⬅️بخشی از کتاب علی(ع) و فلسفه الهی 👈انسان از بدو پیدایشش تا کنون بلکه همیشه،علاقه مند و عاشق وجود اشیاء خارجی بوده و هست؛زیرا یگانه چیزی که نظر او را به خود جلب می کند،واقعیت پدیده هاست و بس؛ جز به آن،التفات ندارد و به غیر آن رو نمی آورد و در حقیقت در جهان خارج،جز واقعیت وجود ندارد و هر چه هستی دارد و جامه وجود پوشیده،دارای واقعیت می باشد. 👈پس حکم به واقعیّت و باور نسبت به وجود خارجی(یعنی این که در جهان خارج،چیز هایی واقعا هستی دارند)از نخستین علوم بشری و از اصیل ترین معارف انسانی است که تمام صفات و شرایط یک مسأله ضروری و بدیهی در آن جمع است؛مثلا کودک نوزادی با احساس تازه ای که خداوند به او بخشیده است،اگر در حالاتش دقت کنیم و هرگاه حرکات او را از نخستین زمانی که قدم در جاده زندگی می گذارد زیر نظر بگیریم،می بینیم که گاهی پستان مادر را به عنوان تغذیه و مکیدن شیری که برای او فراهم آمده می گیرد و نیز به همین غرض اشیای دیگر را به دهان خود نزدیک می کند؛اما پس از چند بار تکرار این عمل،جز پستان مادر را نمی گیرد و از چیز های دیگر(هر چه باشد)اعراض می کند. 👌پیشنهاد برای مطالعه #فلسفه #منطق #علی_و_فلسفه_الهی #علامه_طباطبایی ⬅️عضویت در کانال آموزش منطق و فلسفه اسلامی👈 @falsaf