مهدیِ امروز همان حسینِ دیروز است. 🔵 بدون شک یاری امام معصوم و خدمت به او از بزرگترین توفیقات الهی است. 🔺 در این میان یاری امام حسین علیه السلام به قدری عظمت دارد که امام زمان علیه السلام در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جد بزرگوارشان می‌گویند: 🔺 اگر روزگار مرا به تأخير انداخت و مقدّرات، از ياری و نصرت تو [در روز عاشورا] باز داشت، هر آينه من صبح و شام بر تو ندبه می‌كنم و به جای قطرات اشك، بر تو خون می‌گريم 🔺 آرزوی همه ما هم این است که ای کاش روز عاشورا در رکاب ارباب بودیم و در آغوش ایشان به شهادت می رسیدیم. به همین دلیل در زیارت وارث خطاب به امام حسین علیه السلام عرض می‌کنیم: 🔸 يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً: ای کاش با شما بودم و به رستگاری بزرگ می‌رسیدم. 🔹 خدمت به امام زمان علیه السلام و یاری ایشان هم به اندازه یاری امام حسین علیه السلام عظمت دارد. از کلام امام صادق علیه السلام می توان این مفهوم را دریافت که فرموده‌‌اند: 🔹 اگر او [مهدی] را درك مي‏ كردم، همه عمر را با خدمت‏گزاری او سپری می‌كردم. (بحارالانوار، ج ۵۱ ص ۱۴۸) 🔹 اگر می خواهیم ببینیم در آرزویی که برای یاری امام حسین علیه السلام می کنیم صادق هستیم یا نه؛ باید ببینیم امروز چقدر به امام زمانمان خدمت می‌کنیم؟ #محرم🏴 #امام_زمان #اللھم‌عجل‌لولیڪ‌الفࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @entezar_farabi

اهميت زيارت عاشورا پرسش علت اهميت زيارت عاشورا چيست؟ فوايد آن چيست؟ درباره زيارت حضرت سيدالشهدا روايات فراوانى وجود دارد (1) و در خصوص زيارت عاشوراى معروف، احاديث متعددى از امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام نقل شده است. (2) امام باقر علیه السلام اين زيارت را به يكى از اصحابش به نام «علقمة بن محمد حضرى» آموزش داده است. از آن جا كه زيارت نوعى اعلام موضع و مشخص كردن خط فكرى است و آثار سازنده عجيبى دارد، آنچه به عنوان متن زيارتى خوانده مى شود، از نظر محتوا و جهت دهى، از حساسيتى ويژه برخوردار است. به همين جهت ائمه علیهم السلام با آموختن نحوه زيارت به ياران خود، به اين عمل سازنده جهت و غناى بيشترى بخشيده اند؛ به گونه اى كه زيارتنامه هاى رسيده از معصومان علیهم السلام - مانند زيارت جامعه كبيره، عاشورا، آل ياسين و ناحيه مقدسه - گنجينه اى از تعاليم و آموزش هاى عالى آنان است. زيارت عاشورا - كه از تعاليم امام باقر علیه السلام است - به سبب آثار سازنده فردى و اجتماعى و بيان مواضع فكرى و عقيدتى شيعه و نشانه گرفتن خط انحراف، اهميت ويژه دارد. شمارى از دستاوردهاى اين زيارت عبارت است از: 1. ايجاد پيوند معنوى با خاندان عصمت و تشديد علاقه و محبت به آنان اين محبت موجب مى شود، زائر آن بزرگان را الگوى خويش سازد و در جهت همسويى فكرى و عملى با آنان بكوشد؛ همچنان كه در قسمتى از زيارت، از خدا  مى خواهد زندگى و مرگش را يكسره همانند آنان قرار دهد: «اللهم اجعل محياى محيا محمد و آل محمد و مماتى ممات محمد و آل محمد». از آنجا كه اين محبت به خاطر خداوند است - و خاندان عصمت از آن جهت كه الهى و منسوب به اويند، محبوب واقع شده اند - مايه تقّرب به خداوند است. در قسمتى از زيارت چنين مى خوانيم: «اللهم انى اتقرب اليك بالموالاة لنبيك و ال نبيك». 2. پيدايش روحيه ظلم ستيزى در زائر تكرار لعن و نفرين بر ستمگران در اين زيارت، موجب پيدايش روحيه ظلم ستيزى در زائر مى شود. او با اعلام برائت و نفرت از ستمگران و ابراز محبت به پيروان حق و دوستان خاندان عصمت، پايه هاى ايمان دينى خود را مستحكم مى كند. مگر ايمان چيزى جز حب و بغض در راه خدا است: «هل الايمان الا الحب و البغض»؟ مؤمن واقعى در برابر ستم بى موضع نيست. از ستمگر نفرت و انزجار آشكارى دارد و با مظلوم و جبهه حق اعلام همراهى مى كند: «يا اباعبدالله انى سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم». 3. دورى جستن از خط انحراف در اين زيارت، ريشه هاى ظلم هدف قرار مى گيرد: «فلعن الله امةً اسست اساس الظلم و الجور عليكم اهل البيت و لعن الله امة دفعتكم عن مقامكم و ازالتكم عن مراتبكم التى رتبكم الله فيها». ستمى كه در عاشورا تحقق يافت، در قلب تاريخ ستم ريشه دارد. اين ظلم يك حلقه از حلقه هاى ستمى است كه باانحراف مسير اصيل خلافت آغاز شد. 4. الهام گرفتن، درس آموختن و الگو قرار دادن اسوه هاى هدايت در اين زيارت آمده است: «فاسئل الله الذى اكرمنى بمعرفتكم و معرفة اوليائكم ورزقنى البرائة من اعدائكم، ان يجعلنى معكم فى الدنيا و الآخرة و ان يثبت لى عندكم قدم صدق فى الدنيا و الاخرة». زائر پس از آنكه به حق معرفت پيدا كرد و ستم و ستمگر را شناخت و از آنان دورى جست، با ثبات قدم در مكتب خاندان عصمت و پيروى عملى از آنان، خود را در مسير سعادت دنيا و آخرت قرار مى دهد؛ يعنى، اسوه ها و الگوهاى هدايت را - كه از سوى خداوند منصوب شده اند - سرمشق خود قرار مى دهد و همگامى با آنان را مى طلبد. 5. ترويج روحيه شهادت طلبى و ايثار و فداكارى در راه خدا 6. احياى مكتب و راه و هدف خاندان عصمت (1). كامل الزيارات، ص180. (2). بحارالانوار، ج101، ص290؛ اقبال الاعمال، ص38؛ شيخ طوسى، مصباح المتهجد، صص 538 و542 و 547. #پرسمان_عاشورایی @entezar_farabi

ریان بن شبیب... جدمونو غریب گیر آوردن آب و واسه حبیب دیر اوردن آجرك الله يا صاحب الزمان في مصيبة جدك الحسين عليه السلام. #لبیک_یا_حسین @entezar_farabi

🌿🖤 نعم الحبیب.... نعم الطبیب... به حسین بیا و دستموبگیر. #محرم🏴 #امام_زمان #اللھم‌عجل‌لولیڪ‌الفࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @entezar_farabi

🍁 ای منتظران گنج نهان می آید 🍁 آرامش جان عاشقان می آید 🌿عصر جمعه هست و سلامی به حضرت دوست 💠@Entezar_Farabi

دیدی تو ظرف آب ، آقا گریه کردی دیدی تو طفلی خواب ، آقا گریه کردی چون ذبح می کردند قوچی را به بازار گشتی ز غم‌ بی تاب آقا گریه کردی دیدی تو ماه نقره ای را در شب تار یاد آمدت مهتاب آقا گریه کردی هی روضه خواندی از عطش از غم اسارت از ظلم بر ارباب ، آقا گریه کردی بودش توسل های تو بر راس خونین گفتی مرا دریاب ، آقا گریه کردی مسموم گشتی عاقبت با زهر دشمن جسمت دگر شد آب ، آقا گریه کردی 🍃🖤🍃 در سالروز شهادت جانگداز حضرت امام علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام هدیه به حضرت (۳) صلوات. @entezar_farabi

#وظایف_منتظران 🔴 قسمت دوازدهم وظایف منتظران 🔵 تجدید بیعت با امام عصر(عج) @entezar_farabi

🏴 #پادکست #عاشورا #محرم فرازی از معروف‌ترین سخنرانی شهید مطهری درباره حادثه کربلا تحت عنوان «شعارهای عاشورا» 🎙استاد #شهید_مطهری @entezar_farabi

🌿پیامبراکرم(ص): «والاترین مردم از نظر یقین، قومی هستند که در آخرالزمان پیامبر(ص) را درك نكرده اند و حجت خدا از آنها مخفی شده. آنها به مرکب سیاه روی کاغذ سفید، ایمان آورده اند.» #کانون_انتظار #حدیث 🆔@Entezar_Farabi

#پرسمان_عاشورایی پرسش. چرا امام حسین علیه السلام قبل از این كه نامه مسلم به امام برسد از مكه حركت كردند؟ چرا زمانی كه امام در منطقه ثعلبیه متوجه شهادت حضرت مسلم و هانی شدند باز هم به راه خود به سمت كوفه ادامه دادند؟ امام حسین علیه السلام بعد از مرگ معاویه مواجه شد با حكومتی كه از او بیعت می خواست، با توجه به شناختی كه از یزید داشت، از بیعت امتناع و دست به حركت عملی مخالفت با حكومت زد. و از آنجا كه شیعیان و دوستداران اهل بیت در كوفه هم از حضرت خواسته بودند كه به سمت ایشان برود، حضرت ابتداء عمو زاده خود، مسلم بن عقیل را برای ارزیابی اوضاع كوفه و عراق به سمت ایشان فرستاد، حضرت مسلم هم بعد از ابلاغ پیام امام حسین علیه السلام به جمع آوری نیرو و سلاح پرداخت و طی نامه ای اوضاع كوفه را به امام حسین علیه السلام گزارش داد و نوشت كه هیجده هزار نفر برای طرفداری از شما با من بیعت كرده اند. و این گزارش را 27 روز قبل از شهادتش نوشت. و به همین جهت بود كه موقع شهادت به عمر بن سعد وصیت كرد و یكی از وصیت هایش این بود كه: چون من به حسین علیه السلام نامه نوشتم به كوفه بیاید شما كسی را بفرستید كه از این سفر صرف نظر كند. بنابراین روشن است كه مسلم به وظیفه خود عمل كرده و طبق بررسی هایی كه انجام داده بود وضعیت كوفه را برای رفتن امام حسین علیه السلام به آن شهر مناسب دانسته و نتیجه این بررسی ها را به امام علیه السلام گزارش داده بود. اما مردم بخاطر ترس از جوّ به وجود آمده توسط ابن زیاد از نظر خود برگشتند. اما این یك طرف قضیه است كه امام برای بررسی اوضاع كوفه و نیز جهت جواب به نامه های رسیده از كوفه چنین اقدامی نمودند. ولی اگر از كوفه هم نامه هایی نمی رسید امام سكوت نمی كردند بلكه در برابر فجایع و منكرات حكومت ساكت نبود چنانكه می فرمایند: من از روی خود پسندی و گردنكشی (برای تشكیل حكومت) و فساد و بیدادگری، قیام نكرده ام، بلكه برای اصلاح امت جدم و شیعه پدرم علی ابن ابی طالب حركت كردم و نیز برای امر به معروف و نهی از منكر قیام نمودم و به سیره و روش جدم و پدرم علی علیه السلام عمل می كنم لذا با وجود اینكه امام حسین علیه السلام بعد از شهادت حضرت مسلم از وضع كوفه مطلع شدند، برنگشتند. برخی بر این عقیده اند كه چون امام حسین علیه السلام برای بیعت گرفتن از مردم و تأسیس حكومت اسلامی در كوفه حركت نكرده بودند و هدف اساسی امام تأسیس حكومت نبود تا با شنیدن شهادت مسلم و بیعت شكنی در كوفه برگردد. هدف اساسی آن حضرت امر به معروف و نهی از منكر و قیام علیه حكومت جبار یزید بود كه آشكارا به فسق و فجور می پرداخت و در عین حال مدّعی جانشینی رسول خدا صلّی الله علیه و آله بود. امام حسین علیه السلام حركت كرده بود تا به دنیا بفهماند كه یزید و امثال او لیاقت و شایستگی خلافت را ندارند. امام برخود واجب می دانست علیه چنین حكومتی قیام كند، هر چند قیام منتهی به شهادت آن حضرت شود. از طرف دیگر ما می بینیم كه وقتی آن حضرت خبر شهادت حضرت مسلم را در بین راه مكه به كوفه می شنوند آن را از اصحاب و یاران خود مخفی نمی دارند با وجود اینكه اصولا در چنین مواقعی رهبر یك حركت انقلابی سعی می كند پیروانش را همیشه با روحیه و شاداب نگه دارد ولی امام حسین علیه السلام چنین خبری را پوشیده نمی دارند. زیرا آن حضرت می خواهند كسانی در اطرافش باقی بمانند كه به حقیقت ماجرا پی برده باشند. لذا حضرت این آیه را تلاوت می نمایند: «من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا؛ از مومنان مردانی هستند كه به آن چه با خدا بستند صادقانه وفا كردند، پس برخی از آنها پیمان خود را به انجام رساندند و برخی شان در انتظار و هرگز پیمان خود را تغییر ندادند.» امام نمی گویند، پس چون كوفه را گرفتند، مسلم و هانی كشته شدند، ما كارمان تمام شد. ما شكست خوردیم، از همین جا بر گردیم، جمله ای كه حضرت بیان داشتند فهماند كه مطلب چیز دیگری است. یعنی مسلم به وظیفه خود عمل كرد حالا نوبت ماست. از طرف دیگر حتی اگر امام حسین علیه السلام از مسیر كوفه باز می گشت یزید از آنچه از امام حسین علیه السلام می خواست یعنی بیعت، دست بردار نبود. چنانچه امام در بین راه مكه به عراق به منزلی می رسند كه با فردی سخن از رفتن به سوی كوفه به میان می آید، آن فرد دیدگاه خود را از رفتن به كوفه بیان می كند و امام را از این كار منع می نماید. حضرت می فرمایند: ای بنده خدا كار صحیح بر من مخفی نیست و امر الهی تغییر نمی كند. به خدا سوگند: اینان تا خون دل مرا بیرون نیاورند از من دست نخواهند كشید. و شبیه همین جواب را به برادرش محمد حنفیه فرمود كه «اگر به هر سوراخی برویم آنها از ما دست بر نخواهند داشت.لذا اگر امام از مسیر كوفه هم بر می گشتند در جای دیگر می بایست با حكومت به مبارزه بر می خواست. از این رو بهترین مكان را كه از قبل

ادامه📚 برای قیام علیه حكومت غاصب و متظاهر به فساد یزید انتخاب كرده بود در پیش گرفتند و در بین راه كه خبر شهادت مسلم رسید آن دسته از مردمی كه به هوای حكومت و رسیدن به مقام و یا رسیدن به مال و غنیمتی امام را همراهی می كردند و از درك ماهیت قیام امام حسین علیه السلام عاجز بودند،آن حضرت را ترك كردند. و تنها كسانی باقی ماندند كه از شهادت و مبارزه علیه ظلم هراسی در دل نداشتند. چنانچه همگی گفتند: بعد از شهادت مسلم باز نمی گردیم تا انتقام خون او را بگیریم یا آنچه او چشید ما هم بچشیم، حضرت نیز فرمودند: «بعد از شهادت مسلم بن عقیل در دنیا خیری نیست». بنابراین: 1. امام حسین علیه السلام توسط حضرت مسلم از اوضاع كوفه و استقبال مردم قبل از آمدن ابن زیاد به كوفه خبر دار شده بود. 2. اهداف مهمی در قیام امام بود كه به همه آنها رسید وبا شهادت آن هدف ها زنده می باشد. 3. بازگشت امام هیچ فایده ای نداشت از كوفه هم باز می گشتند مثل این بود كه از اهدافشان بازگشته باشند. 4. در صورت بازگشت نیز غیر از دو راه برای امام نبود. 1. بیعت 2. شهادت و گزینش امام به نحوی بود كه به اهدافش برسد. @entezar_farabi