🔸اِحیاگر نام نبوی 🔰به‌مقتضای کلام نبوی که: «الْمَهْدِيُّ مِنْ وُلْدِي اسْمُهُ اسْمِي وَكُنْيَتُهُ كُنْيَتِي»¹ استفاده می‌شود که جنابش نه تنها مُحیی کتاب خدا و سنت رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله است، ❇️بلکه نام او را نیز در تمام نَشَأتِ وجود زنده و اِحیا خواهد کرد؛ چه در نام مقدس محمّد صلّی‌الله‌علیه‌وآله اَسرار و حقایقی مندرج است که جز در عصر غیبت روشن نخواهد شد. ✳️فلذا در ایام غیبت، از بردن این نام مقدس برای آن حضرت نهی شده است و علت اصلی این حرمت به‌درستی معلوم نیست؛ 🔖اما آنچه مورد نظر است این که آن امام غائب عجل‌الله‌فرجه چنان مَظهر اسماء خفیِّ حق قرار گرفته است که حتی نام اصلی‌اش نیز تا ایام ظهور باید مخفی بماند. 🌌 نمی‌دانیم سِرّ این غیبت چیست که خودش مخفی، جا و مکانش مخفی، الطافش مخفی، یاران و دوستان حقیقی‌اش مخفی، زمان ظهورش مخفی و نیز نام مبارکش مخفی؛ چه سرّی در این نشان پنهان است؟! 🌥پس آن کسی که همه چیزش بر ما مخفی است، بهتر آن است که ما نیز مُهر سکوت بر لب زنیم و زیر لب زمزمه کنیم: 📜«مُؤْمِنٌ بِسِرِّكُمْ وَعَلَانِيَتِكُمْ وَشَاهِدِكُمْ وَغَائِبِكُمْ وَأَوَّلِكُمْ وَآخِرِكُمْ وَمُفَوِّضٌ فِي ذَلِكَ كُلِّهِ إِلَيْكُمْ‏؛ به سِرّ، آشکار، شاهد، غائب، اوّلین و آخرینتان ایمان دارم و در تمام این امور خود را به شما سپرده‌ام»².   📘شمس الضُّحیٰ، اثر مخطوط استاد محقق حاج‌آقای موسوی دام‌ظلّه‌الوارف   ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. «مهدی از فرزندان من، نامش نام من و کنیه‌اش کنیۀ من است‏» (بحار الأنوار، ج۵۱، ص۷۲). ۲. من ‌لا يحضره الفقيه، ج۲، ص۶۱۴. #️⃣ #نیمه_شعبان #امام_زمان #کلام_ناب #حدیث_ناب #شمس_الضحی #مخطوط 📌 فقه ولایت در اینستاگرام: 🔸https://www.instagram.com/feghhevelayat/ تلگرام: 🔹https://t.me/feghhevelayat ایتا: 🆔 @feghhevelayat

🌌باب الله باطن 🔰در معارف الهیّه، ثابت شده که باطن انسان باب الله است و اگر موانع به طور صحیح و دقیق زدوده شود، چراغ درون روشن می‌شود و همۀ حقائق از درون انسان می‌جوشد و بیرون می‌آید. زیرا حقائق در درون خودمان است و چیزی خارج از ما نیست. ✅جهت ترقی و تکامل نفوس در نظر داشته باشیم که اولاً هرگز حقائق نوریه پایین نمی‌آیند و این تو هستی که بالا می‌روی و به سوی آنان سیر می‌کنی، 📈«اقْرَأْ وَارْقَ؛ بخوان و بالا برو». 🔖و ثانیاً آن حقائق، در بطن وجودی خودت مُندَمِج است. 🎇براین‌اساس جهانِ مُدرَکِ هر کس، تمثّلی از دریافت حقائق درونی اوست که با اولویت‌بندی خویش برایش به جلوه می‌آید. 📣بنابراین، نتیجۀ دستورالعمل‌ها و حالات دیگران را نباید دست آویز و ملاک شخصیّۀ مسیر خود قرار داد. 📑دفتر نکات استاد محقق حاج‌آقای موسوی دام‌ظله‌الوارف، نکتۀ ۲۷۷، (مخطوط) #️⃣ #کلام_ناب #معرفت_النفس #مخطوط 📌فقه ولایت در اینستاگرام و تلگرام 🆔 @feghhevelayat

🖤مُصیبت ذاتی 🔸در غم جانکاه عالَم‌سوز او 🔹حالیا بنما تو استرجاع به هُو 🔰 بر ارباب هِمَم عالیه مبرهن است که بدایت معرفت به مصیبت حسینیه در سیر جلوات انفسی و آیات آفاقی چنین مقرر می‌شود که در ابتدای مطلب، مصیبت وارده مضاف به اصل حقیقت حسینیّه می‌باشد؛ لذا در زیارت عاشورا می‌خوانیم: 📜«لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَعَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلَامِ؛ ‏هرآینه عزایت بزرگ و سنگین شد و مصیبت تو بر ما و بر همۀ اهل اسلام بس دشوار و طاقت‌فرسا گشت» (مصباح المتهجد، ج ‏۲، ص ۷۷۴). 📋و اما در نهایت معرفت و مراحل عالیّۀ‌ معارف الهیّه در راستای فنای در بحر حقیقت وَلَویّه، مصیبت وارده را مضاف به خویشتن خویش می‌نماییم و اشاره به همین مرتبه است که عرضه می‌داریم: «بِأَبِي أَنْتَ وَأُمِّي، لَقَدْ عَظُمَ مُصابِي بِكَ؛ پدر و مادرم به فدایت، همانا مصیبتت بر من دشوار و طاقت‌فرسا شد» (همان، ج ‏۲، ص ۷۷۴). 🔍 اساساً حوادث زمانیّه در ظرف و وِعاء طبیعت آن فآن در حال سیلان و مُتصرم‌اند و مهم اینکه مُتصرمات عند المجردات در وِعاء دهری ثابت‌اند. از این جهت اهل سلوک در ظرف عالَم مثال در می‌یابند که مصیبت سیّدالشهدا علیه‌السلام همانا مصیبت ذاتی خویشتن خویش انسان است. 🔖 تقریر مطلب اینکه مصیبت ذاتی انسان در این جهان همانا از خود بیگانگی، خویشتن رهایی و خود فراموشی است؛ چنان‌که ذات قدوسی می‌فرماید: «وَلا تَكُونُوا كَالَّذينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ؛ و مانند كسانى مباشيد كه خدا را فراموش كردند، پس خدا هم آنان را دچار خود فراموشی كرد؛ اينان همان فاسقان‏اند» (حشر/ ۱۹). ✔️ در واقع ما به طریق توسل و اقامۀ عزای سیّدالشهدا علیه‌السلام وسعت وجودی و سرعت نوری یافته و امکان رهایی از مصیبت عظمای خود فراموشی را پیدا می‌کنیم و با خویشتن متعالی خویش آشتی می‌نماییم، چرا که مصیبت حقیقی حضرت حسین علیه‌السلام در واقع مصیبت خود بیگانگی بشریت است و این دو مصیبت، مراتب وجودی یک مصیبت است که نهایت در دو موطنِ اجمال و تفصیل و دو موقفِ وحدت و کثرت خودنمایی می‌کند. ▫️باری رجوع به خویشتن بالفعل و فعّال انسانی، آزادی از مصیبت ذاتی بشر و بزرگ آرمان حسینی است. 🤲«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيهاً بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ‌السَّلَامُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ» 📑 دفتر نکات، نکتۀ ۴۵۵، (مخطوط) 🖋اثر استاد محقق حاج‌آقای موسوی دام‌ظلّه‌الوارف، #️⃣ #امام_حسین #کلام_ناب #عمومی #مخطوط 📌فقه ولایت در اینستاگرام و تلگرام 🆔 @feghhevelayat

📢توجه تام 📋 جناب صالح المُتألِّهِین، علّامهٔ طباطبایی رحمةالله‌علیه را نظر این بود که روح و جوهرهٔ عبودیّت، همانا «اَلتَّوَجُّهُ إِلَی اللهِ تَعالی» است، نه صِرف اعمالِ جوارحی؛ که همۀ اینها مقدّمه و تمهید از برای تحقّقِ اصلُ الاصول توجّه است. 🔖خلاصه اینکه هر چه هست، در درکِ حضورِ محضرِ حاضر یافت می‌شود. ولی مهم اینکه از جانبِ او «وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ؛ و او با شماست هر جا که باشید» (الحدید/۴) است. ولیکن تمام مشکل از جانبِ ماست که باید این رابطه تصحیح شود و با مُراقبه و مُحاسبه، به قلّهٔ رفیعِ «وَأَنْتُمْ مَعَهُ؛ و شما با او هستید» نائل آییم، «یَا مَنْ حُضُورُهُ دَائِمٌ؛ ای کسی که حضورش همیشگی است». 💭 در خاطر این فقیر حقیر چنین ثبت است که در درس شرح اشارات، نمط هشتم، استاد عزیزم، علّامهٔ راحل أعلی الله مقامه الشریف افاده فرمودند که: ▫️یکی از مشایخ ما (آیت‌الله سید محمدحسن الهی رحمةالله‌علیه) حائز محاسبات جفری بودند. پس، از جنابشان سؤال شد که چگونه به حضور باهرالنور حضرت بقیة الله الأعظم عجّل‌الله‌فرجه می‌توان مشرّف شد؟ ✔️ایشان پس از محاسبات فرمودند جواب حروفی چنین آمده است که: تشرف به «توجه تامّ‌ الی الله» محقق می‌شود. ▪️در خلوتی ز پیرم، کافزوده باد نورش ▫️خوش نکته‌ای شنیدم، در وجد و در سرورش ▪️گفتا حضور دلبر، مفتاح مشکلات است ▫️خرم دلی که باشد، پیوسته در حضورش 📜 دفتر نکات، نکتۀ ۳۸۰، (مخطوط)، اثر استاد محقق حاج‌آقای موسوی دام‌ظلّه‌الوارف #️⃣ #امام_زمان #عمومی #مخطوط 🆔 @feghhevelayat