از عجایب براتون بگم این روزها عجایبی می شنوم که دست عجایب هفتگانه را از پشت بسته! عجایبی که در اظهار نظرها هست. و خب، مخالفان جمهوری اسلامی، لب که باز می کنند و قدم که بر می دارند و قلم که دست می گیرند انواع و اقسام پارادوکس از دل و بار قلم و لب و قدم شان بیرون می ریزد! یکبار خواستم این پارادوکس ها را تیتروار بنویسم دیدم هم سرم درد می گیرد هم انقدر زیاد است که صرف با نوشتن مترادف هاست تا متضادها! اما هرچه گشتم فقط پارادوکس بود! مثلاً می گویند فرهنگ، و از دل نخبه های دانشگاه شریف شان شعارهای کِشدار بیرون می آید! می گویند برای خواهرم، خواهرت، خواهرامون، و فحش خواهر و مادر است که توی شعارهای دسته جمعی شان حواله می کنند. می گویند آزادی، و عمامه می پرانند و بسیجی لخت می کنند و با چسب صنعتی به زمین می چسبانند! جل الخالق! می گویند حکومت آخوندی و بر طبل کورش می کوبند و منزجرند از عرب، و از آن طرف فیلم و عکس برای اینترنشنال سعودی می فرستند. می گویند عزت و با دبی دبی کردن و نچ نچ کردن از شنیدن خبر میزبانی قطر در جام جهانی فوتبال! توی سر خودشان می کوبند و فحش نثار خودشان و کشورشان و حکومت شان می کنند. می گویند جمهوری اسلامی چهل سال گفت مرگ بر فلان و مرگ بر فلان، آن وقت خودشان اسپری دست می گیرند و روی در و دیوار شهر می نویسند مرگ بر فلان و مرگ بر فلان! البته از این جهت رشد کرده اند. از پشت در دستشویی ها رسیده اند به دیوار خانه ی مردم! می گویند روابط بین الملل، دوستی با ملت ها، جوش دوستی با کشورهای آن سر دنیا را می زنند و به کشورهای همسایه شان مثل عراق و افغانستان فحش می دهند و در آتش دشمنی با آن ها می دمند! می گویند عِرق ملی و همبستگی، و مقدمات حذف تیم ملی شان را از جام جهانی فراهم می کنند! می گویند جمهوری اسلامی دست نشانده آمریکا و انگلیس است و یاللعجب که برای براندازی جمهوری اسلامی دست به دامان آمریکا و انگلیس شده اند! می گویند جمهوری اسلامی بیماری ست که هر اتفاقی می افتد را گردن دشمن فرضی خودش می اندازد. و خودشان برای هر اتفاقی می افتد یک و تنها یک دشمن فرضی ساخته اند به نام جمهوری اسلامی. و طوری مرزهای کینه و بی منطقی را جابجا کرده اند که جمهوری اسلامی ضربه هم که می خورد می گویند کار خودش است! این جماعت حتی اگر موفق به براندازی جمهوری اسلامی شوند، فردای براندازی می گویند این براندازی هم کار خود جمهوری اسلامی است! به نظر شما با چنین موجودی می شود منطقی صحبت کرد؟ بله می شود. فقط باید یک ورق ژلوفن کنار دستت بگذاری و با او حرف بزنی! بگذریم از عجایب می گفتم من زیاد کامنت می خوانم. خیلی زیاد. از هر دو جناح. هر کدام نقاط تاریکی دارند و نقاط روشنی. اما والله قسم نه این که بخاطر طرفدار جمهوری اسلامی بودنم بگویم. والله قسم کامنت های مخالفان جمهوری اسلامی پر از سیاهی ست. پر از نفرت و خشم کنترل نشده است. پر از فحش ناموسی ست. پر از بی منطقی ست. پر از تصورات و تخیلات عجیب و غریب و بدون استدلال است. پر از تناقض است. خیلی ناراحت می شوم وقتی از کامنت ها به این نتایج می رسم. واقعاً ناراحت کننده است. اگر انقلابی در کار باشد، انقلابی را می بینم که نه تنها نقاط قوت جمهوری اسلامی(تو بخوان انقلاب پشت سر گذاشته) را ندارد، بلکه ضعف هایی دارد به مراتب بیشتر از جمهوری اسلامی. - تحریف خبر - سیاه نمایی - خودباختگی (حتی اگر شکنجه ای در کار باشد تاب تحمل شکنجه ندارند و زود اعتراف می کنند و با هشتگ اعتراف اجباری مظلوم نمایی می کنند و با مظلوم نمایی خودشان را قدرتمند و مصمم جلوه می دهند. پارادوکس در دل پارادوکس!) - دو قطبی سازی( انقلاب اسلامی حداقل مردم را متحد و یکصدا کرد) - سانسور - تخریب شخصیت (به خودشان هم رحم نمی کنند!) - عدم تحمل صدای مخالف( مهران رجبی را هم تاب نمی آورند!) - جنگ با مذهب ( آن هم گسترده ترین و پرطرفدارترین مذهب داخلی!) - خود را تحت سیطره ی ظلمی همه جانبه دیدن - اسطوره سازی و بت تراشی - تکیه به نه دشمنان جمهوری اسلامی بلکه دشمنان ایران و ایرانی. - تدارک دیدن یک دشمن فرضی در همه ابعاد. دشمنی که حتی اگر شکست هم بخورد کار خودش است! و این دشمنی که برای خود تراشیده اند عملاً شکست ناپذیر است. چون شکست نمی خورد مگر این که خودش تصمیم بگیرد شکست بخورد! - خشونت بی حد و مرز! -افراط -و نهایتاً انحطاط فرهنگی. استفاده از الفاظ رکیک و شعارهای دهان پرکنی که از همین الان با این دست و فرمان مشخص است چهل سال دیگر کلیپ هایش دست به دست می شود و انگشت می شود و می رود توی چشم خودشان و انقلاب شان! و پیرمردهای چهل سال دیگر، برای خالی نبودن عریضه به جوان های آن موقع می گویند ما گول خوردیم شما نخورید! و جوان های آن موقع تحریک می شوند. دوباره یک شعاری دست و پا می کنند مثل زن زندگی آزادی. بستگی دارد آن موقع باد از کدام طرف بوزد. شاید هم شعارشان همان شعا

رهای انقلاب اسلامی باشد. کسی چه می داند؟ چیزی که هست این است که بعضی از مردم ایران فکر می کنند انقلاب کردن خاله بازی است! جوراب است که اگر سوراخ شد بیندازیمش دور و نو بخریم! ظرف یکبار مصرف است! هرچند سال یکبار دلشان می خواهد انقلاب کنند! انقلاب کردن تفریح و پیک نیک است برایشان. می دانید چرا؟ چون یاد گرفته اند از وسایل، بدون مطالعه ی کاتالوگش استفاده کنند. و به محضی که آن وسیله بزودی از کار افتاد فحش های طبقه بندی شده شان را نثار کارخانه سازنده کنند و سریعاً یا به فکر تعویض گارانتی دارش بیفتند یا اگر انتظارات شان برآورده نشد هرجا نشستند بدِ آن بِرَند را بگویند و از تَرَک دیوار تا خیس بودن دمپایی دستشویی خانه شان را بیندازند گردن آن بِرَند! و حتی به ذهن شان خطور نکند که نکند مقصر خودم بودم؟ نکند گند زدم و نمی خواهم گردن بگیرم؟ و اگر کمی به این باور رسیدند که خودشان مقصرند حاضر می شوند حتی خودشان را هم منکر شوند. مثل کسی که داشت می رفت خانه اش. سر کوچه پاش به سنگی گیر کرد و خورد زمین. برای این که نگوید زمین خورده ام، تا توی خانه را سینه خیز رفت! خلاصه که ژلوفنم کجاست؟ @farazmalekianpoet

این که این بنده خدا که بوده و چه کرده و چرا در این حالت قرار گرفته و چه کسی و به چه انگیزه ای عکس گرفته یک بحث است. که جمهوری اسلامی می گوید سرقت کرده و به دست مردم دستگیر شده و او را به این میله بسته اند. این ادعای جمهوری اسلامی ست. حالا اگر کسی کاری غیرانسانی و غیرقانونی با این بنده خدا کرده یا نکرده حتما باید بیشتر شفاف سازی شود و در صورت کوتاهی، حتما باید برخورد شود. اما بحثم چیز دیگری ست. با یک جستجوی ساده در گوگل متوجه می شوید اینترنشنال این عکس را چارده جولای یعنی ۲۷ تیرماه ۱۴۰۱ منتشر کرده. من این جستجو را انجام دادم و با اسکرین رکوردر برای تان ضبط کردم. پس این نقل روایت دروغین از یکی از نزدیکان ایشان درباره تیرخوردن و ظرف آب جلوی او گذاشتن و آب ندادن و تشنه کشته شدن، برای بازی با احساسات مردم بوده و منتفی ست! مثل خیلی دیگر از کشته سازی ها که با مدرک افشا شد. سوال: هنوز به اینترنشنال اعتماد دارید؟ آیا هنوز نفهمیده اید داستان چیست؟ مرجع قرار دادن اینترنشنال فقط و فقط از روی حماقت محض است! @farazmalekianpoet

اون روزا همه چی خوشمزه تر بود. نه؟ می دونید چرا؟ چون ما بچه بودیم! همه ی ما یه اون روزایی داریم که خیلی وقتا دلتنگش میشیم. "اون روزاهای" بزرگ و کوچیک. اون روزای بعضیامون خیلی منحصربه فرد بوده. اما اون روزای خیلیامون با هم یکی بوده. بهش فکر کنید و یه نفس عمیق بکشید و بعد، سطر پایانی را بخونید. این روزا یه کم حواسمون به اون روزامونم باشه! دوستی ها و خانواده هامون را از دست ندیم خدانکرده؟ مواضع سیاسیمون باعث نشه به خودمون اجازه بدیم دل دوست مخالفمون را برنجونیم و بلرزونیم ها! حیفه آرامش و خاطرات و شادیا و غمای اون روزامونو فدای این روزای پر از تشویش و غبار و پریشانی کنیم. مراقب اون روزامون باشیم. @farazmalekianpoet

پُل

☝️☝️☝️ صفحه ی رسمی اینستاگرام وزارت امور خارجه اسراییل ما👇👇👇 👨‍🦯👩‍🦯🧑‍🦯👨‍🦯🧑‍🦯👩‍🦯🧑‍🦯👨‍🦯👩‍🦯👨‍🦯👩‍🦯

التماس تفکر!

اظهر من الشمس! کسی را که نخواد ببینه و نخواد بفهمه کاریش نمیشه کرد. ببینید چطور با شاه کش آدم می کشند. به حرکت دست اون بی شرف نگاه کنید. به بی تفاوت بودنش نسبت به افتادن مقتول نگاه کنید. به صدای تیر گوش کنید. و در پایان اگر کسی گفت کار خودشونه این کلیپ را براش پخش کنید و با همون گوشی که توی دستتونه از پهنا بزنید توی صورتش و بعد خیلی خونسرد بگید من نبودم. کار خودشونه!

به ورزشکاران می گویند بعد از گل زدن و مدال گرفتن و جام بالای سر بردن نباید خوشحالی کنید چون ما عزاداریم. اگر خوشحالی کنید بی شرفید. اگر مچ بند مشکی نبندید بی شرفید. بعد در عزاداری هایشان سر مزار، هلهله می کنند و سوت می زنند و دست می زنند و پایکوبی می کنند. من که نفهمیدم چی شد! الان ما باید کف بزنیم یا سیاه بپوشیم؟!

رزق اگر باشد شهادت، شام با تهران یکیست بی تفاوت ها فقط شرمنده تر خواهند شد! محمدحسین ملکیان

اگه قرار بود یه مداد توی جعبه ی مدادرنگی باشید دوست داشتید چه رنگی بودید؟ مثلاً بعضی ها دوست دارند مداد سیاه باشند. چون مداد سیاه معمولا پرکاربردترین مداده. زودتر هم تموم میشه. هرچند جانشین هم زود و راحت میشه براش پیدا کرد. یا بعضی ها دوست دارند سبز باشند. به این امید که نماینده ی طبیعت و زندگی باشند و بیشتر توسط بچه ها و روح صلح طلب اون ها مورد استفاده قرار بگیرند. بعضی هام دوست دارند زرد باشند. کمرنگ و کم کار و کمتر به چشم بیایند. زردها ترجیح می دهند کم حضور داشته باشند اما هیچ کس نتونه جاشون را بگیره. بعضی هام دوست دارند قرمز باشند. هم نماینده ی عشق باشند و هم جنگ. دوست دارند هرکاری می کنند به آن آب و تاب بدهند. دوست دارند در مرکز توجهات قرار بگیرند. ولی بعضی ها هم دوست دارند مداد رنگیِ سفید باشند. در نظر همه خاص باشند و کاربرد فانتزی داشته باشند و هیچ کاری هم از آن ها بر نیاید. از این ها استفاده نکنید. این ها حتی صفحه ی مثل برف سفید را سیاه می کنند. این ها هیچ وقت به کار نمی آیند. هیچ جایگاهی در جعبه مدادرنگی ندارند. جعبه ی مداد رنگی بدون حضور مداد سفید، هیچ کم و کاستی ندارد. فقط شما را مجهزتر و کامل تر به نظر می رسانند. مداد سفید هیچ وقت تمام نمی شود. سبزها و سرخ ها و سیاه ها و قهوه ای ها و بنفش ها و زردها و همه و همه کوچک می شوند و کوچک تر. اما سفید تا پایان دست نخورده و سالم و گردن کلفت می ماند. تا بالاخره یک روز خودتان آن را کنار می گذارید. به نظرم کسانی را که برایتان حکم مداد سفید جعبه ی مدادرنگی تان دارند را خودتان همان روز اول کنار بگذارید. راستی شما چه رنگی هستید؟ @farazmalekianpoet

از چشم آن که ایستادن را بلد نیست فواره ها هر لحظه در حال سقوطند! @farazmalekianpoet