#دلنوشته تو يادت نيست!؟ اما من خوب يادم هست عاشق ائمه اطهار بود، هميشه حرف دلش را با امام حسين می‌زد تا به خدا برساند؛ وقتی محرم می‌شد از صد فرسنگی هم ردميشدی، بوی عطر #چلوی_نذری تمام كوچه را پر می‌كرد. خانه‌مان جای سوزن انداختن نبود. يك محله كوچك بود و يك دنيا سخاوت و مردانگی گاهی دلم هيچ چيز نمی‌خواهد جز نذری روز عاشورا!!! كنار ديگ بزرگ می‌نشست، آستينش را بالا می‌زد وبا دستانی كه بوی مهر می‌داد از مهمانان امام حسين پذيرایی می‌كرد. در خانه‌اش به روی همه باز بود مگر نمی‌گويند مهمان حبيب خداست! عاشقانه عزاداری می‌كرد. می‌گفت عزاداری امام حسين (ع) مهمان‌های خودش را دارد. خدا رحمتش كند! پدر را می‌گويم! محرم برايش عشق بود و نذری بود و #دعای_خير برای همه پناه بر خدا! در اين شب‌های معنوی، چشمانش را كه به ياد می‌آورم آرام می‌شوم بودنش عشق بود، عاطفه بود و يك دنيا مهر، بدون او هي راه می‌روم و به ديوار می‌رسم تازه فهميدم دوست داشتن زياد گاهی‌ آدم را ناراحت می‌كند می‌خواهم محرم باشد، پدر باشد و يك عالمه دعای‌ خير تا آرامم كند می‌خواهم امشب در خيالم با تو قدم بزنم قهرمانم! كاش می‌شد برگردی می‌خواهم همان کودک ١٠ ساله‌ای باشم كه عزاداری ‌آقا امام حسین(ع) را کنار پدر دوست دارد. #رویا_اسداللهی #امام_حسین #یاحسین #محرم