روز مادر بر مادران مهربان کانال روز زن بر بانوان عزیز کانال مبارک و فرخنده باد 🙏💐 بفرمایید سر میز روایت

#میز_روایت زن: دوسم داری؟ مرد: بهله زن: چند تا؟؟🥰 ✍️می‌دونید علت اینکه خانما دوست دارند مردشون بهشون ابراز محبت کنه چیه؟ از اونجایی که خانم‌ها بیشتر از مردها به جزئیات توجه می‌کنند، «اندازه» محبت مرد هم براشون مهمه. برعکس آقایون که «اصل» محبت مدنظرشونه. خانم‌ها دوست دارند اندازه محبت و مهربانی مردشون همیشه در سطح بالا باشه💓 خیلی وقتا خانم‌هایی که توقع دارند مرد محبتشو به زبون و در واکنش‌هاش نشون بده بخاطر این نیست که از محبت مرد اطمینان ندارند. بلکه نگران اینن که مبادا عشق و ذوقشون «کم» شده باشه.‌❣️‌ پس فقط بهش: نگو «عزیزی» بگو «خیلی عزیزی» نگو «دوسِت دارم» بگو «خیلی دوسِت دارم» ➖ممکنه خب یه مردی اینقدررر زیاد خانمشو دوست نداشته باشه. پس باید چکار کنه! نمیتونه الکی و مصنوعی اظهار کنه که محبتش زیاده که! یا اصلا مردی مدلش احساسی و رمانتیک نباشه، نمی‌تونه رابرا لاو بترکونه که! بله این هست. اما کاری که هر مردی در هر حالتی می‌تونه کنه اینه که خیلی نرمخو باشه و خیلی احترام بذاره. با نرمی حرف بزنه و محترمانه برخورد کنه. (چون نرمخویی و احترام، از جنس رفتارند و انتخابیه اما محبت از جنس احساسه)👌 به همین خاطر فاطمه زهرا از قول پدر بزرگوارش فرمود: بهترین مرد مردی است که نرمخوییش و احترامش بیشتره؛ خِيَارُكُمْ أَلْيَنُكُمْ مَنَاكِبَه، وَ أَكْرَمُهُمْ لِنِسَائِهِمْ در کتاب شریف دلائل الامامه، جلد۱، ص۷۵ در این حدیث، بازم اندازه نرمخویی و احترام توصیه شده نه اصلش؛ هر چه نرمی و احترام بیشتر، بهتر #اخلاق_خانواده کافه اخلاق|عبدالله عمادی (معین) @ethicscafe

#میز_جستار 🖊️ زنانگی یعنی پذیرش مردانگی یادداشت تازه را در نشریه آشنا شماره ۲۴۰ مطالعه بفرمایید نظرات شما به دیده منت 🌹

#میز_فیلم سینمایی دختر گمشده (The lost daughter), ساخته مگی جینهال،۲۰۲۱, یونان #فیلم_خانواده

فیلم دختر گمشده، فیلم قابل تأملی است با مضمون «مادری». نویسنده رمان دختر گمشده و کارگردان فیلمش، درصددند جلوه ای از مادر بودن رو به نمایش بگذارند که با تداعی فرهنگی ما از مادرانگی تفاوت دارد؛ چیزی که اسمش را می گذارد «مادر غیرعادی» منظورش مادرانی است که بعد از مواجه شدن با بار سنگین مادری- درست در شرایطی که از دست بچه شون ذله و دیوانه شدن- یاد فردیت خودشون می افتند و یا همون موقع، یا بعد از اینکه بچه ها بزرگ شدن، میرن سراغ اهداف فردی شون.. حالا ببینید فردا انشالله برداشت‌هایی ازش عرض خواهم کرد فعلا

مادری و مادرانگی در فرهنگ ما عجین شده با فضیلت هایی همچون فداکاری و وفاداری و بخشندگی و دلسوزی و مهربانی و عشق بی قیدوشرط به فرزند. اما مادرانی هم هستند که این فضائل را ندارند. تصویری که از مادر در فیلم «دختر گمشده» می بینیم، (لیدا و نینا) از آن دسته مادرانی اند که بعد از مادرشدن، به سراغ احیای فردیت خود می روند، دلسوزی و مسئولیت پذیری آنها محدود است تا جایی که خودشان لطمه نبییند، به شوهرشان خیانت می کنند به این توجیه که آنها پدر همراه و خوبی نیستند. وقتی از فرزندشان دورند، دلشان برای آنها تنگ می شود. همین. کل فیلم، تعطیلات تک نفره یک مادر (لیدا) در یک خانه ساحلی را به نمایش می گذارد؛ لیدا یک زن هرزه و شرور و بیرحم نیست که مخاطب آنرا پس بزند، بلکه یک استاد دانشگاه فرهیخته و مؤدب است. انتخاب این شخصیت برای این نقش شاید به تثبیت این فکر کمک کند که مادری که از دايره فداکاری و وقف شدن برای فرزندان بیرون می‌زند، لزوماً شرور یا ناقص نیست؛ بلکه این هم یک «دیگری» است؛ یک مادر دیگر که ذهنیت، آرزوها یا روش او با آنچه جامعه به عنوان «الگوی مقدس» تعریف کرده، همخوانی ندارد. هر چند پایان بندی فیلم این پیام را منتقل می کند که کارگردان به طور غیرمستقیم درصدد نقد «لیدا» ست که مادری کردن را وسط راه رها می کنند؛ آنجا که مادری را تشبیه می کند به پرتغال پوست کندن به طور یکسره که پوست کنده شده آن دراز می شود و شخصی که آنرا پوست می کند مواظب است که در حال پوست کندن، پوست میوه قطع نشود تا آخر. با تکرار این شعر: پوستشو بکن عین مار، جدا نشه حتی یه مقدار 😊 اما سؤال اساسی که فیلم جلوی رویمان می‌گذارد این است که: آیا مادری، مستلزم نفی کلی فردیت است؟ آیا زن باید بین مادر بودن و خود بودن، یکی را انتخاب کند؟ آیا یک زن می‌تواند هم مادر خوبی باشد و هم فردیت خود را حفظ کند؟ (اعم از شاغل بودن، درس خوندن، تفریح داشتن...) #اخلاق_مادری #اخلاق_خانواده به کافه اخلاق بپیوندید: @ethicscafe

👦عروسک نینا مهم‌ترین نماد فیلمه. دزدیدن و مراقبت وسواس‌گونه لیدا از این عروسک، نشانه‌ای از «دلتنگی» عمیق، عذاب وجدان و تمایل به جبران اوست. این کار لیدا دو معنا میتونه داشته باشه: یکی متناقض بودن مادری که بچه‌هاشو ترک کرده ولی از عروسکشون مراقبت می‌کنه. و دیگه اینکه این مادرها فرزند رو مثل یه عروسک فرض کردند که راحت میشه باهاش بازی کرد! درسته لیدا که یه زن تحصیلکرده بوده و یه بچه شر داشته و شوهرشم پدری نبوده که برا بچه ها وقت بذاره و کل مسئولیت بچه رو دوشش بوده- از یک نظر حق داشته خودشو از زیر بار خردکننده مادری بکشه بیرون و بره دنبال موفقیت تحصیلی و حرفه ای خودش!، اما فلش بک های متعدد که به گذشته میزنه نشون میده که هنوز با این نقش درگیره و رنج میکشه. و یک مادر هیچ وقت نمیتونه خودشو از عذاب وجدان این کارش خلاص کنه. همچنین توصیه اش به نینا نشون میده که خودش از کار خودش دفاع نمیکنه حتی اگر در اون سالهای دور از خونه بهش خوش گذشته باشه. ➖بنابراین قضاوت ما در مورد «مادر خوب» و «مادر بد» تغییر نمیکنه؛ چون مادری که خانواده را ترک میکند، تحت هر شرایطی یک «مادر خودخواه» است نه یک مادر خودآیین جسور. فردیت یک مادر، در چارچوب خانواده، قابل احترام است نه خارج از آن. در واقع، یک مادر حق دارد کارهای انفرادی خود را دنبال کند ولی حق ندارد کلا همه چیز را رها کند. رها کردن بچه ها و ترک خانواده، خط قرمز اخلاق است و مادری، نقشی است که اگر کسی گرفت، دیگر نمی‌تواند آنرا پس بدهد. (همچنین پدری) #اخلاق_مادری #اخلاق_خانواده کافه اخلاق| عبدالله عمادی (معین) @ethicscafe