#مشاوره #دلنوشته گاهی ما آدم‌ها دورترین چیزها را می‌بینیم اما از دیدن نزدیک‌ترین چیز به چشمانمان عاجزیم!! بله درست حدس زدید ما مژگان خود را نمی بینیم با اینکه نزدیک‌ترین چیزیست که به چشمانمان وجود دارد!! ما در مورد آدم‌ها هم همینطور هستیم یعنی گاهی برای غریبه‌ترین افراد ملاحظاتی داریم و اگر کاری برایمان انجام دهند چندین بار تشکر می‌کنیم که البته کار بدی هم نیست؛ اما مسئله اینجا شروع می‌شود که ما درصد کمی از این ملاحظات را درباره‌ی نزدیک‌ترین افراد زندگیمان رعایت نمی‌کنیم!! بگذارید مثالی بزنم: اگر فردی غریبه به شما فنجانی چای تعارف کند شما چند بار از او و رفتار بزرگوارانه‌اش تشکر می‌کنید؟ اما اگر همین چای را مادرتان یا همسرتان به شما بدهند اصلا انگار نه انگار تازه اگر قدری همان چای دیر برسد غرلندهایمان به آسمان می‌رود "آی چی شد این چایی پس؟" در حالی که آنها در قبال ما وظیفه‌ای ندارند و فقط لطفشان برایمان زیاد شده و ما احساس کرده‌ایم وظیفشان است... !! ✅ یادمون باشه قدر‌ نزدیک‌ترین‌ها رو بدونیم قبل از اینکه دیر بشه. گاهی این ندیدن‌ها نزدیکانمون رو از ما دور می‌کنه یا می‌رنجونه در حالی که روزهای سخت همین‌ها هستند که کنار ما هستند... 🆔 @ziafatelahi