eitaa logo
سوال بارداری،،بانوی بهشتی
17.8هزار دنبال‌کننده
5.1هزار عکس
3.2هزار ویدیو
66 فایل
مدیر @Yaasnabi تبادل نداریم اگر کانالو دوست دارید یه فاتحه برای مادر 🖤بنده بفرستید تا اطلاع ثانوی تبلیغ شخصی نداریم به آیدی بالا پیام ندید لطفا
مشاهده در ایتا
دانلود
گذاری برای نوجوان به نماز سلام لطفا بفرمایید برای پسر 14 ساله چطوری باید قانون گذاری کرد اصلا درس نمیخونه نمازم سهل انگاری میکنه 🌷پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم بهروزبیاتی ✅با سلام خدمت شما 🍃در ابتدا بدانیم که هر چه از ابتدا و دوران کودکی ،امری را شروع کرده باشیم ،کودک هم طبیعتا آن را بهتر خواهد پذیرفت ،به عنوان نمونه اگر از همان کودکی ،"قوانینی"را برای کودک قرار داده باشیم ،این روند با توجه به سن کودک فقط،تغییراتی را خواهد داشت . پس اگر کمی خودمان نسبت به این امر سهل انگاری داشتیم ،طبیعی است که به راحتی و به یک باره زیر بار قوانین نخواهد رفت . 👈لذا باید "صبوری "بیشتری برای پذیرش،از،سمت فرزندتان را داشته باشید . 🍃اما چند نکته درباره قانون گذاری : *ابتدا باید در امور ایشان تفکیک قائل باشید .به این معنی که اگر در انجام یک امری سهل انگاری دارد ،این را به همه امور تعمیم ندهید و فقط در مورد آن کوتاهی بازخواستش کنید *قوانین را کوتاه بگویید. *از امور ساده تر شروع کنید .به عنوان نمونه از او بخواهید روزی فقط نیم ساعت درس بخواند . *کنارش باشید و به او بگویید در درسها اگر کمکی خواستی،من هستم و کمک میکنم. *به او اعتماد به نفس بدهید، یکی از راهکارهای این امر،"تشویق "در اموری است که او به راحتی از انجام آنها بر می آید. *در عین جدیّت از انعطاف برخوردار باشید . *سعی کنید در فضای رفاقتی وارد شوید ،تا فرزند شما متوجه خاصیت و فلسفه ،قانون گذاری شما (اینکه قوانین به نفع خود اوست شود .) *حتما نحوه و اصول برنامه ریزی را به او بیاموزید . *از پدرش بخواهید با او صمیمی تر شود، و گاهی با هم به مسجد بروند و.... *تشویق و حمایت کنید با دوستی که اهل مسجد و نماز است رفاقت کند . *پیشنهاد میکنم فایل و کلاس نوجوان در کانال همسران خوب که توسط استاد محترم آقای پور احمد تنظیم شده را گوش کنید . *توکل به خدا داشته باشید وشروع کنید . 💠کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hasaranekhoob
با سلام و خسته نباشید ببخشید یه سوال داشتم خانواده همسرم و همسرم الحمدلله مذهبی و اهل رعایت هستند .خاله همسرم بچه شیر خواره داره اما موقع شیر دادن به بچه جلوی همسرم یا سایر محارمشون متاسفانه رعایت نمیکنن و بدنشون پیداست من از این موضوع واقعا اعصابم خورد میشه الان راه درست برخورد با این قضیه نمی‌دونم چیه باید بهشون تذکر بدم یا از طریق واسطه یا مستقیم یا کلا حساسیت من بی جاست ؟؟ 🌷پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 🌷بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم🌷 سلام و خداقوت خدمت شما🌸 ❇️لازم است این نکته را در نظر داشته باشید که : ممکن است بعضی افراد ، مثل این خانم ، واقعا از رفتار اشتباهشان مطلع نباشند ، بنابراین ؛ 🍃 چون همسرتان اهل رعایت هستند ؛ اولین کاری که شما انجام میدهید اینه که ⬅️ در یک فرصت مناسب و با ادبیات زنانه به همسرتان بگوئید که : بهتر است موقع شیر دادن خاله به فرزندش ، برای راحتی بیشتر خاله تان اتاق را ترک کند و به اتاق دیگر رود ... 🍃از طرفی اگر رابطه تان با مادرشوهرتان صمیمی هست ، و از طرفی دیگر رابطه ی مادرشوهرتان با خواهرش ( خاله ی همسرتان) خوب هست ، ⬅️در یک شرایط مناسب ؛ می توانید خیلی محترمانه از مادرشوهرتان بخواهید که با خواهرش در مورد این موضوع صحبت کند ... ✅ (در واقع از طریق "واسطه" هم می توانید به خاله شوهرتان ، محترمانه ، تذکر دهید.) ⬅️یا اینکه خودتان با ظرافت به ایشان بگوئید ، که هر موقع می خواهید شیر دهید ، بگید تا از همسرم بخواهم برای راحتی شما به اتاق دیگر رود . ♻️و نکته ی آخر این را در نظر داشته باشید که : ما نمی توانیم ، رفتار اشتباه همه را عوض کنیم ؛ لذا نهایتا ( اگر راهکارهای بالا جواب نداد) ⬅️ موقع شیر دادن این خانم ، مدیریت کنید و باشوهرتان سر حرف را باز کنید و به نوعی حواس همسرتان را به موضوع دیگر منعطف کنید ، یا حتی با هم بیرون بروید . ⬅️و یا وقت هایی که این خانم حضور دارند ، به آنجا نروید . 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب @hamsaranekhoob
سلام خدمت شما،ممنونم به خاطر پاسخگویی و زحمات شما.من یه خانم ۳۰ ساله هستم،با دو فرزند ۷ و ۱۰ ساله،پسرم ۱۰ ساله و دخترم ۷ سالشه،دخترم خیلی وابستگی شدیدی به من داره طول روز اصلا از من جدا نمیشه،حتی تا این سن آرایشگاه هم نمیزاره ببرمش با اینکه موهاش موخوره داره،هر چقدر باهاش صحبت میکنم که تو بقل خودم بشین موهات رو کوتاه کنه قبول نمیکنه،میترسه.هرشبم پیش ما می‌خوابه ،هر چقدر باهاش صحبت می کنم که همه ی همسن های تو جدا میخوابن ،برات جایزه میگیرم،بازم گریه میکنه،تا زمانی که خوابش ببره پیشش میخوابم،ولی از ترس اینکه من بیام تو خونه ،سریع بیدار میشه،گریه میکنه،واقعا دیگه نمیدونم چه رفتاری باهاش داشته باشم با اینکه پسرمم تو همون اتاق می‌خوابه بازم قبول نمیکنه،از طرفی دیگه هم خیلی لجباز،همش با داداشش در حال دعوا کردن و جیغ زدن و گریه کردن،خواهش میکنم منو راهنمایی کنید چه کار کنم. 🌷پاسخ کانال تربیتی همسران خوب سرکار خانم 🌷بسم الله الرحمن الرحیم 🌷 عرض سلام و احترام خدمت شماخواهرگرامی. وابستگی در سنین پایین تر تاحدی طبیعی است اما در مورد فرزند شما با توجه به سن ایشان نیاز به بررسی بیشتری دارد. ابتدا باید به ریشه یابی موضوع و علت وابستگی فرزند شما پرداخته شود تا انشالله اقدام مفید و موثرتری صورت گیرد. ✅وابستگی کودکان دلایل مختلفی دارد ازجمله: 🔹عدم وجود همبازی و قرار نگرفتن در جمع هم سن و سالان از ابتدای کودکی. 🔹ضعف مهارتهای اجتماعی و ارتباطی کودکان و کمبود اعتماد به نفس. 🔹تجربه دوری طولانی مدت کودک از والدین بخصوص مادر در سنین پایین کودک (از تولد تا ۳ سالگی) به دلیل اشتغال مادر یا سفر و....و در نتیجه ایجاد دلبستگی ناایمن در کودک و ترس جدایی از مادر. 🔹 وجود تنش و دعوا در منزل و بین والدین در حضور کودکان و در نتیجه ایجاد ناراحتی روحی برای فرزندان و ترس از دست والدین و ایجاد وابستگی به آنها. 🔹رفتار ،نگرانی‌ها‌واضطراب‌و‌استرس‌خودِ مادر 🔹نوع تربیت و برخورد والدین با کودک مثل سخت‌گیری زیاد ، امر و نهی زیاد ،جلوگیری از حق انتخاب و مستقل بودن کودک. 🔹کمبود توجه و محبت به‌موقع و برآورده نشدن نیازهای کودک،یا وابستگی‌های‌ افراطی طرفِ خودِ مادر که‌به کودک هم منتقل‌می شود. ⬅️و اما راهکارهایی جهت بهبود این مسئله:⬇️ 🔸اختصاص زمانی در روز به بازی و فعالیت های مادر و دختری با فرزندتان...(مشارکت در پخت غذا رفتن به پارک، خرید و ...) 🔸 ابراز محبت عملی و کلامی به فرزندتان. 🔸فراهم کردن بازی با همسالان و تقویت مهارتهای اجتماعی و ارتباطی.( وجود فرزند جدید در خانواده درکاهش وابستگی فرزندان موثراست). 🔸آرام نگه داشتن محیط خانه و برقراری روابط سالم و صمیمی بین اعضای خانواده. ( پدر و مادر به عنوان الگوی فرزندان باید رابطه سرشار از احترام و صمیمیت داشته باشند‌.) 🔸 پرهیز از دعوا و تنش بین والدین در حضور فرزندان( درصورت وجود اختلاف بین زوجین مسائل و مشکلات در خلوت و دور از چشم فرزندان بیان شود.) 🔸همراهی کردن با فرزندتان در مسائل مربوط به او و بتدریج فاصله خود را از او بیشتر کنید ( مثلا فرزند خود را در محیط های جدید ابتدا همراهی کرده و کنارش باشید و سپس بتدریج فاصله خود را بیشتر کرده تا تحمل دوری از شما در او بتدریج شکل بگیرید.) 🔸سپردن مسئولیت به فرزند تان متناسب با سنش و پس از انجام کار او را مورد توجه و تشویق قرار دهید.( جهت تقویت روحیه خودباوری و اعتماد به نفس). 🔸استفاده از روش قصه خوانی و بازی درمانی متناسب با مشکل موجود فرزندتان به جای صحبت مستقیم در مورد مشکل. ✅در مورد مسئله مکان خواب فرزندتان حتما باید از حدود ۳ سالگی کودک در اتاق مستقل بخوابد و به هیچ وجه در اتاق والدین نباشد. در این مورد به نکات زیر توجه فرمایید⬇️ _ریشه یابی علت ترس کودک و برطرف کردن آن _خرید هدیه و استفاده از طرح های تشویقی ( هر ۳ شب که در اتاق خودت بخوابی جایزه داری و بتدریج این فاصله بیشتر میشه) _ایجاد جذابیت در اتاق و یا تخت فرزندتان. _قصه خوانی قبل از خواب برای کودک و تا چند دقیقه کنارش باشید و با بیان مطالب مثبت به او آرامش بدهید. _بیان الگو از دوستان و هم سن ها که در اتاق خود می خوابند. ✅ در مورد مسئله لجبازی فرزندتان هم عرض کنم که خیلی رفتارها متناسب با سن و طبیعت کودک و حس استقلال طلبی او است که از نظر والدین لجبازی تلقی میشود. امر و نهی و سخت گیری زیاد، انتظارات بیش از حد از کودک حساسیت زیاد والدین، عدم توجه والدین به دو نیاز طبیعی و مهم ( بازی و آزادی در کودکان تا ۷ سالگی ) لجبازی فرزندان را تشدید میکند. توصیه میکنم مطالبی که در مورد لجبازی و دعوای فرزندان را در کانال گذاشته شده جستجو کرده و مطالعه بفرمایید. با آروزی موفقیت برای شما🌷 💠کانال تربیتی همسران خوب💠 @hamsaranekhoob
سلام دختر بنده ۳سال ونه ماه دارد خودش روی همه برآمدگی ها ومبل می‌کشه یا اینکه با آلتش با دست بازی می‌کنه .چند ماه پیش بهتون پیام دادم گفتین سرگرمش کنید این کار رو هم کردیم ولی اگه یه دقیقه من برم ظرف بشورم اون این کار رو انجام میده یا جلوم این کار رو می‌کنه خیلی نگرانش هستم چرا باید اینجوری کنه ؟چکارش کنیم؟؟ 🌹پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم مند 🌷بسم الله الرحمن الرحیم🌷 سلام خدمت شما خواهر بزرگوار خیلی خوب که پیگیر این مسئله شدید و سعی دارید به شیوه درست با این مسئله برخورد کنید. اولا توجه داشته باشید که بسیاری از اوقات کودکان برای آرامش گرفتن و فرار از استرس ها و تنش های محیط خانه یا برای فرار از تنهایی و انزوا به این مسئله روی می آورند،پس توصیه میکنم که ⬇️ ⬅️ هرگز با کودک خود دعوا و پرخاش نکنید. ⬅️از تنبیه بدنی جدا خودداری کنید. ⬅️ و در منزل از دعوا و درگیری با همسر و در حضور فرزندان بپرهیزید.( صحبت و بحث والدین باید به خلوت دو نفره و دور از چشم فرزندان باشد. ) چرا که این این موارد تنش و استرس زیادی را برای کودکان به همراه دارد که خیلی اوقات برای فرار از آن،شروع به بازی کردن با اندام خود و آرام کردن خود میکنند. ⬅️سعی کنید وقت کودک خود را در طول روز با فعالیت های مثبت و سازنده پر کنید واز بازی کردن در فضای اتاق و بصورت تنهایی جلوگیری کنید. وقتی کودک بیشتر اوقات را درطول روز تنها هست و هم بازی ندارد،طبیعی هست که به سمت خودش کشیده میشه و با بدن خود سرگرم میشود. حتما برنامه کودک خودتون را طوری تنظیم کنید که ساعتی از روز هم خودتون هم پدر محترم باهاش بازی کنید،و در طول بقیه ساعات هم باید مشغول بازی و کارهای دیگری( مشارکت با مادر در کارهای منزل و ...) که در فرایند رشد کودک میتونه موثر باشه و نیز مشغولیت هایی برای کودک ایجاد شود که با خستگی به خواب برود و فرصت بازی با اندام خود را نداشته باشد. ⬅️با توجه به اینکه احتمالا فرزند شما تنها هستند وجود همبازی و بویژه فرزند جدید در خانواده می تواند به مشغول شدن فرزندتان با او و کاهش چشمگیر این مورد کمک کند پس پیشنهاد میکنم برای فرزندآوری مجدد ان شاالله آماده بشوید. ⬅️نکته مهم این که احتمال عفونت های مجاری ادراری را هم در کودک بررسی کنید،گاهی به علت برخی از عفونت ها و خارش در ناحیه آلت،کودک چنین رفتاری از خودش نشان میدهد. ⬅️ از پوشاندن لباس های تنگ و آزار دهنده به کودک خود خودداری کرده و لباس های راحت بپوشانید. هم چنین در جنس و رنگ لباس زیر کودکتان بسیار دقت داشته باشید و از جنس های نخی استفاده کنید و رنگ های خیلی تند و تحریک کننده استفاده نکیند. ⬅️ موقع حمام کردن یا دستشویی رفتن کودک ناحیه تناسلی کودک را خیلی لمس و نکنید و با این ناحیه کودک به هیچ وجه شوخی و بازی نکنید. ⬅️ به هیچ عنوان بخاطر این مورد، کودک را دعوا و تنبیه و یا امر و نهی مستقیم نکنید، چون کودک زمانی که متوجه حساسیت شما نسبت به این کار بشود،هم بیشتر در مورد این کار کنجکاو میشود و هم ممکن هست برای جلب توجه بیشتر،باز هم به این کار با شدت بیشتری ادامه دهد،مهم ترین قاعده برای رفع این مسیله علاوه بر همه کار های بالا،استفاده از قاعده حواسپرتی هست،یعنی نسبت به این کار کودک تغافل کرده و سعی کنید به شکل کاملا طبیعی با درگیر کردن کودک در فعالیت دیگری که برای او بسیار جذاب هست،او را به شکل غیر مستقیم از این کار بازدارید.علاوه بر اینکه اصلا نباید کودک را مدت زمان طولانی تنها و به حال خودش رها کنید که به این کار روی بیاورد. ⬅️نکته مهم دیگر این هست که نحوه پوشش شما و همسر محترم،و نوع روابط شما در محیط منزل نباید به گونه ای باشد که کنجکاوی کودک را تحریک کند،همچنین فیلم ها،عکس ها،انیمیشن ها،بازی های رایانه ای و ... که کودک در معرضش قرار میگیرد نباید حاوی مسائل غیر اخلاقی باشد،از طرفی کودک هرگز نباید شاهد روابط خاص والدین باشد مگر اینکه کودک خواب باشد و گوشها نبیند و چشمها نشود البته بهتر در اتاق والدین فرزند حضور نداشته باشد.) ( جا انداختن فرهنگ در زدن هنگام ورود فرزند به اتاق والدین از کودکی باید شکل بگیرد.) ⬅️توصیه میکنم حتما صوت های تربیت جنسی کودک استاد پوراحمد خمینی را دریافت کنید و از مطالب آن استفاده کنید. ⬅️چنانچه با اقدامات فوق مسئله بهبود پیدا نکرد توصیه میکنم حتما از یک مشاوره کودک و یا بازی درمانگر کمک بگیرید. 🌷با آروزی موفقیت برای جنابعالی 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob
والدین_در_مهمانی_ها من ۳۰ساله و۴فرزنددارم پسر بزرگ من ۹ساله وتمام رابطه جنسی رو از یه دختر نوجوان تو فامیل یاد گرفته وخدا لعنتش کنه تو جمع بچه ها خودش رو به پسر من زده وفکر کنم از اینترنت فیلم دیده ،،من وشوهرم مذهبی هستیم ورعایت میکنیم سعی میکنم با رفتن به مسجد ،،فعالیت فیزیکی، ،وبسیج محله سرگرمش کنم ،،چطور میشه از ذهنش پاک بشه ،، تازه به برادر ۳ساله هم گفته که میزنم به پشتت ،،اینقدر داغون شدم ،پسر من فوق‌العاده صدای خوبی داره من مدام آهنگ های ،،مذهبی براش میگذارم تا تمرین کنه حیفم میاد بچم تو لجن گیر کنه. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام خدمت شما خواهر بزرگوار آنچه از متن پیام شما بر می آید متاسفانه پیام خشم است. خشمی است که هم نسبت به خودتان ، نسبت به فرزندتان و هم نسبت به فرد خاطی دارید و از این رو تمام اعمال و گفتارتان را نیز بر این اساس دارید جلو میبرید که نتیجه آن طبیعتا عدم دریافت نتیجه درست خواهد بود. در خصوص مسئله پیش آمده و همچنین بحث داغ تربیت جنسی بارها متذکر شدیم که مهمترین بخش تربیت بحث پیشگیری است و از این رو به جد به والدین توصیه می کنیم در دور همی ها و مهمانی ها فرزندان را به حال خود رها نکنید و نظارت غیرمستقیم و چه بسا برنامه ریزی جهت گذراندن این اوقات داشته باشید در غیر این صورت بچه ها برایتان برنامه خواهند داشت! در وهله دوم، نوع برخورد ما والدین در شرایطی ست که فرزندمان متوجه و یا در معرض مسائل جنسی قرار گرفته و یا سوالاتی در این خصوص از والدین می پرسد. اولین قدم و البته مهمترین قدم حفظ آرامش والدین است. بجای سرزنش و سرکوفت فرزندتان و یا دیگران و انتقال ترس ها و اضطراب هایی که از آینده نیامده دارید، کمی روی غفلت ها و واکنش های خودتان متمرکز شوید. اینکه چطور این مسئله را فهمیدید؟ واکنش شما در آن لحظه چه بوده؟ سرزنش، تحقیر توبیخ تنبیه تهدید و ... هر کدام از این اعمال شرایط را بدتر و بیشتر این ماجرا را در ذهن کودکتان نهادینه خواهد کرد. در وهله دوم، سعی کنید به سوالاتی که در این خصوص برای فرزندتان پیش می آید به درستی و روی باز پاسخ دهید. پاسخ ها باید ساده، کوتاه، قابل فهم و اغنایی باشد. نه اینکه سیر تا پیاز مسئله را تشریح کنید. هرگز کودک را از سر خود وا نکنید یا برخورد نامناسب و توهین بخاطر نوع سوالاتش نداشته باشید. بدانید که اضطراب و بهم ریختگی شما و هر والد دیگری در هنگام مواجهه با سوالاتی که تم جنسی دارند بیشتر باعث کنجکاوی و حساسیت فرزند خواهد شد و این نشانه بد بودن و بی تربیت یا بی دین بودن فرزند نیست ، بلکه از اقتضائات رشدی کودک است. همچنین بهتر است در قدم اول برای پاسخ به این دست سوالات، میزان دانش کودک تان را و یا نوع و سطح تفکرش از سوال را جویا شوید و بعد اقدام به پاسخ کنید. مثلا می پرسد، مامان بچه ها چطور دنیا می آیند؟ بفرمائید خودت چی فکر میکنی پسرم.... ممکن است بگوید خاله گفت دعا کردیم و از خدا خواستیم و ... آن وقت با یک جمله تکمیل کننده کودک اغنا میشود. دقت داشته باشید کودک بدون دریافت پاسخ از نزد شما نرود یا نه برای دریافت پاسخ سوالاتش سراغ منابعی خواهد رفت که مورد پسند والدین نخواهد بود. و نکته آخر، خواهرم بخاطر نگرانی های دیروز و ترس های فردا امروز خود و فرزندتان را با حال بد سپری نکنید. هر روز سوره نور را جهت حفظ دامن و عفت و حیا فرزندان و اهل خانواده، در منزل تلاوت کنید، یا روی آب بخوانید و میل کنید. راجع به این مسئله با کودکتان وارد بحث نشوید. استفاده از فضای مجازی را کنترل شده و با نظارت پیش ببرید. فرزندتان را سعی کنید در خانه تنها نگذارید، البته بطور غیر مستقیم این مسائل تدبیر شود که فضای منفی و غیراعتماد پیش نیاید. به او و توانایی هایش ایمان داشته باشید و اصرار به رفتن به کلاس و برنامه خاص نداشته بلکه فقط تسهیل گر و زمینه ساز رشد استعدادهایش باشید نه تحمیل کننده (اینکه مدام موسیقی خاص بگذارید که مبادا... صحیح نیست و آسیب خواهد داشت، مگر خودش تمایل داشته باشد و با برنامه از سمت خودش این اتفاق رخ دهد) موفق و سربلند باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام ، من ی پسر ۳ و نیمه دارم که که وقتی میبرمش از خونه بیرون تا آدم هارو میبینه می‌ترسه و صورتش رو میگیره سمت من و به من می‌چسبه میشه راهنمایی کنید که چرا اینطوریه و چه کنم که این مشکل حل بشه ممنون 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم اطلاعات داده شده در سوال ناقص است و یک پاسخ صحیح و کامل در این خصوص نیازمند روشن شدن مطالب زیر می باشد: آیا کودک شما خواهر یا برادر دارد؟ مادر شاغل است یا خانه دار؟ چه مقدار استفاده از فضای مجازی و نوع محتوای آن برای کودک تعریف میشود؟ چند وقت است که این واکنش در کودک شکل گرفته؟ آیا فقط در برابر افراد غریبه است یا آشنا؟ واکنش والدین در برابر برخورد کودک به چه صورت است؟ آیا محل خواب کودک جدا شده است؟ اگر بله در چه سنی و چه شرایطی؟ آیا فرزند خود را در طول روز خیلی مورد امر و نهی یا سرزنش قرار می دهید؟ خصوصا در مقابل خطای کودک واکنش شما چیست؟ کودک همبازی دارد یا نه؟ همبازی های او چه کسانی هستند؟ از حیث سن و جنسیت. والدین در طول روز آیا وقت اختصاصی جهت همراهی یا بازی با فرزند خود دارند؟ تمامی پاسخ های فوق مسیر ریشه مشکل را برایتان مشخص خواهد نمود. بررسی کنید ترس اضطراب سرخوردگی و یا شکستن کرامت نفس کودک را و آن را برطرف کنید. و به هیچ عنوان در قبال واکنش کودک سرزنش و یا اصرار به برقراری ارتباط نداشته باشید. و در نهایت جهت ارتباط موثر این سوال را از کودک خودتان بپرسید که احساس او و یا نگرانی او از مواجهه با افراد یا موقعیت ها چیست. توجه داشته باشید اصرار نکنید فقط گفتگویی همدلانه با وی داشته باشید. انشاالله به مرور با حذف علت ها، مسئله مرتفع خواهد شد. موفق باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
سلام ، من ی پسر ۳ و نیمه دارم که که وقتی میبرمش از خونه بیرون تا آدم هارو میبینه می‌ترسه و صورتش رو میگیره سمت من و به من می‌چسبه میشه راهنمایی کنید که چرا اینطوریه و چه کنم که این مشکل حل بشه ممنون 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم اطلاعات داده شده در سوال ناقص است و یک پاسخ صحیح و کامل در این خصوص نیازمند روشن شدن مطالب زیر می باشد: آیا کودک شما خواهر یا برادر دارد؟ مادر شاغل است یا خانه دار؟ چه مقدار استفاده از فضای مجازی و نوع محتوای آن برای کودک تعریف میشود؟ چند وقت است که این واکنش در کودک شکل گرفته؟ آیا فقط در برابر افراد غریبه است یا آشنا؟ واکنش والدین در برابر برخورد کودک به چه صورت است؟ آیا محل خواب کودک جدا شده است؟ اگر بله در چه سنی و چه شرایطی؟ آیا فرزند خود را در طول روز خیلی مورد امر و نهی یا سرزنش قرار می دهید؟ خصوصا در مقابل خطای کودک واکنش شما چیست؟ کودک همبازی دارد یا نه؟ همبازی های او چه کسانی هستند؟ از حیث سن و جنسیت. والدین در طول روز آیا وقت اختصاصی جهت همراهی یا بازی با فرزند خود دارند؟ تمامی پاسخ های فوق مسیر ریشه مشکل را برایتان مشخص خواهد نمود. بررسی کنید ترس اضطراب سرخوردگی و یا شکستن کرامت نفس کودک را و آن را برطرف کنید. و به هیچ عنوان در قبال واکنش کودک سرزنش و یا اصرار به برقراری ارتباط نداشته باشید. و در نهایت جهت ارتباط موثر این سوال را از کودک خودتان بپرسید که احساس او و یا نگرانی او از مواجهه با افراد یا موقعیت ها چیست. توجه داشته باشید اصرار نکنید فقط گفتگویی همدلانه با وی داشته باشید. انشاالله به مرور با حذف علت ها، مسئله مرتفع خواهد شد. موفق باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
با سلام و احترام . دختر سه سال و هشت ماهه دارم که هنوز اصلا دستشویی خودش را اعلام نمی کند و من هم هر وقت میخواهم او را به دستشویی ببرم مقاومت می کند و اکثرا لباس خود را کثیف می کند . از انواع ترفندهای تشویقی و تنبیهی هم استفاده کردم ولی جواب نگرفتم . از لحاظ هوشی و سایر زمینه های رشدی با همسالان خود تفاوتی ندارد . در مورد کنترل ارادی دستشویی هم مشکلی ندارد گاهی اوقات ساعت ها دستشویی خود را نگه می دارد مثلاً وقتی مهمانی می رویم متوجه است که نباید لباسش را خیس کند وگرنه مورد تمسخر بچه ها یا بزرگترها قرار می گیرد . اما احساس می کنم کلا از دستشویی رفتن بیزار است به حدی که حاضر است لباسش کثیف شود ولی دستشویی نرود . لطفاً برای حل مشکل دخترم بنده را راهنمایی بفرمایید ؟ پاسخ کانال تربیتی همسران خوب،سرکار خانم عرض سلام و با آرزوی قبولی طاعات خدمت مادر دلسوز و دغدغه مند ...🌺 کاش در سوال خود نحوه و زمان از پوشک گرفتن دختر خانم رو هم ذکر می‌کردید و آیا اینکه از ابتدا به همین صورت بودند یا اخیرا از دستشویی رفتن فرار می‌کنند. در ابتدا باید در این مسائل دقیق تر شوید تا علت یابی درستی صورت گیرد و در نهایت به راهکار بهتری دست پیدا کرد . لذا با در نظر گرفتن کلیّتی از مسئله، مواردی را خدمتتان عرض میکنم. ⚜مهمترین نکته زمان و نحوه از پوشک گرفتن کودک است ،باید بدانیم در یک بازه زمانی که گاها حتی با در نظر گرفتن جنسیت کودکان (دختر یا پسر بودن )زمان پوشک گرفتن می‌تواند متفاوت باشد و گاهی دیده شده والدین دچار مقایسه بین فرزندان خود یا با فرزندان دیگر اقدام به این کار می‌کنند، بدون در نظر گرفتن توانایی و موقعیت فرزند خود به طور خاص. در این مسئله حتی آمادگی مادر نقش اساسی دارد ،شما در نظر بگیرید مادری که درگیر مسئله شدیدی است و حوصله ندارد و در آن زمان عصبی است اقدام به گرفتن کودک از پوشک می‌کند. ⚜طبیعی است که حوصله ،ملایمت ،مهربانی ،صبوری و.....مادر بسیار موثر است . و بالعکس، تهدید ،سرزنش،بی حوصلگی،عجله ،پرخاش و.....در پوشک گرفتن کودک تاثیر منفی خواهد داشت .که این امر در دراز مدت می‌تواند خود را نشان دهد.حتی در دوران نوجوانی و...... ⚜خواهشم از شما مادر گرامی که به عقب برگردید و ببینید فرزندتان را در چه فضا و برخوردهای رفتاری دخترتان را از پوشک گرفتید .🧐 ⚜شاید خاطره ای دخترتان را آزار میدهد .کسی دیگر به غیر خودتان او را به دستشویی برده و چون به عادت دستشویی رفتن او واقف نبوده این خاطره بد در اد بوجود آمده. ⚜"یبوست"عامل مهمی در عدم همکاری کودک برای دستشویی رفتن است . لذا به این نکته دقت و برای رفع آن اقدام کنید . ⚜استفاده از تشویق ،هدیه و جایزه هم بی تاثیر نیست . ⚜بررسی بفرمایید که مشکل پزشکی نداشته باشد . ⚜استفاده از لگن و صندلی توالت مخصوص کودکان توصیه میشود . ⚜عدم تکرار و لجبازی و تهدید از سوی شما موثر است . اگر با تمام این تفاسیر مشکل بهبود پیدا نکرد به مشاور امینی که بتواند شما را راهنمایی کند مراجعه نمایید . 💠کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob
سلام و عرض ادب پسر شش ساله ای دارم که میره تواتاق و در رو میبنده و یواشکی کف پاش رو میبوسه ومیخوره. وقتی هم که سعی میکنم اتاق نره و تنها نمونه و....توی پذیرایی و جلو چشم ماها اینکار رو میکنه اما تو حال خودشه و وقتی میفهمه مادیدیم شروع به گریه و غر زدن از خجالتش میکنه. و اینکه خیلی حساسه و سر هر چیزی مدام دلش میشکنه و بغض های شدید و گریه های عمیق میکنه. پاسخ مشاور کانال تربیتی همسران خوب سرکار خانم ♦️بسم الله الرحمن الرحیم ♦️ مشکلی که بیان فرمودید در حوزه رفتارهای خودتحریکی کودکان قرار می گیرد و بنابراین رعایت موارد مرتبط با سلامت جنسی کودکان برای ترک این رفتار بسیار حائز اهمیت است. ممکن است این رفتار را به دور از چشم شما در فیلم ها یا تصاویر نامناسب دیده و امتحان کرده در هر حال اولین مساله حفظ آرامش و ارتباط گیری موثر با فرزندتان است پس در اولین مرحله باید یک محیط آرام و دور از استرس برای فرزند خود فراهم کنید چرا که اینگونه رفتارها مکانیسم آرام سازی دارد و در تسکین اضطراب تکرار می شود.در مواقعی که این رفتار را مشاهده می کنید از تذکر مستقیم پرهیز کنید و حواس او را به یک مساله جذاب پرت کنید. در مرحله بعدی تا می توانید فعالیت های جسمی و فکری برای فرزند خود فراهم کنید به نحوی که به هیچ عنوان اوقات فراغت و تنهایی نداشته باشد. هم چنین سعی کنید زمان های زیادی در کنار فرزند خود باشید. در پایان دو پیشنهاد برای شما دارم اول اینکه از راهنمایی تلفنی مشاوران امین کانال برای ارائه شرح حال کامل استفاده کنید و هم اینکه سوالات مرتبط با تربیت جنسی و خودتحریکی کودکان را جستجو کرده و پاسخ آنها را هم مورد استفاده قرار دهید موفق باشید 💐 ♦️کانال تربیتی همسران خوب♦️ @hamsaranekhoob
سلام علیکم، عید غدیر بر شما بزرگواران مبارک. دختر بزرگم 10ساله است و دو دختردیگه ۴و۵ساله هم دارم درمورد عادت ماهانه بهتر است چه زمانی با دختر بزرگم صحبت کنم و به چه شکل برایشان توضیح دهم. باتوجه به اینکه تاکنون در زمان دوره ماهانه همیشه هنگام نماز، ادای نمازخواندن را درآورده ام و ذکر گفته ام تا بچه ها متوجه نشوند. البته نمیدانم دخترم آیا از دوستانش چیزی فهمیده یا نه. ممنون میشوم راهنمایی بفرمایید. 🌹🍃پاسخ کانال تربیتی همسران خوب سرکار خانم 👇 🌹 بسم الله الرحمن الرحیم 🌹 سلام علیکم تبریک عید بزرگ غدیر خدمت شما خواهر عزیز 🌺 👌دغدغه مندی تربیتی شما خواهر گرامی و پیگیری و تحقیق شما در این زمینه بسیار قابل ستایش و تقدیر هست. 🍃یکی از نقش های مهم والدین در ارتباط با فرزندان صحبت کردن با آنها درباره بلوغ است. وقتی فرزند ما به موقع از اطلاعات کافی در رابطه با بلوغ آگاهی پیدا کند کمتر دچار استرس و ترس می‌شود و بلکه احساس اعتماد به نفس و عزت نفس می‌کند. 🍃نشانه های بلوغ نظیر جوش صورت؛ آکنه؛ موهای زائد بدن؛ تغییرات هورمونی؛ و پریودی در دختران گاه باعث معذب شدن و خجالت کشیدن آنها می‌شود اما اگر به موقع شناخت لازم را پیدا کنند پذیرش بهتری از این شرایط خواهند داشت. 🍃بهترین وقت صحبت کردن در رابطه با علائم بلوغ قبل از رسیدن به سن بلوغ است. وقتی قبل از رسیدن به بلوغ بداند چه تغییراتی در بدن او رخ خواهد داد با مشاهده ی نخستین قائدگی دچار شوک و وحشت نمی‌شود. 🍃با توجه به اینکه سن و سال دختر شما نزدیک به سن بلوغ هست، بهتر است از همین سن که فراگیری و انجام اعمال عبادی را شروع کرده از نشانه های بلوغ و احکام آن هم بگویید. دقت داشته باشید که این روند را پیچیده توضیح ندهید. بلکه به عنوان یک روند کاملا طبیعی که در زندگی رخ می‌دهد ساده و قابل فهم بیان کنید. 🍃به صورت عملی نیز می‌توانید او را با لوازم بهداشتی مورد نیاز در این ایام آشنا کنید. 🍃آگاهی بخشی به موقع شما نه تنها حجم نگرانی فرزندتان را کم می‌کند بلکه باعث تحکیم رابطه شما و دخترتان می‌شود. 🍃اگر احیانا خودتان در گفتن مسائل شرم میکنید میتوانید از مربی یا خاله و یا فردی امین که با اوراحت هست کمک بگیرید. 🍃همچنین میتوانید کتاب های مناسب در زمینه احکام دختران یا بلوغ نیز به ایشان هدیه دهید. 🍃نکته ای که شما خواهر عزیز باید به آن دقت کنید، این هست که فضای گفتگوی سالم و امن برای فرزندتان وجود داشته باشد تا سوالاتش را با آرامش و طیب خاطر از شما بپرسد؛ در غیر اینصورت و در صورتیکه شما اطلاعات لازم را بهنگام و درست به او ندهید، ناچار خود او از منابع دیگر مثل دوست، فضای مجازی و.... تحقیق کرده و چه بسا در این میان به اطلاعات اضافی و آسیب زا دسترسی پیدا میکند، که این خود باعث ایجاد مشکلاتی خواهد شد. 🌹پیشنهاد: مجموعه صوتی "تربیت فرزند از 10 تا 19 سالگی" را تهیه کنید، نکات مطرح شده برای شما می‌تواند مفید باشد. موفق و سربلند باشید. 🌺 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob
عرض سلام خدمت مشاور ارجمند جناب آقای پور احمد بنده دختری ۱۲ ساله دارم که از همان نوزادی ویژگی های یک کودک دشوار را داشت از جمله گریه های زیاد خواب کم  وابستگی به خودم به طوری که از همان نوزدی فقط بغل خودم آرام میشد آن هم با دردسر وخیلی اهل خنده و هیجان و ارتباط با بقیه نبود والان هم که ۱۲ ساله ست تقریبا همین ویژگی ها رو داره اهل ارتباط با بزرگسالانی مثل عمه..خاله..دایی و...نیست با همسالان هم شروع کننده ی رابطه نیست و خیلی زودرنج هست و انعطاف پذیری کمی دارد البته به لحاظ عقلی به نظرم بیشتر از سنش متوجه میشه و خیلی از مسائل رو خوب درک میکنه مسئولیت پذیری خوبی داره ولی متاسفانه کمتر شخصیتی رو قبول داره و اهل دوست پیدا کردن نیست . البته درخانواده ی پدریش همچین شخصیت هایی دارند  ولی  دخترم  شدیدتر از اوناست ممنون میشم من رو راهنمایی بفرمایید چطوری رفتارهاش رو تعدیل کنم . 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب سرکار خانم 👇 🌸 بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 با سلام خدمت شما خواهر گرامی 🍁 در رابطه با مسئله ای که مطرح کردید قبل از هر چیزی باید تفاوت روحیات و شخصیت افراد رو بپذیرید و در فضای مقایسه بین افراد قرار نگیرید. 🍁 یکی از عوامل ارتباط گیری قوی مربوط به تیپ شخصیتی افراد هست و بعضی از افراد ذاتا کم حرف هستند یا به راحتی با دیگران ارتباط برقرار نمیکنند. 🍁 عوامل احتمالی که باعث تشدید این حالت فرزندتان شده است: 🍁 تک فرزند بودن فرزندتان. که زمینه و موقعیت ارتباط و تمرین برایش فراهم نبوده، یکی از مزیت های خانواده های چند فرزندی مهیا بودن زمینه تمرین و تعامل اعضا می‌باشد که باعث کسب مهارت ارتباطی بین اعضا می شود. 🍁 عامل موثر دیگر تقلید و آموزش از اطرافیان می‌باشد. میزان و چگونگی روابط پدر و مادر با هم و با دیگران که فرزند بصورت عملی با گزاره های رفتاری. بسیاری از این اعمال را تقلید می کند و یاد می گیرد. 🍁 میزان ارتباط و تعامل با اطرافیان و افرادی خارج از دایره خانواده 🍁 میزان ارتباط فرزند با همسالان 🍁 میزان شرکت ایشان در فعالیت های گروهی و.... 👌نکاتی که می توانید با رعایت آنها در مهارت برقراری ارتباط با دیگران به فرزند خود کمک کنید:👇 🍁 آموزش دادن مراحل دوست یابی، گاهی موقعیت پیش آمده فرضی را در نظر گرفته و با هم تمرین کنید. مثلاً شما در جایگاه دخترتان قرار گرفته و نحوه صحبت و تعامل با دوست جدید را به صورت عملی به او یاد دهید. 🍁 فراهم کردن موقعیت های مناسب دوست یابی مثل شرکت مستمر در مسجد، هیئت، شرکت در کلاسهای فوق برنامه ورزشی علمی، فرهنگی، هنری قرآنی، شرکت در مهمانی‌هایی با حضور همسالان فرزندتان که در این زمینه از ایشان توانمندتر باشند. 🍁 تقویت عزت نفس فرزندتان 🍁 ان شاالله به یاری خداوند متعال در پرورش نسلی صالح و مهدوی موفق باشید. سربلند و پیروز باشید.🌸 💠کانال تربیتی همسران خوب💠 @hamsaranekhoob
عرض سلام خدمت مشاور ارجمند جناب آقای پور احمد بنده دختری ۱۲ ساله دارم که از همان نوزادی ویژگی های یک کودک دشوار را داشت از جمله گریه های زیاد خواب کم  وابستگی به خودم به طوری که از همان نوزدی فقط بغل خودم آرام میشد آن هم با دردسر وخیلی اهل خنده و هیجان و ارتباط با بقیه نبود والان هم که ۱۲ ساله ست تقریبا همین ویژگی ها رو داره اهل ارتباط با بزرگسالانی مثل عمه..خاله..دایی و...نیست با همسالان هم شروع کننده ی رابطه نیست و خیلی زودرنج هست و انعطاف پذیری کمی دارد البته به لحاظ عقلی به نظرم بیشتر از سنش متوجه میشه و خیلی از مسائل رو خوب درک میکنه مسئولیت پذیری خوبی داره ولی متاسفانه کمتر شخصیتی رو قبول داره و اهل دوست پیدا کردن نیست . البته درخانواده ی پدریش همچین شخصیت هایی دارند  ولی  دخترم  شدیدتر از اوناست ممنون میشم من رو راهنمایی بفرمایید چطوری رفتارهاش رو تعدیل کنم . 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب سرکار خانم 👇 🌸 بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 با سلام خدمت شما خواهر گرامی 🍁 در رابطه با مسئله ای که مطرح کردید قبل از هر چیزی باید تفاوت روحیات و شخصیت افراد رو بپذیرید و در فضای مقایسه بین افراد قرار نگیرید. 🍁 یکی از عوامل ارتباط گیری قوی مربوط به تیپ شخصیتی افراد هست و بعضی از افراد ذاتا کم حرف هستند یا به راحتی با دیگران ارتباط برقرار نمیکنند. 🍁 عوامل احتمالی که باعث تشدید این حالت فرزندتان شده است: 🍁 تک فرزند بودن فرزندتان. که زمینه و موقعیت ارتباط و تمرین برایش فراهم نبوده، یکی از مزیت های خانواده های چند فرزندی مهیا بودن زمینه تمرین و تعامل اعضا می‌باشد که باعث کسب مهارت ارتباطی بین اعضا می شود. 🍁 عامل موثر دیگر تقلید و آموزش از اطرافیان می‌باشد. میزان و چگونگی روابط پدر و مادر با هم و با دیگران که فرزند بصورت عملی با گزاره های رفتاری. بسیاری از این اعمال را تقلید می کند و یاد می گیرد. 🍁 میزان ارتباط و تعامل با اطرافیان و افرادی خارج از دایره خانواده 🍁 میزان ارتباط فرزند با همسالان 🍁 میزان شرکت ایشان در فعالیت های گروهی و.... 👌نکاتی که می توانید با رعایت آنها در مهارت برقراری ارتباط با دیگران به فرزند خود کمک کنید:👇 🍁 آموزش دادن مراحل دوست یابی، گاهی موقعیت پیش آمده فرضی را در نظر گرفته و با هم تمرین کنید. مثلاً شما در جایگاه دخترتان قرار گرفته و نحوه صحبت و تعامل با دوست جدید را به صورت عملی به او یاد دهید. 🍁 فراهم کردن موقعیت های مناسب دوست یابی مثل شرکت مستمر در مسجد، هیئت، شرکت در کلاسهای فوق برنامه ورزشی علمی، فرهنگی، هنری قرآنی، شرکت در مهمانی‌هایی با حضور همسالان فرزندتان که در این زمینه از ایشان توانمندتر باشند. 🍁 تقویت عزت نفس فرزندتان 🍁 ان شاالله به یاری خداوند متعال در پرورش نسلی صالح و مهدوی موفق باشید. سربلند و پیروز باشید.🌸 💠کانال تربیتی همسران خوب💠 @hamsaranekhoob
باسلام ، دختر من ۵ سالشه ، متاسفانه ماخونمون کوچیکه ویه حال و آشپزخونه داریم براهمون جای خوابمون یکجا هست ، دخترم شبها همیشه اصرار میکنه تا وسط ما بخوابه من بهش اجازه نمیدم بعضا پدرش اجازه میده ،، من ازاین موضوع نگرانم و میترسم بخاطر اینکه موقع خواب درکنار همیم درآینده تربیت جنسی بچه لطمه بخوره ، لطفا راهنماییم بفرمایین. البته تخت هم براش گرفتم و یه گوشه اتاق گذاشتم بااینکه دومتر بیشتر فاصله باما نداشت اما اصلا روی تخت نتونست بخوابه و شبها توخواب گریه میکرد و راحت نبود اصلا . باتشکر 🌷پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، جناب‌آقای 🌷بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم🌷 سلام و ادب خدمت شما خواهر بزرگوار ✔️دقت داشته باشید که جدا کردن محل خواب کودک حتماً باید آرام آرام و به تدریج صورت بگیرد تا کودک با آن انس بگیرد و پذیرش مکان جدید خواب برای او ایجاد شود. ←مثلاً، وسایل و اسباب بازی‌هایش را در محل خوابش بگذارید و در طول روز مدتی را با او در همان مکان بازی کنید . ←قبل از خواب یک ارتباط عاطفی مثل نوازش، شانه زدن موهایش با او ایجاد کنید و با داستان و قصه و لالایی او را بخوابانید. ✔️کودکان باید خسته و سیر به بستر بروند. ✔️نسبت به امنيت كودکتان توجه لازم را داشته باشيد. ←تا لحظه خواب در کنار او حضور داشته باشید و این اطمینان را به کودکتان بدهید تا از ایجاد ترس و ... جلوگیری شود.حتی اگر دوست داشت در بستر شما بخوابد مانع نشوید، بعد از خوابش او را به رختخواب خودش منتقل کنید. ←اگر بین خواب ،پیش شما آمد، ناراحت نشوید و یا برخورد بدی نداشته باشید، او را آرام کرده و مجدد بعد از خوابش او را به رختخواب خودش منتقل کنید. ✔️زمان‌های مؤثر روز را با او باشيد: ←دقايق اوليه‌ای كه از خواب بيدار می‌شود. ←دقايق اوليه‌ای كه دارد به خواب می رود. ✔️مکان خواب، نباید در معرض صدای زیاد ، و یا خیلی تاریک باشد. ✔️سعی کنید خواب روزانه را حذف کنید، و در صورت نیاز به خواب ،مدت زمان خواب را مدیریت کنید. ⬅️در رابطه با قبلاً هم پاسخ داده شده ، که می‌توانید با سرچ در همین کانال ،توضیحات و اطلاعات بیشتری را کسب کنید. 🌷ان شاءالله موفق باشید. 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
باسلام وعرض ادب بنده ۴۰ساله هستم پسر کلاس اولی دارم خیلی عصبی وزود رنج هستن اگر طبق میلش رفتار بشه آرومه بظاهر اما اگر چیزی بخواهد وبراش فراهم نشه بینهایت عصبی وبا چهره ای غضبناک برخورد میکنه وبابرادر کوچکتربد برخورد میکنه حتی کتکشم میزنه لطفاراهنمایی کنید چجور برخورد کنم باهاش البته خودم هم زود عصبی میشم وسریع صدام بالا میره درضمن یکسال هم هست که پدرش سکته کرده وتوجا افتاده قبل از این مسئله بچه عصبی بود. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام به شما خواهر صبور در رابطه با شدت خشم و ناراحتی های کودک، ابتدا باید خودمان را در جایگاه والد ارزیابی کنیم. مادر آینه تمام نمای کودک است. ببینید کودک شما در این آینه چه چیزی مشاهده کرده است. کودکان خصوصا در ۷ سال اول تربیت، بشدت یادگیری شان مشاهده ای است و نوع رفتار و تعامل با اولین فرد زندگی یعنی مادر ، شخصیت آنان را پی ریزی میکند. در رابطه مادر و کودک چه رخ داده که کودک ما امروز انقدر غضبناک است؟ آن لحظه ای که عتاب و ناراحتی میکند، زمانی که با خشم خواسته ای دارد یا برادر کوچکتر خودش را میزند، خودتان را جای او بگذارید ، ببینید او چه میخواهد؟ کجا حرفش شنیده نشده که این چنین متوسل به زور شده؟ وقتی خودتان را جای کودک بگذاریم، راحت تر میتوان فهمید در ذهن او چه می گذرد و رفتار و برخورد و یا قضاوت من از او، چه اثری و نتیجه ای بر او داشته و یا خواهد داشت. آیا گاهی توقع من از او بالا نرفته؟ و.... این درک و همدلی و شنیدن نجوای درونی کودک، کار ده جلسه درمان و مشاوره را طی خواهد کرد. کافی ست به قدرت مادرانگی خود اطمینان داشته باشید. چنانچه مسئله مرتفع نشد و احساس نیاز به گفتگو داشتید، میتوانید از مشاوره تلفنی کانال بهره مند شوید. موید و سربلند باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob
باعرض سلام وخسته نباشید من خانمی هستم ۳۰ساله و همسرم ۳۶سال دوفرزند,دخترم۱۱سالداره وپسرم ۲۰ ماهشه مشکلی که دارم درباره ی دخترم هست که خیلی بی نظم وعصبی هستش اتاقش همیشه بهم ریخته است بااینکه همیشه هم درحال تمیز کردن اتاقشه حمام باید به زور بفرستی بره اونم زود درمیاد بیرون،بابرادرش هم اصلا سازش نداره تنش های که ایجاد میکنه صداهای یهویی، که روی فرزند کوچکتر تاثیر گذاشته میترسه بهونه گیرشده، موهای خواهرش رومیکشه یابهش چنگ میندازه خیلی نگرانم که تاثیرات منفی روش بذاره🥺 ،درسهاشم تقریبا خوبه ولی نسبت به سالهای پیش ضعیف شده بااین که مدارس حضوری هستش،یه مشکل دیگه ای که داره خیلی جواب پس میده این موضوع خیلی آزاردهنده هستش البته فقط نسبت به من اینجوری هستش خواهش میکنم راهنماییم کنید ممنون🌹 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 🌸بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 سلام و احترام خدمت شما خواهر بزرگوار 🍀در رابطه با سوال شما لازم است ابتدا در نحوه تعامل و ارتباطتان با دخترتان تامل کنید. چقدر شرایط سنی ایشان را درک میکنید؟ آیا مدام در حال تذکر و امر و نهی کردن هستید؟ آیا فرزندتان تایید و تشویق لازم را از شما دریافت می‌کند؟ آیا تلاش کرده اید رابطه رفیقانه ای با ایشان داشته باشید؟ گاهی والدین با نگاه کمال گرانه انتظارات زیادی از فرزند خود دارند. و این انتظار منجر به ارائه انواع درخواست ها به فرزند می‌شود. پس در این رابطه تامل داشته باشید. و سعی کنید انتظاراتتان را با توجه به ظرفیت فرزندتان متعادل کنید. و این نکته را مدنظر داشته باشید که فرزندان آینه تمام نمای والدین هستند و نگاه الگویی به والدین دارند. اگر رفتار عصبی و پرخاشگرانه را ببینند همان را در رفتار خود پیاده می‌کنند. پس سعی کنید حتما مدیریت داشته باشید. فضای منزل را امن و آرام قرار دهید و اگر احیانا اختلاف نظری با همسر محترم دارید جلو فرزندان بگومگو نداشته باشید. و رفتار خودتان نیز توام با صبر و آرامش باشد. با توجه به فرزند خردسال و فاصله سنی سعی کنید توجه کافی به دخترتان داشته باشید. ناخواسته تمام توجه خود را به فرزند خردسالتان ندهید که منجر به حسادت ایشان شود. 🦋درک شرایط سنی و یادگیری مهارت های تربیتی بسیار به ارتباط سازنده شما کمک میکند. پیشنهاد میکنم در این رابطه وقت بگذارید و مجموعه تربیت فرزند از "10 سالگی تا 19 سالگی" را از کانال تهیه و گوش کنید. نکات کاربردی مطرح شده قطعا برای شما راهگشا خواهد بود. موفق و مؤید باشید. 🌺 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
باعرض سلام وخسته نباشید من خانمی هستم ۳۰ساله و همسرم ۳۶سال دوفرزند,دخترم۱۱سالداره وپسرم ۲۰ ماهشه مشکلی که دارم درباره ی دخترم هست که خیلی بی نظم وعصبی هستش اتاقش همیشه بهم ریخته است بااینکه همیشه هم درحال تمیز کردن اتاقشه حمام باید به زور بفرستی بره اونم زود درمیاد بیرون،بابرادرش هم اصلا سازش نداره تنش های که ایجاد میکنه صداهای یهویی، که روی فرزند کوچکتر تاثیر گذاشته میترسه بهونه گیرشده، موهای خواهرش رومیکشه یابهش چنگ میندازه خیلی نگرانم که تاثیرات منفی روش بذاره🥺 ،درسهاشم تقریبا خوبه ولی نسبت به سالهای پیش ضعیف شده بااین که مدارس حضوری هستش،یه مشکل دیگه ای که داره خیلی جواب پس میده این موضوع خیلی آزاردهنده هستش البته فقط نسبت به من اینجوری هستش خواهش میکنم راهنماییم کنید ممنون🌹 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 🌸بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 سلام و احترام خدمت شما خواهر بزرگوار 🍀در رابطه با سوال شما لازم است ابتدا در نحوه تعامل و ارتباطتان با دخترتان تامل کنید. چقدر شرایط سنی ایشان را درک میکنید؟ آیا مدام در حال تذکر و امر و نهی کردن هستید؟ آیا فرزندتان تایید و تشویق لازم را از شما دریافت می‌کند؟ آیا تلاش کرده اید رابطه رفیقانه ای با ایشان داشته باشید؟ گاهی والدین با نگاه کمال گرانه انتظارات زیادی از فرزند خود دارند. و این انتظار منجر به ارائه انواع درخواست ها به فرزند می‌شود. پس در این رابطه تامل داشته باشید. و سعی کنید انتظاراتتان را با توجه به ظرفیت فرزندتان متعادل کنید. و این نکته را مدنظر داشته باشید که فرزندان آینه تمام نمای والدین هستند و نگاه الگویی به والدین دارند. اگر رفتار عصبی و پرخاشگرانه را ببینند همان را در رفتار خود پیاده می‌کنند. پس سعی کنید حتما مدیریت داشته باشید. فضای منزل را امن و آرام قرار دهید و اگر احیانا اختلاف نظری با همسر محترم دارید جلو فرزندان بگومگو نداشته باشید. و رفتار خودتان نیز توام با صبر و آرامش باشد. با توجه به فرزند خردسال و فاصله سنی سعی کنید توجه کافی به دخترتان داشته باشید. ناخواسته تمام توجه خود را به فرزند خردسالتان ندهید که منجر به حسادت ایشان شود. 🦋درک شرایط سنی و یادگیری مهارت های تربیتی بسیار به ارتباط سازنده شما کمک میکند. پیشنهاد میکنم در این رابطه وقت بگذارید و مجموعه تربیت فرزند از "10 سالگی تا 19 سالگی" را از کانال تهیه و گوش کنید. نکات کاربردی مطرح شده قطعا برای شما راهگشا خواهد بود. موفق و مؤید باشید. 🌺 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00: سلام طاعات قبول پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم سلام خدمت شما خواهر بزرگوار اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت. از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید. از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید. میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد. از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی. اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید. موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob
سلام.مادری۳۲ساله هستم در زندگی زناشویی به لطف خدا مشکلی ندارم.پسری دارم۵ساله باهوش دچارمشکل خجالت شب ادراری و لکنت.در ۳سالگی روزی بامادربزرگ و پدرش بودند ک یهو یه خروس جنگی بهش حمله میکنه بعداز چند روز خیلی کم در ادای حروف دچار مشکل و بعد همینجور بیشتر شد.درمورد شب ادراری هم همیشه و هرشب با آن مواجه هستیم.منظور اینکه حتی برهه ای از زمان هم متوقف نشده.خانواده ای مذهبی هستیم با رفت و امد کم مخصوصا در ایام کرونا. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم سلام ورحمت الحمدلله که رضایت از زندگی زناشویی تون دارید،ان شا الله با اجرای نکات زیر مشکل فرزندتان هم حل بشه ❇️دقت کنید مشکلات شب ادراری و لکنت ریشه در اضطراب و ترس های پنهان دارد لذا از اصلی ترین راهکارهای آن حل مشکل درونی کودک است لذا باید حتما و هرچه سریعتر به یک روانشناس کودک امین مراجعه کنیدو ان شا الله با دنبال کردن جلسات بازی درمانی و اصلاح رفتار مشکل کودک را حل کنید ،دقت کنید هرچه سریعتر اقدام کنید حل این مشکل آسان تر و سریعتر است لذا این مسئله را به هیچ عنوان به تعویق نیاندازید برای لکنت نیز بعداز جلسات مشاوره نیاز به گفتار درمانی و حل مشکل ایشان هست ان شاالله با پیگیری حتما به نتایج خوبی میرسید ❇️بطور کلی رفتارهای مخرب در تربیت مثل مقایسه کردن کودک،توقع زیاد و سخت گیری،سرزنش و تمسخر و... می‌تواند آسیب زا باشد و خود موید این مشکلا اگر در رفتارخود یا همسر چنین مواردی وجود دارد حتما اصلاح بفرمایید تلاش کنید همبازی هم سن و هم جنس کودک خودرا برای او پیدا کنید که روزانه ساعاتی به بازی بگذراند حتما خودتان با کودک بازی های مختلف انجام بدهید محبت کلامی،لمسی وفیزیکی را حتما در طول روز داشته باشید در مواقعی که دچار لکنت یا شب ادراری است اورا تحقیر ،تمسخر،دعوا و...نکنید خیلی از اوقات چون این موارد تحت کنترل کودک نیست،کودک عذاب وجدان بدی میگیرد و این مسئله خودش موجب اضطراب بیشترش میشود. تلاش کنید رفت و آمد خود را نیز بیشتر کرده و با دوستان و آشنایان مذهبی بیشتر ارتباط داشته باشید بدین وسیله مشکل کودکتان نیز زودتر و بهتر حل میشود. ان شاالله با رعایت نکات بالا و پیگیری درمان کودکتان به او کمک کنید تا آینده ی بهتری پیش رو داشته باشد. 💠کانال تربیتی همسران خوب💠 @hamsaranekhoob
سلام استاد وقتتون بخیر من یه دختر ۱۲ ساله دارم خیلی بد اخلاقی و تنبلی میکنه حتی برای ریختن یه چای غر میزنه تو کارهای خونه خیییلی سخت کمک میکنه همیشه عصبی به هر حرفی گریه اش میگیره یه برادر ۶ ساله داره با اون رقابت میکنه فکر میکنه من طرفدار اون هستم اصلا باهاش بازی نمیکنه انگار هیچ محبتی به هیچ کدوممون نداره در حالی که بچه های همسایه رو خیلی خوب دور خودش جمع میکنه سعی میکنم طوری منطقی باهاش صحبت کنم که درک بکنه اما فقط سر تکون میده و باز میره کار خودش همون بد اخلاقی غرغر و تنبلی رو ادامه میده و از همه مهمتر بر خلاف سالهای اول که به سن تکلیف رسیده بود هیچ علاقه ای به نماز نداره و هر دوشون خیلی به تماشای تلویزیون علاقه دارن ممنون میشم لطف کنید و پاسخ بدین .. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 🌸بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی 🍁فرزندان شما در دوران مختلف سنی هستند و می‌طلبد که شما مادر محترم با شرایط و روحیات سنی هر کدام از فرزندان آگاه باشید تا بتوانید درک خوبی از روحیات و خلقیات فرزندان خود داشته باشید. 🍁رفتارهای دختر شما علل مختلفی می‌تواند داشته باشد که نیاز هست دقیق بررسی شود اما به صورت کلی راهکارهایی خدمت شما گفته می‌شود که ضمن رعایت ان شاء الله بتوانید روابط عاطفی خوبی با دخترتان برقرار کنید. 🌱1: دختر شما در دوره حساس رشد خود قرار گرفته است. یعنی شروع دوره نوجوانی... دورانی که تعبیر به دوره بحران و یا هیجانات می‌شود و به لحاظ رشد جسمی و هورمونی نوجوان با تغییراتی روبرو می‌شود. و یا حتی به لحاظ خُلقی بسیار تحریک پذیر می‌شود و سریع نسبت به هر رفتاری واکنش نشان می‌دهد. پس ضمن درک شرایط جسمی و روحی سعی کنید با نهایت صبوری با ایشان مدارا و همراهی کنید. 🌱2. از هر گونه بحث و تنش با همسر محترم جلو فرزندان پرهیز کنید و فضای امن و آرام برای محیط منزل فراهم کنید. 🌱3. از برخوردهای سلبی نظیر سرزنش کردن؛ مقایسه کردن؛ طعنه زدن؛ امر و نهی زیادی پرهیز کنید. 🌱4. در نهایت صبوری و با آرامش و با کلام محبت آمیز با دخترتان رفتار کنید. و گاهی محبتتان را چه به صورت نوشتاری و یا گفتاری و یا در نگاه و یا در عمل به او اثبات کنید. 🌱5. گاهی ممکن است ناخواسته توجه زیادی از طرف شما و یا همسر و یا سایر بزرگترها به برادر کوچکتر می‌شود که به ایشان نمی‌شود. در این رابطه دقت لازم را داشته باشید. 🌱6. در محیط منزل برای تماشای تلویزیون قانون تعریف کنید. دیدن افراطی تلویزیون و ارتباط با رسانه و به ویژه فیلم ها و یا بازی های خشن روحیات پرخاشگرانه به فرزند شما می‌دهد. 🌱7.نیاز ایشان به دوست و بازی با همسن و سالان را توجه ویژه نشان دهید. 🌱8. ایشان را به کارهای گروهی نظیر گروه های قرآنی؛ ورزشی؛ هنری.... هدایت کنید. و همچنین تشویق کنید که یک فن و هنر را دنبال کند در هر زمینه ای که علاقه اوست. نظیر آشپزی و یا روبان دوزی و.... و با تشویق به موقع از طرف شما و یا پدرش تاییدش کنید. 🌱9. زمینه ارتباط با پدر محترم را بیشتر فراهم کنید. گاهی برنامه های دو نفره و یا خانوادگی بیرون داشته باشید. 🌱10. در امور دینی نیز بهترین الگو برای ایشان باشید. و گاهی تذکرات را به مربی و یا معلم و یا هر کسی که رابطه خوبی با ایشان دارد بسپارید. و بهتر است مدام از جانب شما گفته نشود. که زمینه بداخلاقی و لجبازی را بیشتر می‌کند. 🦋پیشنهاد میکنم حتما مجموعه صوتی تربیت فرزند از ده سالگی تا 19 سالگی را از کانال تهیه و گوش کنید. که در امر تربیت بسیار به شما کمک خواهد کرد. موفق و مؤید باشید. 🌺 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00: سلام طاعات قبول پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم سلام خدمت شما خواهر بزرگوار اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت. از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید. از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید. میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد. از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی. اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید. موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob
با عرض سلام و خدا قوت حضور شما بزرگواران،بنده خانمی ۳۸ ساله هستم وپسر ۲ سال و ۸ ماهه و پسری ۱ ماهه دارم ،پسر اولم رفتارای بدی داره اگه چیزی بخواد و بهش ندیم مخصوصا گوشی ب شدت جیغ و داد میکنه و ب شدت کتک میزنه ، کمتر با اسباب بازیهاش بازی میکنه و بیشتر با وسایل خونه بازی میکنه تقریبا ب همه چیز آسیب رسونده ،همش ب برادرش حمله میکنه و دست و پاشو میخواد بکشه،وسایل رو پرت میکنه ...نمیدونم چ رفتاری باهاش داشته باشم همش نگرانم همینجوری پیش بره بزرگتر ک بشه چکار کنیم؟؟!!در ضمن من و پدرش خیلی رعایت میکنیم واهل مشاجره و یا بی احترامی ب همدیگه نیستیم و همین باعث تعجب ماست.البته این بچه کارای خوب هم داره مثلا کنار ما ب نماز می ایسته و گاهی چیزی ک بهش میگم واسم میاره،ولی ب شدت با خیلی چیزا مخالفه با حموم کردن ،لباس عوض کردن ،پوشک عوض کردن و ب هیچ وجه حاضر نمیشه دستشویی رفتن رو شروع کنه و هنوز پوشک میشه ،لطفا راهنمایی بفرمایید ،ممنون از لطف شما بزرگواران. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم سلام خدمت شما بانوی گرامی بسیار خوب هست که شما با همسرتون در محیط خانه رفتار مناسبی دارید، ان شاالله که ابن روند را ادامه بدید اما نکات دیگری هم هست که باید نسبت به آن توجه داشته باشید اول اینکه در نوع رفتار خود با پسر کوچک و بزرگتون دقت کنید،هم شما،هم پدر و هم بقیه اطرافیان، احتمال دارد که حتی به شکل ناخودآگاه چون پسر کوچکتر هنوز شیطنت های پسر بزرگتر را ندارد و زحمت کمتری برای شما ایجاد میکند از طرفی ضعیف تر هست و نیاز بیشتری به مراقبت دارد،بیشتر توجه و محبت شما معطوف به فرزند کوچکتر میشود و همین مسئله حساسیت فرزند بزرگتر شما را نسبت به او برانگیخته است.وقتی دو فرزند شما حضور دارند اتفاقا بیشتر توجه و محبت شما باید معطوف به فرزند بزرگترتون باشه،چون او بیشتر میفهمد و متوجه میشود، و محبت های خود را نسبت به فرزند کوچکتر، زمانی انجام دهید که فرزند بزرگتر شما حضور نداشته باشد تا حساسیت او برانگیخته شود، در زمانی که کودک حس مالکیت پیدا میکند، نمیتواند مادر خود را با دیگری قسمت کند بنابراین نباید به شکلی رفتار کرد که حساسیت او برانگیخته شود. از طرفی این طبیعی هست که کودک در این سنین به دنبال کشف جهانی است که می خواهد در آن زندگی کند بنابراین در مورد هر چیزی کنجکاوی میکند، طبیعی است که نسبت به وسایل منزل نیز چنین کنجکاوی هایی دارد،اگر والدین نسبت به وسایلی حساس هستند یا کلا وسایل گران قیمت و شکستنی اصلا نباید دم دست کودک باشد یا اگر مورد استفاده هست، زمان هایی استفاده شود که در معرض توجه کودک نباشد، و اینکه کلا محیط منزل باید برای کودکان این سنین ایمن سازی شود، و هر آن چه روی آن حساس هستید، خود شما نباید در دسترس کودک قرار دهید. از طرفی همان طور که قبل هم گفته شده در این سنین کودکان خود را مجزا از محیط و والدین میشناسند و یکی از راهکار های عرضه این خود مخالفت با دیگران هست، این دوره طبیعی از رشد کودک هست که والدین متاسفانه از ان اغلب بی اطلاع هستند و این کار کودک را تعبیر به لجبازی میکنند و سعی میکنند، با کودک به مقابله برخیزند،او را مکررا امر و نهی میکنند، تنبیه میکنند و با کودک وارد بازی قدرت میشوند، این رفتار ها میتواند واقعا رفتار لحبازی را در کودک به وجود بیاورد، از طرفی بسیاری ار ناهنجاری های کودک و شیطنت های او ناشی از تخلیه نشدن انرژی کودک در محیط خانه ها به خصوص خانه های کوچک و آپارتمانی است که باید برای بیرون بردن روزانه کودک برنامه ریزی کرد، در محیط های خلوت که از جهت انتقال ویروس هم خطری نداشته باشد، از طرفی خود والدین حتما باید روزانه حداقل به مدت نیم ساعت بازی مشارکتی با کودک داشته باشند، و علت دوم امر و نهی و کنترل گری بیش از حد والدین هست، والدینی که مدام می خواهند همه کار کودک را کنترل کنند،مدام امر به نشستن، ساکت بودن و انجام ندادن کار ها میکنند،طبیعتا با چنین نتایجی مواجه میشوند. در صورتی که اصل بر این است که به کودک زیر ۷ سال آزادی و فضای بازی برای فعالیت و بازی داده شود، مگر در کار هایی که برای او،دیگران یا وسایل محیط خطرناک و آسیب رسان است. پس از رعایت نکات بالا،میتوانید در مورد نابهنجاری های باقی مانده از قانون تشویق و تنبیه به نحوی که در صوت های تربیت کودک گفته شده استفاده کنید. پیشنهاد میکنم برای بررسی بیشتر مسئله و آسیب شناسی دقیق تر،از مشاوره امین استفاده کنید. ان شاالله موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00: سلام طاعات قبول پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم سلام خدمت شما خواهر بزرگوار اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت. از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید. از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید. میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد. از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی. اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید. موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob
باعرض سلام واحترام وقت بخیر خدمت سروران گرامی بنده دختر ۳سال دارم ک وابستگی شدید ب من دارد حتي درخانه ک هستم بامن میگرده چ کارکنم ک وابستگی کمتر شود ؟ درکانال همسران خوب فایل‌های صوتی بازی کودکان هست ولی دانلود نمی‌شوند خیلی ممنونم ک دوباره این فایلها رادر کانال بگذارید وهمچنین بنده فایل‌های تربیت کودک وهنر زن بودن راگوش دادم ازشما کمال تشکر را دارم ک برای ترويج محبت وآرامش درخانواده این کارها ی خدا پسندانه را انجام می‌دهید اجرتان باصاحب الزمان • 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 🌸بسم الله الرحمن الرحیم 🌸 سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی الحمدلله که از مجموعه تلاش همکاران و استاد ارجمند رضایت دارید. در این ایام که متعلق به آقا امام حسین علیه السلام هست ما رو از دعای خیر فراموش نکنید. 🙏 ♻️در رابطه با سوال شما در خصوص وابستگی کودکتان دلایل زیادی می‌تواند داشته باشد که نیاز به بررسی دارد. آیا شاغل هستید یا خانه دار؟ آیا کودک خود را به موقع از شیر گرفته اید یا زود اقدام کردید که در این صورت باید جبران کنید. چرا که کودک نسبت به سینه مادر احساس امنیت می‌کند و اگر این اقدام به موقع و با پروسه صحیح اتفاق نیفتد منجر به وابستگی و برخی کمبودها در کودک می‌شود. برای جبران آن بهتر است کودک خود را در آغوش بگیرید نوازش کنید ببوسید و ادبیات کلامی محبت آمیز به کار ببرید تا در کنارتان احساس امنیت کند. ♻️ یا اینکه ممکن است خود شما باعث وابستگی کودکتان شده اید. به نحوی که وابستگی داشتید و اجازه استقلال و انجام کار را به خودش نداده اید. یا اینکه مرتب بغل کردید و از خودتان اجازه دور شدن ندادید. که این هم باعث وابستگی کودک می‌شود. و باید به مرور این وابستگی را کم کنید. برای کم کردن این وابستگی نکات زیر رو رعایت بفرمایید ان شاء الله که به مرور کمتر می‌شود: ✨هماهنگی و همراهی شما با همسر محترم خیلی مهم است. از هر گونه بحث و تنش با یکدیگر جلوی فرزندتان پرهیز کنید. تا کودک شما احساس امنیت و آرامش خاطر داشته باشد. ✨با صبوری و محبت با کودک رفتار کنید و از ادبیات و لحن تند پرهیز کنید. ✨بازی‌های مشترک در طول روز داشته باشید و گاهی هم به اتفاق پدر در جمع سه نفره بازی کنید. بازی مثل قایم موشک می‌تواند مفید باشد تا در این رفت و آمدها نسبت به عدم حضور شما عادت کند. ✨در این سن کودک گرایش به بازی با همسالان دارد زمینه حضور همبازی که مناسب سن کودک شما باشد را فراهم کنید. ✨گاهی به همراه پدرش بیرون برود از تایم های کوتاه و به مرور تایم را افزایش دهید تا کم کم وابستگی اش کم شود. ✨اگر برای جدا خوابی اقدام نکرده اید حتما طبق آنچه که در مجموعه صوتی استاد اشاره کردند و یا مطالبی که در گروه گذاشته شده سرچ کنید و این پروسه را به نحو صحیح انجام دهید. ✨بهترین فاصله سنی بین فرزندان 3سال و نیم تا 4 سال هست با توجه به نیاز کودکتان به همبازی ان شاء الله برای فرزند دوم نیز می‌توانید اقدام کنید. قطعا به بهبود شرایط فرزندتان کمک خواهد کرد. ♻️در رابطه با فایل صوتی بازی کودکان در کانال فعلا امکانش نیست. برای دانلود فایلهایی که باز نمی‌شود میتوانید به سایت همسران خوب به آدرس: http://www.hamsaranekhoob.ir مراجعه کنید. ان شاء الله فرزندانی صالح و مهدی یاور تربیت کنید. 🌺 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
سلام وقت بخیر 25 ساله هستم 5سال ازدواج کردیم و یه پسر سه ساله دارم هنوز بینمون میخوابه هرکاری کردم نتونستم جداش کنم با تخت خریدن عوض کردن اتاقش و جایزه و تشویق نشد لطفا یه راهکار بدید که جداش کنم رابطه مون داره سرد میشه و من خیلی اذیت میشم از بابت عاطفی از همسرم دور شدم. 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم از پیام شما این را حس کردم که تمرکز شما روی این است چکار کنم که دیگر فرزندم در کنار من نخوابد و گویا دچار حسی منفی شده اید. یعنی تمرکز بر جنبه منفی باعث شکست در رابطه میشود. باید در وهله اول ذهن تان را آگاه روی جوانب مثبت کنید تا بتوانید در عمل هم موفق باشید. مثلا، چکار کنم که هم خودم و هم فرزندم خواب آرام و بهتری داشته باشیم تا هم رابطه ام با همسرم حفظ شود و هم کودکم دچار آسیب و اختلال نشود. و به این نکنه توجه داشته باشیم که فرزندم از من جدا نیست و من مادامی که بتوانم در وظیفه مادری ام خوب عمل کنم انشاالله در مقام همسری هم موفق خواهم بود و بالعکس. اما در خصوص جداخوابی اول پیشنهاد میکنم این هشتک را در کانال سرچ کنید تا مطالب و نکات کاربردی آن دستتان بیاید. و اینکه باید دید علت عدم موفقیت شنا در جداسازی کودکتان چه بوده است؟ آیا کودک عنوان می کند که میترسد؟ یا مکان خواب والدین را بیشتر می پسندد؟ و ... معمولا از مشکلات شایع کودکان بعد از جداسازی، ترس آنها از تنها خوابیدن است. معتقدیم که کودک از تنها خوابیدن نمی ترسد بلکه در واقع نوعی اضطراب جدایی دارند که نمی توانند تنها بخوابند. یعنی ریشه ترس اضطراب جدایی است. اضطراب جدایی یعنی ترس از دوست داشتنی نبودن و طرد شدن توسط والدین به ویژه مادر. اینکه کودک خود را به مادر می چسباند و نمی تواند از او جدا شود، یعنی من میترسم تو مرا از خودت برانی و تو مرا دوست نداشته باشی. این تصور درکن کودک را پر از اضطراب می کند و نتیجه آن میشود ترس، ناخن جویدن، پرخاشگری، لجبازی ، شب ادراری و .... راهکار: ۱. باید ریشه ایجاد اضطراب در درون کودک را میدا کنیم. در مواردی ممکن است یک عامل ترس آور واقعا باعث ایجاد ترس شده باشد مثل حشرات. ولی در اکثر موارد ترس وجود ندارد. مثلا، امر و نهی شدید، یک عامل ویژه است برای اضطراب. مقایسه کردن، تنبیه بدنی، انتظار بیش از حد داشتن، تحقیر کردن، سرزنش کردن، اسباب کشی، و ... ۲. از بین بردن ریشه اضطراب کودک ۳. اطمینان دادن به کودک که او را دوست داریم و مدام این را برایش تداعی کنیم که دوست داشتنی است و اگر او را از اتاق خود بیرون می کنیم به این دلیل نیست که دوستش نداریم. تذکر، به زور و تهدید و تطمیع کودک را وادار به خوابیدن در اتاقش نکنید بلکه با او همراهی کنید. و اینکه جداسازی نباید به یکباره و بدون گفتگو با کودک صورت بگیرد. باید حداقل یک هفته زمینه سازی شود. انشاالله موفق و سربلند باشید. 🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
سلام روزتون بخیر خدا قوت،ممنون که گره گشای مشکلات زندگی بقیه هستید،دختری دارم چهار سالو نیمه،از چند ماهگیش از مردا به خصوص غریبه ها میترسید مثلا اگه موقع بازی میدید مردی داره نگاش میکنه سریع میومد پیش من پناه میگرفت و با همین حس بزرگ شد ولی مثلا نسبت به شوهر خاله هاش یکم کم رو هست ولی ترس نداره،الان طوری شده که کلا فراریه از مردایی که آشنا نیست باهاشون مثلا خونه مادربزرگم دو.ماه پیش بودیم پسرداییم اونجا بود،تا موقعی که اونا بودن منو دخترم تو اتاق بودیم و.مدام با گریه بهم میگفت بریم خونه طوری هم میترسه که من نگران میشم حالا چند شب پیش خواستیم بریم اونجا یادش بود که دفعه آخر پسر دایی من اونجا بود همش گریه میکرد خونه مامانبزرگم و با ترس میگفت بریم دیگه ممکنه مهمون بیاد ،یا مثلا پدرو مادرم رفتن شهرستان باهاشون تصویری صحبت نمیکنه چون حدس میزنه جایی هستن که غریبه ها پیششونن،من همچین مواقعی چکار باید انجام بدم به حرفش گوش بدم. و نرم خونه کسی که غریبه هست یا اجبارش کنم تا متوجه بشه کسی براش خطری نداره،مثلا این حس ترسو نسبت به مردایی که مثلا تو سوپری هست و تو.خیابون میبینه نداره ولی وقتی حس کنه مردی میخواد بیاد پیشمون و نزدیک.ما باشه و باهامون صحبت کنه همین باعث ترسش میشه،عدر میخوام که طولانی شد،پیشاپیش ممنون از شما 🌹🍃 پاسخ کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم 👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم سپاس از اعتماد و همراهی شما بزرگوار در خصوص مسئله پیش آمده، ببینید ممکن است تیپ شخصیتی کودک درون گرا باشد که این عیب نیست، گاهی والدین خودشان به این ترس ها و یا خجالت های بچه ها دامن می زنند. مثلا در هنگام مواجهه با افراد و یا مهمانی ها از کودک بخواهیم و یا اصرار کنیم که برو سلام کن، یا عمو هست یا ترس نداره، یا ببین برات فلان چیز رو آورده و ... در واقع هر طوری هست می خواهیم این ارتباط کودک با آن فرد موردنظر رخ دهد و لذا این مسئله برای کودک تشدید میشود. در صورتیکه کودک باید آزادی عمل داشته باشد و کسی هم بدون اجازه وارد حریم او نشود و یا به زور بوس و بغل و سلام بخواهد. اصلا این را توصیه نمی کنیم. ابتدا سعی کنید، به این مسئله بی تفاوت و عادی برخورد کنید و اگر دوباره در این موقعیت قرار گرفتید بدون حاشیه و یا سرزنش و یا توضیحات اضافه برای کودک که ترس نداره یا ببین بخاطر این کار تو مهمونی ما خراب شد ... و بجای دادن حس منفی و بار گناه، با کودک خود همدلی کنید. در آغوش بگیرید ، بیان کنید می دونم چه حسی داری، احساس ناراحتی و ترس بهت دست داده، اشکال نداره منم هم سن شما بودم این جوری میشدم گاهی وقت ها ولی بعدش که یکم فکر میکردم و با مامانم حرف میزدم آروم میشدم و بعدا که یکم بزرگتر شدم دیگه از این مسئله ناراحت و نگران نمیشدم، شمام که کم کم بزرگ تر بشید ، بهتر و بیشتر میتونید فکر کنید و دیگه بعدا خودت شاید خنده ات هم بگیره که چرا کوچولو که بودی از بعضی چیزا میترسیدی، مثل من... انشاالله با رعایت همین مسئله، مشکل برطرف خواهد شد. و اگر مسئله باقی ماند و یا تشدید شد و با همه رعایت ها دیدیم که ناآرامی و اضطراب بر کودک حادث شده، بهتر است از مشاوری حضوری نیز جهت ریشه یابی و بررسی ابعاد دیگر مسئله بهره مند شوید. موفق باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob