#پزشک_محرم_نیست! ✍آیت الله دکتر لطف الله دژکام: ما رابطه پزشک و بیمار را چنین مسئله‌ای نداریم که در دین ما پزشک محرم شمرده شده باشد. همه ما قبول داریم که در موارد ضرورت، لازم نیست کسی مسئله محرمیت را نگه دارد. مثلا وقتی کسی دارد جان خود را از دست می‌دهد پزشک نمی‌تواند بگوید چون بیمار نامحرم است من او را مداوا نمی‌کنم. برای مثال، در اوایل انقلاب همایشی در تبریز برگزار شده بود، آن زمان این گونه نبود که پزشک زنان غالباً زن باشند. پزشک جراح متخصص زنان و زایمان یک آقا بود. به ایشان ابلاغ شده بود که به بالین بیمار زن نیاید مگر در مواردی که ضروری تشخیص داده شود و در سایر موارد ماماها باید برای زایمان اقدام کنند. ایشان می‌گفت نیمه شب در خانه ما را محکم کوبیدند. گفتند نیاز مبرم به شما است و یک زن باردار در حال وضع حمل است و مشکل دارد. من گفتم به من ابلاغ شده است که بر بالین بیمار نروم. اگر فلان مجتهد تبریز گفت بیا، من در آن صورت می‌آیم. آن آقا گفت من خواهرزاده همان مجتهد هستم و این بیمار هم مادرم است. در مواقع ضرورت هیچ محدودیتی از این سنخ وجود ندارد. بحث سر این است که ضرورت تشخیص داده شود. ❓ «ضرورت» به چه معنا است؟ پزشک باید ضرورت را تشخیص دهد یا بیمار؟ کلمه ضرورت ❓این ضرورت‌ها را چه کسی باید تشخیص دهد؟ یکی از اساتید ما که شاگرد یکی از علمای بزرگ نجف بود می‌گفت «ضرورت را خود افراد تشخیص می‌دهند.» مثل این که فرد برای دندان درد شدید، فوری به دندانپزشک آقا یا خانم مراجعه کند.... اما نباید به گونه ای تفسیر شود که موضوع محرم و‌نامحرم وحکم شرعی نادیده گرفته شود