استاد وزیری فرد: اینکه حافظ می‌فرماید: «دیو چو بیرون رود فرشته درآید» منظور این نیست که #دیو و فرشته‌ای تجسم کنیم و...؛ دیو همان #غفلت و اخلاق و رفتار زشت و #حرف‌های_نامربوط است. باید دیو را از وجودمان بیرون کنیم و جای #پرداختن_به_دیگران و حرف‌های بیهوده را به #توجه_و_سکوت بدهیم.
در این صورت هرجا که باشیم، آنجا بویی از #بهشت به خود می‌گیرد چراکه در بهشت #لغو و #تأثیم نداریم:
«لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً» (غاشیه،11)
«لَا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ» (طور، 23)
@faghatkhoda1397
استاد تحریری : خداوند تبارك و تعالى وجود انسان را به واسطه ى درك و فهم ويژه، از ديگر موجودات برترى داده است، پس هر عملى كه از انسان سر مى زند، به پشتوانه ى درك او از خود و نيازهاى خويشتن، جهان هستى و محيط اطراف خود است و اعمالى كه بدون اين پشتوانه انجام شود، اعمالى از روى #غفلت يا سهو ناميده مى شود.
🔷آن چه مهم است، نوع درك هايى است كه انسان بر اساس آن، اعمال خويش را تحقق مى بخشد.
🔷 گاهى توهم ها و امور غير واقعى، پشتوانه ى اعمال او است و گاه امور ظنّى و حدسى او را به عمل وادار مى نمايد كه در تمام اين موارد، عمل او جاهلانه محسوب مىشود و طبيعى است انجام چنين حركتى، به گمراهى و هلاكت
منجر خواهد شد.
👌امام على عليهالسّلام در اين باره فرموده است:
«فَإِنَّ الْعامِلَ بِغَيْرِ عِلْمٍ كَالسّائِرِ عَلى غَيْرِ طَرِيقٍ، فَلا يَزِيدُهُ بُعْدُهُ عَنِ الطَّرِيقِ الْواضِحِ إِلاّ بُعْدا مِنْ حاجَتِهِ وَ الْعامِلُ بِالْعِلْمِ كالسّائِرِ عَلَى الطَّرِيقِ الْواضِحِ فَلْيَنْظُرْ ناظِرٌ أَسائِرٌ هُوَ أَمْ راجِعٌ؟»
كسى كه بدون آگاهى عمل كند مانند كسى است كه در بیراهه گام برمى دارد، كه هر چه از راه روشن بيشتر فاصله مى گيرد از مقصودش دورتر مى شود و آن كه از روى آگاهى عمل مى كند هم چون كسى است كه در راه روشن گام بر مى دارد. پس هر كس بايد بنگرد كه آيا پيش مىرود يا به عقب باز مى گردد؟
بنابراين اعمال انسان بايد مبتنى بر علم، يقين و قطع باشد و بشر نبايد در امور غيرقطعى و مشتبه حركت نمايد و عمل كند. تأسّف بار آن كه بسيارى از انسانها، پس از تحصيل #علم_و_يقين، به مقتضاى آن عمل نمى كنند و باز هم به امور وهمى و غير واقعى تكيه مى كنند و اعمال خود را جاهلانه انجام مى دهند.
🔷چنين عملكردى از سوى اولياى دين عليهم السّلام، به شدت مورد مذمّت قرار گرفته و به منزله ى #جهل تلقّى شده است.
👌امام على عليه السّلام فرموده است: «ما علم من لم يعمل بعلمه.» كسى كه به علم خود عمل نمى كند، چيزى نمى داند.
👌پيامبر گرامى اسلام صلّى اللّه عليه وآله و سلّم نيز علمى را كه مبناى عمل قرار نگيرد، ماندگار ندانسته و فرموده است: «انّ العلم يهتف بالعمل فان اجابه و الاّ ارتحل عنه.» به راستى علم به عمل كردن فرياد مىزند، پس اگر كسى جواب آن را داد (فبها)، در غير اين صورت، از او كوچ مىكند.
🔷امّآ اگر انسان به دانسته هاى خود عمل نمايد، امور مجهول و مشتبه نيز براى او آشكار مى شود؛ چنان كه امام صادق عليهالسّلام عمل را همراه با علم معرفى كرده و نتيجه ى چنين عملى را «علمى برتر» دانسته و فرموده است: «العلم مقرونٌ الى العمل، فمن علم عمل و من عمل علم.» علم با عمل همراه است، پس كسى كه مى داند عمل مى كند و كسى كه عمل كند، عالم خواهد شد.
🔷پس يكى از عوامل زياد شدن و رشد علمى انسان، عمل نمودن به دانسته هاى خويش است. به تعبير امام على عليه السّلام : «ما زكا العلم بمثل العمل به.» علم، به چيزى مثل عملِ به آن رشد نمى كند.
@faghatkhoda1397
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
✨در محضر آیت‌الله خسروشاهی (ره)
🔺 دریاهایی از آتش بر اثر #گناه و #غفلت
💯با دقت گوش نمایید.
@faghatkhoda1397