‍ شب یازدهم محرم شام غریبان کربلا نخستین شب #عزا و #سوگ خاندان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) پس از #شهادت امام حسین (علیه‌السلام) است، #شبی تیره تر از سیاهی ! #شبی جانسوز که در آن تلخ‌ ترین لحظات بر #خاندان امام حسین (علیه‌السلام) گذشت، آیا می‌شود #رنج و #سوز و #مصیبت بازماندگان امام حسین (علیه‌السلام) را در آن شب بیان کرد و یا حتی تصور نمود ؟ آیا کسی درک می‌کند که دیدگان خونفشان #عمه‌ی امام زمان (علیه‌السلام) و #اهل‌بیت چقدر و چگونه بر امام حسین (علیه‌السلام) گریستند ؟ آیا می‌تواند تصور کند که #آه و #ناله‌ی سوزناک آن عزیزان چگونه بوده است ؟ با چه زبانی و با چه لفظی می توان #دل‌های_شکسته، #قلب‌های جریحه دار، ناله و نوای بلبلان بال و پر سوخته‌ی گلستان نبوی و علوی، و #سوز_دل یتیمان و بانوان حسینی (علیهم السلام) را بیان کرد ؟ #شام_غریبان است ! کودکان یتیم که دیشب پدر داشتند، و بانوان بی‌سر پرست که دیشب سر پرست و کاشانه داشتند؛ امشب با #آشیانه‌ی سوخته و #دل‌های داغدار، #بدون سرورشان امام حسین (علیه‌السلام) چه می‌کنند ؟ تفاوت بین این دو شب چقدر است : شب عاشورا و شب یازدهم ؟ دیشب چه سالاری داشتند ؟ دیشب چه کسی از خیمه‌ها محافظت می‌کرد ؟ دیشب چه کسانی در خیمه‌ها بودند ؟ امروز اما #بدن مبارکشان #بدون سر روی زمین است ! آن شب چه کسی سر پرستی علویات و فاطمیات را بر عهده داشت ؟ #حضرت_زینب_کبری (سلام‌الله‌علیها) آن شب چه حالی داشت ؟ از یک سو مراقبت از حجت خدا #امام_سجاد (علیه‌السلام) و همسران و یتیمان برادر، و از سوی دیگر به #دنبال دختران گمشده !! همه ی اینها در سرزمینی که بدن برادرش و عزیزانش با آن وضع روی زمین افتاده باشند ! آه چه شبی بود آن شب و چه حالی داشت #دختر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، «سَلامٌ علی قَلبِ زَینبِ الصَّبُورِ وَ لِسانِهَا الشَّکُورِ»./مهدویت نهج البلاغه ایها استکبار ستیزان