کسی که معترضِ منتقد است الزاماً دست نشانده و فریب خورده و برانداز نیست، همان طور که کسی که مدافع نظام است الزاماً جیره خوار و متعصبِ تندرو و بی شرف نیست! بدون پاک‌کردن این پیش فرض های اتحادشکن، و بدون ذهن تمیز نمی توان گفتگو کرد. مگر این که به گفتگو و اصلاح اعتقادی نباشد! آن وقت نتیجه اش همین آشفتگی هاست.

این ها برای براندازی، از سیاستمدار تا سلبریتی، از دولت ها تا گروهک ها، از مخالفان حجاب، از دانشجویان تا بچه دبستانی ها، از اسراییل تا اروپا، از موفرفری تا کچل، خلاصه دست به دامان همه ی این ها شدند. بنازم جمهوری اسلامی را که از همان اول ایدئولوژی اش را با شعارهای نه شرقی، نه غربی و استقلال و آزادی ارائه داد و همه ی این ها که شما الان روی دوستی برای قدرت شان حساب کرده اید را قابل برای دشمنی دانست. شما مسئله تان هویت ایرانی و تمدن ایرانی نیست. وگرنه ماست تان در کاسه ی عربستان سعودی و اینترنشنال مایه نمی کرد. شما حتی دشمن‌جمهوری اسلامی هم نیستید. شما با خودتان دشمنید. از خودتان بدتان می آید. خدا لعنت کند کسانی را که انقدر در گوش تان و گوش مان خواندند ایران هیچ ندارد و ایران هیچ است که از خودمان بدمان بیاید. چون می دانیم ما هم به اندازه ی خودمان در پسرفت ها مقصریم اما خب، فعلاً سیبل مهم تری هست! یک سیبل به مساحت ایران و با هشتاد و پنج میلیون امتیاز! آری ما از خودمان بدمان می آید و به کشتن خود برخاسته ایم.

جالب نیست؟ می‌گویند آمریکا حکومت پهلوی را ساقط کرد و جمهوری اسلامی را روی کار آورد. می گویند جمهوری اسلامی دست نشانده ی انگلیس است. بعد از آن طرف، به پای آمریکا افتاده اند و از حمایت رسانه های لندن نشین کمک می‌گیرند تا جمهوری اسلامی را سرنگون کنند! جالب نیست؟؟

آن ها که نماز شب می خواندند و با وضو به تظاهرات می آمدند و شعارهای شان اسلامی، انسانی، مذهبی، و ملی گرایانه بود انقلاب شان این نتیجه را داد که امروز می بینیم. که اگرچه خار چشم مستکبران شد و تیغ در گلوی مزدوران، و اگرچه از خیلی جهات پیشرفت کرد، اما ضعف هایش هم کمرشکن شده است. هم برای خود نظام هم مردم. حال این ها که شعارهای شان پر از فحش های ناموسی ست و داعشی وار بسیجی را لخت می کنند و با چسب صنعتی به زمین می چسبانند و عمامه می پرانند و در سلف دانشگاه را می شکنند قرار است چه انقلابی را رقم بزنند؟ انقلاب فرهنگی با فحش ناموسی؟ انقلاب در مناسبات خارجی با خودتحقیری؟ انقلاب در آزادی اندیشه با فحش ناموسی دادن به مهدی ترابی ها و مهران رجبی ها؟ انقلاب آزادی حجاب با کتک زدن و تمسخر محجبه ها؟ انقلاب اقتصادی با مختل کردن کاسبی بازاری ها؟ انقلاب سیاسی با مخرج مشترک پیدا کردن با دشمنان ایران و ایرانی؟ این دیگر چه انقلاب عجیبی ست؟!

هموطن نقشه ی ایرانو ببین تا برات بگم کجاییم الان سرمون تو ابرای گیلانه پاهامون تو آب گرم عمان توو تموم شهرای این نقشه دلمون مثل یه پازل، پخشه می دونی معلم ما چی می گفت؟ : دلو بخششم کنی، یک بخشه دلی که می لرزه کرمانشاهه دلی که می سوزه خوزستانه اینو یادت باشه پاره ی تنم اینا پاره ی تن ایرانه دو برادر تو دل این نقشه ست سیستان جفت بلوچستانه این دیار ساده که می بینی زادگاه رستم دستانه ترک،لر،فارس،عرب،کرد،بلوچ همه ی اینا واسه ما یکی ان زبون مشترک ما عشقه قارداش و برار و کاکا یکی ان هر یه شهری که توی این نقشه ست یه خیابون توو دل تهرانه میون دلای ما مرزی نیست مرز دلتنگی ما مهرانه مث قالیچه ی کرمونی باش قیمتی تر شو اگه پا خوردی ارگ بم باش، مث مرد بمیر اگه با یه زلزله جا خوردی یه سی و سه پل بساز با عشقت اگه بینتون جدایی افتاد باز کن پنجره ی شیرازو تا بوی بهارنارنج بیاد جمله ی "یاشاسین آذربایجان" یا شعار " هر بژی کوردستان" تو لغتنامه ی ایرانی ها همشون یه معنی میدن: ایران هموطن! هرجای ایران رفتی دیدی غم توی دلت می ذارن برو مشهد، همه ی این شهرا یه حسینیه توو مشهد دارن محمدحسین ملکیان @farazmalekianpoet

از عجایب براتون بگم این روزها عجایبی می شنوم که دست عجایب هفتگانه را از پشت بسته! عجایبی که در اظهار نظرها هست. و خب، مخالفان جمهوری اسلامی، لب که باز می کنند و قدم که بر می دارند و قلم که دست می گیرند انواع و اقسام پارادوکس از دل و بار قلم و لب و قدم شان بیرون می ریزد! یکبار خواستم این پارادوکس ها را تیتروار بنویسم دیدم هم سرم درد می گیرد هم انقدر زیاد است که صرف با نوشتن مترادف هاست تا متضادها! اما هرچه گشتم فقط پارادوکس بود! مثلاً می گویند فرهنگ، و از دل نخبه های دانشگاه شریف شان شعارهای کِشدار بیرون می آید! می گویند برای خواهرم، خواهرت، خواهرامون، و فحش خواهر و مادر است که توی شعارهای دسته جمعی شان حواله می کنند. می گویند آزادی، و عمامه می پرانند و بسیجی لخت می کنند و با چسب صنعتی به زمین می چسبانند! جل الخالق! می گویند حکومت آخوندی و بر طبل کورش می کوبند و منزجرند از عرب، و از آن طرف فیلم و عکس برای اینترنشنال سعودی می فرستند. می گویند عزت و با دبی دبی کردن و نچ نچ کردن از شنیدن خبر میزبانی قطر در جام جهانی فوتبال! توی سر خودشان می کوبند و فحش نثار خودشان و کشورشان و حکومت شان می کنند. می گویند جمهوری اسلامی چهل سال گفت مرگ بر فلان و مرگ بر فلان، آن وقت خودشان اسپری دست می گیرند و روی در و دیوار شهر می نویسند مرگ بر فلان و مرگ بر فلان! البته از این جهت رشد کرده اند. از پشت در دستشویی ها رسیده اند به دیوار خانه ی مردم! می گویند روابط بین الملل، دوستی با ملت ها، جوش دوستی با کشورهای آن سر دنیا را می زنند و به کشورهای همسایه شان مثل عراق و افغانستان فحش می دهند و در آتش دشمنی با آن ها می دمند! می گویند عِرق ملی و همبستگی، و مقدمات حذف تیم ملی شان را از جام جهانی فراهم می کنند! می گویند جمهوری اسلامی دست نشانده آمریکا و انگلیس است و یاللعجب که برای براندازی جمهوری اسلامی دست به دامان آمریکا و انگلیس شده اند! می گویند جمهوری اسلامی بیماری ست که هر اتفاقی می افتد را گردن دشمن فرضی خودش می اندازد. و خودشان برای هر اتفاقی می افتد یک و تنها یک دشمن فرضی ساخته اند به نام جمهوری اسلامی. و طوری مرزهای کینه و بی منطقی را جابجا کرده اند که جمهوری اسلامی ضربه هم که می خورد می گویند کار خودش است! این جماعت حتی اگر موفق به براندازی جمهوری اسلامی شوند، فردای براندازی می گویند این براندازی هم کار خود جمهوری اسلامی است! به نظر شما با چنین موجودی می شود منطقی صحبت کرد؟ بله می شود. فقط باید یک ورق ژلوفن کنار دستت بگذاری و با او حرف بزنی! بگذریم از عجایب می گفتم من زیاد کامنت می خوانم. خیلی زیاد. از هر دو جناح. هر کدام نقاط تاریکی دارند و نقاط روشنی. اما والله قسم نه این که بخاطر طرفدار جمهوری اسلامی بودنم بگویم. والله قسم کامنت های مخالفان جمهوری اسلامی پر از سیاهی ست. پر از نفرت و خشم کنترل نشده است. پر از فحش ناموسی ست. پر از بی منطقی ست. پر از تصورات و تخیلات عجیب و غریب و بدون استدلال است. پر از تناقض است. خیلی ناراحت می شوم وقتی از کامنت ها به این نتایج می رسم. واقعاً ناراحت کننده است. اگر انقلابی در کار باشد، انقلابی را می بینم که نه تنها نقاط قوت جمهوری اسلامی(تو بخوان انقلاب پشت سر گذاشته) را ندارد، بلکه ضعف هایی دارد به مراتب بیشتر از جمهوری اسلامی. - تحریف خبر - سیاه نمایی - خودباختگی (حتی اگر شکنجه ای در کار باشد تاب تحمل شکنجه ندارند و زود اعتراف می کنند و با هشتگ اعتراف اجباری مظلوم نمایی می کنند و با مظلوم نمایی خودشان را قدرتمند و مصمم جلوه می دهند. پارادوکس در دل پارادوکس!) - دو قطبی سازی( انقلاب اسلامی حداقل مردم را متحد و یکصدا کرد) - سانسور - تخریب شخصیت (به خودشان هم رحم نمی کنند!) - عدم تحمل صدای مخالف( مهران رجبی را هم تاب نمی آورند!) - جنگ با مذهب ( آن هم گسترده ترین و پرطرفدارترین مذهب داخلی!) - خود را تحت سیطره ی ظلمی همه جانبه دیدن - اسطوره سازی و بت تراشی - تکیه به نه دشمنان جمهوری اسلامی بلکه دشمنان ایران و ایرانی. - تدارک دیدن یک دشمن فرضی در همه ابعاد. دشمنی که حتی اگر شکست هم بخورد کار خودش است! و این دشمنی که برای خود تراشیده اند عملاً شکست ناپذیر است. چون شکست نمی خورد مگر این که خودش تصمیم بگیرد شکست بخورد! - خشونت بی حد و مرز! -افراط -و نهایتاً انحطاط فرهنگی. استفاده از الفاظ رکیک و شعارهای دهان پرکنی که از همین الان با این دست و فرمان مشخص است چهل سال دیگر کلیپ هایش دست به دست می شود و انگشت می شود و می رود توی چشم خودشان و انقلاب شان! و پیرمردهای چهل سال دیگر، برای خالی نبودن عریضه به جوان های آن موقع می گویند ما گول خوردیم شما نخورید! و جوان های آن موقع تحریک می شوند. دوباره یک شعاری دست و پا می کنند مثل زن زندگی آزادی. بستگی دارد آن موقع باد از کدام طرف بوزد. شاید هم شعارشان همان شعا

رهای انقلاب اسلامی باشد. کسی چه می داند؟ چیزی که هست این است که بعضی از مردم ایران فکر می کنند انقلاب کردن خاله بازی است! جوراب است که اگر سوراخ شد بیندازیمش دور و نو بخریم! ظرف یکبار مصرف است! هرچند سال یکبار دلشان می خواهد انقلاب کنند! انقلاب کردن تفریح و پیک نیک است برایشان. می دانید چرا؟ چون یاد گرفته اند از وسایل، بدون مطالعه ی کاتالوگش استفاده کنند. و به محضی که آن وسیله بزودی از کار افتاد فحش های طبقه بندی شده شان را نثار کارخانه سازنده کنند و سریعاً یا به فکر تعویض گارانتی دارش بیفتند یا اگر انتظارات شان برآورده نشد هرجا نشستند بدِ آن بِرَند را بگویند و از تَرَک دیوار تا خیس بودن دمپایی دستشویی خانه شان را بیندازند گردن آن بِرَند! و حتی به ذهن شان خطور نکند که نکند مقصر خودم بودم؟ نکند گند زدم و نمی خواهم گردن بگیرم؟ و اگر کمی به این باور رسیدند که خودشان مقصرند حاضر می شوند حتی خودشان را هم منکر شوند. مثل کسی که داشت می رفت خانه اش. سر کوچه پاش به سنگی گیر کرد و خورد زمین. برای این که نگوید زمین خورده ام، تا توی خانه را سینه خیز رفت! خلاصه که ژلوفنم کجاست؟ @farazmalekianpoet

این که این بنده خدا که بوده و چه کرده و چرا در این حالت قرار گرفته و چه کسی و به چه انگیزه ای عکس گرفته یک بحث است. که جمهوری اسلامی می گوید سرقت کرده و به دست مردم دستگیر شده و او را به این میله بسته اند. این ادعای جمهوری اسلامی ست. حالا اگر کسی کاری غیرانسانی و غیرقانونی با این بنده خدا کرده یا نکرده حتما باید بیشتر شفاف سازی شود و در صورت کوتاهی، حتما باید برخورد شود. اما بحثم چیز دیگری ست. با یک جستجوی ساده در گوگل متوجه می شوید اینترنشنال این عکس را چارده جولای یعنی ۲۷ تیرماه ۱۴۰۱ منتشر کرده. من این جستجو را انجام دادم و با اسکرین رکوردر برای تان ضبط کردم. پس این نقل روایت دروغین از یکی از نزدیکان ایشان درباره تیرخوردن و ظرف آب جلوی او گذاشتن و آب ندادن و تشنه کشته شدن، برای بازی با احساسات مردم بوده و منتفی ست! مثل خیلی دیگر از کشته سازی ها که با مدرک افشا شد. سوال: هنوز به اینترنشنال اعتماد دارید؟ آیا هنوز نفهمیده اید داستان چیست؟ مرجع قرار دادن اینترنشنال فقط و فقط از روی حماقت محض است! @farazmalekianpoet

اون روزا همه چی خوشمزه تر بود. نه؟ می دونید چرا؟ چون ما بچه بودیم! همه ی ما یه اون روزایی داریم که خیلی وقتا دلتنگش میشیم. "اون روزاهای" بزرگ و کوچیک. اون روزای بعضیامون خیلی منحصربه فرد بوده. اما اون روزای خیلیامون با هم یکی بوده. بهش فکر کنید و یه نفس عمیق بکشید و بعد، سطر پایانی را بخونید. این روزا یه کم حواسمون به اون روزامونم باشه! دوستی ها و خانواده هامون را از دست ندیم خدانکرده؟ مواضع سیاسیمون باعث نشه به خودمون اجازه بدیم دل دوست مخالفمون را برنجونیم و بلرزونیم ها! حیفه آرامش و خاطرات و شادیا و غمای اون روزامونو فدای این روزای پر از تشویش و غبار و پریشانی کنیم. مراقب اون روزامون باشیم. @farazmalekianpoet

پُل

☝️☝️☝️ صفحه ی رسمی اینستاگرام وزارت امور خارجه اسراییل ما👇👇👇 👨‍🦯👩‍🦯🧑‍🦯👨‍🦯🧑‍🦯👩‍🦯🧑‍🦯👨‍🦯👩‍🦯👨‍🦯👩‍🦯

التماس تفکر!

اظهر من الشمس! کسی را که نخواد ببینه و نخواد بفهمه کاریش نمیشه کرد. ببینید چطور با شاه کش آدم می کشند. به حرکت دست اون بی شرف نگاه کنید. به بی تفاوت بودنش نسبت به افتادن مقتول نگاه کنید. به صدای تیر گوش کنید. و در پایان اگر کسی گفت کار خودشونه این کلیپ را براش پخش کنید و با همون گوشی که توی دستتونه از پهنا بزنید توی صورتش و بعد خیلی خونسرد بگید من نبودم. کار خودشونه!

به ورزشکاران می گویند بعد از گل زدن و مدال گرفتن و جام بالای سر بردن نباید خوشحالی کنید چون ما عزاداریم. اگر خوشحالی کنید بی شرفید. اگر مچ بند مشکی نبندید بی شرفید. بعد در عزاداری هایشان سر مزار، هلهله می کنند و سوت می زنند و دست می زنند و پایکوبی می کنند. من که نفهمیدم چی شد! الان ما باید کف بزنیم یا سیاه بپوشیم؟!

رزق اگر باشد شهادت، شام با تهران یکیست بی تفاوت ها فقط شرمنده تر خواهند شد! محمدحسین ملکیان

اگه قرار بود یه مداد توی جعبه ی مدادرنگی باشید دوست داشتید چه رنگی بودید؟ مثلاً بعضی ها دوست دارند مداد سیاه باشند. چون مداد سیاه معمولا پرکاربردترین مداده. زودتر هم تموم میشه. هرچند جانشین هم زود و راحت میشه براش پیدا کرد. یا بعضی ها دوست دارند سبز باشند. به این امید که نماینده ی طبیعت و زندگی باشند و بیشتر توسط بچه ها و روح صلح طلب اون ها مورد استفاده قرار بگیرند. بعضی هام دوست دارند زرد باشند. کمرنگ و کم کار و کمتر به چشم بیایند. زردها ترجیح می دهند کم حضور داشته باشند اما هیچ کس نتونه جاشون را بگیره. بعضی هام دوست دارند قرمز باشند. هم نماینده ی عشق باشند و هم جنگ. دوست دارند هرکاری می کنند به آن آب و تاب بدهند. دوست دارند در مرکز توجهات قرار بگیرند. ولی بعضی ها هم دوست دارند مداد رنگیِ سفید باشند. در نظر همه خاص باشند و کاربرد فانتزی داشته باشند و هیچ کاری هم از آن ها بر نیاید. از این ها استفاده نکنید. این ها حتی صفحه ی مثل برف سفید را سیاه می کنند. این ها هیچ وقت به کار نمی آیند. هیچ جایگاهی در جعبه مدادرنگی ندارند. جعبه ی مداد رنگی بدون حضور مداد سفید، هیچ کم و کاستی ندارد. فقط شما را مجهزتر و کامل تر به نظر می رسانند. مداد سفید هیچ وقت تمام نمی شود. سبزها و سرخ ها و سیاه ها و قهوه ای ها و بنفش ها و زردها و همه و همه کوچک می شوند و کوچک تر. اما سفید تا پایان دست نخورده و سالم و گردن کلفت می ماند. تا بالاخره یک روز خودتان آن را کنار می گذارید. به نظرم کسانی را که برایتان حکم مداد سفید جعبه ی مدادرنگی تان دارند را خودتان همان روز اول کنار بگذارید. راستی شما چه رنگی هستید؟ @farazmalekianpoet

از چشم آن که ایستادن را بلد نیست فواره ها هر لحظه در حال سقوطند! @farazmalekianpoet

جزو شاگردهای اول بود سر او توی جزوه بود و کتاب موشک افتاد روی رویاهاش قلمش را زمین گذاشت پدر می توانست پا به دانشگاه یا که بازار کار بگذارد دید اسلام در محاصره است پا به میدان مین گذاشت پدر چفیه و زخم و ترکش و سربند عطر و مهر و پلاک و انگشتر سرفه و تنگی نفس، از جنگ این تمام غنائم او بود پشت اسمش نوشته شد جانباز ولی آن آدمی که ما دیدیم وقتی آمد به خانه، فاصله اش تا شهادت به قدر یک مو بود در ازای هزار حرف و حدیث در جواب هزار طعنه ی تلخ پدرم یک کلام حرف نزد سرفه هایش ولی بیانیه شد چون نگاهش فقط به پرچم بود چون که سینه زن محرم بود چون که دنیا به چشم او کم بود یکی از چشم هاش تخلیه شد خانه را خاکریز می بیند ویلچر را نفربر دشمن پدرم موجی است، دکتر گفت! بله! او موجی است، چون دریاست تازگی کشف کرده ام تنها با همین عکس می شود آرام توی این عکس رنگ و رو رفته ذکر سربند او امام رضاست باز پشت سرم گره زده ام آستین های خالی او را تا مگر لحظه ای فقط پدرم بتواند مرا بغل بکند دست های گره گشایی داشت گرچه امروز در توانش نیست مشکل بند کفش هایم را با سرانگشت هاش حل بکند محمدحسین ملکیان @farazmalekianpoet

دل ایران با صدای صابرخراسانی شاعر: محمدحسین ملکیان @farazmalekianpoet

🎞 عرض ارادت شاعران به علمدار انقلاب 🌷سردار شهید #حاج_قاسم_سلیمانی 💠 یک و بیست 📹 به روایت #محمدحسین_ملکیان 🇮🇷 @Shere_Enghelab

چیزی نمانده خاطرم از نان مادرم چیزی به غیر تاول دستان مادرم تنها اتاق خلوت رویای کودکی... شاهانه بود چادر ارزان مادرم قایم که می شدیم کسی کارمان نداشت در چادر گرفته به دندان مادرم وقتی که از زمین و زمان خسته می شدیم سر می گذاشتیم به دامان مادرم اقساط ماهیانه ی بابای کارگر کم بود در مقابل ایمان مادرم غیر از دعا به حال من و خواهران من چیزی نبود در تب و هذیان مادرم یادش بخیر... شانه به موهام می کشید قربان گیسوان پریشان مادرم یک سفره ی پر از برکت پهن کرده ام با پول تا نخورده ی قرآن مادرم از روزگار درس فراوان گرفته ام اما هنوز طفل دبستان مادرم هرگز قسم به جان عزیزش نخورده ام دلتنگ مادرم شده ام...جان مادرم کو شانه ای که سر بگذارم به روی آن حالا که آمده ست سر شانه مادرم محمدحسین ملکیان @farazmalekianpoet

""مهر مادر"" محمدحسین ملکیان پیری حریف مهر مادر نیست مادر فراموشی نمی گیرد @farazmalekianpoet

مادربزرگم آلزایمر دارد آلزایمر یعنی چیزهایی را که در ذهن داری بخاطر نیاوری، نه چیزهایی را که در دل داری!