eitaa logo
فقه ولایت
1.9هزار دنبال‌کننده
2هزار عکس
809 ویدیو
40 فایل
بیانات و مکتوبات استاد محقق حاج سیّد ابراهیم موسوی دام‌ظله‌ در کانال فقه ولایت کانالی برای درایت و فقاهت در ولایت مطلقه ائمه معصومین ع کپی مطالب تنها با ذکر منبع و بدون دخل و تصرف جائز است. ارتباط با ادمین: @fv_admin جهت سفارش آثار مکتوب: @sefareshat_fv
مشاهده در ایتا
دانلود
فقه ولایت
🏴 اخلاص بِرّ ربّ، جزای اخلاص سِرّ عبد 🪧 اوج اخلاص مُخلِصین آن‌جاست که عده‌ای با اخلاصِ سِرّ وجودی خود با حضرت او چنان تعامل و بندگی می‌کنند که در قبالش، حضرت حق‌سبحانه نیز در روز قیامت با اخلاصِ برّ خویش به آنان عنایت خاص می‌فرماید. ▪️تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن ▫️که دوستْ خود روش بنده‌پروری داند ✔️ از این حقیقت بلند در بیان امام صادق علیه‌السلام چنین کشف قناع شده است: 📜وَقَالَ الصَّادِقُ يَوْماً لِلْمُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ يَا مُفَضَّلُ إِنَّ لِلهِ عِبَاداً عَامَلُوهُ بِخَالِصٍ مِنْ سِرِّهِ فَعَامَلَهُمْ بِخَالِصٍ مِنْ بِرِّهِ فَهُمُ الَّذِينَ تَمُرُّ صُحُفُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فُرُغاً وَإِذَا وُقِفُوا بَيْنَ يَدَيْهِ تَعَالَى مَلَأَهَا مِنْ سِرِّ مَا أَسَرُّوا إِلَيْهِ فَقُلْتُ يَا مَوْلَايَ وَلِمَ ذَلِكَ فَقَالَ أَجَلَّهُمْ أَنْ تَطَّلِعَ الْحَفَظَةُ عَلَى مَا بَيْنَهُ وَبَيْنَهُمْ. 🔖 امام صادق علیه‌السلام روزى به «مفضّل‌بن صالح» فرمود: «اى مفضّل، خداى‌تعالى بندگانى دارد كه با سِرّ و نهان خالص با او معامله كردند و خداى‌تعالى نيز با خوبى خالص با ايشان رفتار كرد، ايشانند كه نامه‏هاى عملشان در روز قيامت بدون عمل مى‏گذرد و وقتى در پيشگاه خداى‌تعالى قرار بگيرند، خدا آن را از اسرارى كه ايشان در پنهان به او سپردند پُر مى‏كند». 💬 مفضّل می‌گوید: عرضه داشتم: «اى مولاى من! علت آن چيست؟»، فرمود: «ايشان بزرگ‌ترند از اينكه ملائكه حفظه و موكّل اعمال، بر اسرار بين خدا و ايشان مطلع شوند». ▪️فَطُوبَی لَهُمْ ثُمَّ طُوبَی لَهُمْ ▫️هَنِیئاً لِأَرْبَابِ النَّعِیمِ نَعِیمُهُمْ خوشا به حال آنان، باز خوشا به حالشان گوارا باد برای صاحبان نعمت، نعمت‏هایشان 📙فیض نیایش، اثر استاد محقق حاج آقای موسوی دام‌ظلّه، ص ۴۶ 📌جهت تهیه این اثر ماندگار با مرکز پخش موسسۀ علمی پژوهشی فقه ولایت به آیدی @sefareshat_fv مراجعه و یا با شمارهٔ 09300866998 پیام ارسال فرمایید. 📫 همراه با پست رایگان. #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
💬ابا صلت رحمةالله‌علیه می‌گوید: محمد بن اسحاق بن موسی بن جعفر از پدرش برایم نقل کرد که: موسی بن جعفر علیهماالسلام به فرزندانش می‌فرمود: 📜هذَا أَخُوكُمْ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى الرِّضَا عَالِمُ آلِ مُحَمَّدٍ فَسَلُوهُ عَنْ أَدْيَانِكُمْ وَاحْفَظُوا مَا يَقُولُ لَكُمْ فَإِنِّي سَمِعْتُ أَبِي جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ غَيْرَ مَرَّةٍ يَقُولُ لِي إِنَّ عَالِمَ آلِ مُحَمَّدٍ لَفِي صُلْبِكَ وَلَيْتَنِي أَدْرَكْتُهُ فَإِنَّهُ سَمِيُّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيٍّ؛ ✨ این برادر شما، علی بن موسی‌الرّضا علیهماالسلام، عالِم خاندان محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله است؛ پس درباره دینتان از او بپرسید و آن‌چه را که به شما می‌گوید، حفظ کنید. زیرا من از پدرم، امام جعفر بن محمّد علیهماالسلام بارها شنیدم که به من می‌فرمود: 🕊 همانا عالِم خاندان محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله در صلب توست، و ای کاش او را درک می‌کردم، چرا که او همنام امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام است. 📚إعلام الورى، ص ۳۲۸ #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
🔹امام رضا علیه‌السلام فرمودند: 📜 يا ابْنَ أَبِي مَحْمُودٍ إِذَا أَخَذَ النَّاسُ يَمِيناً وَشِمَالًا فَالْزَمْ طَرِيقَتَنَا فَإِنَّهُ مَنْ لَزِمَنَا لَزِمْنَاهُ وَمَنْ فَارَقَنَا فَارَقْنَاهُ إِنَّ أَدْنَى مَا يَخْرُجُ بِهِ الرَّجُلُ مِنَ الْإِيمَانِ أَنْ‏ يَقُولَ‏ لِلْحَصَاةِ هَذِهِ‏ نَوَاةٌ ثُمَ‏ يَدِينَ‏ بِذَلِكَ‏ وَيَبْرَأَ مِمَّنْ خَالَفَهُ يَا ابْنَ أَبِي مَحْمُودٍ احْفَظْ مَا حَدَّثْتُكَ بِهِ فَقَدْ جَمَعْتُ لَكَ خَيْرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ؛ ✅ ای پسر ابی محمود، هنگامی که مردم به راست و چپ می‌روند، راه و روش ما را دنبال کن؛ زیرا هر کس که ملازم ما باشد ما نیز ملازم او خواهیم بود و هر کس از ما جدا شود، ما نیز از او جدا خواهیم شد. 📣به‌راستی کمترین چیزی که می‌تواند انسان را از ایمان خارج سازد این است که به سنگریزه‌ای بگوید این هسته خرماست، سپس به آن اعتقاد پیدا کند و از کسی که مخالف اوست برائت جوید. ای پسر ابی محمود، آنچه را که به تو گفتم، حفظ کن؛ زیرا من برای تو بهترین‌های دنیا و آخرت را جمع کرده‌ام. 📚عيون أخبار الرضا علیه‌السلام، ج ‏۱، ص ۳۰۴ #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
فقه ولایت
📝حاکم ابوجعفر بن نعیم بن شاذان گفته است: از احمد بن ادریس، از ابراهیم بن هاشم، از ابراهیم بن عباس نقل شده که گفت: 📜مَا رَأَيْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا جَفَا أَحَداً بِكَلِمَةٍ قَطُّ وَلَا رَأَيْتُهُ قَطَعَ عَلَى أَحَدٍ كَلَامَهُ حَتَّى يَفْرُغَ مِنْهُ وَمَا رَدَّ أَحَداً عَنْ حَاجَةٍ يَقْدِرُ عَلَيْهَا وَلَا مَدَّ رِجْلَهُ بَيْنَ يَدَيْ جَلِيسٍ لَهُ قَطُّ وَلَا اتَّكَأَ بَيْنَ يَدَيْ جَلِيسٍ لَهُ قَطُّ وَلَا رَأَيْتُهُ شَتَمَ أَحَداً مِنْ مَوَالِيهِ وَمَمَالِيكِهِ قَطُّ وَلَا رَأَيْتُهُ تَفَلَ وَلَا رَأَيْتُهُ يُقَهْقِهُ فِي ضَحِكِهِ قَطُّ بَلْ كَانَ ضَحِكُهُ التَّبَسُّمُ وَكَانَ إِذَا خَلَا وَنَصَبَ مَائِدَتَهُ أَجْلَسَ مَعَهُ عَلَى مَائِدَتِهِ مَمَالِيكَهُ وَمَوَالِيَهُ حَتَّى الْبَوَّابَ السَّائِسَ وَكَانَ قَلِيلَ النَّوْمِ بِاللَّيْلِ كَثِيرَ السَّهَرِ يُحْيِي أَكْثَرَ لَيَالِيهِ مِنْ أَوَّلِهَا إِلَى الصُّبْحِ وَكَانَ كَثِيرَ الصِّيَامِ فَلَا يَفُوتُهُ صِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فِي الشَّهْرِ وَيَقُولُ ذَلِكَ صَوْمُ الدَّهْرِ وَكَانَ كَثِيرَ الْمَعْرُوفِ وَالصَّدَقَةِ فِي السِّرِّ وَأَكْثَرُ ذَلِكَ يَكُونُ مِنْهُ فِي اللَّيَالِي الْمُظْلِمَةِ فَمَنْ زَعَمَ أَنَّهُ رَأَى مِثْلَهُ فِي فَضْلِهِ فَلَا تصدق [تُصَدِّقْهُ‏]. 🪧هرگز ندیدم که ابوالحسن الرضا علیه‌السلام به کسی حتی یک کلمۀ بی‌ادبانه بگوید. هرگز ندیدم که سخن کسی را قطع کند تا زمانی که او سخنش را تمام کند. هیچ‌گاه کسی را که نیازمند بود و آن حضرت توان برآوردن آن را داشت، رد نکرد. هرگز پای خود را پیش روی همنشینش دراز نکرد. هرگز در برابر همنشینش تکیه نکرد. هرگز ندیدم که به یکی از خدمت‌کاران یا غلامانش ناسزا بگوید. هرگز ندیدم که آب دهان بیندازد. و هرگز ندیدم که با صدای بلند بخندد؛ بلکه خنده‌اش تبسم بود. 🍞و هنگامی که تنها می‌شد و سفرۀ غذا را می‌گسترد، غلامان و خدمت‌کاران خود ــ حتی دربان و مهتر را ــ بر سر سفرۀ خود می‌نشاند. او علیه‌السلام شب‌ها کم می‌خوابید و بسیار بیداری می‌کشید؛ بیشتر شب‌هایش را تا صبح به عبادت می‌گذرانید. او بسیار روزه می‌گرفت؛ هیچ‌گاه سه روز روزه در ماه را ترک نمی‌کرد، و می‌فرمود: این روزۀ دهر (همیشگی) است. او بسیار اهل نیکی و صدقه دادن در پنهانی بود، و بیشتر این صدقات را در شب‌های تاریک می‌داد. پس اگر کسی گمان کند که در فضیلت، مانند او را دیده است، او را باور نکن! 📚عيون أخبار الرضا علیه‌السلام، ج ۲، ص ‏۱۸۴ #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
فقه ولایت
🕊 بطنِ ذکر یونسی در کلام رضوی 🌌 تخاطب سبوحی/ ۱ 💬امام رضا علیه‌السلام در ضمن روایتی طولانی فرمودند:
ادامۀ پست قبلی...👆🏻 🔸عمود بحث در این مقام، این است که چرا امام صادق علیه‌السلام در این حدیث نفرمود «قال الله عزّوجلّ» بلکه فرمودند: «فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا»؟! اشارتی‌ بر اهل بشارت، اینکه این ذکر، در مقام تخاطب اُلوهی است. جناب یونس علیه‌السلام نفرمود: «لا اله الا هو» یا «لا اله الا الله»، بلکه فرمود: «لا اله الا انت»؛ لذا شأن امامت مطلقۀ حضرت صادق علیه‌السلام اقتضا می‌کند که به تناسب مقام تخاطب بفرماید: «فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ». 🔹بر اهل معرفت پوشیده نیست که بدون تخاطب قوی، قرب به ساحت قدس ربوبی، استجابت دعوات و نیز توّجه تامّ، محقّق نمی‌شود. حلّ تمام مشاکل سلوکی و توحیدی، همانا اصرار ورزیدن بر تخاطب به مقام اُلوهی است؛ زیرا حضرت اِله سبحانه و تعالی، در تمامی مَجالی و مَظاهر، با همۀ اشیاء، معیت قیّومیه و حضور تامّه دارد، 📖چنان‌که فرموده: «وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُم؛‏ و او (خداوند) با شماست، هر کجا که باشید» (حدید/ ۴) قرب او به همه علی‌ السّویّه است. «الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى‏؛ خداى‏ رحمان بر تخت فرمانروايى و تدبير امور آفرينش چيره و مسلّط است» (طه/ ۵) در کلمۀ «الرَّحْمن» که دلالت بر رحمت عامّه دارد، دقّت شود. 📢 مهم درک این حضور و قرب است تا که شاید به این مقام نائل شویم که شما با او باشید: «وَأَنْتُمْ مَعَهُ». 🔖 و این اصل محقّق نمی‌شود مگر با تخاطب قوی و بل اقویٰ که قوام جمیع توجهات همین است و بس. 📋به بیان روشن‌تر اینکه: قوت تخاطب، نقش بسیار مهمی را در توجه تامّ به حضرت حق تعالی را ایفا می‌کند؛ یعنی همان‌گونه که با دیگران صحبت می‌کنیم و آنان را مخاطب قرار می‌دهیم و حاضرشان می‌دانیم، به طریق اَولیٰ و اقویٰ، حضرت حق سبحانه را در مقابل خود بدانیم و خود را حاضر در محضر بی‌مثالش بیابیم و با همان نحو، با حضرتش تخاطب کنیم. 🔸به هر حال چون او را بعید و در دوررس می‌دانیم، با جنابش مخاطبه نمی‌کنیم، و اگر هم تخاطبی باشد، آن هم بسیار ضعیف است که موجب انقلاب درون نمی‌گردد. 🌅نکتۀ نهایی اینکه تخاطب قوی و حضور شایانِ او، در ساحت درون و موطن خویشتن ما است. اگر چنین مخاطبه‌ای فعال شد، بی‌تردید آثار مترتّبۀ آن در نَفْس ناطقه، بیشتر خواهد گردید. و اینجاست که سلطان معرفت طلوع می‌کند و وجدان می‌نمایی و متوجه می‌شوی که حقیقت او، در اُفق نفْس خودت بوده که فی الحال، مُتجلّی شده است. 🔹سال‌ها دل طلبِ جامِ جم از ما می‌کرد 🔸وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا می‌کرد 🔹گوهری کز صدفِ کون و مکان بیرون است 🔸طلب از گمشدگانِ لبِ دریا می‌کرد 🔹بی‌دلی در همه‌احوال خدا با او بود 🔸او نمی‌دیدش و از دور خدایا می‌کرد 🖋اقتباس از مباحث فقه‌المعارفی استاد محقق حاج‌آقای «موسوی طهرانی» دام‌ظلّه‌الوارف #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
فقه ولایت
🌌 تخاطب سبوحی ۲ 📝جناب «دیلمی» در کتاب شریف ارشاد القلوب، باب ۴۹، چنین روایت می‌کند که خدای سبحان در
🔹در واقع، فعل و وظیفۀ ما بندگان را او انجام می‌دهد؛ از بی‌ادبیِ ما می‌گوید، اما مؤدبانه می‌فرماید، تا که شاید ما نیز مؤدّب شویم و ادب مع‌الله را در محضرش رعایت نماییم. 🔸در این مقام، از این نکتۀ سامیّه غفلت نشود که: در تخاطب اُلوهی، جنبۀ سُبُوحی نیز باید لحاظ شود، تا کسی به دام مرتبۀ تشبیهِ صِرف گرفتار نیاید. چنان‌که در ذکرِ یُونُسیّه این مهم دیده می‌شود؛ یعنی بعد از «لا إلهَ إلّا أَنتَ» که ظهور در تخاطب اُلوهی دارد، بلافاصله می‌فرماید: «سُبحانَکَ» تا شبهۀ تشبیه در تخاطب القاء نشود. 🔹پس، تشبیه با تنزیه تنظیم می‌گردد، و در واقع، لُبّ این ذکر که کلمۀ «سُبحانَکَ» است، به تخاطبِ سُبُوحی جلوه می‌نماید. لذا بعض از اهل معنا فرموده‌اند: به حیث معرفتی، لازم است در مقام تلفّظ، بر سرِ کلمۀ «أَنتَ» وقف نشود، بلکه بر سر کلمۀ «سُبحانَکَ» وقف انجام پذیرد. 🌿جانِ کلام، اینکه: تخاطبِ سُبُوحی، همان جمعِ بینِ مقامینِ تشبیه و تنزیه است، هرچند که مقامِ ذاتِ اقدسِ ربوبی را مرتبۀ فوقِ تشبیه و تنزیه می‌باید. 📖همان‌گونه که کریمۀ «وَهُوَ الَّذي فِي السَّماءِ إِلهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلهٌ؛ و اوست كه در آسمان‏ها معبود و در زمين نیز معبود‏ است» (زخرف/ ۸۴) مؤیّد همین معنا می‌باشد، به این تقریر که: حق تعالی ـ یعنی مرتبۀ غیبِ الهویّه ـ در عین متعال بودن از ماده و مجرد، ولی در هر دو جهتِ صعودی و نزولیِ دارِ وجود، با سمتِ اعظمِ اُلوهیّت، حضور تامّه دارد. 🔸و در واقع، هویّتِ غیبیّه در مرآتِ اُلوهی، بدون خروج از موطنِ ارفعِ ذاتی و محیطِ اعظمِ وجوبی، امتداد یافته است؛ چه «هو»، باطنِ «الله» و «الله»، ظاهرِ «هو» می‌باشد؛ و نسبت این دو اسم مقدّس، همانا نسبت ظهور و بطون است. 📃 باری، در مقامِ تخاطبِ سبوحی و جمعِ میانِ مقامینِ تشبیه و تنزیه، در این عبارات دقت شود: ▫️«يَا مَنْ دَنَا فِي عُلُوِّهِ يَا مَنْ عَلَا فِي دُنُوِّهِ؛ ای آن‌که در بلندمرتبگی‌اش نزدیک است؛ ای آن‌که در نزدیکی‌اش بلندمرتبه است» (البلد الأمين، ص ۴۰۹). ▫️«الدَّانِي فِي عُلُوِّهِ، وَالْعَالِي فِي دُنُوِّهِ؛ نزدیک است در بلندمرتبگی‌اش، و بلندمرتبه است در نزدیکی‌اش» (الصحيفة السجادية، ص ۲۱۰). 🖋اقتباس از مباحث فقه‌المعارفی استاد محقق حاج‌آقای «موسوی طهرانی» دام‌ظلّه‌الوارف #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
🗓 ۲۳ ذی‌القعده روز زیارتی مخصوص حضرت علی بن موسی الرّضا علیهماالسلام 💬امام رضا علیه‌السلام فرمودند: 📜إذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ تَجَلَّى اللَّهُ تَعَالَى لِعَبْدِهِ الْمُؤْمِنِ فَيُوقِفُهُ عَلَى ذُنُوبِهِ ذَنْباً ذَنْباً ثُمَّ يَغْفِرُ اللَّهُ لَهُ وَلَا يُطْلِعُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ عَلَى ذَلِكَ مَلَكاً مُقَرَّباً وَلَا نَبِيّاً مُرْسَلًا وَيَسْتُرُ عَلَيْهِ مَا يَكْرَهُ أَنْ يَقِفَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ثُمَّ يَقُولُ لِسَيِّئَاتِهِ كُنَّ حَسَنَاتٍ. 🌌وقتی روز قیامت فرا می‌رسد، خداوند متعال برای بندۀ مؤمنش جلوه می‌کند، سپس او را بر گناهانش، یک‌به‌یک، آگاه می‌سازد. آن‌گاه خداوند همۀ آن‌ها را می‌بخشد، و هیچ فرشتۀ مقرّب و هیچ پیامبر فرستاده‌شده‌ای را از این موضوع آگاه نمی‌سازد، و آنچه را که بنده دوست ندارد کسی بر آن آگاه شود، می‌پوشاند. سپس به گناهانش می‌فرماید: به نیکی‌ها تبدیل شوید. 📚صحيفة الإمام الرضا علیه‌السلام، ص ۶۳ #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
فقه ولایت
🗓 ۲۳ ذی‌القعده روز زیارتی مخصوص حضرت علی بن موسی الرّضا علیهماالسلام 📝شیخ کلینی قدس‌سرّه به سند صحیح نقل می‌کند: 📃مردی از «ماوراءالنهر» (آن‌سوی رود «بلخ») نزد امام ابوالحسن علی بن موسی‌الرضا علیهماالسلام آمد و گفت: از تو پرسشی دارم؛ اگر پاسخ آن را چنان‌که نزد خود دارم بدهی، به امامتت اعتراف می‌کنم. امام رضا علیه‌السلام فرمودند: هر چه می‌خواهی بپرس. 📜أَخْبِرْنِي عَنْ رَبِّكَ مَتَى كَانَ وَ كَيْفَ كَانَ وَ عَلَى أَيِّ شَيْ‏ءٍ كَانَ اعْتِمَادُهُ فَقَالَ أَبُو الْحَسَنِ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَيَّنَ الْأَيْنَ بِلَا أَيْنٍ وَ كَيَّفَ الْكَيْفَ بِلَا كَيْفٍ وَ كَانَ اعْتِمَادُهُ عَلَى قُدْرَتِهِ فَقَامَ إِلَيْهِ الرَّجُلُ فَقَبَّلَ رَأْسَهُ وَ قَالَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ وَ أَنَّ عَلِيّاً وَصِيُّ رَسُولِ اللَّهِ وَالْقَيِّمُ بَعْدَهُ بِمَا قَامَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ وَأَنَّكُمُ الْأَئِمَّةُ الصَّادِقُونَ وَ أَنَّكَ الْخَلَفُ مِنْ بَعْدِهِمْ؛ 🔍مرا از پروردگارت خبر ده؛ چه زمانی بود؟ چگونه بود؟ و بر چه چیزی تکیه داشت؟ امام رضا علیه‌السلام فرمودند: خداوند تبارک و تعالی، مکان را بی‌نیاز از مکان پدید آورد و چگونگی را بدون چگونگی آفرید؛ و تکیه‌گاه او، قدرت او بود. ❤️پس آن مرد برخاست، سر امام را بوسید و گفت: شهادت می‌دهم که خدایی جز الله نیست و محمّد صلّی‌الله‌علیه‌وآله رسول خداست، و علی علیه‌السلام وصی رسول خداست و جانشین پس از اوست در همان راهی که رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله قیام کرده بود، و شما امامان راستگو هستید، و تو جانشین بعد از ایشانی. 📙الكافی، ج ‏۱، ص ۸۸ #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
فقه ولایت
❤️سلطان آل عصمت 🕋نظر به اینکه ۲۵ ذی‌القعده روز دَحو‌الأرض، یعنی روز گسترش زمین از زیر کعبۀ معظمه اس
ادامۀ پست قبلی...👆🏻 💬چنان‌که جناب سلطان مبین، حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: «العِلْمُ سُلْطانٌ، مَنْ وَجَدَهُ صَالَ بِهِ، وَمَنْ لَمْ يَجِدْهُ صِيلَ عَلَيْهِ؛ علم، قدرت است. هر کس آن را بیابد، پس توانایی حمله پیدا می‌کند و غالب می‌شود؛ و هر کس آن را نیابد، بر او چیره می‌شوند و مغلوب خواهد شد» (شرح نهج البلاغه ابن أبي الحديد، ج ‏۲۰، ص ۳۱۹). 🔢 از این رو، به حساب جمل ابجدی، عدد «سلطان» و «علیم» ۱۵۰ است؛ پس سلطنت واقعیّهٔ امام هشتم علیه‌السلام، همانا در سلطهٔ علمی معنا می‌شود، و به سلطهٔ علمی، حقیقت قدرت جلوه می‌کند. 📚مؤید این مطلب، همانا عنوان منصوص عالِم آل محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله است که حضرت صادق بارها امام رضا علیهماالسلام را بدین مقام مُعَنون فرمودند. متن روایت چنین است: 📜«أنَّ مُوسىٰ بْنَ جَعْفَرٍ كانَ يَقُولُ لِبَنِيهِ: هٰذا أَخُوكُمْ عَلِيُّ بْنُ مُوسىٰ الرِّضا عالِمُ آلِ مُحَمَّدٍ، فَسَلُوهُ عَنْ أَدْيانِكُمْ، وَاحْفَظُوا ما يَقُولُ لَكُمْ، فَإِنِّي سَمِعْتُ أَبِي جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ غَيْرَ مَرَّةٍ يَقُولُ لِي: إِنَّ عالِمَ آلِ مُحَمَّدٍ لَفِي صُلْبِكَ، وَلَيْتَنِي أَدْرَكْتُهُ، فَإِنَّهُ سَمِيُّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيٍّ؛ این برادر شما، علی بن موسی‌الرّضا علیهماالسلام، عالِم خاندان محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله است؛ پس دربارۀ دینتان از او بپرسید و آن‌چه را که به شما می‌گوید، حفظ کنید. زیرا من از پدرم، امام جعفر بن محمّد علیهماالسلام بارها شنیدم که به من می‌فرمود: همانا عالِم خاندان محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله در صلب توست، و ای کاش او را درک می‌کردم، چرا که او همنام امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام است» (إعلام الورى، ص ۳۲۸). 🕊ناگفته نماند که صورت مثالیّهٔ سلطهٔ علمی امام رضا علیه‌السلام، در غالب عِمامه معرفی شده است: «الْعِمَامَةُ فَسُلْطَانُ اللَّهِ تَعَالَىٰ عَزَّ وَجَلَّ؛ عمامه، نشانۀ سلطنت و فرمانروایی خداوند بلندمرتبه و بزرگوار است» (عیون أخبار الرضا علیه‌السلام، ج ۱، ص ۲۵) که بی‌شک این تعبیر، ظهور در علمیّت امام علیه‌السلام دارد. 🪐محصل کلام اینکه: زمین گسترش یافته تا سکوی عروج انسان واقع شود، و خروج از این گستردگی کثرات و تعیّنات، جز با سلطهٔ علمی سلطان علم و حکمت شدنی نیست. ✨پس در روز دحو‌الأرض، با زیارت سلطان سریر علم و قدرت، عالِم آل محمد، حضرت رضا علیه‌السلام که تجلی تمامیت اسم أعظم است، رو به سماء وحدت نموده و با تمام وجود به اصل اصیل خودمان رجوع می‌نماییم. 🌹وَإِيَابُ الْخَلْقِ إِلَيْكُمْ، وَحِسَابُهُمْ عَلَيْكُم‏. 🖋گزیده‌ای از مباحث فقه المعارفی استاد محقق، حاج آقای «موسوی طهرانی» دام‌ظلّه‌الوارف #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
فقه ولایت
💬«سَدیر» می‌گوید: امام باقر علیه‌السلام وارد مسجد الحرام می‌شد در حالی که من بیرون می‌رفتم. امام علیه‌السلام دست مرا گرفت، سپس رو به خانۀ کعبه کرد و فرمود: يَا سَدِيرُ إِنَّمَا أُمِرَ النَّاسُ أَنْ يَأْتُوا هَذِهِ الْأَحْجَارَ فَيَطُوفُوا بِهَا ثُمَّ يَأْتُونَا فَيُعْلِمُونَا وَلَايَتَهُمْ لَنَا وَهُوَ قَوْلُ اللَّهِ‏ -وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ‏ وَآمَنَ وَعَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى- ثُمَّ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى صَدْرِهِ إِلَى وَلَايَتِنَا ثُمَّ قَالَ يَا سَدِيرُ فَأُرِيكَ الصَّادِّينَ‏ عَنْ دِينِ اللَّهِ ثُمَّ نَظَرَ إِلَى أَبِي حَنِيفَةَ وَسُفْيَانَ الثَّوْرِيِّ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ وَهُمْ حَلَقٌ فِي الْمَسْجِدِ فَقَالَ هَؤُلَاءِ الصَّادُّونَ عَنْ دِينِ اللَّهِ بِلَا هُدًى مِنَ اللَّهِ وَلَا كِتَابٍ مُبِينٍ إِنَّ هَؤُلَاءِ الْأَخَابِثَ لَوْ جَلَسُوا فِي بُيُوتِهِمْ فَجَالَ النَّاسُ فَلَمْ يَجِدُوا أَحَداً يُخْبِرُهُمْ عَنِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَى وَعَنْ رَسُولِهِ حَتَّى يَأْتُونَا فَنُخْبِرَهُمْ عَنِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَى وَعَنْ رَسُولِهِ؛ 🕋 ای سدیر! همانا خداوند به مردم دستور داده که به سراغ این سنگ‌ها (کعبه) بیایند و به دور آن طواف کنند، سپس نزد ما بیایند و ولایت خود را نسبت به ما اعلام کنند. 📖 و این است معنای سخن خداوند متعال: «و من البته بسیار آمرزنده‌ام برای کسی که توبه کند، و ایمان بیاورد، و عمل صالح انجام دهد، سپس هدایت یابد» (طه/۸۲). سپس با دستش به سینه‌اش اشاره کرد و فرمود: یعنی به سوی ولایت ما هدایت یابد. ▫️سپس فرمود: ای سدیر! آیا کسانی را که مردم را از دین خدا باز می‌دارند، به تو نشان دهم؟ آنگاه نگاه کرد به «ابوحنیفه» و «سفیان ثوری» در آن زمان که در مسجد حلقه‌هایی از بحث و درس تشکیل داده بودند، و فرمود: این‌ها کسانی هستند که بدون هدایت از سوی خدا و بدون کتابی روشن، مردم را از دین خدا باز می‌دارند. ✔️همانا این افراد خبیث، اگر در خانه‌هایشان می‌نشستند و مردم کسی را نمی‌یافتند که از خدا و رسولش برایشان بگوید، آنگاه نزد ما می‌آمدند و ما به آنان از خداوند تبارک و تعالی و پیامبرش صلّی‌الله‌علیه‌وآله خبر می‌دادیم. 📚 الکافی، ج ۱، ص ۳۹۲ #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
💬امام باقر علیه‌السلام فرمودند: 📃مَنْ زَارَ لَيْلَةَ عَرَفَةَ أَرْضَ كَرْبَلَاءَ وَأَقَامَ بِهَا حَتَّى يُعَيِّدَ ثُمَّ يَنْصَرِفَ وَقَاهُ اللَّهُ شَرَّ سَنَتِهِ؛ 🌌کسی که در شب عرفه به زمین کربلا برود و در آنجا بماند تا عید قربان، سپس بازگردد؛ خداوند او را از شرّ آن سال حفظ می‌کند. 📚وسائل الشيعة، ج ‏۱۴، ص ۴۶۴ #️⃣ 🆔 @feghhevelayat
📖امام حسین علیه‌السلام در «دعای عرفه» به درگاه پاک احدیت عرضه می‌دارند: 📜مَتَى غِبْتَ حَتَّى تَحْتَاجَ إِلَى دَلِيلٍ يَدُلُّ عَلَيْكَ وَمَتَى بَعُدْتَ حَتَّى تَكُونَ الْآثَارُ هِيَ الَّتِي تُوصِلُ إِلَيْكَ عَمِيَتْ عَيْنٌ لَا تَزَالُ [تَرَاكَ‏] عَلَيْهَا رَقِيباً؛¹ چه زمان غیبت کرده‌ای تا به راهنمایی که تو را نشان دهد نیازمند باشی؟ و چه وقت دور بوده‌ای که نشانه‌ها چیزی باشند که به تو متصل می‌کنند؟؛ کور باد آن دیده‌ای که تو را بر خود نگهبان نبیند. 🌫 احتجاب حق از اشیاء نقص بر اوست و خدایی که مبرا از هر نقصی است، چیزی را خَلق نمی‌کند که مشهودش نباشد. پس این احتجاب از سوی خلایق و خودبینی‌های آنهاست. 🔸همان‌گونه که «علامه طباطبایی» قدس‌سرّه فرموده‌اند: 💬خدای سبحان باید برای مخلوقات مشهود باشد، الا اینکه خودبینی و اشتغال خَلق به خودشان و توجه به ذوات‌شان، آنها را از مشاهدۀ خداوند غافل ساخته و نمی‌گذارد متوجه شوند به اینکه خدا را دائماً مشاهده می‌کنند. آری علم به او همیشه و در هر حال هست، لیکن علم به علم است که گاهی برای سرگرمی به چیزهای دیگر مفقود می‌گردد.² ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. إقبال الأعمال، ‏ج ۱، ص ۳۴۹. ۲. تفسیر المیزان، ج ۸، ص ۲۶۴. #️⃣ 🆔 @feghhevelayat