8⃣واجب عینى یا كفایى 🔸 : «آیا مثل دفن مرده است كه با اقدام بعضى، كفایت مى كند یا مثل اقامه نماز است كه بر هر فردى عیناً واجب است ؟». 🔸هر كدام از نظریه ها طرفدارانى دارد. در اینجا، نكاتى وجود دارد كه شاید بیان آنها مفید باشد؛ براى مثال: 1) از نظر «انكار قلبى» بر فرد فرد مردم #واجب است كه قلباً از گناه #متنفر باشند؛ ولى از نظر «اقدام عملى و بیانى» همین كه بعضى اقدام كنند، از دیگران ساقط مى شود. 2) اگر مراد ما از معروف، احیاى تمام خوبیهاى #جامعه است، باید تمام مردم #قیام كنند؛ اما اگر مراد احیاى نماز، روزه، حج و ... است، اقدام گروهى كافى است. 🔻 همچنین، اگر مراد از منكر برچیده شدن تمام مفاسداز تمام جامعه است، باید تمام مردم به پا خیزند؛ درست مثل #نظافت كردن كه اگر هدف ما نظافت همه خیابان ها، بازارها، مدارس، كوچه ها و خانه هاست، این كار مربوط به همه مردم مى شود؛ ولى اگر هدف از نظافت، قسمت هاى جلو چشم و حساس است، قیام بعضى كافى است. 🔺امر به معروف و دعوت به حق، مخصوص یك گروه نیست. در جامعه، از نقش افراد #غافل نشویم. اگر یك فوتبالیست در میدان بازى در برابر چشم دیگران از خدا یاد كند و برنامه هاى نماز جماعت را در میدان ورزشى احیا كند؛ و اگر یك دانشگاهى در وسط درس كلام خود را قطع كند و به نماز اول وقت بایستد؛ و اگر مجریان سیما سخن و برنامه هاى خود را قطع كنند و در اول وقت به نماز بایستند، فرهنگ نماز اول وقت ترویج مى شود. ♦️خاطره روزى كه شاه از ایران فرار كرد، امام خمینى در اطراف پاریس بود. صدها خبرنگار و فیلمبردار گرد ایشان جمع شدند تا سخنان ایشان را به طور مستقیم به دنیا مخابره كنند. 🔺آن روز، مهمترین روز در تاریخ ایران و آن پیام هم #مهمترین سخن امام بود. همین كه امام روى صندلى نشست و چند كلمه اى با دنیا سخن گفت، ناگاه از فرزند عزیزش كه در كنار ایشان بود، پرسید: آیا اول #وقت نماز شده است؟ گفت: بله، الان اول وقت نماز است. 🔺امام سخن خود را كه در تمام دنیا به طور مستقیم پخش مى شد، قطع كرد و به سراغ نماز رفت. همه خبرنگاران و فیلمبرداران متحیر شدند كه چرا ناگهان سخن قطع شد. به آنان گفته شد: امام در اول وقت، سخنى با خدا دارد، نه با مردم»