سوره 26. شُعراء آيه 158, 159 👇👇 فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِى ذَلِكَ لَأَيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ✔️ترجمه پس آنان را عذاب فرا گرفت. همانا در این (ماجرا) قطعاً نشانه و درس عبرتى است، و(لى) اكثر آنان ایمان آورنده نیستند. و البتّه پروردگار تو بى شك همان تواناى مهربان است. ✔️پيام ها 1- توهین به مقدّسات الهى به حدّى مهم است كه گروهى به خاطر كشتن یك #حیوان، #نابود مىشوند. «فعَقَروها ... فأخذهم العذاب»🌷🍃 2- هم الطاف او نشانههاى عبرت هستند و هم قهر وعذابش. «لآیةً» 3- انسان مىتواند حتّى با دیدن بزرگترین #نشانه هاى الهى، در برابر حقّ عناد ورزد و ایمان نیاورد. «لآیة و ما كان اكثرهم مؤمنین»🌷🍃 4- فرستادن انبیا ومعجزه وقهر بر كفّار لجوج، از شئون ربوبیّت اوست. «ربّك» 5 - ایمان و كفر مردم، در خداوند اثرى ندارد. «اِنّ ربّك لهو العزیز» 6- قهر خداوند به خاطر عمل خودماست وگرنه او مهربان است. «لهوالعزیزالرحیم» 🌷🍃 🌍http://eitaa.com/joinchat/2781151234C628d820482 ایتا 🌍 http://sapp.ir/abassalitatme سروش 🌍https://telegram.me/a_fatemi24 تلگرام 🌍https://www.instagram.com/a.fatemi7 اینستاگرام 🍃🌸🍃🌹🍃🌸🍃

2️⃣امر و نهى خلاف #آزادى فردى است ➖آزادى، كلمه مقدسى است كه در سایه آن هزاران كار #نامقدس انجام گرفته است. معناى آزادى آن نیست كه، هر كسى بتواند هر كارى انجام دهد؛ زیرا این نه با عقل سازگار است و نه هیچ فرد و جامعه و رژیمى به آن تن مى دهد. ➖آزادى در چهارچوب قانون الهى و عقل و فطرت صحیح است؛ وگرنه مى شود هرج و مرج و #بى بند و بارى و #مزاحمت این و آن و كارشكنى و صدها آفت دیگر. ➖اگر #كودكان را آزاد مى گذاشتیم، در روى زمین انسانى باقى نمى ماند؛ چون همه آنان خودشان را به نحوى #نابود مى كردند و در معرض خطر قرار مى دادند. ➖اگر آزادى #كنترل نشود، سنگ روى سنگ قرار نمى گیرد. در زندگى اجتماعى، آزادى باید بر اساس سلامتى جامعه و مقررات فراگیر معنا شود و آزادى شخصى نباید آزادى دیگران را #سلب كند و اگر كسى از اراده و آزادى خود #سوء استفاده كرد، باید مهار شود.

نحوه فریاد رسی امام زمان(عج) به شیعیان در گرفتاری ها 🔸اينكه حضرت مهدى(عج) مى فرمايند: «اگر ما مراعات شما را نمى كرديم و ياد شما را از خاطر مى برديم #بلا بر شما نازل مى شد»؛ پس اين همه بلايى كه بر سر شيعيان وارد مى شود چيست؟چرا به داد فقيران و بيچارگان نمى رسد؟! 🔸 خوب است بدانيم اصل اين جملات براى شيخ مفيد نوشته شده است. در ابتداى نامه حضرت(عج) مى خوانيم : 🔸«نامه اى به برادر با ايمان و دوست رشيد، ابو عبداللّه  محمد بن نعمان - شيخ مفيد - كه خداوند #عزت وى را از محل وديعه نهادن عهدى كه بر بندگان گرفته شده است، مستدام بدارد. ✍اما بعد سلام بر تو اى #دوستى كه در دين مخلص و در مورد ما به يقين مخصوص گشته اى، ما در مورد (نعمت وجود) تو، خداوند را سپاس گزاريم» 🔸آن گاه خطاب به شيعيان مؤمن مى فرمايد: «علم ما به اخبار شما احاطه دارد و هيچ چيزى از اخبار شما بر ما پوشيده نيست...»، تا مى رسد به جمله مورد پرسش كه مى نويسد : 🔸«انا غير مهملين لمراعاتكم و لا ناسين لذكركم و لو لا ذلك لنزل بكم البلاء و احطمكم الاعداء» ؛ «از يارى رساندن به شما كوتاهى نكرده فراموشتان نمى كنيم، و اگر چنين نبود ناگوارى ها بر شما نازل و دشمنان شما را نابود مى ساختند...»[1]. 🔸اگر دقت شود ذيل حديث مى گويد: بلايى كه باعث نابودى شيعيان مى شود، با لطف و عنايت آن حضرت برطرف مى شود؛ نه اينكه در دنيا #سختى و گرفتارى هايى چون جنگ و زندان، سيل و زلزله و... دامن گير هيچ يك از افراد نمى شود. چرا كه اين #سنت الهى است و بلاها، باعث تربيت، تقويت و رشد انسان مى شود. 🔸زمانى شيعه در اقليت بود، اما با عنايات حضرت مهدى(عج) هر روز #قدرت و توان آن بيشتر مى شود؛ با اينكه تمام قدرت ها به نوعى تلاش مى كنند شيعه را #نابود سازند، 🔸مهم ترين شرط اين #عنايت و تداوم آن، دين دارى است كه بايد بكوشيم تا به دامن گناه و فساد #سقوط نكنيم... پس معناى حديث اين نيست كه گرفتارى هاى شخصى و امتحانات پيش رو نداريم. 🔸علاوه بر اين شيوه و سيره عملى امام عصر(عج) مانند ساير ائمه اطهار علیهم السلام  است؛ يعنى، همان طور كه در زمان آن بزرگواران، اين طور نبود كه مردم #ستمديده، فقير و يا مريض فوراً نزد ائمه (علیهم السلام)  بيايند و حل مشكل را از آنان بخواهند؛ 🔸بلكه اگر مى آمدند، ائمه(ع) آنان را به تلاش و يا صبر در مقابل سختى ها #تشويق مى كردند. با اين حال آن بزرگواران و به خصوص امام زمان(عج) در موارد فراوانى به نيازمندان كمك كرده و از آنها دستگيرى نموده اند و يا نسبت به افراد مشتاق و شايسته، نظر لطف خود را بروز داده اند . پی نوشت: [1]. محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، بيروت : دار احياء التراث العربى، چاپ سوم، 1403، ج 53، ص 175، ح 7 ؛ احتجاج طبرسى، ص 497. برگفته از کتاب مهدویت پیش از ظهور – حجت الاسلام رحیم کارگر