#تعاملات_میان_فرزندان
سلام. من 32 سالمه و 3 فرزند دارم. پسر بزرگم 5 سال و نیمه و پسر دومم 3 ساله و دخترم 5 ماهه هست. خدا را شکر خانواده آروم و بی تنشی داریم. فقط پسر بزرگم اصلا نسبت به برادرش احساس مسئولیت نمیکنه و وابستگی بهش نداره، در صورتی که نسبت به خواهرش خییلی علاقه نشون میده. حتی توی نقاشی هاش همه اعضای خانواده را میکشه ولی داداشش را نمیکشه وقتی ازش میپرسم داداشت کو میگه جا نبوده یا یادم رفت و... خلاصه بهانه میاره. من خیلی دوست دارم در آینده بچه هام باهم صمیمی باشن. این قضیه نگرانم کرده. از نظر شما مشکلی هست یا اهمیت ندم؟
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما بزرگوار
خیلی عالی هست که هم در زمینه فرزند آوری و هم تربیت فرزندان دغدغه مند و کوشا هستید.
در زمینه ای که فرمودید،ابتدا سعی کنید علت را بیابید تا بشه روی آن کار کرد،امکان هست زمان تولد بردار کوچکتر،فرزند بزرگتر مشمول غفلت ها یا نوعی نادیده گرفتن شده باشه ،یا از رفتار بزرگتر ها چنین برداشتی داشته است،یا پس از تولد و شاید حتی هم اکنون ،نوعی تبعیض بین خود و برادر احساس میکند،که به نوعی میان آن ها فاصله عاطفی ایجاد میکند،این تبعیض گاهی از طرف پدر و مادر نیست،بلکه شاید از سمت اقوام مثل خاله،عمو،پدربزرگ و مادربزرگ و ... نیز هست.
اولا سعی کنید از هر گونه تبعیض یا رفتاری که کودک از آن برداشت تبعیض میکند خودداری کنید،و تلاش کنید که بین فرزندان از همه جهت مثل محبت،بوسیدن،در آغوش گرفتن،تامین نیاز ها و ... عدالت رعایت بشود،حتی اگر از طرف اطرافیان به نوعی تبعیض اعمال میشود،خودتان تذکر دهید و مدیریت کنید.
گاهی تا سنین خاصی حتی این توجه باید بیشتر متوجه فرزند بزرگتر شود چرا که او بیشتر توان فهم و درک موقعیت و رفتار افراد را دارد.
قصه گفتن برای کودک هم توان تربیتی ظرفیت دارد و هم بستری است برای برون ریزی افکار یا هیجاناتی که بیان آن برای کودک سخت است،در مورد موقعیت او کودکی که برادر کوچکتر دارد اما به او بی توجه هست،با فرزند بزرگتر خود داستان های مشارکتی بگویید،به نحو که یک جمله و یک بخش را شما بگویید و او ادامه دهد، و به همین ترتیب، به احتمال زیاد آن چیزی که در ذهن دارد را در قالب قصه بیان خواهد کرد،یا پیام تربیتی که می خواهید که به کودک منتقل کنید ،میتوانید به شکل غیر مستقیم با بیان قصه و داستان برای او مطرح کنید چرا که کودک با شخصیت های اصلی داستان هایش همانند سازی میکند.
صحبت کردن حداقل ۱۰ دقیقه در روز با کودک،به گونه ای که بتوانید هر چه در ذهن دارد را به راحتی با شما در میان بگذارد و بازی های مشارکتی با کودکانتان را، فراموش نکنید،
اگر مشکل دیگری وجود دارد،که احتمالا بیان نشده،با مشاوری امین در میان بگذارید،
موفق و موید باشید.
@hamsaranekhoob
یکی از رازهای موفقیت بچه ها اینه که، فرزند تون رو تشویق کنید!
حرف ها و عمل ها همیشه مهم هستند و بچه ها به انرژی مثبت برای حمایت و احساس امنیت احتیاج دارن.
#پاسخ
اول سرچ بعد سوال
┄┅┅❅🤰🤱👶👩🦰🤰🤱❅┅┅┄
@farzandbano
#فرزندآوری
سلام
مادر35ساله، پسر7ساله ودختر سه سال و چهارماه، تصمیم به بارداری دارم. پسرم کلاس اول و باتوجه همزمانی تولدوشروع مدرسه، آموزش مجازی و مشکلات کلاس دومش چه زمانی مناسب برای باردار شدن؟تمام خانواده مخالفه بیش از دوتا بچه،تمام تربیت ونگهداری باخودمه زود عصبی میشم و میگن توان نداری بچه ها آسیب روحی وتربیتی میبینن و میترسم همسرم بگه اشتباه کردیم.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر گرامی
اقدام به فرزندآوری به خودی خود بسیار امر پسندیده و لازمی است،
در مواردی که فرمودید،اگر بتوانید مهارت های خودتان را افزایش بدهید و شرایط را مدیریت کنید اشکالی ندارد،نکته بسیار مهم این هست که هر اقدام به بارداری،بدون شک باید با هماهنگی همسر انجام بگیرد،و هر دو والد در همه مراحل از ابتدا تا انتها،نقش هایی بر عهده دارند،اگر موانعی بر سر راه این ایفای نقش هست،باید بررسی و رفع شود.
بهتر هست قبل از اقدام به بارداری،هم به لحاظ جسمانی ،اقدام به تقویت و تجدید قوای جسمانی خود بکنید و به لحاظ تربیتی و روان شناختی،با یک مشاور یا روان شناس امین مشورت داشته باشید،حتما جهت یادگیری مهارت های جدید جهت حفظ نشاط خود و خانواده اقدام کنید،از بسته های آموزشی مناسبی که در این زمینه وجود دارد مثل صوت های فرزندآوری و بارداری و همچنین صوت های تربیت فرزند استاد پوراحمد استفاده کنید.
قطعا زود عصبانی شدن،اثر منفی بر تربیت فرزندان و تعاملات خانواده خواهد داشت،پیش از اقدام به بارداری ریشه این رفتار خود را به کمک مشاوری امین شناسایی و سعی در اصلاح آن داشته باشید،ان شاالله که خداوند شما را یاری بده تا با نیتی خالص در مسیر او گام بردارید،
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#مشکل_دستشویی_رفتن_کودک
سلام وقت بخیر ببخشید چنتا سوال داشتم یک اینک پسرم تو پنج سالگیه هنوز کامل نشده، ولی از اطرافیان حرف بد یاد گرفته.الان من چطوری باید این حرفارو از سرش دور کنم نکنه براش بمونه نگرانم خیلی یه چیزی اینک آدم سخت گیری نیستم ولی باباش زودجوشه خیلی و تشر میزنه.دواینک هنوز خیلی ببخشید دستشویی بزرگشو تو شلوار میریزه تو سرویس بهداشتی نمیره دلیلشم ازش میپرسم چیزای الکی جواب میده واز این مساله احساس میکنم خجالت میکشه.این باعث میشه همه بهش میگن برو دستشویی برو دستشویی از باباشم میترسه چیزی بهش بگ واسه همین موقعی ک دستشویی داره میره تو یه اتاق دیگ میگ کسی نیاد یا میگ سرم پتو بزار انگار سختشه.بهش سخت نمیگیرم.میگم ک باید بره دستشویی،ولی دعواش نمیکنم شاید خیلی کم پیش اومده باشه ک بهش گفته باشم از این کارت خسته شدم تا کی میخوای ادامه بدی اینطوری. فقط یک بار بهش سخت گرفتم بردمش روی صندلی ایی ک خریدم نشت بهش گفتم حتماباید توی صندلی کارت و ادامه بدی میدونستم داره ولی جلوی خودشو گرفت انگار. یکمم تنش درد اومد انگار عذاب وجدان دارم دیگ این کارو نکردم.البته این باعث نبود ک دستشویی نیاد از قبل ترها نمیومد.دو سه روز بود توی این صندلی میریخت البته بدون اصرار و دعوا خودش میریخت کلی بهش وعده اسباب بازی دادیم رفت ولی بعد دو سه بار باز دیگ انجام نداد. نمیدونم چرا..آخه کارش طول نمیکشید ک تنش درد بیاد نمیدونم از تنبلی هست یانه.از سه و نیم سالگی شروع کردم ب گرفتنش پوشکش ولی هنوز شبا هم جیش میزنه باید دو سه بار ببرمش دستشویی اگ نبرم معمولا میزنه مگ‌اینک مایعات خیلی کم خورده باشه.نمیدونم چکار کنم این مشکلات حل بشه واقعا دیگ خسته شدم.میشه کمکم بکنید.ممنون میشم.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر بزرگوار
به چند نکته توجه داشته باشید، اول اینکه در بحث دستشویی رفتن کودک ، یکی از مهم ترین و موثر ترین مسائل، اضطراب کودک هست، کودکی که به هر دلیل اضطراب دارد، قطعا یکی از مشکلاتش بحث دستشویی رفتن و از پوشک گرفتن خواهد بود، و در بحث درمان هم کاهش و از بین بردن اشطراب های کودک اهمیت بسیار زیادی دارد، اینکه پدر دعوا میکنه و پسرتون از پدرش میترسه احتمالا یکی از مهم ترین اضطراب های کودک هست، این جا نیاز جدی وجود دارد که پدر رفتار خودش را تغییر بده و میتوانید در این باره از یک مشاور به طور خاص استفاده کنید، اگر پدر نخواهد در خود تغییری ایجاد کند، تغییر رفتار های مشکل آفرین کودک و درمان آن ها هم با مانع جدی مواجه خواهد شد. گاهی اوقات خود مادران هم سخت گیری ها یا واکنش های منفی حتی به شکل ناخودآگاه دارند که به آن توجه کافی نداشتند و فکر میکنند مسئله ای نبوده اما همین مسائل کوچک هم در کودک حساسیت ایجاد میکند، مثل این که واکنش منفی به بو، شکل و ... و کلا اصل دستشویی رفتن کودک نشان بدهند حتی با نوع نگاهشون و اینکه هیچی هم نگویند، همین کار در کودک احساس شرمندگی و خجالت برای دستشویی رفتن ایجاد میکنه، توجه داشته باشید که اولا فرآیند از پوشک گرفتن و دست شویی رفتن کودک یکی از فرایند هایی هست که واقعا نیازمند صبر، تحمل و همراهی و سازگاری والدین با کودک هست تا او بتواند این مرحله را با موفقیت طی کند و از طرفی نکته مهم دیگر این هست که فرآیند دستشویی رفتن باید به شکلی مدیریت بشود که کودک این برداشت را داشته باشد که این رفتاری کاملا عادی است و نیاز هست که در روز هر موقع انسان احساس نیاز به دفع کرد این کار را به راحتی با رفتن به دستشویی انجام بدهد و هیچ خجالت و شرمندگی یا ترسی از این کار نداشته باشد. پس اصل بر عادی تلقی کردن همه چیز در این حیطه هست که این کاری عادی است و همه انجامش میدهند و نیازی نیست بابت آن خجالت بکشد، اینکه کودک در این فرآیند به هر دلیلی دعوا بشین که بشین، دست نزنه، یالا خودت رو بشور، اه اه چقدر کثیفی و ... نه تنها در بحث دستشویی رفتن بلکه در شکل گیری شخصیت و ساختار روانی او هم اثر منفی میگذارد، به خصوص برخی از والدینی که وسواس دارند متاسفانه خودشون و کودک را بسیار اذیت میکند، و استرس نامعقول و بیش از حدی که بابت تمیزی کثیفی یا پاکی و نجسی را دارند به کودک منتقل میکنند، در این شرایط که مدام به کودک انتقال داده بشه که تو کثیفی یا نجسی یا همه جا را نجس میکنی و ... تازه همه چیز را بد تر میکند،بنابراین این شرایط نیازمند مداخله ی یک روان شناس کودک متعهد هست. نکته دیگر محیط دستشویی رفتن هست، این که محیط دستشویی، تمیز باشه، برای کودک دوست داشتنی یا همراه با آرامش باشه اهمیت دارد، تشویق کردن کودک خیلی از اوقات به معنای یک بوسه، در آغوش گرفتن، تایید و تشویق کلامی و ... هست...
#تعاملات_فرزندان
سلام و عرض ادب خدمت استاد ببخشید ی سوال داشتم ی دختر ۵ ساله و ی پسر ۳و نیم ساله دارم دخترم خیلی صدای پسرم رو درمیاره و سر ب سرش میزاره و اینکه مواقعی ک عصبانی بشه فحش میده و عکس العمل ک نشون بدم یا بخوام تنبیه کنم بدتر میکنه باید چیکار کنم ؟
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر گرامی
در رابطه با مسئله ای که فرمودید، باید زمینه ها و علل رفتار کودکان بررسی بشود، برای همین سوالات زیادی هست که باید به آن ها دقت بشود و پاسخ داده بشود،
مثل اینکه این نوع رفتار از بدو تولد برادر کوچکتر بوده یا از زمان دیگر آغاز شده یا شدت پیدا کرده؟
دخترتون با توجه با اقتضائات سن خودش برای ورود بچه جدید به خانواده آماده شده بود؟
در زمان بارداری دوم ، روابط عاطفی، بازی کردن و میزان وقت گذاری شما و پدرشون برای ایشان به چه شکل بوده؟
بعد از تولد فرزند دوم به چه شکل؟
هنین الان چقدر وقت ایشان در طول روز پر هست؟ چقدر بازی میکنند؟ شما چه زمانی برای باری کردن با ایشان اختصاص میدید؟
به نظرتون چقدر در میزان توجه کردن، محبت کردن و ... بین کودکانتون عدالت را رعایت میکنید؟
فرمودید اگر عکس العمل نشون بدید یا تنبیه کنید بدتر میشه، معمولا تا الان چه عکس العمل ها و تنبیه هایی در این مواقع انجام دادید؟
و ....
درک میکنم که وقتی دخترتون، پسر کوچکتر را اذیت میکند، از دست او عصبانی میشوید و احساس میکنید باید از پسرتون در مقابل ادیت های او مراقبت بیشتری بکنید، اما اگر این اقدام او تلاشی برای جلب توجه بیشتر شما باشه حتی به شکل منفی! یا اعتراضی به کمبود محبت و توجه نسبت به برادر کوچکتر، اقدامات شما طبیعی است که به طور کلی رفتار او را تشدید میکند چون دقیقا آسیب را شدیدتر میکند.
به نکات زیر، توجه داشته باشید.
اولا در طول روز حداقل نیم ساعت را باید برای بازی با هر کدام از بچه ها به خصوص دخترتون قرار بدید، رفتار های محبت آمیز از جمله محبت های رفتاری مثل بغل کردن، بوسیدن، و ... و محبت های کلامی مثل زیبا صدا زدن او یا قربان صدقه رفتن را حقیقتا بیش از قبل داشته باشید و آن را سرسری نگیرید.
زمانی در طول روز به صحبت کردن با دخترتون اختصاص بدهید،در اتاقی که فقط خودتون و او باشید، دستش را در دستانتون بگیرید، با او ارتباط چشمی محبت آمیز برقرار کنید،اجازه بدید او با شما صحبت کنید، بدون اینکه بترسد یا دلهره داشته باشد.شاید اوایل حرفی برای گفتن نداسته باشه و فقط به شما نگاه کند اما در ادامه متوجه اهمیت این کار میشوید.
در کار های خانه او را سهیم کنید، متناسب با سن و سطح توانمندی او کار هایی را به او بسپارید و بعد هم او را تشویق کنید،در ارتباط با کوچکترین کار های مثبت به او توجه کنید تا برای جلب توجه شما دست به کار های خطرناک و منفی نزند.
سعی کنید در طول روز وقت او را پر کنید،حتما فایل های تربیت کودک استادپوراحمد را گوش دهید،در زمینه دوست یابی فعال برای فرزندانتون تلاش کنید،سعی کنید در همسایگان، دوستان، اقوام، همکلاسی های مهد و ... یک خانواده مذهبی و مومن و سالم به لحاظ اخلاقی پیدا کنید که فرزندی هم سن فرزند شما داشته باشند، با رفت و آمد و ... یعی کنید هم بازی مناسبی برای فرزدتون بیابید تا بخشی از اوقات او در طول روز یا هفته صرف بازی و تعامل باهم بازی خوب بشود که از جهات متععدی برای او مفید خواهد بود.
وقتی او را به لحاظ محبت و توجه سیراب کردید، قطعا این رفتار او کاهش پیدا خواهد کرد، اما برای کنترل کامل آن بحث قانون، تشویق و تنبیه را از صوت های تربیت کودک با دقت گوش کنید و اجرا کنید ان شالله.
خواندن سری کتاب های من دیگر ما از دکتر عباسی ولدی را هم توصیه میکنم. موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#فرزند_پروری_مناسب
#پرورش_استعدادها
سلام علیکم استاد... وقت بخیر
عرض ادب و احترام محضر شما
بنده یک مادر 35 ساله و دارای سه فرزند، دو دختر و یک پسر (15 ساله، 13 ساله و 4 ساله) هستم. (18 ساله ازدواج کردم)
بسیار درگیری ذهنی و دغدغه دارم که صبح تا شبم را اسیر نا امیدی و بی حوصلگی و عصبانیت می کند.
مهمترینش کوتاهی در برابر تربیت فرزندانم است که آرامشم را گرفته و ذهنم را درگیر کرده و بسیار کلاس شرکت کرده ام ولی باز در عمل ناتوان بوده ام و زود کم می آورم و باز خطا می کنم.
و مورد بعدی در مورد استعدادی که سرکوب شد، در دوران راهنمایی (13 سالگی) نقاشی و خط خوبی داشتم و هم چنین خیلی خوب انشاء می نوشتم و جایزه می گرفتم و بسیار علاقه مند به نوشتن بودم، ولی در دوران دبیرستان به خاطر جو مدرسه و حرف فامیل به جای انتخاب رشته ی انسانی و یا هنرستان، رشته ی ریاضی را انتخاب کردم و در همان دوره ازدواج کردم و با دو فرزند و سختی بسیار در رشته ی مهندسی کامپیوتر، لیسانس گرفتم.
و الان بسیار افسوس می خورم که چرا استعدادم را نشناختم و سرکوب کردم و چرا کوتاهی کردم، و هر بار خواستم یه جوری خودم را در فضای استعدادم قرار دهم ولی نشد....
لطفا استاد محبت کنید و بفرمایید باید چکنم!؟
الان وظیفه ام در قبال کوتاهی ها چیست؟!
چگونه در محضر حق تعالی جوابگو باشم؟!
آیا باید به پرورش استعدادم فکر کنم یا الان وظیفه ی من تلاش در کوتاهی های تربیتی است!!؟!
استاد لطفا بزرگواری کنید و راهنمایی بفرمایید.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر گرامی
بسیار عالی که دغدغه ی تربیت صحیح فرزندان را دارید، ان شاالله خدا در این زمینه شما را یاری کند.
مادر عزیز توجه داشته باشید، در تربیت فرزندان آن چه اهمیت دارد، شکل دهی به فضایی سالم است که فطرت خداجو و استعداد های خدادادی فرزند، در بیشترین حد خود در آن محیط شکوفا بشود، اقدامات صحیح در زمینه تربیت فرزند را کارهایی متشتت و جداگانه نبینید که بار آن بر دوش شما سنگینی کند، وقتی محیط و بستر سالم برای تربیت صحیح فراهم شود، بسیاری از این اتفاقات مثبت خود به خود در آن محیط سالم رخ خواهد داد. نکته دیگر این که توجه داشته باشید مربی اصلی خداست و هدایت انسان ها اساسا بر عهده خداست، والدین فقط شرایطی را فراهم میکنند که هنگام دریافت این هدایت، فرزند به آن توجه کند و در این مسیر حرکت کند.
اصلا در این زمینه دچار وسواس نشوید چرا که همین انتظار بیش از حد و وسواس گونه، خلق شما را پایین می آورد و بر شکل دهی به محیط سالم تاثیر منفی خواهد گذاشت.
در ارتباط با دنبال کردن استعداد ها، این دو مسئله اصلا دو مسئله جدا نیست که مجبور باشید از بین آن ها یکی را انتخاب کنید، فقط کمی مدیریت زمان و انعطاف پذیری میخواهد وگرنه چه بسا اگر شما زمینه هایی از استعداد های خود را دنبال کنید، حال و روحیه ی شما بهتر خواهد شد و افکار منفی و وسواس گونه در مورد توانمندی خود و تربیت فرزندان در شما کمرنگ تر خواهد شد و بتوانید با روحیه ی بهتری در خانواده خود نقش آفرینی کنید.
بسیاری از اوقات برای خیلی ازافراد پیش می آید که در شرایطی قرار میگیرند که نمیتوانند در زمانی که انتظار دارند به کار های مد نظرشان بپردازند، چه کسی گفته فقط در زمان دبیرستان و ورود به دانشگاه، زمان دنبال کردن استعداد هاست؟ شما هنوز فرصت زیادی دارید، به جای خودن حسرت گذشته، از این فرصت استفاده کنید، هر چه بنشینید و به این فکر کنید که چرا فلان زمان این کار ها را نکردم، در واقع زمان خال خود را نیز دارید با این افکار و حسرت های بی جا از دست میدهد و چه بسا سال های بعد غصه ی همین را بخورید.
چه بسا فردی به دلیل فشار کاری و زیاد بودن فعالیت ها از نظر جسمانی احساس خستگی زیادی بکند اما چون فعالیت های او متناسب با استعداد ها و علایق اوست، از نظر روحی و روانی احساس نشاط بکند. این بستگی به خود فرد دارد، اگر میتوانید این مدیریت و انعطاف پذیری را داشته باشید حتما استعداد ها را دنبال کنید و اگر راحتی و فراغت بیشتر را ترجیح میدهید،این انتخاب خود را بپذیرید.
در کنار این مسائل توصیه میکنم حتما از مشاوره ی امین استفاده کنید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#فرزند_پروری_مناسب
#پرورش_استعدادها
سلام علیکم استاد... وقت بخیر
عرض ادب و احترام محضر شما
بنده یک مادر 35 ساله و دارای سه فرزند، دو دختر و یک پسر (15 ساله، 13 ساله و 4 ساله) هستم. (18 ساله ازدواج کردم)
بسیار درگیری ذهنی و دغدغه دارم که صبح تا شبم را اسیر نا امیدی و بی حوصلگی و عصبانیت می کند.
مهمترینش کوتاهی در برابر تربیت فرزندانم است که آرامشم را گرفته و ذهنم را درگیر کرده و بسیار کلاس شرکت کرده ام ولی باز در عمل ناتوان بوده ام و زود کم می آورم و باز خطا می کنم.
و مورد بعدی در مورد استعدادی که سرکوب شد، در دوران راهنمایی (13 سالگی) نقاشی و خط خوبی داشتم و هم چنین خیلی خوب انشاء می نوشتم و جایزه می گرفتم و بسیار علاقه مند به نوشتن بودم، ولی در دوران دبیرستان به خاطر جو مدرسه و حرف فامیل به جای انتخاب رشته ی انسانی و یا هنرستان، رشته ی ریاضی را انتخاب کردم و در همان دوره ازدواج کردم و با دو فرزند و سختی بسیار در رشته ی مهندسی کامپیوتر، لیسانس گرفتم.
و الان بسیار افسوس می خورم که چرا استعدادم را نشناختم و سرکوب کردم و چرا کوتاهی کردم، و هر بار خواستم یه جوری خودم را در فضای استعدادم قرار دهم ولی نشد....
لطفا استاد محبت کنید و بفرمایید باید چکنم!؟
الان وظیفه ام در قبال کوتاهی ها چیست؟!
چگونه در محضر حق تعالی جوابگو باشم؟!
آیا باید به پرورش استعدادم فکر کنم یا الان وظیفه ی من تلاش در کوتاهی های تربیتی است!!؟!
استاد لطفا بزرگواری کنید و راهنمایی بفرمایید.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر گرامی
بسیار عالی که دغدغه ی تربیت صحیح فرزندان را دارید، ان شاالله خدا در این زمینه شما را یاری کند.
مادر عزیز توجه داشته باشید، در تربیت فرزندان آن چه اهمیت دارد، شکل دهی به فضایی سالم است که فطرت خداجو و استعداد های خدادادی فرزند، در بیشترین حد خود در آن محیط شکوفا بشود، اقدامات صحیح در زمینه تربیت فرزند را کارهایی متشتت و جداگانه نبینید که بار آن بر دوش شما سنگینی کند، وقتی محیط و بستر سالم برای تربیت صحیح فراهم شود، بسیاری از این اتفاقات مثبت خود به خود در آن محیط سالم رخ خواهد داد. نکته دیگر این که توجه داشته باشید مربی اصلی خداست و هدایت انسان ها اساسا بر عهده خداست، والدین فقط شرایطی را فراهم میکنند که هنگام دریافت این هدایت، فرزند به آن توجه کند و در این مسیر حرکت کند.
اصلا در این زمینه دچار وسواس نشوید چرا که همین انتظار بیش از حد و وسواس گونه، خلق شما را پایین می آورد و بر شکل دهی به محیط سالم تاثیر منفی خواهد گذاشت.
در ارتباط با دنبال کردن استعداد ها، این دو مسئله اصلا دو مسئله جدا نیست که مجبور باشید از بین آن ها یکی را انتخاب کنید، فقط کمی مدیریت زمان و انعطاف پذیری میخواهد وگرنه چه بسا اگر شما زمینه هایی از استعداد های خود را دنبال کنید، حال و روحیه ی شما بهتر خواهد شد و افکار منفی و وسواس گونه در مورد توانمندی خود و تربیت فرزندان در شما کمرنگ تر خواهد شد و بتوانید با روحیه ی بهتری در خانواده خود نقش آفرینی کنید.
بسیاری از اوقات برای خیلی ازافراد پیش می آید که در شرایطی قرار میگیرند که نمیتوانند در زمانی که انتظار دارند به کار های مد نظرشان بپردازند، چه کسی گفته فقط در زمان دبیرستان و ورود به دانشگاه، زمان دنبال کردن استعداد هاست؟ شما هنوز فرصت زیادی دارید، به جای خودن حسرت گذشته، از این فرصت استفاده کنید، هر چه بنشینید و به این فکر کنید که چرا فلان زمان این کار ها را نکردم، در واقع زمان خال خود را نیز دارید با این افکار و حسرت های بی جا از دست میدهد و چه بسا سال های بعد غصه ی همین را بخورید.
چه بسا فردی به دلیل فشار کاری و زیاد بودن فعالیت ها از نظر جسمانی احساس خستگی زیادی بکند اما چون فعالیت های او متناسب با استعداد ها و علایق اوست، از نظر روحی و روانی احساس نشاط بکند. این بستگی به خود فرد دارد، اگر میتوانید این مدیریت و انعطاف پذیری را داشته باشید حتما استعداد ها را دنبال کنید و اگر راحتی و فراغت بیشتر را ترجیح میدهید،این انتخاب خود را بپذیرید.
در کنار این مسائل توصیه میکنم حتما از مشاوره ی امین استفاده کنید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب
http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
هدایت شده از مشاوره محسن پوراحمد خمینی
#خودتحریکی_کودک
سلام من ۳۲سالمه و یک فرزند دختر ۲سال و ۳ ماه دارم.الانم باردارم ۷ ماه .بخاطر بارداری زودتر از شیر گرفتمش و مدتی هست دارم از دسشویی میگیرمش. تا یک ماه قبل یه شورت براش میپوشیدم با یه کهنه داخلش و شلوار تا اینکه دیدم یادگرفته رو شکم میخوابه و عضلات پاشو منقبض میکنه و مث اینکه خودارضایی میکنه.اینکارو رو همه چی انجام میده رو مبل، عروسکاش، توپ.شورت و کهنه رو ازش گرفتم و‌با گول زدن بهتر شده ولی هنوز درگیرم و وقتی این کار تو سرش میفته تا انجام نده سخت یادش میره. چکار کنم؟ممنون از راهنمایی شما
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر بزرگوار
بسیار عالی هست که در این مواقع از شیوه حواسپرت کردن استفاده میکنید، مراقب باشید که اصلا نسبت به چنین کاری حساسیت نشان ندهید و کودک را دعوا نکنید، تا کودک احساس نکند، شما نسبت به چنین مسئله ای حساس هستید. به خصوص در این سن بهترین راهکار پرت کردن حواس کودک هست.
انجام این کار توسط کودکان دلایل متفاوتی دارد، احتمال دارد که نوع پوشش یا پوشک کردن تاثیری داشته باشد، که خب این مسئله برطرف بشه، الان اهمیت دارد که به موارد دیگر رسیدگی بشود، یکی از مهم ترین این دلایل تنهایی و بیکاری کودک هست، وقتی کودک اوقات زیادی از روز کار خاصی برای انجام دادن ندارد، هم بازی ندارد، مادر هم بیشتر به کار های خودش مشغول هست و کاری به کار کودک ندارد، او برای سرگرم شدن و گذران وقت،به سراغ جسم خودش میرود، پس یکی از مهم ترین راهکار ها،برنامه ریزی برای وقت کودک، مشغول کردن او به بازی ،سرگرمی های مفید و حتی سپردن انجام کار های ساده و بی خطر به اوست. به نحوی که در طول روز اوقات بیکاری نداشته باشد یا کمتر باشد، انرژی او تخلیه بشود و شب خسته به خواب برود.
دوست یابی فعال، بازی کردن با کودک توسط هر دو والد هم پدر و هم مادر، یاددادن به کودک برای انجام بازی های مختلف با اسباب بازی هایش، فراهم کردن بستر بازی های هیجان انگیز و تخلیه انرژی کودک، کودک مثل پهن کردن پارچه یا سفره و بازی با خمیر یا گل بهداشتی، یا پر کردن تشت اب و بازی با آب در حمام یا حیاط و تراس پوشیده ، قصه و داستان گفتن برای کودک، انجام کار های مشترک توسط مادر و کودک، سپردن برخی کار های ساده به کودک برای انجام دادن مثل آوردن و بردن نمکدان و ... کار هایی هست که در این زمینه میتوانید انجام دهید،میدونم که باردار هستید و به لحاظ جسمانی محدودیت هایی دارید اما با خلاقیت خودتون میتوانید فعالیت هایی را برای کودک طراحی کنید که خودتون از نظر جسمانی کمتر درگیر باشید اما کودک احساس حضور شما را در کنار خودش داشته باشد. به خصوص اینکه باید کم کم فضا را برای آمدن فرزند جدید آماده کنید،در این راستا پیشنهاد میکنم صوت های تربیت کودک استاد پوراحمد را گوش کنید.
مورد دوم استرس ها و نگرانی های کودک هست که گاهی راه تخلیه این چنینی پیدا میکند، دعوا کردن کودک، داد زدن سر او، تحقیر کودک، خدا نکرده کتک زدن کودک و ... همه باعث ایجاد حجم زیادی از استرس برای او میشود که او برای تخلیه این استرس ها به نوعی به خودش پناه میبرد، اگر چنین رفتار هایی انجام میشود، باید حتما قطع بشود، به جای تنبیه های نامناسب و مضر و تکنیک قانون تشویق و تنبیه که در صوت های تربیت فرزند مفصل بیان شده استفاده بشود.
محبت و نوازش صحیح باید حتما توسط والدین برای کودک انجام بشود، توصیه میکنم حتما حتما صوت های تربیت جنسی استاد پوراحمد را گوش بدید و به همه نکاتی که مطرح میشود عمل کنید ان شاالله.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#بازیگوشی_کودک
#لجبازی_کودک
با عرض سلام و خدا قوت حضور شما بزرگواران،بنده خانمی ۳۸ ساله هستم وپسر ۲ سال و ۸ ماهه و پسری ۱ ماهه دارم ،پسر اولم رفتارای بدی داره اگه چیزی بخواد و بهش ندیم مخصوصا گوشی ب شدت جیغ و داد میکنه و ب شدت کتک میزنه ، کمتر با اسباب بازیهاش بازی میکنه و بیشتر با وسایل خونه بازی میکنه تقریبا ب همه چیز آسیب رسونده ،همش ب برادرش حمله میکنه و دست و پاشو میخواد بکشه،وسایل رو پرت میکنه ...نمیدونم چ رفتاری باهاش داشته باشم همش نگرانم همینجوری پیش بره بزرگتر ک بشه چکار کنیم؟؟!!در ضمن من و پدرش خیلی رعایت میکنیم واهل مشاجره و یا بی احترامی ب همدیگه نیستیم و همین باعث تعجب ماست.البته این بچه کارای خوب هم داره مثلا کنار ما ب نماز می ایسته و گاهی چیزی ک بهش میگم واسم میاره،ولی ب شدت با خیلی چیزا مخالفه با حموم کردن ،لباس عوض کردن ،پوشک عوض کردن و ب هیچ وجه حاضر نمیشه دستشویی رفتن رو شروع کنه و هنوز پوشک میشه ،لطفا راهنمایی بفرمایید ،ممنون از لطف شما بزرگواران.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما بانوی گرامی
بسیار خوب هست که شما با همسرتون در محیط خانه رفتار مناسبی دارید، ان شاالله که ابن روند را ادامه بدید اما نکات دیگری هم هست که باید نسبت به آن توجه داشته باشید اول اینکه در نوع رفتار خود با پسر کوچک و بزرگتون دقت کنید،هم شما،هم پدر و هم بقیه اطرافیان، احتمال دارد که حتی به شکل ناخودآگاه چون پسر کوچکتر هنوز شیطنت های پسر بزرگتر را ندارد و زحمت کمتری برای شما ایجاد میکند از طرفی ضعیف تر هست و نیاز بیشتری به مراقبت دارد،بیشتر توجه و محبت شما معطوف به فرزند کوچکتر میشود و همین مسئله حساسیت فرزند بزرگتر شما را نسبت به او برانگیخته است.وقتی دو فرزند شما حضور دارند اتفاقا بیشتر توجه و محبت شما باید معطوف به فرزند بزرگترتون باشه،چون او بیشتر میفهمد و متوجه میشود، و محبت های خود را نسبت به فرزند کوچکتر، زمانی انجام دهید که فرزند بزرگتر شما حضور نداشته باشد تا حساسیت او برانگیخته شود، در زمانی که کودک حس مالکیت پیدا میکند، نمیتواند مادر خود را با دیگری قسمت کند بنابراین نباید به شکلی رفتار کرد که حساسیت او برانگیخته شود.
از طرفی این طبیعی هست که کودک در این سنین به دنبال کشف جهانی است که می خواهد در آن زندگی کند بنابراین در مورد هر چیزی کنجکاوی میکند، طبیعی است که نسبت به وسایل منزل نیز چنین کنجکاوی هایی دارد،اگر والدین نسبت به وسایلی حساس هستند یا کلا وسایل گران قیمت و شکستنی اصلا نباید دم دست کودک باشد یا اگر مورد استفاده هست، زمان هایی استفاده شود که در معرض توجه کودک نباشد، و اینکه کلا محیط منزل باید برای کودکان این سنین ایمن سازی شود، و هر آن چه روی آن حساس هستید، خود شما نباید در دسترس کودک قرار دهید.
از طرفی همان طور که قبل هم گفته شده در این سنین کودکان خود را مجزا از محیط و والدین میشناسند و یکی از راهکار های عرضه این خود مخالفت با دیگران هست، این دوره طبیعی از رشد کودک هست که والدین متاسفانه از ان اغلب بی اطلاع هستند و این کار کودک را تعبیر به لجبازی میکنند و سعی میکنند، با کودک به مقابله برخیزند،او را مکررا امر و نهی میکنند، تنبیه میکنند و با کودک وارد بازی قدرت میشوند، این رفتار ها میتواند واقعا رفتار لحبازی را در کودک به وجود بیاورد، از طرفی بسیاری ار ناهنجاری های کودک و شیطنت های او ناشی از تخلیه نشدن انرژی کودک در محیط خانه ها به خصوص خانه های کوچک و آپارتمانی است که باید برای بیرون بردن روزانه کودک برنامه ریزی کرد، در محیط های خلوت که از جهت انتقال ویروس هم خطری نداشته باشد، از طرفی خود والدین حتما باید روزانه حداقل به مدت نیم ساعت بازی مشارکتی با کودک داشته باشند، و علت دوم امر و نهی و کنترل گری بیش از حد والدین هست، والدینی که مدام می خواهند همه کار کودک را کنترل کنند،مدام امر به نشستن، ساکت بودن و انجام ندادن کار ها میکنند،طبیعتا با چنین نتایجی مواجه میشوند.
در صورتی که اصل بر این است که به کودک زیر ۷ سال آزادی و فضای بازی برای فعالیت و بازی داده شود، مگر در کار هایی که برای او،دیگران یا وسایل محیط خطرناک و آسیب رسان است.
پس از رعایت نکات بالا،میتوانید در مورد نابهنجاری های باقی مانده از قانون تشویق و تنبیه به نحوی که در صوت های تربیت کودک گفته شده استفاده کنید.
پیشنهاد میکنم برای بررسی بیشتر مسئله و آسیب شناسی دقیق تر،از مشاوره امین استفاده کنید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#زمان_مناسب_از_پوشک_گرفتن_کودک
سلام خدمت استاد گرامی وهمکاران ارجمند ایشان.
استاد یک ماه است که به لطف خدا وراهنمایی های شما پسر دوساله ام رو از شیر گرفتم سوالم این است که چه مدت بعد میتوانم از پوشک بگیرمش.
ممنونم از همگی شما بزرگواران بابت مشاوره های عالیتون.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر گرامی،
بسیار عالی هست که در مراحل مختلف رشد و تربیت کودک سعی دارید از نکات علمی و شیوه درست بهره بگیرید، ان شاالله که فرزندانی سالم و صالح تربیت کنید.
اولا توصیه میکنم پاسخ همه سوالاتی که در کانال در ارتباط با از پوشک گرفتن کودک مطرح شده را جست و جو و مطالعه کنید.
بهترین زمان از پوشک گرفتن بین دو تا دو و نیم سال هست، اما این زمان قطعی نیست و از هر کودکی به کودک دیگر متفاوت هست، ابتدا باید پیش زمینه های مناسب برای از پوشک گرفتن کودک فراهم باشد، یکی از مهم ترین این پیش زمینه ها، رسش جسمانی کافی برای کنترل ادرار و مدفوع در کودک است، یعنی زمانی که ماهیچه های حلقوی مثانه توانایی لازم را کسب کرده اند، چطور میتوان متوجه این مرحله از رسش در کودک شد؟ زمانی که شب هنگام خواب کودک را پوشک کردید و صبح حدود ساعت ۶-۷ صبح، پوشک او را چک کردید و خشک بود، نشان میدهد کودک توانایی لازم برای کنترل ادرار خود را کسب کرده است.
یکی از پیش زمینه های دیگر،کسب مهارت ارتباط کلامی در کودک است، یعنی بتواند خواسته های خود را با والدین مطرح کند و متوجه انتظارات والدین بشود، که در آموزش دستشویی رفتن، اهمیت زیادی دارد.
و یکی دیگر از پیش زمینه ها داشتن انگیزه لازم برای دستشویی رفتن هست گاهی از اوقات والدین اشتباهاتی انجام میدهند که این انگیزه را در کودک از بین میبرند و او را نسبت به کنار گذاشتن پوشک مقاوم میکنند. در این رابطه اولین توحه داشته باشید که این سن تقریبا مقارن با سن شکل گیری "من" کودک و تشخیص خود یه عنوان موجودی منحصر به فرد از محیط و والدین است، کودک خودش و اراده مجزای خود را کشف کرده و در راستای تثبیت و تداوم آن سعی میکند با والدین مخالفت کند یا کلمه نه را بیشتر استفاده میکند، این رفتار های کودک مرحله ای طبیعی و صروری از رشد هستند و هرگز نباید به معنای لجبازی تلقی شوند، در این سن والدین نباید با کودک با زبان امر و نهی صحبت کنند یا وارد بازی قدرت شوند،این اشتباهات والدین هست که میتواند این مرحله طبیعی را به سمت لجبازی کردن سوق دهد. پس برای از پوشک گرفتن کودک صبور باشید، با کودک خود بدرفتاری نکنید،این مرحله برای کودک و والدین حساسیت های خود را دارد، نباید آن را برای هر دو طرف، سخت تر و تلخ کرد.
نکته با اهمیت دیگر، مناسب سازی محیط دستشویی برای کودک است، به نحوی که او اشتیاق برای دستشویی رفتن داشته باشد، تمیزی، نور کافی و کمک گرفتن از ابزار هایی مثل قصری برای کودک میتواند به این امر کمک کند.
اما همان طور که خود شما اشاره کردید، باید بین اتفاقات مهم در کودکی مثل از شبر گرفتن و از پوشک گرفتن و .. فاصله باشد چرا که تداخل و همزمانی آن ها برای کودک بسیار سنگین و همراه با فشار مضاعف است. بنابراین اولین چک کنید که کودک توانمندی های مذکور را کسب کرده یا خیر، اگر کسب نکرده به فضا و شرایط را برای کسب و تقویت این توانمندی ها مهیا کنید و اگر همه این توانمندی ها را کسب کرده، بهتر هست زمانی اقدام به این کار کنید که کودک کاملا با تغییرات قبلی یعنی از شیر گرفتن کنار آمده، وابستگی دیگری به شیر ندارد و با شرایط جدید کاملا وفق پیدا کرده،ممکن است از یکی دو ماه تا شش ماه بنا به شرایط کودک و محیط او طول بکشد.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#بازیگوشی_کودک
#لجبازی_کودک
با عرض سلام و خدا قوت حضور شما بزرگواران،بنده خانمی ۳۸ ساله هستم وپسر ۲ سال و ۸ ماهه و پسری ۱ ماهه دارم ،پسر اولم رفتارای بدی داره اگه چیزی بخواد و بهش ندیم مخصوصا گوشی ب شدت جیغ و داد میکنه و ب شدت کتک میزنه ، کمتر با اسباب بازیهاش بازی میکنه و بیشتر با وسایل خونه بازی میکنه تقریبا ب همه چیز آسیب رسونده ،همش ب برادرش حمله میکنه و دست و پاشو میخواد بکشه،وسایل رو پرت میکنه ...نمیدونم چ رفتاری باهاش داشته باشم همش نگرانم همینجوری پیش بره بزرگتر ک بشه چکار کنیم؟؟!!در ضمن من و پدرش خیلی رعایت میکنیم واهل مشاجره و یا بی احترامی ب همدیگه نیستیم و همین باعث تعجب ماست.البته این بچه کارای خوب هم داره مثلا کنار ما ب نماز می ایسته و گاهی چیزی ک بهش میگم واسم میاره،ولی ب شدت با خیلی چیزا مخالفه با حموم کردن ،لباس عوض کردن ،پوشک عوض کردن و ب هیچ وجه حاضر نمیشه دستشویی رفتن رو شروع کنه و هنوز پوشک میشه ،لطفا راهنمایی بفرمایید ،ممنون از لطف شما بزرگواران.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما بانوی گرامی
بسیار خوب هست که شما با همسرتون در محیط خانه رفتار مناسبی دارید، ان شاالله که ابن روند را ادامه بدید اما نکات دیگری هم هست که باید نسبت به آن توجه داشته باشید اول اینکه در نوع رفتار خود با پسر کوچک و بزرگتون دقت کنید،هم شما،هم پدر و هم بقیه اطرافیان، احتمال دارد که حتی به شکل ناخودآگاه چون پسر کوچکتر هنوز شیطنت های پسر بزرگتر را ندارد و زحمت کمتری برای شما ایجاد میکند از طرفی ضعیف تر هست و نیاز بیشتری به مراقبت دارد،بیشتر توجه و محبت شما معطوف به فرزند کوچکتر میشود و همین مسئله حساسیت فرزند بزرگتر شما را نسبت به او برانگیخته است.وقتی دو فرزند شما حضور دارند اتفاقا بیشتر توجه و محبت شما باید معطوف به فرزند بزرگترتون باشه،چون او بیشتر میفهمد و متوجه میشود، و محبت های خود را نسبت به فرزند کوچکتر، زمانی انجام دهید که فرزند بزرگتر شما حضور نداشته باشد تا حساسیت او برانگیخته شود، در زمانی که کودک حس مالکیت پیدا میکند، نمیتواند مادر خود را با دیگری قسمت کند بنابراین نباید به شکلی رفتار کرد که حساسیت او برانگیخته شود.
از طرفی این طبیعی هست که کودک در این سنین به دنبال کشف جهانی است که می خواهد در آن زندگی کند بنابراین در مورد هر چیزی کنجکاوی میکند، طبیعی است که نسبت به وسایل منزل نیز چنین کنجکاوی هایی دارد،اگر والدین نسبت به وسایلی حساس هستند یا کلا وسایل گران قیمت و شکستنی اصلا نباید دم دست کودک باشد یا اگر مورد استفاده هست، زمان هایی استفاده شود که در معرض توجه کودک نباشد، و اینکه کلا محیط منزل باید برای کودکان این سنین ایمن سازی شود، و هر آن چه روی آن حساس هستید، خود شما نباید در دسترس کودک قرار دهید.
از طرفی همان طور که قبل هم گفته شده در این سنین کودکان خود را مجزا از محیط و والدین میشناسند و یکی از راهکار های عرضه این خود مخالفت با دیگران هست، این دوره طبیعی از رشد کودک هست که والدین متاسفانه از ان اغلب بی اطلاع هستند و این کار کودک را تعبیر به لجبازی میکنند و سعی میکنند، با کودک به مقابله برخیزند،او را مکررا امر و نهی میکنند، تنبیه میکنند و با کودک وارد بازی قدرت میشوند، این رفتار ها میتواند واقعا رفتار لحبازی را در کودک به وجود بیاورد، از طرفی بسیاری ار ناهنجاری های کودک و شیطنت های او ناشی از تخلیه نشدن انرژی کودک در محیط خانه ها به خصوص خانه های کوچک و آپارتمانی است که باید برای بیرون بردن روزانه کودک برنامه ریزی کرد، در محیط های خلوت که از جهت انتقال ویروس هم خطری نداشته باشد، از طرفی خود والدین حتما باید روزانه حداقل به مدت نیم ساعت بازی مشارکتی با کودک داشته باشند، و علت دوم امر و نهی و کنترل گری بیش از حد والدین هست، والدینی که مدام می خواهند همه کار کودک را کنترل کنند،مدام امر به نشستن، ساکت بودن و انجام ندادن کار ها میکنند،طبیعتا با چنین نتایجی مواجه میشوند.
در صورتی که اصل بر این است که به کودک زیر ۷ سال آزادی و فضای بازی برای فعالیت و بازی داده شود، مگر در کار هایی که برای او،دیگران یا وسایل محیط خطرناک و آسیب رسان است.
پس از رعایت نکات بالا،میتوانید در مورد نابهنجاری های باقی مانده از قانون تشویق و تنبیه به نحوی که در صوت های تربیت کودک گفته شده استفاده کنید.
پیشنهاد میکنم برای بررسی بیشتر مسئله و آسیب شناسی دقیق تر،از مشاوره امین استفاده کنید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00:
#گریه_بیش_از_حد_کودک
سلام طاعات قبول
پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر بزرگوار
اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت.
از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید.
از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید.
میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد.
از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی.
اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#فرزند_پروری_سالم
سلام، ما تازه زندگی مشترک رو شروع کرده بودیم که برادرم فوت کرد و بعد از دوماه من باردار شدم و ویار شدید داشتم و حالم اصلا خوب نبود
با همسرم هم مشکل پیدا کرده بودم و دائما یه حالت ناراحت و عصبی داشتم،
بعد زایمان هم تا حدود سه ماه حالم خوب نبود، دخترم که به دنیا اومد موقع خواب یه حالت عصبانی داشت، الان شش ماهه هستش باز هم بیشتر موقع ها موقع خواب ابرو هاشو درهم میکنه و با حالت عصبی میخوابه،وبعضی موقع ها توی خواب حالت گریه داره، البته بعضی موقع ها هم میخنده،
وقتی بیداره و باهاش شوخی کنیم میخنده.ممکنه مشکل روحي پیدا کنه در آینده؟من باید چیکار کنم؟
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر گرامی
بسیار عالی که است که دغدغه سلامت روان و تربیت سالم فرزند خود را دارید، ان شاالله که خدا در این مسیر شما را موفق بدارد.
به طور کلی شرایط دوران بارداری و شیردهی مادر بر کودک اثر گذار است، اما این گونه نیست که تعیین کننده همه شرایط سلامت جسم و روان کودک باشد، و به هیچ عنوان قابل جبران نباشد.
قطعا در سال های بعدی به خصوص ۶-۷ سال اول به شرطی که مادر و پدر مسیر درستی را در پی بگیرند، قابل جبران است.
دو پیش زمینه اصلی که باید مورد توجه قرار بگیرند و اصلاح شوند، یکی خلق مثبت خود شما هست، یعنی اینکه چقدر حالتان خوب هست و چقدر انرژی و نشاط دارید؟ البته هر فردی به طور طبیعی زمان هایی غمگین، نگران یا مضطرب است. اما این مهم هست که خلق غالب شما را کدام حالات تشکیل میدهند؟
و دوم ارتباط شما با همسر، اینکه چقدر تعاملات مثبتی با همسر دارید و نحوه ی حل اختلافات شما چگونه است؟
این دو پیش زمینه با هم همپوشانی دارند و به شدت بر هم اثرگذارند، پس اگر در این موارد احساس ضعف جدی میکنید، پیشنهاد میکنم هر چه سریع تر به دنبال رفع مسائل بر بیایید، هم با مطالعه کردن کتاب های مفید و گوش دادن به صوت های مفید و هم مراجعه به روانشناس و مشاور متعهد و متخصص.
گاهی خلق پایین مادر باعث میشود، وضعیت کودک خود را منفی تر از آن چه هست ارزیابی کند، مثلا اکثر کودکان در دوران نوزادی خود برای رفع نیاز هایشان گریه میکنند یا گاهی اوقات درخواب میخندند و گاهی گریه میکنند. یا در سنین بالاتر به تناسب سن، مشکلات و مسائلی پیدا میکند،مثلا در دوره شکل گیری خودمختاری ممکن است کمی لجباز شود یا هر کودکی به طور طبیعی گاهی اوقات بیمار میشود، اما مادری که خلق پایین دارد، از این مسائل برای خودفاجعه سازی میکند و بسیار ضریب دهی منفی به مسائل میکند، به همین خاطر حل مسئله برای او دشوار تر میشود و توان و حوصله ارتباط مثبت با کودک خود را کمتر دارد،بنابراین باید حتما این خلق بهبود پیدا کند.
همچنین پدر و مادر دو ستون ساختار روانی کودک هستند، اگر یکی مدام دیگری را تخریب کند یا هر دو با هم مدام جلوی کودک جنگ و دعوا داشته باشند، پایه های وجودی در ساختار روانی کودک سست و تخریب میشود و کودک مستعد ابتلا به اختلالات روانی میشود. بنابراین مشکلات پررنگ در رابطه باید با خوداصلاحی، مراجعه به روانشناس مجرب و افزایش دانش و مهارت، کمرنگ شود، و جر و بحث ها و اختلافات معمول بین زن و شوهر ها، دور از چشم کودکان و در خلوت زن و شوهر، مورد بحث قرار بگیرد.
در زمینه اول، کتاب هایی مثل سری کتاب های از "حال بد به حال خوب" و کتاب "زندگی خود را دوباره بیافرینید" از جفری یانگ توصیه میشود.
و در مورد دوم گوش دادن به صوت های هنر زن بودن استاد پوراحمد و عمل کردن به آن. مطالعه و اجرای مطالب کتاب هایی مثل سری کتاب های "تا ساحل آرامش" از دکتر عباسی ولدی و کتاب "مهارت های زناشویی" از متیو مک کی توصیه میشود.
سعی کنید برای زمان های خود برنامه منطعفی بگذارید که علاوه بر رسیدگی به امور منزل و فرزندعزیزتان، زمانی را در طول روز یا هفته، ولو اندک برای خود بگذارید و به کاری که علاقه مندید بپردازید، مثلا مطالعه کتاب های مورد علاقه یا پرداختن به کار های هنری یا سرگرمی مورد علاقه، همچنین ورزش کردن را فراموش نکنید که در تجربه احساس بهتر و نشاط به شما کمک شایانی میکند، ولو در قالب بازی و سرگرم کردن کودک خود در منزل و با اپلیکیشن های ورزش در خانه،که به راحتی روی گوشی نصب میشود.
در مورد روش های برخورد و رفتار با فرزند و شیوه های فرزند پروری درست، گوش دادن به صوت های تربیت فرزند استاد پوراحمد و همچنین مطالعه کتاب های "من دیگر ما" از دکتر عباسی ولدی و کتاب "فرزندپروری با کفایت" از جفری یانگ را توصیه میکنم.
ان شاالله که با افزایش دانش و مهارت خود، روز های بهتری برای خود و همچنین آینده همراه با شادی و سلامتی بیشتر برای فرزند خود رقم بزنید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#فرزند_آوری
#بیماری_همسر
با عرض سلام و خدا قوت و تشکر فراوان از آموزه های مفیدتون
بنده ۳۸ ساله و همسرم۴۲ ساله دارای ۲ فرزند دختر ۱۷ و ۹ ساله هستم همسرم مرد بسیار خوب و مومنی است اما از دوران بچگی دچار استرسهای بیمار گونه بوده بطوریکه بارها تحت درمان قرار گرفتن البته اغلب اوقات خوب هستند اما با ایجاد یک ناهنجاری بخصوص ناهنجاریهای سیاسی و یا بیماری کرونا ماهها دچار همان بیماری قدیمی شده و تحت درمان دارویی قرار میگیرند میخواستم راهنمایی بفرمایید با وجود اینکه ایشون بچه دوست دارند و دلشون هم میخواد اما بخاطر وضعیتشون راضی به بچه دار شدن نمیشن و از طرف دیگر برای دخترم هم خواستگار اومده و فکر میکنم دیگه زشت باشه آیا شما برای ما بعد از بهبودیشون بچه دار شدن رو توصیه میکنید یا خیر ممنون از راهنماییتون
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت خواهر محترم
⬅️ببینید بزرگوار ازدواج دختر بزرگ شما،دلیلی برای عدم فرزند آوری نیست و هیچ جای خجالتی هم ابدا نداره.
⬅️اما در مورد مشکل همسرتون،این رو باید به درمانگری که زیر نظر ایشون درمان میشن هم مشورت کنید و سوالاتی رو در این حیطه ها از ایشون بپرسید که در این سن و با توجه به عود مجدد بیماری،آیا فرزند خودش به عنوان یک منبع استرس میتونه این مشکل رو شدیدتر بکنه؟یا شرایط به نحوی هست که حتی امیدی برای ایشون در جهت بهبودی هست؟
⬅️دوم این که مشکلی که همسر محترمتون دارند،تا چه حد به لحاظ ارثی قابل انتقال به فرزندانشون هست؟(البته اگر ایشون درمانگر امین و متقی هستند.)
اگر فرزندان به لحاظ وراثتی در معرض خطر قرار میگیرند ،یا خود فرزند آوری به لحاظ وقت و انرژی که پدر و مادر باید برای تربیت فرزند قرار بدند،استرس بیشتری به ایشون منتقل میکنه و مانع بهبودی مشکلشون میشه یا تشدیدش میکنه،توصیه نمیشه که به فرزند آوری اقدام بکنید.
⬅️و اگر از مسائلی که مطرح شد مشکلی وجود نداره،حتما فرزند اوری باید با رضایت و توافق زوجین صورت بگیره.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
#تربیت_جنسی_کودک
سلام علیکم خداقوت...
دختر 5 و نیم ساله ای دارم یکی دوسال پیش گاهی روی شکم میخوابید و متوجه میشدم به خودش فشار میاره...ازش پرسیدم که مامان چیکار میکنی و میگفت بدنم بهش فشار میاد...منم با آرومی بهش میگفتم مامان وقتی فشار اومد ای کارو نکن..این عادت از سرش رفت تا الان یکی دو ماهه متوجه شدم باز همون کارو گاهی انجام میده وقتی ازش میپرسیدم داری چیکار میکنی میگفت میترسم دعوام کنی منم خیالشو راحت میکردم و بهم میگفت..منم با مهربانی بهش میگفتم مامان این کار خوبی نیست و کار بدیه رو شکم خوابیدن هم کار شیطانه..شیطان رو شکم میخوابه و هرکی کار بد کنه شیطان دوستش میشه و باید کار خوب کنیم تا فرشته ها باهامون دوست بشن...
هربارم بم قول میده که دیگ کار بد نکنه ولی گاهی باز متوجه این کار میشم...میخواستم ببینم روشم نادرسته؟ چطور باش رفتار کنم..اگ از شیوه تغافل استفاده کنم و بهش خوب و بد رو نگم میترسم اینقدر این کارو انجام بده ک بشه براش یه عادت و بعدا به جاهای باریکتر بکشه...
شبا هم پیشش میمونم تو اتاقش تا بخوابه بعد میرم میخوابم..ک بیخوابی باعث نشه مشغول ب چیزی بشه..
لطفا راهنماییم کنین..
سوال بعدم هم اینه که متاسفانه تو شهرستان ما پیش دبستانیا مختلطن..و دخترمنم امسال باید بره پیش دبستانی...بهش چجوری بگم ک چطور رفتار کنه وحریم و حدود رفتار و پسر و دختر رو ..بازی ها و...که زیاد حساس نشه و... چه نکاتی رو باید بهش بگم که مفید و کافی باشه.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر بزرگوار
ابتدا توصیه میکنم در جهت تکمیل و تعمیق پاسخ هر دو سوال حتما حتما صوت های تربیت جنسی کودک و نوجوان استاد پوراحمد را حتما گوش دهید. در ارتباط با خودتحریکی کودک ابتدا باید علت آن را که مفصلا در صوت های تربیت جنسی بیان شده را بررسی کنید و آن را رفع کنید، اگر فضای خانه فضای تنش زایی است، چه بین زن و شوهر و چه در برخورد با کودک از دعوا، داد زدن و ... استفاده میشود، حتما باید این الگو اصلاح شود، مقایسه کردن کودک با دیگران، تحقیر او هنگام انجام ندادن یا خوب انجام ندادن برخی کار ها و ... و هر آن چه موجب استرس کودک میشود، نباید انجام بشود، حتما رسانه های مورد استفاده کودک از جمله گوشی، بازی های رایانه ای، فیلم و انیمیشن و ... باید تحت نظارت کامل والدین باشد، نباید کودک در این سن به تنهایی از اینترنت استفاده کند و گوشی یا تبلت متصل به اینترنت به کودک داده شود. توصیه میکنم برای اطلاع کامل از چگونگی مدیریت رسانه برای کودکان در کانال دکتر محسن عزیزی ابرقوئی(روان شناسی اسلامی) در ایتا عضو شوید و از مطالب کاربردی و ارزشمند آن استفاده بفرمایید.
در ارتباط با دوست یابی کودک دقت به خرج دهید، اگر دوستانی دارد که با فرهنگ خانواده شما همخوانی چندانی ندارد، ارتباط با آن ها را کم و با ارتباط با دوستان از خانواده های خوب و مذهبی جایگزین کنید. بسیار مهم هست که کودک زمان زیاد بیکاری و تنهایی نداشته باشد، علاوه بر این که باید حتما زمانی از روز را با والدین، زمانی با هم بازی ها و ... بازی کند، به تناسب سن و کار هایی که میتواند انجام دهید حتما او را در انجام کار های خانه مشارکت دهید، مدام کودک را از انجام بازی و تحرک یا انجام دادن کار ها منع نکنید، بلکه شرایط انجام امن آن را برای کودک فراهم کنید، میتوانید خیلی از کار های منزل، آشپزخانه، غذا پختن و ... را به بخش های مختلف تقسیم کنید و بخش های ساده تر و کم خطر تر را به او واگذار کنید، بدین شکل هم کودک زمان زیادی بیکار نیست که بخواهد به خودش مشغول شود و هم زمینه مسئولیت پذیری وافزایش خودکارامدی در کودک فراهم خواهد شد.
در مودر سوال دوم اولا تلاش خود را بکنید که ان شاالله مهد کودک دخترانه پیدا بکنید و سعی کنید حتی الامکان در محیط های مذهبی که کادر مدرسه آگاه و کاربلد داشته باشد. مفاهیمی را در قالب داستان های مختلف و شخصیت های داستانی به او منتقل کنید تا حساسیت کمتر و تاثیر گذاری بیشتری داشته باشد و در برخی موارد میتوانید از گفت و گوی مستقیم هم استفاده کنید. در ارتباط با نحوه پوشش، میزان تماس دست و بدن و ... را نسبت به همه ی هم کلاسی ها، ارزش های خانوادگی خود را منتقل کنید. چه هم کلاسی های دختر و چه پسر!
محبت و نوازش کلامی و فیزیکی از طرف شما و پدر محترم باید نسبت به دخترتان باشد و به او این مفهوم را انتقال دهید که بدن و وجود او ارزشمند هست، انتقال این مفهوم در نحوه لباس پوشیدن و لبای عوض کردن کودک، حمام رفتن، دستشویی رفتن و ... کودک مناسب و اثرگذار خواهد بود،زمانی که حتی والد هنگام تعویض لباس یا شست و شوی ناحیه تناسلی چشم خود را ببندد و روی خود را برگرداند، خصوصی بودن این ناحیه در وجود کودک نهادینه میشود....
ادامه...
نکته دیگر این که توجه داشته باشید این دوران، دوران کنجکاوی های
#کتک_زدن_در_کودکان
سلام وخداقوت
مادری۳۲ساله هستم یک دختر۳ساله دارم دخترم کوچکتر که بود بچه ها را نشگون میگرفت یا میزد من فقط دعواش می کردم چندبارهم منو تو نماز خوندن میزد من تنبیهی که میکردم باهاش حرف نمیزدم و دخترم شروع میکرد به دادا زدن و دوباره منو زد من هم که میدیدم وضع خرابه شروع میکردم اروم باهاش حرف زدن و توجیهش کنم که کاربدی کرده ولی باز کار بدش را فردا تکرار می کرد متاسفانه چندوقته برادرم را از دست داده ام و برادرم پسر ۲سال و نیمه ای دارد که بسیار مظلوم است وقتی در مراسم برادرم هستم دخترم بچه برادرم را میزند و نشگون می گیرد قبلا هم این کار را میکرد ولی اینبار من دعوایش می کنم چون دیگه پدر نداره ولی می دانم کارم اشتباه است ولی به خاطر غم برادرم یکم عصبی شده ام و طاقتم بریده و نمیتونم ببینم دخترم بچه برادرمو میزنه،برای تنبیه یک روز دخترمو پیش مادربزرگش گذاشتم و خانه برادرم رفتم شب که برگشتم دلیل نبردنش را بهش گفتم چون پسردایی را میزنی نبردم اگه نزنی دیگه میبرمت.لطفا راهنماییم کنید این چند وقت دخترم خیلی دادا میزنه من چیکارکنم؟
عذرخواهی می کنم سه دفعه است سوال ارسال می کنم ولی پاسخی دریافت نکردم.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر بزرگوار، از دست دادن بردر محترمتان را تسلیت عرض میکنم، ان شاالله که خدا به قلب شما و اعضای خانواده شما صبر عطا بفرماید.
در ارتباط با مسئله کتک زدن، اول باید زمینه های به وجود آمدن این رفتار را بررسی کنید و رفع کنید تا دیگر راه حل ها اثر گذار بشوند، اول اینکه به هیچ عنوان در محیط خانه و جلوی چشم کودک نباید بین پدر و مادر پرخاشگری و جر و بحث باشد، جر و بحث پدر و مادر باید به خلوت خودشان و دور از چشم کودک انتقال پیدا کند. دوم اینکه اگر پدر و مادر از کتک زدن کودک به عنوان یک روش تنبیهی استفاده کنند، کودک هم از این روش برای دیگران از جمله خود پدر و مادر استفاده خواهد کرد، بنابراین خشونت و کتک زدن اگر در روش های تربیتی شما ولو به میزان اندک وجود دارد باید حذف بشود، چون حتی در میزان کم هم موجب الگوگیری کودک خواهد شد. توصیه میکنم حتما حتما صوت های تربیت کودک استاد پوراحمد را با دقت گوش دهید تا با روش صحیح تشویق و تنبیه کودک مفصل آشنا شوید.
علت دیگر ممکن است این باشد که کودک هنوز در توانمندی های کلامی و حرف زدن رشد کافی پیدا نکرده و از طرفی والدین صبر و حوصله کافی برای یاد دادن مهارت های کلامی به کودک از یک طرف و فهم درخواست های کودک و شنیدن سخنان او ندارد، برای همین کودک برای بیان خواسته های خود یا ابراز هیجانات منفی از شیوه کتک زدن استفاده میکند، به خصوص اینکه این شیوه را بسیار موثر و کارامد دیده و هر موقع کتک زده و داد زده مادر سریع در مقابل او تسلیم شده و به خواسته اش تن داده!!! بنابراین برای بیان هر خواسته ای چه از شما چه از دیگران از این روش استفاده میکند... باید توجه داشته باشید که اولا روی مهارت های کلامی کودک کار کنید، با او در طول روز حرف بزنید، برایش داستان بگویید، شعر بخوانید، به حرف هایش با دقت گوش کنید و به او توجه کافی کنید، وقتی شما اکثر اوقات روز درگیر کار های خودتان هستید و به کودک توجه نمیکنید، کودک برای جلب توجه شما به خودش دست به هر کاری میزند حتی کتک زدن شما!
زمانی که این کار را انجام میدهد، یعنی شروع به کتک زدن میکند، بسیار مهم هست که در همان لحظه او را متوقف کنید، این هرگز به معنای این نیست، که شما هم روی او دست بلند کنید و کتکش بزنید یا سر او داد بکشید، یا منفعلانه در برابر او سکوت کنید، بلکه باید محکم دست او را بگیرید، یک شما یا پدر کل بدنش را از پشت در آغوش بگیرید که نتواند دست و پای خود را حرکت دهد و کسی را کتک بزند، نمیخواهیم در این کار دست کودک را فرضا محکم فشار دهیم که جای زخم بماند یا او را نشگان بگیریم و ... هرگز. فقط میخواهیم او را متوقف کنیم بدون اینکه آسیبی به کودک برسد، هر چقدر که کودک داد زد که تقلا کرد تا زمانی که اگر رها شود دیگر کتک نمیزند، اصلا نباید او را رها کنید یا در مقابلش تسلیم شوید، اگر به ظاهر آرام شد یا قول داد که دیگر کتک نمیزند اما وقتی رها شد دوباره به انجام این کار پرداخت، مجددا همین کار را تکرار کنید، تا زمانی که او خسته شود و برای این که رها شود واقعا از کتک زدن منصرف شود. در این مدت که او را متوقف کرده اید نباید هیچ گونه تماس چشمی یا صحبتی با کودک داشته باشید، چون این کار اثر متوقف کردن را از بین میبرد، هیچ گونه توجه مثبت و منفی اعم از آرام کردن، آموزش دادن یا دعوا کردن و ... در این مدت که گفته شد نباید انجام شود. خواهر گرامی مهم ترین اصل تربیتی در این مواقع ثبات قدم و قاطعیت والدین است...
#از_پوشک_گرفتن_کودک
#ترس_از_دفع_مدفوع_در_کودک
سلام خدمت شما خدا خیرتون بده که انقدر با حوصله و خوب پاسخ میدید
دختر من ۲۳ ماهشه من تو ۲۱ ماهگی ب دلیل ضعف خودم از شیر گرفتمش خیلی هم راحت بود برام اصلا ن خودم ن دختر اذیت نشدیم جز چند روز اول
حالا دوهفته ای هست ک موقع دفع مدفوع متوجه ک میشم سریع میبردمش دستشویی و پوشکشو باز میکردم حتی بهش یاد داده بودم که مدفوع داره باید بره دستشویی بعد از دفع دست میزدیم هورا میگفتیمو کلی شادی میکردیم
یه یکباره از مدفوعش ترسید بعد از دو هفته و الان حاضر نیس حتی همراه من یا تو بغل من دسشویی بره با کارتونو قول بستنی و دمپایی مورد علاقش هم نتونستم راضیش کنم اصلا بد رفتاری نکردم باهاش
چیکار باید بکنم؟نگرانم ک دیگ نتونم از پوشک بگیرمش پسراقواممون چهارسالشه هنوز از مدفوعش میترسه
البته فعلا قصدم از پوشک گرفتن نبود تا کاملا آمادگی کامل پیدا کنه ولی باترسش چطور برخورد کنم
حتی درباره مدفوعش حرفای قشنگ زدیم خودشم تکرار میکنه وقتی مدفوع داره میگه برم دسشویی ولی پای عمل میرسه میترسه همچنان.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر گرامی
بسیار عالی که در امور مربوط به رشد و تربیت کودک با تحقیق عمل میکنید.
اولا در نظر داشته باشید که از پوشک گرفتن کودک باید با تغییرات عمده دیگر در فرآیند رشد او مثل از شیر گرفتن فاصله زمانی مناسبی داشته باشد، پشت سر هم بودن این اتفاقات و فشار به کودک برای پذیرش تغییرات عمده در فاصله زمانی کم، سلامت روان و جسم کودک را به خطر می اندازد.
اول اینکه شرایط زمانی و ... مناسب برای از پوشک گرفتن را که به طور کامل در کانال با همین هشتگ توضیح داده شده، مطالعه بفرمایید.
ترس از مدفوع در کودکان ۲ تا ۴ سال شایع هست، گاه علل روانی و گاه جسمی دارد،
برای حل این مشکل، اولا باید آرامش خود را حفظ کنید. این استرس و نگرانی که از الان دارید و شما را درگیر کرده، به شکل مستقیم یا غیرمستقیم به کودک شما منتقل می شود و در این صورت روند حل مسئله را سخت تر میکند. پس گام اول این هست که خود، آرامش خود را حفظ کنید، حل این مسئله نیازمند صبوری است و به سرعت برطرف نمیشود، اگر کودک شما ارامش و رفتار طبیعی شما را در برخورد با دستشویی رفتن خود مشاهده کند و حس کند، ترس او نیز به مرور کمتر میشود.
همچنین سعی کنید از کتاب های شعر و داستان که روند دستشویی رفتن را ببه زبان ساده و دلنشین برای بچه ها توضیح میدهد، از انتشارات معتبر بگیرید و برای او بخوانید، با زبان ساده برای او توضیح دهید که چرا ما نیاز به دفع مدفوع داریم و چطور غذا در بدن ما تبدیل به مدفوع میشود و دفع آن چه فایده ای برای ما دارد؟
حتما در ابتدای کار از صندلی های توالت مخصوص کودکان استفاده کنید که سایز مناسبی برای کودک شما داشته باشد، نه خیلی کوچک باشه نه بزرگ. سعی کنید فضای دستشویی همیشه تمیز باشد و بوی نامطبوع در آن نباشد، در حین دفع، از تکنیک های حواسپرتی برای کودک استفاده کنید تا متمرکز بر صدا و شکل مدفوع نشود و او را نترساند.
گاهی اوقات دلیل ترس کودکان مشکلاتی مثل یبوست یا درد هنگام دفع است، سعی کنید تغذیه کودک را به نحوی مدیریت کنید که مشکلات یبوست و دفع سخت برای او پیش نیاید، حتما میوه و سبزی متناسب با سن و همچنین آب و مایعات در طول روز برای او استفاده کنید.
در مجموع سعی کنید علت ترس کودک را شناسایی کنید تا بتوانید راه حل های متناسب تر را به کار بگیرید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00:
#گریه_بیش_از_حد_کودک
سلام طاعات قبول
پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر بزرگوار
اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت.
از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید.
از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید.
میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد.
از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی.
اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00:
#گریه_بیش_از_حد_کودک
سلام طاعات قبول
پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر بزرگوار
اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت.
از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید.
از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید.
میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد.
از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی.
اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
هدایت شده از سوال بارداری،،بانوی بهشتی
#بازیگوشی_کودک
#لجبازی_کودک
با عرض سلام و خدا قوت حضور شما بزرگواران،بنده خانمی ۳۸ ساله هستم وپسر ۲ سال و ۸ ماهه و پسری ۱ ماهه دارم ،پسر اولم رفتارای بدی داره اگه چیزی بخواد و بهش ندیم مخصوصا گوشی ب شدت جیغ و داد میکنه و ب شدت کتک میزنه ، کمتر با اسباب بازیهاش بازی میکنه و بیشتر با وسایل خونه بازی میکنه تقریبا ب همه چیز آسیب رسونده ،همش ب برادرش حمله میکنه و دست و پاشو میخواد بکشه،وسایل رو پرت میکنه ...نمیدونم چ رفتاری باهاش داشته باشم همش نگرانم همینجوری پیش بره بزرگتر ک بشه چکار کنیم؟؟!!در ضمن من و پدرش خیلی رعایت میکنیم واهل مشاجره و یا بی احترامی ب همدیگه نیستیم و همین باعث تعجب ماست.البته این بچه کارای خوب هم داره مثلا کنار ما ب نماز می ایسته و گاهی چیزی ک بهش میگم واسم میاره،ولی ب شدت با خیلی چیزا مخالفه با حموم کردن ،لباس عوض کردن ،پوشک عوض کردن و ب هیچ وجه حاضر نمیشه دستشویی رفتن رو شروع کنه و هنوز پوشک میشه ،لطفا راهنمایی بفرمایید ،ممنون از لطف شما بزرگواران.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما بانوی گرامی
بسیار خوب هست که شما با همسرتون در محیط خانه رفتار مناسبی دارید، ان شاالله که ابن روند را ادامه بدید اما نکات دیگری هم هست که باید نسبت به آن توجه داشته باشید اول اینکه در نوع رفتار خود با پسر کوچک و بزرگتون دقت کنید،هم شما،هم پدر و هم بقیه اطرافیان، احتمال دارد که حتی به شکل ناخودآگاه چون پسر کوچکتر هنوز شیطنت های پسر بزرگتر را ندارد و زحمت کمتری برای شما ایجاد میکند از طرفی ضعیف تر هست و نیاز بیشتری به مراقبت دارد،بیشتر توجه و محبت شما معطوف به فرزند کوچکتر میشود و همین مسئله حساسیت فرزند بزرگتر شما را نسبت به او برانگیخته است.وقتی دو فرزند شما حضور دارند اتفاقا بیشتر توجه و محبت شما باید معطوف به فرزند بزرگترتون باشه،چون او بیشتر میفهمد و متوجه میشود، و محبت های خود را نسبت به فرزند کوچکتر، زمانی انجام دهید که فرزند بزرگتر شما حضور نداشته باشد تا حساسیت او برانگیخته شود، در زمانی که کودک حس مالکیت پیدا میکند، نمیتواند مادر خود را با دیگری قسمت کند بنابراین نباید به شکلی رفتار کرد که حساسیت او برانگیخته شود.
از طرفی این طبیعی هست که کودک در این سنین به دنبال کشف جهانی است که می خواهد در آن زندگی کند بنابراین در مورد هر چیزی کنجکاوی میکند، طبیعی است که نسبت به وسایل منزل نیز چنین کنجکاوی هایی دارد،اگر والدین نسبت به وسایلی حساس هستند یا کلا وسایل گران قیمت و شکستنی اصلا نباید دم دست کودک باشد یا اگر مورد استفاده هست، زمان هایی استفاده شود که در معرض توجه کودک نباشد، و اینکه کلا محیط منزل باید برای کودکان این سنین ایمن سازی شود، و هر آن چه روی آن حساس هستید، خود شما نباید در دسترس کودک قرار دهید.
از طرفی همان طور که قبل هم گفته شده در این سنین کودکان خود را مجزا از محیط و والدین میشناسند و یکی از راهکار های عرضه این خود مخالفت با دیگران هست، این دوره طبیعی از رشد کودک هست که والدین متاسفانه از ان اغلب بی اطلاع هستند و این کار کودک را تعبیر به لجبازی میکنند و سعی میکنند، با کودک به مقابله برخیزند،او را مکررا امر و نهی میکنند، تنبیه میکنند و با کودک وارد بازی قدرت میشوند، این رفتار ها میتواند واقعا رفتار لحبازی را در کودک به وجود بیاورد، از طرفی بسیاری ار ناهنجاری های کودک و شیطنت های او ناشی از تخلیه نشدن انرژی کودک در محیط خانه ها به خصوص خانه های کوچک و آپارتمانی است که باید برای بیرون بردن روزانه کودک برنامه ریزی کرد، در محیط های خلوت که از جهت انتقال ویروس هم خطری نداشته باشد، از طرفی خود والدین حتما باید روزانه حداقل به مدت نیم ساعت بازی مشارکتی با کودک داشته باشند، و علت دوم امر و نهی و کنترل گری بیش از حد والدین هست، والدینی که مدام می خواهند همه کار کودک را کنترل کنند،مدام امر به نشستن، ساکت بودن و انجام ندادن کار ها میکنند،طبیعتا با چنین نتایجی مواجه میشوند.
در صورتی که اصل بر این است که به کودک زیر ۷ سال آزادی و فضای بازی برای فعالیت و بازی داده شود، مگر در کار هایی که برای او،دیگران یا وسایل محیط خطرناک و آسیب رسان است.
پس از رعایت نکات بالا،میتوانید در مورد نابهنجاری های باقی مانده از قانون تشویق و تنبیه به نحوی که در صوت های تربیت کودک گفته شده استفاده کنید.
پیشنهاد میکنم برای بررسی بیشتر مسئله و آسیب شناسی دقیق تر،از مشاوره امین استفاده کنید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
هدایت شده از سوال بارداری،،بانوی بهشتی
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00:
#گریه_بیش_از_حد_کودک
سلام طاعات قبول
پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر بزرگوار
اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت.
از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید.
از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید.
میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد.
از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی.
اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob