آلا با آن لباس سفیدش مثل فرشته‌ها شده بود. کمی مکث کرد و یک دفعه انگار چیزی در ذهنش جرقه زده باشد گفت: خانوم تو کار گروهی نباید سخت گیر باشیم. اگه کسی کاری رو انجام داد ازش قبول کنیم و ایراد نگیریم. - آفرین! از دوستت کمک بگیر و همین رو بنویس روی آدمکت آدمک‌ها که دوستانه دست هم را گرفتند، بچه‌ها دوربین را نگاه کردند و اولین عکس یادگاری ثبت شد. حالا نوبت تعریف کردن داستان «درسی بزرگ برای خرس کوچک» از #سایت_فهم_قرآن بود. با شروع داستان گفتم: - بچه‌ها خوب حواستونو جمع کنید، قراره هر کدوم یه نقش از توی داستان پیدا کنید. با فراز و فرودهای داستان چشم‌هایشان ریز و درشت می‌شد و ابروهایشان دور و نزدیک. این حجم از توجهشان برایم جالب بود. بعد از اتمام قصه نقش‌های انتخابی‌شان را پرسیدم. حدس می‌زدم سر نقش‌های اصلی «سنجاب» و «خرس» دعوایشان شود! -زینب سادات شما چه نقشی انتخاب کردی؟ -من می‌خوام «باد» باشم! یکی سنجاب شد، دیگری خرگوش، یکی درخت و یکی قصه گو! هرکدام بدون انتخاب حتی یک نقش تکراری، نقش‌ها را بین خودشان تقسیم کردند. چند دقیقه ای گذشت و بعد از بازی و تمرین‌شان به تماشای زیباترین نمایش #ایلافی دنیا نشستم. حقیقتا که سوره‌ی #قریش مربی همه‌مان بود. الحمدلله رب العالمین. https://ble.ir/fahmeghoran_dabestan #حدیث_نعمت #فهم_قرآن