✅ #آداب_مداحی ❌ #شنیدن_روضه‌_های_دروغ 📢 قابل توجه مادحین و خُطَبای محترم ⭕️آیت الله العظميٰ مرحوم محمد تقى مجلسى (پدرِ علامه مجلسى رحمهماالله)، در پاسخ به پرسشى دربارۀ اینکه «تماشاى معركه‌ گيران و استماع اقوال مداحانی که راست و دروغ را باهم در می آمیزند و مخلوط می خوانند» جايز است يا نه، می‌نويسد: «رقاصى پسران و مُزَلّفان را ديدن، بى‌ شک حرام است و تماشاهاى ديگر را دغدغۀ عظيم مى‌شود و از مشايخ دست به دست داريم حرام بودن همه را، مگر حكايت مداحی را كه راست و دروغ درهم میکند و معلوم نيست كه راست كدام است و دروغ كدام است؛ اجتناب، اولىٰ است و باقى را بعضى حرام مى‌دانند و بعضى حرام نمى‌دانند و استدلال بر كُل واحد مشكل است. والله أعلم.» 📚 صفویه در عرصه دین، فرهنگ، سیاست، ۲/۸۷۳ 👈🏻 بنگرید حساسیت تا کجاست! اگر از روی علم شک کنیم‌ مداح روضه معتبر و مستند می‌خواند یا نه، شُبهه ایجاد می‌شود که آیا می‌شود به او گوش داد یا نه؟! بعد عده‌ای براحتی روضهٔ دروغ به معصومین می‌بندند ‌و یا گاهی جعل می‌کنند یا راست و دروغ را آمیخته می‌کنند و بابی را می‌گشایند که بستن آن دیگر ممکن نیست. اگر هم بگوییم سندِ مطالبت کجاست؟ اگر هنر کنند به چند کتاب متأخر استناد می‌کنند که اصلا ارزش استناد ندارد. یا کتاب خطی را مطرح می‌کنند که فقط خودشان دیده‌اند. آنوقت است که در اثر اعتراض به مطالب بی‌سند، می‌شویم دشمن امام حسین علیه السلام و شایسته لعن و فحش! اگر ملاک دشمنی با بساط عزاداری چنین چیزی است، باید خیل عظیمی از فقهای شیعه را دشمن قلمداد کنیم، زیرا آنها دغدغه داشته و دارند که مجالس اهل بیت علیهم‌السلام خالی از کذب و شُبهه باشد. اگر قرار بود معارف شیعی چنین بی درب و پیکر و دچار تشویش و اضطراب باشد، نیازی به اینهمه زحمت و تلاشِ اصحاب و محدثین و فقهاء نبود.