نکردیم. این، یکی از کارهای #حوزه است. 68/09/07 _ 💠 @howzeh_enghlab

نظر صریح رهبر انقلاب راجع به کم کاری حوزه علمیه نسبت به نظام و انقلاب.

#استوری ویژه تحول _ @howzeh_enghlab

#استوری ویژه تحول _ @howzeh_enghlab

#استوری ویژه تحول _ @howzeh_enghlab

فکر غلط رایج نسبت به تحول حوزه! #امام_خامنه_ای این فکر برای ما پیدا نشود که طلبه‌ها باید مثل نیروهای انقلاب که در جاهایی از پایین به بالا انقلاب شروع شد و بالاییها را در مقابل عمل انجام شده قرار دادند، عمل کنند. طلّاب تصور نکنند که میتوانند انقلابی را از پایین شروع کنند و حوزه را به‌صورتی که میخواهند، در بیاورند و بعد به مراجع و بزرگان بگویند: بسم‌اللَّه، این حوزه را اداره کنید! این کار، نه شدنی است و نه جایز میباشد؛ زیرا در این‌جا، مسأله‌ی تقابل قشر پایین و بالا - مثل کارگر و سرمایه‌دار و کشاورز و مالک - نیست؛ بلکه همه سر و ته یک مجموعه هستند. آن مثال اعلی و رب‌النوعش وجود دارد، بقیه هم بالقوه‌هایی هستند که به آن‌جا منتهی خواهند شد. بنابراین، جهت حرکت، همان جهت است البته، همه نمیکوبند که مرجع بشوند و صحیح و جایز و مفید هم نیست؛ اما جهت، جهتِ فقاهت و دین‌شناسی و همان چیزی است که امروز مراجع ما در سطح بالای آن قرار دارند. بنابراین، مراجع که حسابشان مشخص است و در آینده‌ی حوزه، نقش وافری هم دارند و بدون نظر و موافقت و کمک و اراده و اقدام آنها، نه جایز و نه ممکن است کاری انجام بگیرد. ۶۸/۰۹/۰۷ _ #تحول #مرجعیت #حوزه_علمیه _ @howzeh_enghlab

#استوری ویژه تحول _ @howzeh_enghlab

وظیفه حوزه ها در مقابل نظام اسلامی محقق نشده است! #امام_خامنه_ای اگر #حوزه‌ی_علمیه‌ی_قم که امروز در کشور ما و بلکه در عالم تشیع، مادر و محور حوزه‌های علمیه است و در درجه‌ی بعد بقیه‌ی حوزه‌ها، تنقیح و تبیین مقررات و احکام و معارف اسلامی را - که نظام با آنها حرکت خواهد کرد - به عهده نگیرند، چه کسی باید به عهده بگیرد؟ حوزه‌ها بایستی این مسؤولیت را احساس بکنند. حوزه، تاکنون این مسؤولیت را به صورت مستقیم برعهده نگرفته است. من، این نکته را به صورت صریح عرض میکنم. غیرمستقیم به عهده گرفته است؛ ولی مستقیم نه. در حوزه‌ها کسانی هستند که کار و تلاش میکنند و از لحاظ فکری، مشکلات و گرههای #نظام را با مباحث خود باز میکنند. کسانی از حوزه‌ها متخرج شده‌اند و به سراسر کشور یا در داخل تشکیلات گوناگون نظام رفته‌اند و کار میکنند؛ اما حوزه - به ماهی حوزه - هنوز تنظیم و #تدوین مقررات اسلامی و #نظام_ارزشی اسلام و #اخلاق عمومییی را که ما میخواهیم ملت داشته باشند و متکی به مدارک قطعی شرع باشد و دیگر جای بحث و لَیت و لعلّ ولِمَ و بِمَ نداشته باشد، متکفل نشده و الگوی #زندگی_اسلامی را ارایه نداده است. هی به ما میگویند: الگوی زندگی اسلامی را بدهید. چه کسی باید این کار را بکند؟ طبیعی است که حوزه باید در این جهت گام بردارد. ۶۸/۰۹/۰۷ _ @howzeh_enghlab

مرحوم میرزا حسین نوری: امروز باید عزای حسین(ع) را گرفت؛ اما برای حسین(ع) در عصر ما یک عزای جدیدی است که در گذشته نبوده است و آن عزای جدید این همه دروغ ها است که درباره حادثه کربلا گفته می شود و احدی جلوی این دروغ ها را نمی گیرد. امروز بر این مصیبت حسین بن علی باید گریست، نه بر آن شمشیرها و نیزه هایی که در آن روز بر پیکر شریفش وارد شد! مجموعه آثار شهید مطهری(ره)، ج17،ص71 ___________________________ 🆔 @howzeh_enghlab

#غربت_شهید_مطهری 🔸به خاطر ارادتم به آقای خمینی و پیگیری تحول حوزه آقای بروجردی مرا از قم اخراج کردند!!! 🔹به ایشان نامه دادم کجای دنیا رسم است درباره کسی غیابی حکم صادر کنند!؟ حتی نامه ام راهم نخواندند! 🔸بايد تحول اساسي در حوزه به وجود بيايد که چهار نفر کم مايه نتوانند اين طور با سرنوشت افراد بازي کنند و سد راه خدمات ارزنده به اسلام و مسلمين باشند  استاد شهيد گفت: بر اثر شکست طرح آقاي خميني براي اصلاح حوزه که من هم از فعالان آن و شاگرد ايشان بودم، از اطرافيان آيت الله بروجردي ضربه خوردم. اطرافيان، طوري مرا از نظر آقاي بروجردي انداخته بودند که هر چه کردم مرا احضار کند تا حضوراً عرايضم را عرض کنم، نتيجه نگرفتم. حتي روزي نامه اي نوشته و در آن عرض کرده بودم در کجاي دنيا رسم است که درباره کسي حکم غيابي صادر کنند؟ چيزهايي به شما گفته اند؛ بنده را احضار کنيد که توضيح بدهم تا رفع هرگونه سوء تفاهم شود. نامه را دادم به آقاي منتظري که هم مباحثه بوديم و نزد آيت الله بروجردي آمد و رفت داشت، و گفتم در يک فرصت مناسب به دست ايشان بدهد. آقاي منتظري گفت: دادم، نگرفت. ناچار به تهران آمدم. مدتي را بي هدف گذراندم تا اينکه مرحوم کوشانپورجلسه هفتگي در خانه خود گرفت که شب ها اول نماز جماعت بخوانم و بعد تفسير قرآن کنم. دعوت او را پذيرفتم. در مدرسه مروي هم شروع به تدريس کردم. بعضي اوقات هم به افراد خاصي درس خصوصي مي دادم يا در جلساتي منبر مي رفتم. روزي مرحوم کوشانپور پرسيد: مثل اين که قم مشرف بوديد؟ گفتم بله. پرسيد: براي زيارت رفته بوديد؟ گفتم نه، خانواده ام در قم است و هفته‌اي يک بار به آنها سر مي زنم. پرسيد: چرا آنها را به تهران نمي‌آوريد؟ چيزي نگفتم. پرسيد: «ها، چرا؟» گفتم حقيقت اين است که بايد خانه اي اجاره کنم و وجهش را ندارم. در همان قم که اجاره خانه مختصر است، هستند. مرحوم کوشانپور گفت: به آقاي بروجردي بنويس ماهي يکصد و پنجاه تومان ماهانه اجاره خانه ات را از باب سهم قبول کند و من مي دهم. گفتم نمي نويسم. پرسيد: چرا؟ گفتم اولاً ‌چنين تقاضايي تا حالا از ايشان و غير ايشان نکرده ام. ثانياً ‌اگر هم بنويسم، شايد نامه را به دستشان ندهند، و اگر بدهند هم شايد ترتيب اثر ندهند. گفت: يعني چه؟ گفتم همين است که مي گويم. چون علت را پرسيد و ترسيدم مبادا خيال کند آقا از نظر ديني سوء نظري به من دارد و عدالتم نزد آنها که پشت سرم نماز مي خواندند دچار اشکال شود، گفتم حقيقت اين است که من هم به واسطه آقاي خميني - که طرحي براي اصلاحات حوزه داشت و به ناکامي کشيد - به وسيله اطرافيان آیت الله بروجردی صدمه ديده ام و همان نيز علت بيرون رفتنم از حوزه شده است. با اينکه مورد نظر آقاي بروجردي و از شاگردان خوب ايشان بودم، اين طور شده است. وقتي مرحوم کوشانپور اين را شنيد، گفت: لازم نيست شما بنويسيد، خودم ترتيب کار را می‌دهم؛ ماهي يکصد و پنجاه تومان براي جلسات هفتگي تفسير و يکصد و پنجاه تومان براي اجاره خانه پرداخت مي شود. سپس گفت: خانواده ات را بياور تهران و ديگر اين همه بين قم و تهران آمد و رفت نکن. همين کار را کردم و مقيم تهران شدم. بعد شهيد مطهري گفت: علت بيرون آمدنم از حوزه اين بود و از آن موقع تاکنون به جرم ارادت به آقاي خميني نزد خودي و بيگانه صدمه ديده ام و مي بينم. تا وضع ما روحانيان و آقايان مراجع چنين باشد، اين قضايا هم هست. بايد تحول اساسي در حوزه به وجود بيايد که چهار نفر کم مايه نتوانند اين طور با سرنوشت افراد بازي کنند و سد راه خدمات ارزنده به اسلام و مسلمين باشند. خواستم شما از وضع من مطلع باشيد تا تسکيني براي شما باشد. ____ #شهید_مطهری منبع: http://motahari.org/index.aspx?pageid=176&p=1 __ @howzeh_enghlab

خاطره دیدار شهید بهشتی با علامه طباطبایی. ویژگی خاص علامه، نقد پذیری، رفتاری که شهید بهشتی در بسیاری از بزرگان زمانش ندیده بود! #شهید_بهشتی من يك داستان كوچكي در زندگي خودم پيش آمـده اسـت، برايتـان نقل ميكنم. در همان اوايل، مدتها بود ــ شايد جمعاً حدود 7 سال ـــ در دوران تحصيلم منطق و كلام و فلسفه را شـروع كـرده بـودم و پـيش استادان مختلف ميخواندم. در تمام اين دوره مرتب به ايـن اسـتادان، در بحثهايي كه داشتند اشكال ميگرفتم. علـتش هـم ايـن بـود كـه شـيوة كتابنويسي و تقرير مباحث منطقي و فلسفي در ايـن كتـاب هـا صـحيح نبود. حالا صحيح نبود خود داستاني مفصـل داشـت. همـان چيـزي كـه فلاسفة جديد را اصلاً برانگيخته است كه از بيخ و بن با فلسفة قـديم بـه جنگ درآيند و مبارزه كنند. با استادان گوناگوني برخـورد كـرده بـودم و اين استادان هم مثل خود بنده كه آن موقع نوطلبهاي بودم، جدلي بودنـد. من جدلي، استاد هم جدلي. من داد بـزن، داد اسـتاد از داد و فريـاد مـن بلندتر. به جايي نميرسيم. به تدريج من از اينكه اصلاً خزانـة پـر ارزش فلسفي خودمان را تا آخرش جستوجو كنم و بگـردم تـا شـايد آگـاهي ارزندهاي كسب كنم، دلسرد شده بودم. چند تا كتاب كه خوانـده بـودم، ديگر تصميم گرفته بودم، سـراغ كتـاب هـاي فلسـفي خودمـان نـروم. و تصادفاً آن موقع چون من علاقة مفرطي به مطالعات فلسفي داشتم، عـازم بودم براي يك دوره مطالعات فلسفي به خارج بروم. حتي رفـتم، شـروع هم كردم. مقدمات مسافرتم را فراهم كردم. در سال 1330 .در اين موقـع يكي از استادان بزرگ در قم، تازه كوششي را بـراي بحـث هـاي فلسـفي آغاز كرده بود. من به سبب آن دلسردي كه داشتم، حتي ديگـر ايـن قـدر انگيزهام قوي نبود كه حالا با ايشان هم تماس بگيـرم، شـايد ايـن اسـتاد ‌جديد بتواند دردي از ما دوا بكنـد. چـون اسـتاداني بـس معـروف تـر بـا عناويني پر طُمطراقتر آمده بودند و من به درس آنهـا رفتـه بـودم و بـاز چيزي كه دل را بگيرد به دست نيامده بود. يكي از دوستان اصرار كرد كه فلاني بد نيست كه تو يكي ـ دو جلسه با اين استاد در تماس باشي.مـن همان موقع مطالعة مباحثي را كه مخصوصاً مربوط به بحثهـاي فلسـفي ميان غرب و شرق بود، در حدود كتابهايي كه به زبـان هـاي فارسـي و عربي و احياناً انگليسي در اينجا به دست ميآمد، براي خودم آغاز كـرده بودم. مخصوصاً بخش مربوط به ماترياليسم ديالكتيك و بحثهايي كه در آن بود. گفت اتفاقاً ايشان هم چنين بحثي را آغاز كرده اند و تو بد نيست كه تماس بگيري. من يك جلسه رفتم به يـك درس غيـر فلسـفي ايشـان. ايشان درس ديگري داشتند كه فلسفه نبود. به صورت مستمع آزاد نشستم در كناري و گوش كـردم. در آن درس و در آن بحثـي كـه ايشـان آن روز داشتند، دو اشكال به نظر من رسيد. سنتي مـن داشـته ام و دارم و آن ايـن است كه اگر در يك جلسهاي، درسي يا بحثـي اسـت كـه مـن عضـو آن نيستم، در كار آنها دخالت نميكنم. يعني به خـودم اجـازه نمـي دهـم كـه همان موقع وقت آنها را بگيرم، سؤالي را طرح بكنم. لذا بـا ايـن كـه بعـداً عدهاي از دوستان سؤالاتي ميكردند، من سؤالم را مطرح نكردم. بعـد كـه جلسه تمام شد و ايشان هم به من لطف شخصي داشتند، قرار شد بـا هـم به يك جايي برويم كه استاد حاضر بودند بروند. گفتم من هم ميآيـم. در راه كه ميرفتم گفتم اين اشكال نسبت به فلان مطلبي كه فرموديد به نظـر من رسيد. قرار شد من اشـكال را توضـيح بـدهم. وقتـي اشـكال را بيـان ‌ميكردم، اين استاد چنان گوش ميداد كه گويي اصلاً اين مطلب را تـا بـه امروز نشنيده است. اينطور با دقت گوش ميكرد. صبر كرد تا حرف مـن تمام بشود. بعد هم چند لحظهاي درنگ كرد. گويي دربـارة صـحبت مـن ميانديشد. بعد خيلي آرام و متين در طي چند جمله پاسخ داد. باز به نظـر من به پاسخ ايشان اشكال وارد بود. اشكالم را بر پاسخ ايشان طرح كـردم. باز مجدداً ايشان با چنان آرامش و طمأنينهاي اشكال مرا گـوش كردنـد و چند لحظه هم درنگ كردند. آنوقت پاسخ دادند. باز به اين پاسخ ايشـان اشكالي به نظر من رسيد. اشكالم را طرح كردم. باز ايشان بـا همـان روش گوش كرد؛ بدون اينكه هيچ تندي يا خودخواهي يـا تعصـب و تشـددي بروز دهد. تا رسيديم به مقصد و ديگر اصلاً مطلـب بـه دليـل بـه مقصـد رسيدن قطع شد، وگرنه بحثمان به جايي نرسيد. ولي اين برخورد در مـن اثري گذاشت و آن اثر اين بود كه با اين استاد ميشود كار كرد. چون بـر خلاف ديگراني كه تا آن روز با آنها برخورد كـرده بـوديم كـه اگـر مـن مطلبي را حتي به دليل خامي با خشونت و صداي بلند مطرح ميكردم، او خامتر از من، چند برابر صدايش را بلندتر ميكرد؛ با ايـن كـه او اسـتاد و مربي بود و بايد مرا از اين راه دربياورد و به راه صحيح بحـث و كـاوش وارد كند، ايشان هرگز اين كـار را نكـرد.چنـان بـا حوصـله، طمأنينـه و متانت فكري و اخلاقي و علميبرخورد كرد كه

اين متانـت در مـن اثـر گذاشت و سبب شد عزم رفتن به خارج را فسخ كنم و چنـدين سـال بـا اين استاد سر و كله بزنم و از او استفادهها بكنم. اين روش صحيح كسـي است كه شايستگي دارد سؤالات با او طرح شود. _ پیامبری از نگاه دیگر _ @howzeh_enghlab

خود خواهی عاملی که نمیگذارد ما کار تشکیلاتی انجام دهیم. #شهید_بهشتی يـك عامـل اينكه هيچ وقت 10 نفر از ما نميتوانيم دور هم جمع شويم و يك گروه متشكّل فعال به وجود بياوريم، همين است كه از اين 10 نفـر، هـر كـدام ميخواهد دريافتش را حتماً 9 نفر ديگر قبـول كننـد. اگـر خيلـي انسـان منصفي باشد، ميگويد كه اين مطلب براي من مثل آفتاب روشـن اسـت، چرا آخر اينها نميفهمند؟ بايد گفت اين مطلب كه براي شما مثل آفتـاب روشن است متأسفانه مثل اين آفتاب آسمان نيست كه همهجا طلوع كند،فقط بر دل شما تابيده است. چه كنم من كه اين آفتاب كوچـك اسـت و شعاعش اينقدر وسيع نيست كه بر مغز و دل آن 9 نفر ديگر هم بتابـد و همانطور آنها را روشن كند. آخر اين چه توقـع خودخواهانـه اي اسـت؟ حرفت را بزن. دليلت را هم بياور. اگـر طـرف قـانع شـد، خودبـه خـود ميپذيرد. چرا اينقدر زود دچار سوءظن و بدداوري ميشويم؟ به رفيـق خودمان كه تا به امـروز دوسـت صـميمي مـا و مـورد اعتمـاد مـا بـود، پيشنهادي ميكنيم، يك حرفي ميزنيم كه او نميپذيرد. ميگوييم نه ايـن را هم ولش كن؟ اين هم به درد نميخورد. پس چه كسي را بگيـر؟ ايـن كسي را كه تو 20 يا 30 سال اسـت كـه بـا او دوسـت هسـتي و او را از نزديك ميشناسي و به همهچيز او اعتماد داري، اولين بار كه يك حـرف تو را نپـذيرفت، مـي گـويي ايـن را هـم ولـش كـن. پـس چـه كسـي راميخواهي بگيري؟ پس چند تا ميخواهند در اجتماع مـا دور هـم جمـع بشوند كه از اين بيماري خطرناك تكروي نجات پيدا كنيم و به صورت گروه و عصابه و عصبه دربياييم؟چگونه؟ محال است. با ايـن خصـلت، با اين روحيه هرگز ممكن نيسـت. و ايـن تربيـت اسـلامي نيسـت . ايـن تربيت شيعي نيست. ايـن تربيـت امـام صـادق (ع) نيسـت . چنـد تـن از صحابة بنام را امام ملامت ميكند؛ هـم حضـوراً هـم غيابـاً. حتـي غيابـاً؛ ميخواهد به گوش آنها برسد. امام نه تنها به آنها ميگويد، پشت سرشـان هم ميگويد، بلكه متنبه شوند. ستيزه جويي و جدل كه جامعه را به جايي نميرساند. جدل فقـط يـك مطلـب را بيشـتر اثبـات نمـي كنـد ؛ آن هـم خودخواهي جدلكننده است. فقط همينرا اثبات ميكند. ديگر هيچچيـز ديگر به دست كسي نميدهد. و اگر طرف بفهمد خودخواهيد، چه انتظار داريد كه آن طرف بيايد اصلاً با شما دست برادري و برابري و همكـاري دهد؟ کتاب پیامبری از نگاه دیگر _ #اخلاق_تشکیلاتی @howzeh_enghlab

توجیه، بد فهمی و اتهام در سه گام درنگی در مواضع دکتر #احمد_واعظی پیرامون خطر #انقلاب_زدایی_در_قم 💥اختصاصی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔸حجت الاسلام و المسلمین دکتر احمد واعظی، ریاست محترم دفتر تبلیغات اسلامی در واکنش به دغدغه مطرح شده از سوی رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با ایشان و سایر اعضای محترم دفتر تبلیغات، در مصاحبه ای به اعلام موضع پرداخته اند (http://farsi.khamenei.ir/others-dialog?id=41527) که مع¬الاسف فاقد محتوای مورد انتظار از و بلکه حاوی نکات دور از انتظار از ایشان است. ایشان در سه بخش به ترتیب مرتکب سه اشتباه «توجیه»، «بدفهمی» و «اتهام» می شوند. 🔸یک. ایشان در ابتدای مصاحبه - ظاهرا برای کم اهمیت جلوه دادن و یا تکراری بودن دغدغه رهبری - به این نکته اشاره می کنند که این دغدغه مربوط به گذشته¬های دور است و از جمله در منشور حضرت امام (ره) نیز این نکته مطرح شده¬است. در حالیکه به وضوح، قدمت دعوت به مبارزه علیه سکولاریسم در حوزه، نه تنها نشان از کمی اهمیت مسأله ندارد بلکه نشان از اهمیت وافر آن است. ریشه¬داری و سابقه¬مند بودن چنین دغدغه¬ای نشان دهنده اهمیت بیشتر و بلکه بغرنج بودن مساله و البته کوتاهی مسئولین در مدت طولانی اشاره شده¬است. لذا در صورت پذیرش اصل ادعای جناب واعظی مبنی بر قدیمی بودن دغدغه رهبری، نهیب ایشان باید با صدایی بلندتر و واضح¬تر به گوش ایشان و سایر مسئولین حوزه علمیه و آحاد طلاب برسد. ضمن اینکه شواهد و تصریحاتی در کلام رهبری موجود است که نشان می¬دهد این مسأله بعد از گذشت چهل سال از انقلاب به طور جدی¬تر و برنامه¬ریزی شده¬تر در حوزه در حال پیگیری است. 🔸دو. وی در گام بعدی ایشان در تفسیر سکولاریسم، متأسفانه به شکلی نا صحیح مفاد سکولاریسم را «حذف وحی و دین از فضای معرفتی انسان» معرفی کرده یکی از فروعات آن را «جدایی دین از سیاست» می¬دانند و بعد با اشاره به این نکته که در قم و حوزه علمیه هیچ کس قائل به سکولاریسم نیست بلکه ممکن است برخی تنها به یکی از فروعات آن یعنی جدایی دین از سیاست قائل باشند سعی دارند باز هم از اهمیت مساله بکاهند. تعریف ایشان از سکولاریسم و این چنین بری ساختن دامان حوزه علمیه از آن – دست کم - کاملا غافلانه است. 🔸توضیح آنکه در ترویج و توسعه سکولاریسم که البته به معنای حذف وحی و دین از فضای معرفتی انسان معرفی شده برای هر نهادی وظیفه¬ای مشخص تعریف شده¬است و هر یک در این مسیر باید نقشی مشخص ایفا کنند. روشن است حوزه علمیه؛ کلیسا و یا سایر نهادهای مشابه دینی وظیفه¬شان حصارکشی دور خود، منحصر کردن مباحث و مسائل مورد پژوهش، در امور فردی و عدم دخالت در امور سیاسی و اجتماعی است و لذا پذیرش همین نقش در میدان بازی سکولارها توسط حوزه به معنی سکولاریسم و «حذف وحی و دین از فضای معرفتی انسان» است. در گفتمان سکولاریسم بنا نبوده و نیست که نهادی همچون حوزه در حذف دین بکوشد بلکه تنها خواسته نظریه¬پردازان و مجریان آن از حوزه علمیه، انحصار دین در امور فردی بوده و عدم دخالت آن در سیاست بود است که در حال پیگیری است. 🔸سه. گام سوم شاید پر خطاترین و نابخشودنی¬ترین بخش سخن ایشان است. ایشان در بررسی عوامل به وجود آورده اندیشه سکولار در حوزه علمیه به چهار عامل که گویا از نگاه خود ایشان استقرای تامی نیز هست اشاره می¬کنند: الف) کج فهمی دینی ب) ناکارآمدی نظام ج) پرخاشگری، رفتار تند و غیر عاقلانه برخی انقلابیون د) نفوذ. ملاحظه می¬کنید که ایشان – هر چند به دو نکته صحیح «کج¬فهمی دینی» و «نفوذ» به عنوان دو عامل اصلی سکولاریسم در حوزه اشاره می¬کنند - در یک همصدایی عجیب و دور از انتظار با ضد انقلاب، دو اتهام پر بسامد در رسانه¬های خناس¬شان را عملا پذیرفته¬است: «ناکارآمدی نظام» و «تضاد انقلابی¬گری با عقلانیت». همین پذیرش تاسف برانگیز که از مقام حقوقی ایشان بعید و غیر قابل اغماض است کافی است تا جامعه طلاب انقلابی از ایشان توقع توضیح و عذرخواهی و البته اصلاح داشته باشند. نه نظام ناکارآمد است و نه انقلابی¬گری تضادی با عقلانیت دارد. ایشان که در این مصاحبه بارها به مقام معظم رهبری و کلمات ایشان اشاره می¬کنند خوب است در این دو مورد نیز به همان کلمات هدایت¬گر و بصیرت¬زا مراجعه کرده و خواسته یا ناخواسته سخنی علیه نظام که موجب خوشامد ضد انقلاب است به سخن نیاورند. 🔸در پایان دوستانه به ایشان متذکر می شوم، علاوه بر جدی گرفتن خطر سکولاریسم در حوزه که نه با اشاره به قدمت دغدغه و نه با بازی با تعاریف مختلف سکولاریسم قابل چشم پوشی است، با «اذعان به کارآمدی نظام ولایت فقیه» و «مترقی بودن دغدغه¬های انقلابی و پیشرو بودن تفکر انقلابی گری و همچنین با احترام به جوان انقلابی»، به وظیفه خود در امر مبارزه با سکولاریسم و تقویت گفتمان انقلاب در حوزه علمیه بپردازند. یاسر حسینپور دانش آموخته خارج حوزه قم/ دانش پژوه دکتری فلسفه اسلامی @rozaneebefarda

منش هیچ کس پست تر از منش شخص احساساتی و خیالی و رویا بین نیست که عمری را در دریای متلاطم احساسات تهییج شده میگذارند ولی هرگز کاری مردانه و جدی از او سر نمیزند. _ #شهید_بهشتی _ @howzeh_enghlab

تا مى گويى فلانى آدم خوبى است، برمى گردد از سـر تـا پـاى او بـالاخره يك خط كج پيدا كند، بگويد اين هم آدم خوبتان! مى گويى من كه نگفتم ايـن آقا بى نقص است! من مى گويم اين آقا در يك عيار قابل ملاحظه اى، يـك آدم خوبى است. اين با آن ديگرى كه پدر سوخته پدر سوخته اسـت، فـرق دارد. مى گويد نه آقا، اين هم آدم خوبتان! ده هزار بار هم كه برايش توضيح بـدهى، جوابش همين يك كلمه است. چـرا؟ نـه اينكـه حقـه بـازى مـى كنـيم بلكـه تربيتمان غلط است. ما مطلقگرا بـار آمـدهايـم، و چـون در جهـت اهـداف اجتماعى، خواستار مدينه فاضله افلاطون و خواستار خوب مطلق هسـتيم، در بـه دنبـال ًراه خوبهاى نسبى، ديگر تلاش كردن را جايز نمى دانيم و اساسـا اين خوبهاى نسبى هم نمـى رويـم. . . #شهید_بهشتی @howzeh_enghlab

🔺بعضی می گویند فقه تمدن ساز است. کجای فقه تمدن ساز است. نباید هر حرفی را همین طوری زد و توقعات را از حوزه افزایش داد. تمدن ارکانی دارد. اینها ازمطالبات کاذب است. به عنوان اجزاء تمدنی می شود نگاه کرد. محمد جواد فاضل لنکرانی _ ما میتوانیم تمدّن نوین اسلامی را برپا كنیم و دنیایی بسازیم كه سرشار باشد از معنویّت و با كمك معنویّت و هدایت معنویّت راه برود. ۱۳۹۲/۰۹/۱۹. آیت الله العظمی امام‌خامنه ای _ @howzeh_enghlab

گمان نمىكنم «زهرا زهرا» گفتنى كه فقط براى اين باشد كه بنشينيم در غم زهرا بگرييم، سوگوار باشيم، اما با عملمان قلب زهرا را جريحه دار كنيم، در هيچ قاموسى و در هيچ جامعه اى بتواند دوستى زهرا باشد ـ مگر اينكه ما زهرا را بد شناخته باشيم؛ مگر آنكه ما خيال كنيم شخصيت بزرگ زهرا ـ سلام الله عليها ـ شخصيتى است كه دوست دارد مريد داشته باشد؛ دوست دارد ميليونها نفر به او احترام بگذارند؛ هر چند قيمت اين ارادتمندى و احترام گذارى از بين بردن چيزى باشد كه همان زهرا به خاطر آن خون دل خورد. آيا ما چنين تصويرى از اين بانوى بزرگوار داريم؟ و آيا اگر كسى چنين تصويرى از اين بانوى بزرگوار ترسيم بكند قدر زهرا را شناخته؟ #شهید_بهشتی @howzeh_enghlab

خیلی راحت است که ما عملیات بانکی را ربا بدانیم! آیا بهتر نیست کمی عمیق تر در این مسئله تامل نماییم..! _ #امام_خامنه_ای #فقه #تحول #بانک _ @howzeh_enghlab

💠برای همه ائمه نباید سینه زنی کرد و روضه خواند. #امام_خامنه_ای مسأله‌ی دیگر، مسأله‌ی #روضه‌هاست. روضه‌خوانی و سینه‌زنی باید باشد؛ اما نه در هر عزایی. این را بدانید که روضه خواندن و گریه کردن - آن سنت سنیه - مربوط به همه‌ی #ائمه نیست؛ متعلق به بعضی از ائمه است. حالا یک وقت در جمع و مجلسی کسی روضه‌یی میخواند، عده‌یی دلشان نرم میشود و #گریه میکنند؛ این عیبی ندارد. اصلاً #عزاداری کردن یک حرف است، روضه‌خوانی و سینه‌زنی راه انداختن یک حرف دیگر است. روضه‌خوانی و سینه‌زنی راه انداختن، مخصوص #امام_حسین است؛ حداکثر مربوط به بعضی از ائمه است؛ آن هم نه به این وسعت. مثلاً در شب و روز تاسوعا و عاشورا بخصوص، در شب و روز بیست‌ویکم ماه رمضان، سینه‌زنی و عزاداری و برپایی جلسات خوب است؛ ولی مثلاً در مورد حضرت موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) - با این‌که وفات آن بزرگوار از وفاتهای دارای روضه‌خوانی است - من لزومی نمیبینم که سینه‌زنی بشود؛ یا مثلاً در سالگرد شهادت حضرت زهرا (سلام‌اللَّه‌علیها) مناسبتی ندارد که ما بیاییم نوحه‌خوانی و سینه‌زنی کنیم؛ بهتر این است که در آن موارد، شرح مصایبشان گفته بشود. شرح #مصایب، گریه‌آور است. من خودم الان در ایام ماه محرّم که نمیتوانم روضه بروم، چون آن احساس و عشقی که در دل هر شیعه هست و دلش میخواهد در عزاداری شرکت کند، لذا من این را با خواندن «نفس‌المهموم» حاج شیخ عباس قمی- که یک کتاب عربی است - اشباع میکنم؛ این خودش گریه‌آور است و برای من کار چند نفر روضه‌خوان را میکند. حتماً لازم نیست که عزاداری به همان شکل سنتىِ روضه‌خوانی باشد که اولش چیزی میخوانند و بعد هم احیاناً آخرش دمی میگیرند و سینه‌یی میزنند؛ نه، شرح حال را بیان کنید؛ مثلاً یک نفر با بیان خوب و لحن محزونی، وضع زندان رفتن حضرت موسیبن‌جعفر را بیان کند؛ حوادث تلخ زندان را بیان کند؛ بعد شهادت حضرت را بیان کند؛ بعد مراسم تشییع را بیان کند؛ در این صورت هر کس که آن‌جا نشسته باشد، دلش نرم میشود. ۱۳۷۰/۱۲/۱۳ #اصلاح_دینی @howzeh_enghlab