🔸نظریه مارپیچ سکوت #نظریه مارپیچ سکوت خانم الیزابت نوئل نئومان یک نظریه مرتبط با چگونگی شکل‌گیری افکار عمومی است. بر اساس این نظریه؛  اگر افراد حس کنند از نظر فکری در اقلیت قرار دارند یا احساس کنند افکار عمومی در جهت فاصله گرفتن از فکر آن‌هاست، ترجیح می‌دهند سکوت اختیار کنند وهر چقدر اقلیت بیشتر سکوت کند، مارپیچ سکوت تشدید می‌شود. به عنوان مثال هنگامی که توزیع افکار و عقاید توسط رسانه‌های جمعی به عنوان فکرهای مسلط و رایج و غالب به طرزی پیوسته ارائه شود، حمایت از عقیده اقلیت به مرور ضعیف و گرایش به عقیده اکثریت بیشتر می‌شود و مارپیچ سکوت در جامعه شکل می‌گیرد. @geraliit #نظریه #فیلم

نسل عجول و ارضای فوری نیازها رسانه‌های جدید چه تغییری در روابط اجتماعی ایجاد کرده است؟ #فیلم @geraliit

آینده پیش رو بشری خالی از معنا و مفهوم #فیلم @geraliit

یه ورزشکار خوب باید یه رژیم غذایی خوب هم داشته باشه! . گفتم این روزا که خیلی موندیم تو خونه و همش پای تلویزیونیم و حسابی هم حوصلمون سر رفته یه انیمیشن توپ بهتون معرفی کنم و اجماعا حالشو ببریم. #فیلم #سینما #فیلم_خوب #فیلم_جدید #در_خانه_بمانیم # #فیلم_داستانی #انیمیشن# فیلم_سینمایی #فیلم_خارجی #فیلم_آموزشی #فیلم_سریال #سواد_رسانه_ای# رژیم_مصرف #همه_با_هم_علیه_کرونا#کرونا#inside_out https://www.instagram.com/p/B-fNbKtBkCg/?igshid=MDJmNzVkMjY=

#فیلم کیاست یا ریاست؟ مسئله این است! 🔸مبارزات انتخابی آن هم از نوع ریاست جمهوری اش ، همواره یکی از حساس ترین دوره های یک کشور به حساب می آید و معمولاً هم تا چند ماه مسائل مهم کشور را به حاشیه رانده و تبدیل به مکانی برای عرض اندام سیاسیون می شود. فیلم « نیمه ماه مارس » نیز به این مقوله مهم و البته نه چندان پاک پرداخته است. 🔸 نیمه ماه مارس (به انگلیسی: The Ides of March) یک فیلم آمریکایی در ژانر درام سیاسی_درام است که توسط جورج کلونی نوشته و کارگردانی شده‌است. 🔸 فیلم اقتباسی از نمایش‌نامه فاراگوت نورث که در سال ۲۰۰۸ نوشته‌است می‌باشد. رایان گاسلینگ، جرج کلونی، فیلیپ سیمور هافمن، پل جیاماتی، ایوان ریچل وود و مریسا تومه از بازیگران این فیلم هستند. 🔸داستان فیلم در مورد مبارزه انتخاباتی درون حزبی ریاست جمهوری ایالات متحده و حواشی آن است. مایک موریس (با بازی جرج کلونی) نامزد ریاست جمهوری از حزب دموکرات است و برای بدست آوردن بلیط حزب با مدیر ارشد کمپین خود، پل زارا (با بازی فیلیپ سیمور هافمن) مشغول مبارزه انتخاباتی است. استفن مییرز (با بازی رایان گاسلینگ) که از کارمندان ارشد کمپین موریس است با مدیر ارشد کمپین دیگر نامزد (با بازی پل جیاماتی) مخفیانه ملاقات می‌کند، زمانی که قضیه لو می‌رود زارا، مییرز را از کمپین اخراج می‌کند. مییرز جهت انتقام با استفاده از رابطهٔ نامشروعٰ موریس با یکی از کارمندان (با بازی ایوان ریچل وود)، زارا را از کار کنار می‌زند و خودش جانشین مدیر ارشد انتخاباتی موریس می‌شود. 🔸 جورج کلونی بارها نشان داده که چندان علاقه ایی به سیاست های آمریکا ندارد و حالا با ساخت « نیمه ماه مارس » این مخالفت را علناً نشان داده است. وی در این فیلم سعی کرده تا به صورت مستقیم و بدون تعارفات رایج هالیوودی ، فیلمی بسازد که تیز ترین انتقادها را علیه سیاسیون مطرح کرده و به عبارت ساده تر ، دست آنها را برای مردم رو کرده است. 🔸 فیلم نامزد بهترین فیلم‌نامه در جوایز اسکار؛ بهترین فیلم در ژانر درام، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول مرد در ژانر درام و بهترین نمایش‌نامه در جوایز گلدن گلوب را ازآن خود کرد ولی موفق به اخذ هیچ‌یک نشد. @geraliit 🔅آکادمی تخصصی سواد رسانه‌ای گرالیت

خبرگزار یا خبرهراس... #فیلم 💠 خیلی ساده، گیج‌کننده و اتفاقی شروع می‌شود؛ سه شخص بر روی صندلی‌هایشان، در یک مراسم، روی صحنه‌ای، روبروی جمعیتی نشسته‌اند و با شور و هیجان راجع به چیزهایی حرف می‌زنند؛ چیزهایی که اصلاً نمی‌شود متوجه شد دقیقاً راجع به چه هستند. از همان نخست، وقتیِ دوربین با چهره‌ی جِف دنیلز شروع می‌کند، با سکوت و لبخندِ کجش ادامه می‌دهد و سپس به ما تصویری می‌دهد از آن‌چه او در آن شرکت دارد، می‌دانیم “او”ست که متفاوت است. چند ثانیه‌ای می‌گذرد و حالا تمامِ شوخی‎‌های کوچک و بزرگِ او تمام شده؛ حالا ناچار استگ واقعاً “جواب” دهد. سوال؟ “چرا آمریکا بهترین کشور دنیاست؟” پاسخ؟ “آمریکا بهترین کشور دنیا نیست” 🔸اتاق خبر (به انگلیسی: The Newsroom) مجموعه تلویزیونی درام سیاسی آمریکایی است که سازنده و نویسنده آن آرون سورکین می‌باشد. پخش این مجموعه از ۲۴ ژوئن ۲۰۱۲ از شبکه اچ‌بی‌او آغاز شد و پس از سه فصل و ۲۵ قسمت در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۴ به پایان رسید. 🔹 این مجموعهٔ تلویزیونی ۲۵ قسمتی به ماجراهای پشت صحنهٔ یک شبکهٔ خبریِ تخیلی به نام «شبکه کابلی خبری آتلانتیس» (ACN) و روابطِ میانِ اعضای اتاق خبر این شبکه می‌پردازد. محورِ قصه‌ها مجریِ اخبارِ شبِ این شبکه، ویل مک‌اووی (با بازیِ جف دانیلز) و تهیه‌کنندهٔ اجراییِ او، مکنزی مک‌هیل (با بازیِ امیلی مورتیمر) هستند. که آرون سورکین ادعا کرده برای ساختنِ این مجموعه چندین شبکهٔ تلویزیونی واقعی را مشاهده کرده و در مورد ساز و کارهای شبکه‌های خبری تحقیقِ دست اول انجام داده است. 🔹جف دانیلز موفق شد برای بازی در این مجموعه در سال ۲۰۱۳ جایزهٔ امی ساعات پربیننده را در بخشِ «بهترین بازیگر مرد در مجموعه تلویزیونی درام» از آنِ خود کند او در سال ۲۰۱۲ برای دریافتِ جایزهٔ گلدن گلوب هم نامزد شد اما آن را به دیمین لوئیس واگذار کرد. 🔸همچنین اتاق خبر در سال ۲۰۱۲ برای دریافتِ جایزهٔ گلدن گلوب بهترین مجموعه تلویزیونی درام نامزد شد اما نتوانست آن را در رقابت با میهن از آنِ خود کند. در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ هم جف دانیلز برای دریافتِ جایزهٔ امی نامزد شد ولی نتواست برنده شود. @geraliit 🔅آکادمی تخصصی سواد رسانه‌ای گرالیت

#فیلم پیشوا، روی آنتن زنده! 🔸رسانه‌ها در ساختن ذهنیت انسان معاصر نسبت به جهان پیرامون نقشی پررنگ‌تر از آنچه می‌پنداریم، دارند. روزگار کنونی، عصر رسانه است، چه رسانه‌های نوشتاری و دیداری مانند روزنامه و تلویزیون، چه مجازی همچون اینترنت... 🔸زمانی که آدولف هیتلر، رهبر حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان در ‌سال ١٩٣٣ میلادی قدرت گرفت. روزنامه و رادیو رسانه‌های تأثیرگذار آن روزگار به شمار می‌آمدند. داشتن روزنامه به همین دلیل برای تشنگان رسیدن به قدرت اهمیت فراوان داشت. فولکیشر بئوباخترروزنامه‌ای بود که حزب در همان آغاز به ‌سال ١٩٢٠ میلادی با یاری پاره‌ای پشتیبانان خرید. 🔸هنگامی که یوزف گوبلس، رهبری شعبه برلین حزب را در ‌سال ١٩٢٦ میلادی برعهده گرفت، روزنامه حمله را منتشر کرد. یولیوس اشترایشر، مرد شماره یک نژادپرستی و یورش‌های سامی‌ستیزانه حزب که بعدها در دادگاه نورنبرگ به مرگ محکوم شد، مسئول هفته‌نامه مهاجم بود. 🔸اهمیت رسانه نزد ناسیونال سوسیالیست‌ها با همین نمونه‌ها به چشم می‌آمد. آنها تنها سخنران حزبی نمی‌پروراندند که دکتر گوبلس به خوبی از پس اداره امور تبلیغات در سطح ملی برآمده بود! تبلیغات یک‌سویه همراه با سانسور و درهم‌شکستن جناح‌های رقیب در فضایی که مردم کمتر به دیگر منبع‌های اطلاعاتی دیگر دسترس داشتند، موجب شد بسیاری از کارهای دولت آلمان نازی از چشم مردم پوشیده بماند. 🔻حالا پیشوا، به آنتن زنده برمی‌گردد! فیلم سینمایی «ببین کی برگشته»، به انگلیسی Look whos back و به آلمانی Er ist wieder da، به کارگردانی داوید ونندت و تهیه‌کنندگی لارس دیتریش و کریستوفر مولر، با فیلمنامه‌ای از یوهانس بوس و مینا فیشگارت بر پایه رمانی از تیمور ورمش، در اکتبر ٢٠١٥ میلادی بر پرده‌های سینما رفت. الیور ماسوچی در نقش آدولف هیتلر، فابیان بوش در نقش فابیان زاواتسکی، کاتیا ریمان در نقش کاتیا بلینی، کریستوف ماریا هربست در نقش کریستوف زنزنبرینک، فرانتسیکا ولف در نقش فرانتسیکا کرومایر و میکاییل کسلر در نقش میکاییل ویتسیشمان، در این فیلم هنر آفریده‌اند. 🔻داستان فیلم از آن‌جا آغاز می‌شود که آدولف هیتلر، ناگاه خود را در میان باغچه‌ای در یک روز آفتابی در برلین می‌یابد، درحالی‌ که از جنگ، پرواز بمب‌افکن‌های متفقین، صدای دود و غرش گلوله و توپ هیچ نشانی نیست. هیتلر سردرگم به خیابان می‌رود. مردمانی را می‌بیند که در یک دنیای مدرن زندگی می‌کنند، تلفن‌های هوشمند در دست دارند، با او عکس می‌گیرند، به او می‌خندند و بر صورتش اسپری فلفل می‌پاشند و ... ◾️این فیلمِ کمدی_سیاسی چندین لایه تاریخی، جامعه‌شناختی و اخلاقی را دربرمی‌گیرد و از این دریچه‌ها اهمیت فراوانی دارد. همانطور که نکته برجسته واپسین در فیلم، جمله‌ای از هیتلر در پایان آن است: «آلمان من‌ و انتخاب کرد... پس تو باید تمام مردمی که این هیولا رو انتخاب کردند، محکوم کنی... اون‌ها ته وجودشون شبیه من بودند.» گرچه تبلیغات و رسانه‌ها بخشی از عامل‌های تاریخی قدرت‌یابی نازی‌ها به شمار می‌آمدند، این اما مردم بودند که برای رهایی از آن مسأله‌ها، آگاهانه برگزیدند و به حزب نازی رأی دادند... این فیلم، قضاوتی از نگاهِ خودِ پیشوا به عملکرد پیشواست که سرآغاز بسیاری از بحث‌های تاریخی و سیاسی است. 🔅آکادمی تخصصی سواد رسانه‌ای گرالیت @geraliit