🌷حکمت های ۲۱ تا ۳۰ نهج البلاغه❤️😍 #حکمت ۲۱ #حق گرفتنی است برای ما حقّی است، پس اگر در اختیارمان قرار گیرد که حق به حق دار رسیده است، و گر نه بر اشتران سوار شویم و راه دور و دراز را شب و روز طی کنیم. و این جمله از سخنان لطیف و فصیح امام است و معنای آن این است که اگر حقّ ما را ندهند چون برده و اسیر ذلیل خواهیم شد، مانند آنان که در سفرهای سخت و دراز بر ترک دیگران نشینند.    حکمت ۲۲ خود باید #تلاش کنید آن کس که در کارش کُندی کند تبارش جبران نکند. حکمت ۲۳ #فریادرس_ستمدیدگان باشید تاوان گناهان بزرگ، فریادرسی ستمدیدگان و غم زدایی اندوهگینان است. حکمت ۲۴ بترس از #کفران_نعمت ای فرزند آدم، آنگاه که نعمتهای پروردگارت پیاپی بر تو فرو بارد و تو او را نافرمانی کنی، بترس و برحذر باش. حکمت ۲۵ #زبان، #آینه_دل هر کس آنچه را در دل پنهان کند از زبانش فرو ریزد و در سیمایش خوانده شود. حکمت ۲۶ از #دارو در وقت ضرورت بهره گیر تا آنگاه که #بیماری با تو مدارا کند با آن مدارا کن. حکمت ۲۷ برترین #پارسایی برترین زهد و پارسایی، پیرایش از خودنمایی است. حکمت ۲۸ #آینده‏ ات را بنگر آنگاه که دنیا را پشت سر نهادی و مرگ را پیش رو دیدی، چه زود است رویارویی حکمت ۲۹ خداوند بخشاینده است بترسید بترسید سوگند به خدا، او آن قدر پرده‏پوشی کرده که گویی بخشیده است. حکمت۳۰ از امام در باره ایمان پرسیدند، فرمود: ایمان بر چهار پایه استوار است: صبر، یقین، عدل، و جهاد. امّا صبر بر چهار شاخه است: آرزومندی، ترس، زهد، و انتظار. پس آن که مشتاق بهشت باشد از دل و جان شهوت پرستی را وانهد، و هرکس از آتش دوزخ بهراسد از گناهان بپرهیزد، و آن کس که در دنیا زهد ورزد مصیبتها بر او آسان گردد، و کسی که در انتظار مرگ باشد در خیرات سرعت گیرد. و مرغ یقین بر چهار شاخسار نشیند: بینش هوشمندانه، دریافت حکمت آمیز، پند عبرت آموز، و روش پیشینیان. پس آن کس که با عینک هوشمندی نگرد درهای حکمت به روی او بازگردد، و آن که از درِ حکمت وارد گردد عبرت شناسد و پند گیرد، و کسی که پندپذیر باشد گویی در گذشته تاریخ می‏زیسته است و تجربه گذشتگان را در اختیار دارد. و عدالت بر چهار شعبه است: فهم کامل و همه جانبه، دانش عمیق، داوری نیکو، و بردباری ریشه‏دار. پس آن کس که چراغ اندیشه خویش بیفروزد به ژرفای دانش دست یابد، و کسی که به نهایت دانش رسد از سرچشمه حکمت دین سیراب شود، و آن کس که بردباری پیشه سازد در کارش کوتاهی نکند و در میان مردم خوشنام زندگی نماید. و جهاد بر چهار پایه قرار یافته است: امر به معروف، نهی از منکر، پیکار در راه خدا، و دشمنی با بدکاران. پس آن کس که به نیکی‏ها فرمان دهد پشتوانه مؤمنان گردد، و آن که دیگران را از زشتی‏ها باز دارد بینی منافقان را بر خاک مالد، و کسی که در راه خدا پیکار کند وظیفه خود را به تمام و کمال رسانَد، و آن‏ که فاسقان را طرد نماید و برای خدا به خشم آید خدا نیز از او پشتیبانی کند و در روز رستاخیز از او خشنود گردد. و کفر بر چهار پایه است: کنجکاوی بیجا (وسوسه)، درگیری و خصومت، کوتاهی و انحراف از حق، و آگاهانه زیر بار حق نرفتن. پس آن که وسوسه‏گرانه کنجکاوی کند به حق نرسد، و آن کس که از روی نادانی به جدال و نزاع برخیزد دوری او از حق ادامه یابد، و کسی که در شناخت حق کوتاهی کند و از آن منحرف گردد خوبیها را بدی بیند و بدیها در نظرش خوب جلوه کند و در مستی گمراهی در افتد، و آن که با حق دشمنی ورزد و آگاهانه زیر بار حق نرود به بن‏بست رسد و درها به روی او بسته گردد و راه نجاتش سد شود. و شک بر چهار پایه است: ستیزه‏جویی، ترسانیدن، دو دلی و سرگردانی، و بی‏ارادگی. پس آن کس که جدال را روش و عادت خود قرار دهد شام او به سپیده سحر نرسد و در تاریکی بمانَد، و کسی که از سایه‏اش بترسد درجا زند، و آن کس که در دو دلی و تردید باشد لگد مال شیاطین گردد، و هر که در گردابها بی‏اراده و بی‏برنامه و به دنبال هر صدایی برود در دنیا و آخرت هلاک شود. ادامه این حدیث، کلامی است که از ترس اطاله خطبه و خارج شدن از هدف کتاب، آن را وانهادیم. #نهج_البلاغه https://eitaa.com/ertebatbakhoda1401