🌌اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ بَهَائِكَ بِأَبْهَاهُ وَكُلُّ بَهَائِكَ بَهِيٌّ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِبَهَائِكَ كُلِّهِ 🌱بهاء توحید 📋خلاصه‌ای از تقریرات شرح دعای سحر - فقرۀ اول 🗓تدریس: استاد محقق، حاج آقای موسوی دام‌ظلّه‌الوارف رمضان المبارک ۱۳۸۱ ش 📝 به زودی متن این مباحث به ترتیب در کانال منتشر خواهد شد. 💠 همراه ما باشید تا از معارف بلند توحیدی بهره‌مند شوید. #️⃣ #ماه_رمضان #اطلاعیه #بهاء_توحید #تقریر 🆔 @feghhevelayat

بهاء توحید1️⃣ 📝 خلاصه‌ای از تقریرات شرح دعای سحر، فقرۀ اول مباحث معرفتی: استاد محقق حاج آقای موسوی دام‌ظلّه‌الوارف/ رمضان المبارک ۱۳۸۱ ش 🔹 بحث ما در این مقام شرحی بر فقرۀ اول دعای عرشی سحر است. قبل از ورود به اصل مطالب، نگاهی اجمالی به مطلق دعا خالی از لطف نیست. 🤲 دعا، در منظومۀ معارف الهیّه از مباحث مغفول و مجهول است، مضاف بر اینکه از عویصات محسوب می‌شود. عبودیت که غرض خلقت می‌باشد، بدون دعا تحققش امکان‌پذیر نیست؛ زیرا دعا مخ و مغز عبادت است. دعا یعنی اظهار و اقرار پیوسته به رابطۀ تعلقی با خدای سبحان، چه اساساً جمیع موجودات عین تعلق و عین الربط با مبدأ اعلی هستند. 📖 از کریمۀ: «وَقالَ رَبُّكُمُ ادْعُوني‏ أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتي‏ سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرينَ؛ و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم. در حقيقت، كسانى كه از پرستش من كبر مى‏ورزند به زودى خوار در دوزخ درمى‌‏آيند» (غافر/ ۶۰) استفاده می‌شود که اصل و حقیقت جمیع عبادات همانا دعا است؛ به‌عبارتی، همۀ عبادات یک نوع دعا می‌باشند. 🔍 و نیز از کریمتین: «ادْعُوني‏ أَسْتَجِبْ لَكُمْ» و: «أُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ؛ و دعاى دعاكننده را به هنگامى كه مرا بخواند اجابت مى‏كنم» (بقره/ ۱۸۶) استظهار می‌گردد که دعای مستجاب مقید به یک قید اعظم است و آن، فقط خدا را خواندن است. 📋 به بیان روشن‌تر، وعدۀ استجابت دعا مقید به این قید شده است که هرگاه مرا بخوانید، «اُدْعُوني‏»، دعاهایتان را مستجاب می‌کنم. پس نکتۀ بسیار دقیق و مهم اینکه این قید «إِذا دَعانِ» چیزی جز خود مقید نیست؛ یعنی فقط و فقط در مقام دعا مرا بخوانید که در این صورت به قید عمل شده و استجابت حتمی خواهد بود. در غیر این صورت، اصلاً دعایی محقق نشده تا استجابت بر آن مترتب شود، در واقع سالبه به انتفاء موضوع است. فقط خدا را خواندن، یعنی مضطر شدن، که آیۀ اضطرار شرح و تفسیر آیۀ «اُدْعُوني‏» است. ✔️حالت اضطرار، همانا انقطاع از ما سِوَی الله و تمام دارِ اسباب می‌باشد و به‌ اضطرار، تمام حُجُب بین داعی و مدعوّ خرق می‌شود و در این حال، دعوت و خواندن خدا محقق می‌گردد و با اتصال به حضرت مُسبِّبُ‌الاسباب، استجابت قطعی است. ▫️ادامه دارد... #️⃣ #ماه_رمضان #بهاء_توحید #تقریر #فقه_الحدیث #دعای_سحر 🆔 @feghhevelayat

بهاء توحید2️⃣ 📝 خلاصه‌ای از تقریرات شرح دعای سحر، فقرۀ اول مباحث معرفتی: استاد محقق حاج آقای موسوی دام‌ظلّه‌الوارف/ رمضان المبارک ۱۳۸۱ ش 📖 به حکم محکم و اصل اولیّۀ: «قُلْ مٰا يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لاٰ دُعٰاؤُكُمْ؛ بگو: اگر دعاى شما نباشد، پروردگارم هيچ اعتنايى به شما نمى‌‏كند» (فرقان/ ۷۷) دعا مقتضی اجابت است، اما فعلیت این اقتضاء به فَقد موانع و جمع شرایط نیاز دارد، مگر اینکه علت تامه در کار باشد. و علت تامه در استجابت دعا، همانا اتصال به اسم أعظم الهی است؛ حال چه اسم أعظم لفظیه و چه اسم اعظم کَونیه باشد. 🔖مهم اینکه حضرات ائمۀ هُدیٰ علیهم‌السلام، به حسب مقام بشریّت، حامل اسم أعظم لفظیه و به حسب مقام نورانیت، عین و متحد با اسم أعظم کَونیه خواهند بود. 📋در مقام عظمت دعا، کلام لطیف جناب زکریای نبی علیه‌السلام را تدبّر فرمایید: «ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا * إِذْ نادى‏ رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا * قالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْباً وَلَمْ أَكُنْ بِدُعائِكَ رَبِّ شَقِيًّا؛ اين يادى است از رحمت پروردگار تو نسبت به بنده‏اش زكريّا علیه‌السلام * هنگامى كه پروردگارش را با دعايى پنهان خواند، * گفت: پروردگارا! به راستى استخوانم سست شده و موىِ‏ سرم از پيرى سپيد گشته، و پروردگارا! هيچ‏گاه دربارۀ دعا به پيشگاهت محروم و بى‌‏بهره نبودم» (مریم/ ۲ تا ۴). 🔍در عبارت «وَلَمْ أَكُنْ»، حرف «لم» بر سر فعل مضارع آمده که دلالت بر نفی ماضی می‌کند؛ یعنی خدایا، تاکنون نشد که دعایم را رد کنی و مُستجاب ننمایی و این‌گونه سخن گفتن، حائز حلاوت عجیبی است که رموز آن را در خزینه سینۀ انبیا و اولیا به ودیعه نهاده‌اند. ▫️بر ضیافت‌خانۀ فیضِ نوالت ، منع نیست ▪️در گشاده است و صلا درداده، خوان انداخته 🔹اوج مطلب در مقام دعا، می‌رسد به دعای بعد از زیارت امام رضا علیه‌السلام که عرضه می‌داریم: «أَسْأَلُكَ بِالْقُدْرَةِ النَّافِذَةِ فِي جَمِيعِ الْأَشْيَاءِ وَقَضَائِكَ الْمُبْرَمِ الَّذِي تَحْجُبُهُ بِأَيْسَرِ الدُّعَاءِ؛ از تو درخواست می‌کنم به قدرت نافذی که در تمامی اشیا جریان دارد و به قضای حتمی و حتم‌شدۀ تو که آن را با کمترین دعا برمی‌گردانی» (بحار الأنوار، ج ‏۹۹، ص ۵۵). 📃طبق روایات معتبره، در محاسبات نظام طولی، تحقق یک امر عینی و خارجی نیاز به طی مراحل مختلف دارد. به‌عبارتی، هر چه که از مرحلۀ علم بخواهد به حیطۀ عین برسد، مراحلی مانند أُمّ‌الکتاب، کتاب مبین، علم، اذن، اراده، مشیت، قَدَر، قضاء و در نهایت امضا و اجرا را باید بگذارند. 🔸مرحلۀ قضاء، مرتبۀ مسلّمیت در تحقق وجودی است: «وَإِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ؛‏ و هرگاه امری را حتمی بداند، تنها به آن می‌گوید: باش! پس موجود شود» (بقره/ ۱۱۷). ✅ مهم اینکه: چیزی که در مقام اجرا به مرحلۀ قضاء مُبرم، یعنی مقام کن فیکونی رسیده، به کمترین حد از دعا برطرف می‌شود. و این است تملک حقیقی بندگان خدای منّان، چنان‌که امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: «لَا يَمْلِكُ إِلَّا الدُّعَاءَ؛ جز دعا چیزی در اختیار ندارد» (مصباح المتهجد، ج ‏۲، ص ۸۵۰). 🔹باری، لُبّ اللُباب مسألۀ دعا، همانا فقط خدای متعال را خواندن و نیز فقط او را خواستن است؛ چه اصل، در غایت ذاتی خلقت، بر وحدانیت کبری و وحدت حقۀ حقیقیۀ ذاتیّۀ الهیّه است. ▫️ادامه دارد... #️⃣ #ماه_رمضان #بهاء_توحید #تقریر #فقه_الحدیث #دعای_سحر 🆔 @feghhevelayat

بهاء توحید3️⃣ 📝 خلاصه‌ای از تقریرات شرح دعای سحر، فقرۀ اول مباحث معرفتی: استاد محقق حاج آقای موسوی دام‌ظلّه‌الوارف/ رمضان المبارک ۱۳۸۱ ش روایت دعای پرفیض سحر، نیازی به مُداقۀ رجالی ندارد، زیرا در روایات معارفی، متن قوی و بلندای مضامین آن، گویای صحّت سند و بر فرض اشکال سندی، جابر بر ضعف خواهد بود. این دعای شریف، همان دعای مباهله است که «جبرئیل امین» برای رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله در جریان مباهله با نصارای نجران آورد و عرض کرد: «تَخْرُجُ أَنْتَ وَوَصِيُّكَ وَسِبْطَاكَ وَابْنَتُكَ وَبَاهِلِ الْقَوْمَ وَادْعُوا بِهِ‏؛ تو به همراه وصی‌ات، دو سبطت و دخترت خارج شو و با آن قوم مباهله کن و این دعا را بخوان» (إقبال الأعمال، ج۱، ص۵۱۷). و نیز امام ششم‌ علیه‌السلام به نقل از پدر بزرگوارشان روایت می‌کند که فرمودند: «اگر بگویم در این دعا اسم اکبر نهفته است، راست گفته‌ام؛ و اگر مردم از استجابتی که در این دعا نهفته است آگاه بودند، با تمام توان می‌کوشیدند تا آن را بیاموزند. من در مواقع حوائجم آن را می‌خوانم و خواسته‌ام برآورده می‌شود، و آن دعای مباهله است» (همان). و همچنین امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «فَإِذَا دَعَوْتُمْ فَاجْتَهِدُوا فِي الدُّعَاءِ فَإِنَّ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى مِنْ كُنُوزِ الْعِلْمِ فَاشْفَعُوا بِهِ وَاكْتُمُوهُ مِنْ غَيْرِ أَهْلِهِ السُّفَهَاءِ وَالْمُنَافِقِينَ‌‏؛ پس هنگامی که دعا می‌کنید، در دعا کوشش کنید، زیرا آنچه که نزد خداست، از گنج‌های علم بهتر و پایدارتر است. با آن شفاعت کنید و آن را از غیر اهلش، یعنی سفهاء و منافقین، پنهان کنید» (همان). جناب شیخ طوسی ق نقل می‌کند که امام رضا علیه‌السلام در مقام سؤال از صحت دعای سحر فرمودند: «هُوَ دُعَاءُ أَبِي جَعْفَرٍ بِالْأَسْحَارِ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ قَالَ أَبِي قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مِنْ عِظَمِ هَذِهِ الْمَسَائِلِ عِنْدَ اللَّهِ وَسُرْعَةِ إِجَابَتِهِ لِصَاحِبِهَا لَاقْتَتَلُوا عَلَيْهِ وَلَوْ بِالسُّيُوفِ وَاللَّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ وَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ لَوْ حَلَفْتُ لَبَرَرْتُ أَنَّ اسْمَ اللَّهِ الْأَعْظَمِ قَدْ دَخَلَ فِيهَا فَإِذَا دَعَوْتُمْ فَاجْتَهِدُوا فِي الدُّعَاءِ فَإِنَّهُ مِنْ مَكْنُونِ الْعِلْمِ وَاكْتُمُوهُ إِلَّا مِنْ أَهْلِهِ وَلَيْسَ مِنْ أَهْلِهِ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُكَذِّبُونَ وَالْجَاحِدُونَ وَهُوَ دُعَاءُ الْمُبَاهَلَةِ؛ این دعا، دعای ابو جعفر علیه‌السلام است که در سحرهای ماه رمضان می‌خواندند. پدرم گفت: ابو جعفر علیه‌السلام فرمود: اگر مردم از عظمت این مسائل در نزد خدا و سرعت اجابت آن برای صاحبش آگاه می‌شدند، برای آن به جان هم می‌افتادند و حتی با شمشیرها با یکدیگر می‌جنگیدند. و خداوند رحمت خود را بر هر که بخواهد اختصاص می‌دهد. ابو جعفر علیه‌السلام فرمود: اگر قسم می‌خوردم، راست می‌گفتم که اسم الله الاعظم در این دعا نهفته است. پس هنگامی که دعا می‌کنید، در دعا کوشا باشید، زیرا این دعا از علم نهانی است. آن را جز به اهلش ندهید، و اهل آن منافقان، تکذیب‌کنندگان و منکران نیستند. و این همان دعای مباهله است» (إقبال الأعمال، ج۱، ص۷۶). از اهل فطانت و فقاهت پوشیده نیست که اصل در این مقام، همانا بر متن دعای مُباهله است که امام باقر علیه‌السلام دعای سحر را از آن اقتباس فرمودند. نسبت این دو متن در واقع نسبت بین عموم و خصوص مطلق است و یا می‌توان به دعای سحر کبیر و صغیر تقسیم کرد. به‌هرحال، عصاره و جوهرۀ دعای مُباهله را امام باقر علیه‌السلام در بهترین ماه‌ها، که ماه رمضان است، و در بهترین ساعات آن، که سحرگاه باشد، قرار داده‌اند و خود نیز بدان التزام عملی داشته‌اند. ناگفته نماند که باطن ماه مبارک و سحرگاه مُتعلّق به وجود نازنین حضرت زهراء علیهاالسلام است و این دعای شریف همانا تطوّر در مقامات نوریّه و عالیّۀ آن نوریّۀ سماویّه می‌باشد. به بیان دیگر، می‌توان گفت: در سحرگاه، که هنگامۀ مَشی و سیر الی‌الله است، با این دعا، مقام نورانیّتِ بالتعیّنِ ائمۀ معصومین علیهم‌السلام که همان وحدت نورانی و نورانیّتِ وحدانی است، به محوریت صدیقۀ کبری علیهاالسلام زیارت می‌شود، چنان‌که فرموده‌اند: «بِنَا وُحِّدَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى‏؛ به واسطۀ ما، خداوند یگانه دانسته می‌شود» (الکافي، ج۱، ص۱۴۵). «هُمُ... الْوَحْدَانِيَّةُ الْكُبْرَى؛ ایشان وحدانیت کبرای حق‌اند»‏ (بحار الأنوار، ج۲۵، ص۱۷۲). باری، این دعای عرشی، گنجی از گنجینه‌های علوم غیبی و اسرار توحیدی اهل‌بیت علیهم‌السلام است که برای نیل به معارف باطنی آن، باید به سحر و صاحب سحر متوسل شد و در کاروان سحرخیزان قرار گرفت تا بابی مفتوح گردد. ▫️ادامه دارد... #️⃣ #بهاء_توحید #تقریر #فقه_الحدیث #دعای_سحر 🆔 @feghhevelayat