#ازدحام_عشق❣🖇 به قلم مهدی پورمحمدی👨‍🎓 #پارت_صد‌و_سی‌و_هفت7⃣3⃣1⃣ آرمان بلند‌ می‌شود. در حالی که به فرش چشم دوخته پاسخ می‌دهد: «بله حتما... خودمم کار دارم‌...» - «بچه‌ها اینجوری نشد که... لااقل برای شام بمونین!» آیه هم قد راست می‌کند و می‌گوید: «نه عزیزم... باید بریم. مزاحم نمی‌شیم!» لبخند می‌زنم: «نگو عزیزم مراحمین.» نیهان رو بر می‌گرداند و نگاهم می‌کند. می‌خواهد چیزی بگوید اما منصرف می‌شود. دستش را روی شانه‌ام می‌گذارد و می‌گوید: «ممنونم از چایی خوشمزت!» دستش را با صمیمیت می‌فشارم. من و امین با لبخندی که حاصل شرمندگیست سمت در می‌رویم و بدرقه‌شان می‌کنیم. به آشپزخانه می‌روم. مامان سبزی را تفت می‌‌دهد. بر می‌گردد می‌گوید: «چرا مهموناتون انقد زود رفتن دلارام؟!» - «نمی‌دونم... حال هی کدومشون اصلا خوب نیست. حال هیچ کدوممون. اگه همینجوری پیش بره فقط یه مرده‌ی متحرک از نیهان باقی می‌مونه!» با تاسف لب می‌گزد و چند ثانیه بعد سمت گاز بر می‌گردد: «وای سبزیم سوخت که!» صدای کم‌جان هر و کرم آشپزخانه را پر می‌کند‌. - شام چی داریم مامان؟! - «اگه حواسمو پرت نکنی و بذاری عین آدم کارمو بکنم، قرمه سبزی!» انگار که دنیا را گرفتم باشم ذوق می‌کنم. در فریزر را باز می‌کنم و ظرف لوبیا چیتی پخته شده را بیرون می‌آورم و کنار دست مامان می‌گذارم‌. بعد از آشپزخانه خارج می‌شوم و به اتاقم می‌روم‌. @ezdehameeshgh🎊 لطفا لینک ما را نشر دهید❣🖇 🌱 🌱🌱 🌱🌱🌱 🌱🌱🌱🌱 🌱🌱🌱🌱🌱 🌱🌱🌱🌱🌱🌱