🌌 ماه پیشونی سفید وقتی با دیگران تفاوت داری، حیران و دلگیر نباش. ببین تفاوت از سنخ تفاوت حق و باطل است یا نه؛ اگر اینگونه نیست، خب اشکالی ندارد و اصلا مسأله‌ای نیست که جدی بگیری. اما اگر تفاوت حق و باطل است، بدان که در طول تاریخ، انبوهی از افراد آرمان‌گرا و اخلاق‌گرا بوده‌اند که در اقلیت به سر می‌برده و تمام آدمها در مقابل آن‌ها بوده‌اند؛ در رأس آنها پیامبران، امامان و سپس دانشمندان و مجاهدان و تمام خوبانی که تک بوده‌ و در راه حق ثابت مانده‌اند. آنها در این تفاوت‌ها، جا نمی‌زدند، سرد نمی‌شدند، عقب‌ نمی‌رفتند، غرغر نمی‌کردند! بلکه با صبر و مهربانی فراوان، پشتشان را به خداوند گرم نگه داشته و رویشان را با قدرت و جدیت در گرماگرم میدان کار، به روی مسائل و چالش‌های پیش‌آمده می‌گرفتند. و هستند هنوز این افرادی که مثل ماه در شب ظلمات جهان می‌درخشند و نور می‌دهند. ماه، سفید است و تک، در تاریکی شب زندگی می‌کند، اما می‌درخشد. پیشانی‌اش سفید است، اما گاو نیست! تو هم «ماه پیشونی سفید» هستی. خداوند به همه ما ظرفیت ماه شدن و درخشیدن در تاریکی‌ها را داده. فعال کنیم یا نکنیم، به خودمان برمی‌گردد. ✍️ عبدالله عمادی (معین) @abdollahemadi

💐 به زندگی خود افتخار کنید عاطفه گفت: دین شما چه زیباست؛ خیلی به عواطف انسانی بها داده، تمام عواطف مثبت آدمو فعال میکنه، خیلی گزاره‌های عاطفی توش دیدم مثل عبادت، ولایت، صله رحم، احسان به پدر، احساس به مادر، رحم به ضعیفان، دوستی با مسکین، بوسیدن فرزند، نوازش یتیم، عیادت مریض، اخوت و همدلی با هم‌کیش، شفقت به خانواده، محبت به همسر، امیدواری،... دلم میخواد به همه عاطفی‌ها و بااحساس‌های دنیا بگم به مسلمون بودن خودتون افتخار کنید. عقیل گفت: دین شما چه خوب است؛ خیلی به عقل بها داده، فهم و درک آدمو می‌بره بالا، خیلی گزاره‌های منطقی توش دیدم مثل عبادت، عدالت، حقوق، تفکر، معرفت، حق انتخاب، مشورت، علم، زهد، محرمات، حدود و سیاست،... دلم میخواد به همه منطقی‌های دنیا بگم به مسلمون بودن خودتون افتخار کنید. محمد فرمود: هر دوی شما درست گفتید. دین من، دین زندگی است و زندگی، هم عقل می‌خواهد هم عاطفه. دین من، عقلانی_عاطفی است. افتخار شما به این دین، نشان زنده‌گی شماست. #ولادتک_مبروک_یا_رسول‌الحیات ✍️ عبدالله عمادی (معین) @abdollahemadi

🌲 جهاد اخلاقی رهبر معظم، دیروز با طرح مسأله «حق‌گزاری پیامبر و جبران حقّ عظیم ایشان، که به بشریت حیات معنوی بخشید» گفتند: راهش جهاد کامل است در همه‌ میدانها. و بعد، مثال زدند به میدان اخلاق و فرمودند: [مثلا] در میدان اخلاق، که ما خیلی به آن احتیاج داریم. همه‌ ما به اخلاق احتیاج داریم. سپس تأکید داشتند که: ما می‌توانیم جهاد کنیم و باید در راه اسلام جهاد کنیم. سؤالی که پیش می‌آورد این است که جهاد در میدان اخلاق، چیست؟ ابتدا باید ببینیم میدان اخلاق کجاست؟ میدان اخلاق، گستره‌ای از قلب انسان تا قلب اجتماع است؛ مرحوم آقامجتبی تهرانی در کتاب اخلاق ربانی می‌نویسد: «انسان همیشه در باطن درگیری دارد، انسان جنگ داخلی دارد؛ چون قوای اصلیه او عقل، غضب، شهوت و وهم است. انسان تا دم مرگ دست به گریبان یک جنگ داخلی است.» این همان «جهاد با نفس» است که به قول رهبر، همه به آن احتیاج داریم. از طرفی دیگر، در صحنه بیرونی، انسان و جامعه همواره در معرض خطرات و آسیب‌هایی است که ارزش‌های اخلاقی اش را تهدید می‌کند و رویه خوبش را مختل می‌سازد. به‌خصوص هم‌اکنون در جنگ نرمی که به سر می‌بریم. در این میدان خارجی، چه‌طور باید جهاد کرد؟ مثل هر جهادی، با «دفاع» و «حمله» خوب؛ باید اولاً توان و ابزار جنگی لازم (حکمت و هنر) را بدست آوریم و ثانیاً ببینیم کجا می‌توانیم بزنیم و از کجا می‌خوریم؛ تهاجمات ضداخلاقی را دفع کنیم و خودمان به فسادهای وارده هجوم ببریم. حرف آخر: جنگ از طرف دوست دل‌آزار نباشد یاری که تحمل نکند، یار نباشد تا رنج تحمل نکنی، گنج نبینی تا شب نرود، صبح پدیدار نباشد ✍️ عبدالله عمادی (معین) @abdollahemadi

👩‍❤️‍👨 باتفاوتی (۱) بی‌تفاوتی، جهان را به قفس‌هایی انفرادی از تک انسان‌های مشکل‌دار تبدیل می‌کند؛ هر کسی برای خودش در قفس خودش، دغدغه‌ها و نگرانی‌ها و ترس‌ها و حسرت‌ها و چالش‌هایی دارد و کاری به قفس دیگری ندارد. اما احساس داشتن و باتفاوتی، جهان را به آسمان رهایی تبدیل می‌کند که انسانها را با هم پرواز می‌دهد. باتفاوتی، حالتی است که بود و نبود کسی یا حال کسی، برای ما تفاوت می‌کند، یعنی به او، خواسته‌اش، انتظارش، آرزویش، اهدافش، کارهایش و مشکلاتش بی‌تفاوت نیستیم. ولی شوربختانه همگی در توافقی نانوشته دست به دست هم داده‌ایم تا به هم بی‌تفاوت باشیم برای آنکه مبادا چیزی آسایش و سلامت روانی‌مان را بخراشد! می‌دانید چرا؟ بی‌تفاوتی در انسان امروز، یک مکانیزم برای دفاع از خودش است. حالا چرا دفاع؟ بماند در قسمت بعد... ✍️ عبدالله عمادی (معین) @abdollahemadi

👩‍❤️‍👨 باتفاوتی (۲) بی‌تفاوتی اگر چه اکثرا به عنوان نقد و آسیب بیان شده، اما همیشه بد نیست. بدی‌اش در زیاده‌روی است؛ انسان امروز، زیاده‌روی کرده در بی‌تفاوتی. چرا؟ برای اینکه خودش دفاع کند. چرا دفاع؟ ۱- چون شهر و کشور و جهان ما از مسائل ناراحت‌کننده پر است. پس اگر باتفاوت باشد، اگر حال انسان‌ها را در نظر بگیرد و غم و شادی آنها برایش فرق کند، به هم می‌ریزد. مثل کاسبِ بااحساسی که وضع بد اقتصادی مشتریانی که مغموم و ناکام از مغازه‌اش می‌روند، روی حالش اثر می‌گذارد و ناخوش می‌شود. بنابراین اگر از آن ور بام بیفتد و احساساتش را کنار بگذارد و بشود صندوقدار خشکی که با حال و روز مشتریانش درگیر نمی‌شود، در واقع از یک مکانیزم دفاعی استفاده کرده است. ۲- انسان از عدم دریافت احساس و توجه مناسب از سوی دیگران، سرخورده شده یا آسیب دیده. برای جبران این ناکامی و آسیب، مکانیزم بی‌تفاوتی را برای خودش دست و پا می‌کند و می‌گوید: مگر دیگران نسبت به من باتفاوتند که من بخواهم باشم؟ ✍️ عبدالله عمادی (معین) @abdollahemadi

▪️▫️رنگ دنیا دنیا سیاه و سفیده. نه سیاه سیاهه، نه سفیده سفید. رنگ دنیا قشنگه، بخاطر سیاه و سفید بودن. اما سیاه و سفیدی که همو کامل می‌کنند، با هم تضاد نیستند و نمی‌جنگند؛ مثل برف لای موها، مثل کلاویه‌های پیانو، مثل سیاه و سفید چشم‌ها، مثل ترکیب شال سفید با موهای مشکی، مثل شب تار و ماه 📝 عبدالله عمادی (معین) ---___---____---__ پی‌نوشت: آهنگ سیاه و سفید از حامیم 🎵 پی‌نوشت ۲: نک به فلسفه دوئیت و جهان‌بینی ثنویت و توحید @abdollahemadi

#نت‌برداری_از_کتاب_خدا #قرآن_را_منتشر_کنید @abdollahemadi

😑 بی‌طرفی یا بی‌شرفی نه این وری نه اون وری، کدوم وری بذار بگم کدوم وری، برابری برابری، نه سیخ می‌سوزه نه کباب نمی‌مونی پیش سؤالِ بی جواب راحتِ راحت میشی از قضاوتا گیر افتادن تو دسته حماقتا کاری نداری به بساط کسی فقط به کارای خودت می‌رسی بی‌طرفی، نهایتِ شعوره آدم بی‌طرف خیلی صبوره بیخودی آدما به هم می‌ پرند اعصابشون پریده، خیلی خرند جنگ و تنش هر جا باشه درست نیست کنار بمونی اول راحتی‌ست خب دیگه بسه شعر و وِر خوندی. پاشو جمعش کن آخه این چه طرز فکریه؟! بی‌طرفی کدومه؟ برابری چیه؟..هی هیچی نمیگم! میخوای بدونی چیه راه و چاهت، بیا بگم از فکرای تباهت حوصله کن قربون شکل ماهت بیطرفی، بستگی داره کجا یه جایی ترسویی، یه جایی شُجا بی‌طرفی، یه جایی خیلی خوبه ولی یه جاهایی مث رسوبه رسوب، می مونه ته روحت عمو صلح‌طلبی کار میده دستت عمو حتی اگه نخوای بشی داوری رفتی توی لشکر خاکستری از اینجا رونده و از اونجا مونده هم آخرت، هم دنیاتو سوزونده بی‌طرفی نگو، بگو بی‌شرفی صلح‌طلبی نگو، بگو بی‌هدفی فلسفه زندگی، روشناییه رنگای خنثی، رنگ بی‌وفاییه 🌵توضیحات: بی‌طرفی به معنای سکوت یا رأی ممتنع داشتن و موضع موافق یا مخالف نگرفتن در قبال رویدادها، فقط در صورتی درسته که نمیدونی چی به چیه، قضیه مبهمه، روشن نیست مثل قاضی، مثل پژوهشگر، مثل بی‌سواد بی‌خبر. اما بعد از اینکه دونستی و فهمیدی، بی‌طرف واستادن، خیلی اشتباهه، خیلی چندشه، پستی و ترسه، خودتو به نادانی زدنه و یه جاهایی خیانت و نامردیه چون ناخواسته طرف مظلوم و حق، تنها شده. #اخلاق_کاربردی ✍️ عبدالله عمادی (معین)- ۱۴۰۲/۷/۱۸ @abdollahemadi

♦️عُقدهٔ عقیده مگه بارها نشده که وقتی شنیدیم کسی درگیر یک چالش تو زندگیش شده و ناراحتی و غم و غصه زیادی رو تحمل میکنه، درگیر و ناراحت شدیم؟ مگه گرفتگی روحی پیدا نکردیم با شنیدن رنج‌ها و مرارت‌های کسی که سفره دلشو پیشمون باز کرده؟! مگه بارها پیش نیومده که وقتی می‌بینیم کاری از دستمون برنمیاد براش، در خودمون مچاله شدیم؟! بله جواب مثبته. آدم دلش میخواد اطرافیانش و همه انسان‌های دنیا، شاد باشند، سالم باشند، آرامش خاطر و در رزق و روزی پر برکت. اما، چی میشه که وقتی پای اختلاف ایدئولوژیک میاد وسط، وقتی حس کنیم بوی ایدئولوژی و مذهب و مکتب و عقیده میاد، انسانیتو فراموش می‌کنیم! واقعا چی میشه؟! انگار بنی‌آدم- بشرطی که متعلق به هیچ مکتب و مذهبی نباشه- اعضای یک پیکرند و در آفرینش ز یک گوهرند! عقده عقیده داریم آیا؟! چرا ایدئولوژی، دست و پای اخلاق را می‌بندد؟ انسانیت و مهربانی، یعنی وقتی بفهمی یکی از یک جای این دنیا مشکلاتی داره که موجب غصه و درد روحی و حتی جسمی شده براش، دردمند بشی؛ شیعه‌س، سنیه، مسیحیه، یهودیه، بی‌دینه، دهاتیه، افغانه، فلسطینیه، آمریکاییه، آفریقاییه، قطب جنوبیه... حداقل کاری که ازت برمیاد اینه که از قلبت انرژی مثبت بفرستی و براش دعا کنی که ناراحتیش تبدیل به خوشحالی بشه. [تنها جایی که انسانِ باانسانیت، این حالتو تجربه نمی‌کنه و نباید کنه، نسبت به دشمن حربی در مقام مجازاته که بحثش جداست.] دوستان! ما امروزه در مجازی و از طریق کلیپ‌ها و نوشته‌هامون با هم در ارتباطیم، با همه جهان. ما هر لحظه در این جهان حضور داریم، ما در هر کجای این جهان پهناور که باشیم با هر عقیده و نژادی که باشیم، درون یک سیاره مشترک زندگی می‌کنیم و باید با انرژی مثبت، این سیاره رو حفظ کنیم و انا الیه راجعون 🌺♥️ ✍️ عبدالله عمادی (معین)- ۱۴۰۲/۷/۲۰ @abdollahemadi

⏱️زندگی بیس چاری 🧷این متن، مخصوص آدم‌های باانرژی و باهوش است: بعضیا در شبانه‌روز، چار ساعت زندگی می‌کنند! بعضیا هشت ساعت! بعضیا ده ساعت! بعضیا چارده ساعت! ولی بعضیا بیست و چار ساعت؛ ساعت به ساعت، لحظه به لحظه، و ثانیه به ثانیه رو زندگی می‌کنه؛ میخونه، میخوره، درست میکنه، مینویسه، فکر میکنه، حرف میزنه، کمک میکنه، میخوابه، می‌خنده، می‌گرده، میخره، می‌بینه، می‌شنوه، کار میکنه و کار می‌کنه... اگه همه اینا برای اهدافی نباشه، اسمش زندگی نیست! خرحمالیه، سگ دُو یه! اما اگه برای اهدافی باشه، اگه برای زندگیش ایده داشته باشه، اگه رؤیاها راهشو روشن کنند، اسمش زندگیه زنده‌گی. یه زندگی پرتکاپو، یه زندگی با سرعت و قدرت. برای زندگی، ایده داشتن یعنی وقتی تومسیر برات هی سؤال پیش میاد «الان باید چکار کرد؟» ، یا «اینو باید چکار کرد؟»، یا «ای بابا حالا اینو کجای دلم بذارم»، جواب داشته باشی، برنامه داشته باشی، راهکار داشته یا بگی یه راهی براش می‌جورم. در زندگی بیست و چاری، همون‌طور که کارها در لحظست و پیش میره، غصه‌ها در لحظه ست و پیش می‌ره. کارا میاد و میره، غصه‌ها میاد و می‌ره. هر چیزی از این لحظه بمونه، در واقع جلوی یه چیزی رو گرفته در لحظه بعدش. اون چیز میتونسته یه ایده بوده باشه یا یه کار و فعالیت کوتاه‌مدت. زندگی بیس چاری یعنی اهداف کوتاه‌مدت، پشت کوتاه‌مدت، .... تا بلندمدت خب دلگیری و غصه هست. نباشه که سیب‌زمینی هستیم! اصلا آدم بیس چاری و ایده‌دار، درگیری‌های بیشتری داره، مسیر رشد، سخت‌تره از مسیر تنبلی. وقتی ایده‌هاتو زندگی کنی، بیشتر متوجه موانع و چالش‌ها و کمبودها میشی و غصه می‌خوری. ولی عوضش، غصه‌هات چرت و چرند نیست! از سر کمبود و نیاز نیست، بلکه مقدس و ارزشمنده، مربوط به کاره، از سر دغدغه‌ست، اصلاحی و تغییردهنده ست. در نتیجه ایده‌ها غصه ها رو میخوره. در نتیجه فقط فقط ایده‌هاتو زندگی کن در نتیجه فقط فقط ایده‌هاتو پیش ببر بیست و چاری ✍️ عبدالله عمادی (معین)- ۱۴۰۲/۷/۲۳ @abdollahemadi